She was just a girl {Open}

Langzaam knipperende Ternpaw met haar donkere amberkleurige ogen terwijl ze voor één van de eerste keren het kamp uitstapte. Al het wit verbaasde haar. Ze had de glinsterende sneeuw al wel gezien in het kamp, maar dat het er ook buiten lag... Nee, de elders hadden haar verteld dat het groen moest zijn?

{Open, is echt een heel kort post topic zodat ik kan studie-ontwijkend-gedraggen. ;D}

Whalepaw liep terleurgesteld terug naar het kamp, ze had niks kunnen vangen. Het had haar ook niet zo verbaast met haar jachttechniek. Diep in gedachten verzonken liep ze langzaam verder, tot ze in de verte een zwart witte poes zag staan. Die leek wat verwondert met wat ze zag. ''heey, is er iets?'' vroeg Whale. De zwart-witte poes, leek niet al te oud, waarschijnlijk was ze net apprentice. ''hoe heet je eigenlijk?'' voegde ze nog toe aan haar eerste vraag.

Ternpaw spitste haar oren verbaasd toen er ineens iemand tegen haar begon te praten. Meteen draaide ze zich om om de kat beter te bekijken. Het was een apprentice van ongeveer haar leeftijd, misschien iets ouder. "Hallo," miauwde ze, voorzichtig glimlachend en ietsjes verlegen. Ze wist niet meteen een antwoord te geven op de vraag van de andere apprentice, dus voordat ze een antwoord had kwam de volgende al, die ze overigens wel wist. "Ik ben Ternpaw," miauwde de zwart-witte poes, "wat is jouw naam?" kwam er vervolgens achteraan. "En de Elders vertelden me dat alles buiten het kamp groen enzo was.." legde ze vervolgens na een lichte aarzeling uit, "maar het is niet zo."

''ik ben Ternpaw.'' Zei de apprentice. ''Wat is jouw naam?'' kwam er nog achteraan. ''ik ben whalepaw.'' Zei Whalepaw. ''De elders vertelde me dat alles buiten het kamp groen enzo was...'' Vertelde Ternpaw aarzelend ''maar dat is niet zo.'' Whalepaw lachte, ze kende de onwetendheid. Zelf had ze dat ook vaak gehad, maar het meeste had ze wel gehad hoopte ze. ''Ik begrijp de verwarring'' glimlachte Whale meelevend. ''Zelf dacht ik dat sneeuw heel gevaarlijk was toen ik het voor het eerst zag. Maar goed, zoals je nu ziet valt er ook sneeuw buiten het kamp, eigenlijk overal wel.'' zei ze daarna. Ze hoopte wel dat ze gelijk met haar 'overal-ligt-sneeuw' theorie, maar zeker was ze niet. ''ik neem aan dat je nog niet zo vaak het kamp uit bent geweest?'' Vroeg de grijze poes.

~xD sorry klinkt heel opschepperig

Ternpaw knipperde vriendelijk met haar oranje ogen en boog haar kopje begroetend. "Hallo Whalepaw," miauwde ze op een vriendelijke toon. Hierna kreeg de zwart met witte poes een hele uitleg van haar mede-apprentice, die overigens zelfs eventjes lachte om haar woorden. Wat nerveus glimlachend wiebelde Ternpaw met haar oren. De poes lachte haar niet uit, toch? ''Ik begrijp de verwarring'' Nee, gelukkig de glimlach die de poes haar schonk was eentje met medeleven. ''Zelf dacht ik dat sneeuw heel gevaarlijk was toen ik het voor het eerst zag. Maar goed, zoals je nu ziet valt er ook sneeuw buiten het kamp, eigenlijk overal wel.'' Zei de poes daarna. Ternpaw knikte, dat was logisch. ''ik neem aan dat je nog niet zo vaak het kamp uit bent geweest?'' Ternpaw knikte zachtjes en glimlachte met een schouderophaal. "Ik ben nog maar een paar dagen apprentice... Dus nee, nog niet zo vaak.." Miauwde ze. Dit was de eerste keer...

Ternpaw knikte zachtjes en haalde haar schouders op. ''Ik ben nog maar een paar dagen apprentice... dus nee, nog niet zo vaak.'' Beantwoorde ze de vraag. ''En je hebt nog niet getraind met je mentor?'' Vroeg Whalepaw. ''zelf ben ik al langer apprentice, maar ik heb pas net een mentor. daar heb ik helaas nog geen training van gehad. Wie is jou mentor eigenlijk?'' voegde ze er aan toe. Plots keek ze wat beschaamt. '' Sorry, ik praat te veel'' zei de tabby apprentice. Ze liet haar kopje wat hangen en keek de tegenoverstaande poes aan. ''sorry'' Zei ze nogmaals.

Ternpaw hield de tabby apprentice goed in de gaten. Wie weet kon ze nog wat leren van het katje. ''En je hebt nog niet getraind met je mentor?'' Vroeg Whalepaw. Ternpaw schudde zachtjes haar kop, maar een antwoord kreeg ze er niet tussen. ''Zelf ben ik al langer apprentice, maar ik heb pas net een mentor. daar heb ik helaas nog geen training van gehad. Wie is jou mentor eigenlijk?'' voegde ze er aan toe. Plots keek ze wat beschaamt. '' Sorry, ik praat te veel'' ging de tabby vervolgens verder. Ternpaw aarzelde eventjes lichtjes. Het was waar dat de tabby veel sprak, maar wie was zij nou om daar wat van te zeggen. “Dat geeft niet,“ miauwde Ternpaw toch maar. “Ïk heb Mazelock als mentor, en ik moet haar delen, dus daarom heb ik nog niet getrained.” Legde Ternpaw uit, toch in beduidend minder woorden dan Whalepaw hiervoor had gedaan.

Ligt aarzelend antwoordde Ternpaw: ''dat geeft niet.'' en legde vervolgens uit wie haar mentor was. ''ik heb Mazelock als mentor en ik moet haar delen, dus daarom heb ik nog niet getraind.'' Opgelucht haalde Whalepaw adem, Tern vond haar geen gelukkig geen idioot. En ze was niet de enige die nog niet getraind had. ''Bleh, soms is delen irritant'' Grinnikte ze. ''heb jij ook zin in je eerste training?'' Vroeg de grijze poes daarna enthousiast. Dit keer wachtte ze geduldig op het antwoord in plaats van door te ratelen over niks.

Ternpaw veegde met haar staart de sneeuw weg van de plek achter haar weg en ging hierna met één soepele beweging zitten. De poes richtete vervolgens haar amberkleurige oogjes weer op Whalepaw, wie voor haar zat. ”Ik vind delen niet zo heel erg erg…” miauwde Ternpaw voorzichtig, ze wilde niet al te klagerig overkomen. Maar hierna glimlachte ze weer. ”Maar ja, ik heb wel zin in de eerste training," snorde ze vervolgens lichtjes bescheiden. ”Ik ben benieuwd wat ik allemaal ga leren..” Murmelde ze vervolgens nadenkend.

''Ik ben benieuwd wat ik allemaal ga leren...'' Murmelde Ternpaw een beetje. ''jaa, ik ook!'' Antwoordde Whalepaw enthousiast. ''Wat ik vooral wil is mijn jaagtechniek verbeteren, want dat lukt zeg maar totaal niet'' Miauwde ze wat verontwaardigd. Maar al snel werd ze weer opgetogen. ''Ik ga proberen om de beste warrior ooit te worden'' Zei ze daarna en haar oortjes stonden recht overeind van plezier. Vrolijk vroeg ze: ''Ben jij al goed in jagen? en in vechten? het vechten lijkt mij...'' Plots stopte ze weer met praten. ''Aarg, sorry, ik praat weer te veel.'' Rustig ging ze zitten. ''Sorry, geef eerst maar antwoord'' Zei de grijze apprentice wat verslagen.

Weer schrok Ternpaw lichtjes op toen er weer een waterval van woorden uit de mond van Whalepaw kwam rollen. Haar oortjes draaiden zich lichtjes naar achter om haar lichte ongemak kenbaar te maken, maar het was slechts een detail voor degene die op zou letten. ''Jaa, ik ook! Wat ik vooral wil is mijn jaagtechniek verbeteren, want dat lukt zeg maar totaal niet. 'Ik ga proberen om de beste warrior ooit te worden Ben jij al goed in jagen? en in vechten? het vechten lijkt mij...'' Maar even vlug als de waterval kwam, hield deze ook weer op. ''Aarg, sorry, ik praat weer te veel.'' Rustig ging Whalepaw zitten. ''Sorry, geef eerst maar antwoord'' Voor een moment bleef Ternpaw weer stil, een beetje geïntimideerd door de waterval van woorden. De emotionele vrijheid van Whalepaw was een hele openbaring voor de jonge, zwart met witte apprentice. Ternpaw hield haar eigen emoties altijd vrij stevig onder de duim, alsof ze bang was zichzelf teveel te laten gaan. "Ik heb nog niet zo heel erg veel geleerd... Ik heb nog geen training gehad, weet je nog?" Hielp Ternpaw de andere apprentice herinneren. "Maar vechten lijkt me niet zo leuk.." Dacht Ternpaw harddop.

Whalepaw zag Ternpaw licht geschrokken kijken. Nu dacht de zwart-witte poes dat ze nog gek was ook. Heel kwalijk kon ze het haar ook niet nemen, ze praatte ook wel veel. Ze wou ook niet alleen maar ratelen, het gebeurde gewoon. ''Ik heb nog niet zo heel erg veel geleerd... Ik heb nog geen training gehad, weet je nog.'' Zei Tern wat dringend. ''maar het vechten lijkt me niet zo leuk.'' Zei ze daarna nog. ''Oh ja, sorry, wist ik wel, maar misschien...'' Nu raakte de tabby apprentice wat geirriteert, eerst ratelt ze maar door en vervolgens komt ze niet uit haar woorden, soms wou ze dat ze rustiger was. Wat verslagen keek ze naar de grond en haar oortjes zakte wat naar beneden. ''sorry'' mompelde ze. ''maar goed, Uhm... zonder training ben je inderdaad nog niet zo goed misschien. Ik ben ook nog helemaal niet goed hoor.'' Zei ze daarna met een wat scheve grijns. Ze probeerde zichzelf op te vrolijken en de sfeer wat toegankelijker maken, maar nog meer zeggen durfde ze niet, ze was veel te bang dat ze weer veel te ver zou gaan.

''Oh ja, sorry, wist ik wel, maar misschien...'' De irritatie leek van de apprentice af te vonken voor een moment en Ternpaw draaide haar oren nu nog verder naar achter. Wat deed ze fout? Zij kon er aan doen dat ze niet zo goed tegen erge druktes kon... Het intimideerde haar nou eenmaal en maakte haar nerveus. Ze keek eventjes voor een moment naar haar poten. ''sorry'' mompelde Whalepaw echter en Ternpaw keek wat verbaasd op, wilde aangeven dat het niet uitmaakte, maar vond de woorden er niet voor... Gelukkig had Whalepaw wel woorden om te spreken, anders zou het een heel saai gesprek zijn. ''maar goed, Uhm... zonder training ben je inderdaad nog niet zo goed misschien. Ik ben ook nog helemaal niet goed hoor.'' Miauwde Whalepaw. Ternpaw aarzelde eventjes. "Dat zal toch wel meevallen?" Probeerde Ternpaw.

Aarzelend hoorde Whalepaw Ternpaw antwoord geven. ''Dat zal toch wel meevallen?'' Whale wist dat ze het goed bedoelde, maar het bleef in haar oren toch wat geforceerd klinken. ''Ach ja, ik heb wel hier en daar wel wat tips gehad, maar een echte warrior word je daar nog niet van natuurlijk.'' Miauwde ze. ''Maar al doende leert men, dus het komt wel'' Zei ze er glimlachend achteraan. Haar grijze ogen staarde eventjes langs Ternpaw heen, alsof ze droomde over haar toekomst, maar al snel herpakte ze zich. Ze wou haar mond al weer opendoen om wat te zeggen, maar bedacht zich toen dat ze rustiger moest zijn en hield zich in, wachtend op een antwoord.

Toch wel nieuwsgierig volgde Ternpaw de bewegingen van haar mede apprentice toen deze weer begon te spreken. ''Ach ja, ik heb wel hier en daar wel wat tips gehad, maar een echte warrior word je daar nog niet van natuurlijk.'' Vertelde deze. ''Maar al doende leert men, dus het komt wel'' Voor het eerst liet Ternpaw een echt oprechte glimlach zien terwijl ze sprak, eentje die haar gezicht liet oplichten en haar ogen lichtjes deed sluiten. "Het komt wel goed, ik heb er al het vertrouwen in dat je je training zult voltooien en een warrior wordt." Miauwde ze. De warme toon kwam ineens uit het niets en Ternpaw trok zich dan ook al snel weer verlegen terug in haar introverte schulp. Maar het compliment was er wel degelijk uitgekomen.

''het komt wel goed, ik heb er al het vertrouwen in dat je je training zult voltooien en een warrior word.'' Zei ternpaw. Een beetje verrast keek Whalepaw op. De meeste antwoorden waren nogal weifelend en onzeker, maar deze klonk juist lief en warm. Zelf leek Ternpaw het ook niet geplant te hebben, maar ze had het al gezegd en er was geen terugweg meer. ''Dankje'' Antwoordde ze daarop en vriendelijk keek ze in de amberkleurige ogen van Tern. ''met jou gaat het vast en zeker ook goed komen.'' Miauwde ze daarna zelfverzekerd. Haar oortjes gingen iets meer overeind staan en zelf ging ze ook wat rechterop zitten. ''Misschien maak je zelfs kans op het leiderschap.'' Miauwde Whale half grappend half menend. Ze wist nog niet genoeg om te weten of het ook echt zo was, maar het zou wel leuk zijn.

Ternpaw wreef wat nerveus met haar voorpoot over haar zwart met witte kopje en keek eventjes omhoog naar Whalepaw toen deze weer begon te spreken. Onzekerheid vonkte op in haar ogen. Ondanks dat Ternpaw altijd erg ijverig was, was ze nooit goed met complimentjes. En nu kreeg ze er toch zeker wat. ''Dankje'' Antwoordde Whalepaw op vriendelijke toon. ''Met jou gaat het vast en zeker ook goed komen.'' Miauwde ze daarna zelfverzekerd. ''Misschien maak je zelfs kans op het leiderschap.'' Ternpaw glimlachte wat verlegen en keek even naar de grond. "Ik denk niet dat ik de juiste kat ben voor het leiderschap," gaf ze eerlijk toe.

Heel even zag Whalepaw de onzekerheid in Ternpaw's ogen, maar al snel glimlachte deze wat verlegen. ''Ik denk niet dat ik de juiste kat ben voor het leiderschap.'' Zei ze ietwat onzeker. Heel even keek Whalepaw wat verontwaardigt, waar kwam deze onzekerheid vandaan? ''ach joh, je bent rustig en zal niet te veel naar macht willen grijpen, dat is al een voordeel. En niet geschoten is altijd mis'' Probeerde ze ''Maar gewoon warrior zijn is meestal al stressvol genoeg.'' Grinnikte ze daarna een beetje. Ineens rilde de tabby. Ze had het niet zo doorgehad, maar ze had het al behoorlijk koud gekregen. Ze stond op en keek achterom. ''Ik vond het erg gezellig Ternpaw, echt waar, maar ik begin het nu toch een beetje koud te krijgen, ik ga weer door naar het kamp, sorry. succes met je trainingen en alles, en we zien elkaar nog wel een keer.'' Miauwde ze. Ze zette al haar eerste stappen toen ze ineens weer stopte. ''En laat niemand je klein krijgen he.'' Zei ze bemoedigend, als laatste groet. Daarna draaide ze zich om en rende met grote passen weg terug naar het kamp op zoek naar warmte.

(topic uit)

''Ach joh, je bent rustig en zal niet te veel naar macht willen grijpen, dat is al een voordeel. En niet geschoten is altijd mis'' Probeerde Whalepaw. Ternpaw glimlachte en keek wat neer beneden, deze keer op een positieve manier toch iets in verlegenheid gebracht. ''Maar gewoon warrior zijn is meestal al stressvol genoeg.'' Grinnikte Whalepaw vervolgens. "Ja.. dat lijkt me wel ja.. Laten we dat eerst proberen." Miauwde Ternpaw, haar pootje over haar oor wrijvend. ''Ik vond het erg gezellig Ternpaw, echt waar, maar ik begin het nu toch een beetje koud te krijgen, ik ga weer door naar het kamp, sorry. succes met je trainingen en alles, en we zien elkaar nog wel een keer.'' Miauwde Whalepaw ineens en Ternpaw keek meteen op, teleurgesteld. ''En laat niemand je klein krijgen he.' Miauwde Whalepaw vervolgens bemoedigend. Ternpaw draaide haar oren lichtjes naar achteren. Ze vond het gesprek net gezellig worden. "Dank je, dag.." miauwde de poes dus maar, waarna ze zelf opstond en ook begon weg te lopen.

{Topic uit, denk ik?}