Who may you be?

"Waarom behandelde je moeder je dan anders? Waarom was ze streng tegen jou?" De vragende blik in haar ogen beantwoordde al grotendeels de vraag van Tallpaw. Ze wist het zelf niet eens. "Mijn moeder was ook streng, en soms zijn moeders dat omdat de kittens een voorbeeld moeten zijn," Spottedpaw keek hem eventjes aan, en leek de situatie wel te herkennen die hij bedoelde. Al had ze nooit echt gedacht dat zij een voorbeeld moest zijn, toch bekeken katten haar soms zo. Vaak schoof ze het gewoon op het feit dat ze de dochter van Lionroar was, waarom zouden ze haar anders zo aankijken? Maar ze wist niet hoe Tallpaw daarop zou reageren. Wie weet zou hij haar dan.. meenemen als gevangene! Spottedpaw schudde haar kopje en beet even op haar lip. Het was wel zo dat de kittens van de Clanleader of deputy altijd net iets anders behandelt werden, en dan niet dat ze meer kregen of iets in die richting. Het was al wel eens gebeurd dat ze iemand was tegen gekomen die niet goed met haar durfde te praten, misschien bang dat als er iets gebeurde Lionroar kwaad op hun zou zijn. "Ik heb nooit echt het gevoel gekregen dat ik een voorbeeld moest zijn.. Maar nu ik er over na denk kan het wel zo zijn dat sommige bang zijn om met me te praten vanwege mijn vader.." Murmelde ze zachtjes, niet echt per se als antwoord bedoelt op zijn vraag, maar eerder een vaststelling die ze luidop maakte.

De kater leek plots erg enthousiast te zijn geworden over haar antwoord. "Lionroar is jouw vader?" Het klonk als een bedreiging in haar ogen, maar ze weigerde deze keer in elkaar te krimpen en keek hem echter juist met een schuin kopje aan. "Ik herken dit, aangezien mijn moeder best veel van me verwacht, en katten mij haten om haar," De plots bedroefde blik in zijn ogen deed haar even met haar oren wiebelen. Voorzichtig nam ze een stapje naar voren en tilde ze haar poot op, om deze uiteindelijk troostend op zijn schouder te leggen. "We zitten blijkbaar met hetzelfde probleem opgescheept." Miauwde, met een lichte twinkeling in haar ogen. Hierna sprong ze weer wat naar achter en schudde ze haar vachtje uit, om vervolgens weer te gaan zitten. "Is jouw moeder Shrewstar?" Vroeg ze wat voorzichtig terwijl ze hem nog steeds met dezelfde vragende ogen aankeek. Ze wist dat de partner van zijn deputy roodkleurig was, dus leek het haar logischer dat hij de zoon van de leader was. Aangezien de partner van Shrewstar een bruine tabby was, toch? Of had ze de verhalen van de elders verkeerd begrepen?

"Yep, hetzelfde schuitje, al kan ik me niet voorstellen hoe iemand jou kan haten," Ze vond hem heus wel aardig, maar begon stiekem al die complimenten wat verdacht te vinden. In haar Clan deed niemand zo aardig tegen haar, naast haar siblings dan. Was de Shadowclan dan echt niet zo erg als iedereen zei? In tegendeel zelfs, ze begon die Clan stiekem wel te mogen. "Yush," Zei hij, wanneer hij al wat vrolijker glimlachte. "Ze is aardiger dan de meesten in Windclan denken," Spottedpaw haalde even haar schouders op en glimlachte lichtjes. "Iedereen heeft wel iets goeds in zich," Merkte ze simpel op, waarna ze haar oortjes terug spitste. "Hoe wist je dat trouwens?" Zijn stem was nieuwsgierig, en ze gaf hem ook geen ongelijk. "Ik weet het al," Mauwde hij toen ineens, heel zelfingenomen gespeeld. "Ik intrigeer je gewoon al heel lang he? Ach ja, dat valt wel te begrijpen," De brutale glinstering in zijn ogen stond haar niet aan. Maar ze zei dit natuurlijk niet, ze hield haar gedachten voor zich. Kon het dan ook nooit over haar hart krijgen om iemand te kwetsen. "Je extravagante uitspattingen moesten toch ergens vandaan komen?" Haar stem klonk plagend, maar hierna herpakte ze zichzelf weer en keek ze hem weer wat neutraler, maar vooral voorzichtiger aan. "Oeps, sorry," Begon ze, zichzelf plechtig excuserend. "Het kwam er gemener uit dan ik had gedacht." Vervolgde ze zachtjes. Ze mocht zich niet zo gedragen.. Als haar moeder haar nu zag, kon ze er zeker van zijn dat ze een hele preek kreeg. Ze kende haar moeder niet zo heel goed, maar had ondertussen toch al wel zo'n beeld van haar gekregen. Wat schichtig keek ze naar de bosjes, maar zag er gelukkig niet de gevlekte vacht van Icyrose. Ze was veilig..

"Waar kijken we naar," Fluisterde de kater, waardoor ze even lichtjes schrok. "Waarom bood je uberhaubt je excuses aan?" De kater keek haar deze keer aan in de ogen, veel te dicht voor haar doen. En dus nam ze een beetje afstand, maar glimlachte ze hem wel zachtjes toe zodat ze niet onbeleefd zou overkomen. "Ik weet niet.. Was bang dat je misschien gekwetst zou zijn.." Miauwde de poes, oprecht eerlijk terwijl ze eventjes op haar lip beet en de vorige vraag van de kater negeerde. Ze had geen zin om uit te leggen dat ze bang was van haar moeder. "Het was juist een leuke grap, en ik weet niet of je het opgemerkt hoor maar.." Toen de kater zich stoer op richtte fronste de kattin even haar wenkbrauwen. "Ik kan best tegen een stootje," Spottedpaw greens even, krulde haar staart rond haar poten en hield haar kopje schuin. "Zo te zien," Begon ze, waarna ze even om zich heen keek en met haar staart in de richting van het rogue's gebied wees. "Kan je ook tegen een ren wedstrijdje?" Een ietwat speelse glans kwam in haar ogen te staan. Om eerlijk te zijn wou ze de kater van haar territorium af hebben. Niet omdat ze hem niet mocht, maar omdat ze bang was dat haar vader of moeder haar betrapte. Ze wou niet overkomen als een on loyale poes, totaal niet! En daarbij wou ze de kater laten zien waar Windclan goed in was, rennen!

Haar ogen bleven dezelfde blik aanhouden, ook toen de kater opsprong. "Yush," Miauwde hij, duidelijk barstend van zelf vertrouwen. Een wat schuwe grijns kwam op haar gezicht te staan. Haar mentor had haar al vaak verteld dat ze een talent voor rennen had, maar natuurlijk zou ze de feiten even achterwege houden nu. De kater zou het zelf wel ontdekken. "Wil je een voorsprong?" Zodra de kater haar brutaal aankeek, versmalde ze haar oogjes wat en keek ze hem venijnig aan. Waaraan had ze die brutaliteit te danken? Ook al gedroeg ze zich onschuldig, ze kon er niet tegen dat iemand zich brutaal voordeed tegenover haar. Misschien kwam het omdat ze in een eervolle familie was opgegroeid, of lag het echt gewoon aan haar? "Je bent tenslotte een poes," Een plotse schok van vertrouwen ging door haar heen toen ze opstond en verleidelijk voorbij hem stapte. Ze gleed met haar zachte pluizige staart onder zijn kin en wierp hem een gloeiende amberkleurige blik toe. "Volgens mij ben jij degene die een voorsprong nodig zal hebben," Miauwde ze, haar stem zo zacht als fluweel terwijl ze haar blik verleidelijk hield. Maar hierna schoot ze in de lach en schokte haar schouders even van plezier. "Sorry, maar serieus, jij krijgt een voorsprong." Miauwde ze plezierig terwijl ze terug op een waardevolle afstand was gaan zitten.

Ze deed haar uiterste best om niet nog eens in de lach te schieten toen ze de verwarde uitdrukking in zijn ogen zag. Ze wou gewoon eens zijn flirt moves op hem uitwerken, om hem te laten zien dat het soms inderdaad vreselijk verwarrend was. "Geen vertrouwen in mij Madame?" Spottedpaw haalde haar schouders op, hield haar kopje wat schuin en beet zachtjes op haar lip. "Misschien niet, misschien wel." Miauwde ze mysterieus terwijl ze hem aankeek. "Weet je het zeker? Ik bedoel, je.." Opnieuw vernauwde ze haar ogen. Ergens had ze een belediging verwacht, de manier waarop Tallpaw zijn zin niet afmaakte stond haar gewoon niet aan. "Oke dan, tel jij af?" "Met plezier!" Reageerde ze er meteen op. "Je krijgt vijf seconden voorsprong," Ze knikte even, wees nadien met haar staart in de andere richting van haar territorium, zodat ze onopgemerkt van Windclan gebied zouden rennen en ging vervolgens klaar staan. "Drie, twee, één, ga!" Miauwde ze luid, waarna ze in zichzelf begon te tellen tot vijf.

Zodra ze had afgeteld, en haar amberkleurige blik op Tallpaw liet glijden om te zien hoe snel hij zou vertrekken, kon ze het niet laten even verward te fronsen. Wat .. was hij aan het doen..? In plaats van dat Tallpaw vertrokken was, stond hij hier vlak voor haar neus te dansen als een kleine kitten. De verwarring bleef eerst enkele seconden heersen in haar ogen, maar na verloop van tijd verscheen er een kleine lach op haar gelaat. "VIJF!" Miauwde ze luid, waarna ze eerst even luid giechelde en er vandoor sprong. Eens zien of de kater nu nog steeds wou dansen! Als ze hem ondertussen al kende, wist ze dat hij niet iemand was die zomaar opgaf. Spottedpaw vernauwde haar ogen toen een snijdende wind op haar af kwam gestormd en legde haar oortjes plat zodat ze een sneller tempo kon aanslaan. Ze voelde hoeveel aarde ze weg schopte bij iedere stap die ze nam. Als je nu vanaf de zijlijn de race zou aanschouwen, dan leek het wel alsof de poes vluchtte voor haar leven. Echter maakte de brede glimlach op haar gezicht die optie onmogelijk. Ze rende nu gewoon zoals ze altijd deed, je moest haar eens zien lopen als ze écht zou rennen voor haar leven! De poes vertraagde even en keek achterom. "Kom je nog?!" Plaagde ze de kater, waarna ze terug vooruit keek en haar poten nog iets sneller dwong te gaan.

"Ja hoor, watch your back Madame!" Een korte lach verliet haar bekje toen ze de kater dat hoorde zeggen, echter zorgde dit er alleen maar voor dat ze juist sneller ging lopen. Tallpaw mocht misschien verwachten dat ze snel moe zou worden, maar dan had hij het fout. Al sinds dat ze apprentice was geworden deed ze dit, gewoon redenloos over de vlaktes rennen. Ze voelde zich beter af alleen, al was ze geen asociale kattin. Ze bracht even graag tijd door met haar vrienden dan alleen, echter gaf ze toe dat het soms wel gerust stellend was om alleen te zijn. Even rekening te houden met niets of niemand. Zodra ze van Windclan gebied af waren slaakte ze even een zucht van opluchting. Dat was al één vol slaagde missie, nu kon ze zich echt gaan focussen op de wedstrijd. Toen ze een redelijk grote eik zag verschijnen, hield ze even wat in tot ze naast Tallpaw liep en keek hem even speels aan. "Wie het eerst aan die boom is!" Mauwde ze, waarna ze hem even speels duwde. Hierna versnelde ze weer, vast beraden om de race te winnen.