[open] i solemnly swear i'm up to no good.

Plotseling schoot Leopardpaw op hem af. Voor hij achteruit kon deinzen zat ze al boven op hem. Hij voelde de klauwen van de poes. Niet hard maar wel irritant. Uiteindelijk sprong ze van hem af, onmiddellijk ging hij in gevechtshouding staan. Met opgezette vacht en ontblootte tanden kijk hij naar de gevlekte poes. "Hou je is een beetje in, wil je? Je bent nog een apprentice en je klauwen halen bijna niks uit." 'Precies' miauwde hij arrogant. Blijkbaar gingen ze hem niet meer aanvallen, hij kon dus doen wat hij wou. "Nadat ik je naam weet, mag je gaan. Laat me je lelijke witte vacht hier nooit meer zien of je komt er niet levend vanaf." 'Waarom zou ik?' snauwde hij naar de witte poes 'vertel eerst maar de jouwe.' Ondertussen zakten zijn haren weer omlaag, maar Draco bleed waakzaam. Niet voor de gevlekte poes, maar voor de witte poes die een stuk gevaarlijker was.

"Hence nothing remains exept for our regrets"
-The Judge, OFF

De gevlekte leerling liep met een rustige tred door het territorium. Hij had zojuist een eekhoorn gevangen en deze terug gebracht naar het kamp. Hij was er eigenlijk best trots op, de trainingen hadden duidelijk effect gehad. Laten merken dat hij trots was was er natuurlijk niet bij, dat zou best wel egoïstisch lijken. En het was niet zijn bedoeling om zo over te komen, niet op zijn eigen clangenoten tenminste. Hij snoof de lucht nog een keertje om naar prooi te zoeken, maar toen bleek dat er geen enkele bekende knaagdierengeur aanwezig was deed hij zijn kop weer omlaag. Zijn oren gingen recht overeind staan toen hij wel iets anders rook. Wacht... Dit was geen ThunderClan geur! Het rook naar rogue... en nog wat anders. Achterdochtig sloop hij dichterbij door de struiken, en hij zag twee van zijn Clangenoten bij een kat staan die net iets ouder was dan hij. Nuja, niet veel, waarschijnlijk een moon. Op zijn leeftijd maakte dit echter nog wel flink wat uit. Fernpaw trippelde dichterbij en zag hoe de ThunderClanners de kater woedend aanstaarden. Hij was wel bijna zeker dat de poezen de vreemdeling gemakkelijk konden verjagen, de witte zag er sterk en getraind uit. Toch dacht hij dat het beter was als hij een handje ging helpen. 'Waarom zou ik?' snauwde de kater als antwoord op Frostfang's vraag. 'vertel eerst maar de jouwe.' De zwart-witte kater trippelde uit de struiken en stelde zich op tussen de twee andere katten. 'Waarom je dat zou moeten doen? Simpel, jij bent hier de gast. Of beter gezegd, de indringer.' Fernpaw keek de rogue-achtige kat aan met zijn ambergele ogen. Kort flitste zijn blik verontschuldigend op naar de warrior. Hij hoopte dat ze hem zijn plotselinge inval zou vergeven.

{Can I join? c:}

'- Ik ben weer te lui om van acc te wisselen, whoops, dit is dus Frostfang -

Waarom zou ik?' Snauwde de witte kater naar Frostfang 'vertel eerst maar de jouwe.' Wat nijdig keek ze de kater aan. Wat dacht hij wel niet? Net toen ze antwoord wilde geven, klonk er gemiauw achter haar. 'Waarom je dat zou moeten doen? Simpel, jij bent hier de gast. Of beter gezegd, de indringer.' De apprentice die Frostfang meteen herkende als Fernkit (?) schonk haar een verontschuldigende blik, maar Frostfang knikte alleen maar. Het was goed dat de apprentice zijn territorium al goed wilde verdedigen. "Precies. En ik kan je makkelijk aan, dus... Als je het hier zonder vachtscheuren (xd) af wilt brengen, zou je je naam maar gewoon willen vertellen."

"Hou je is een beetje in, wil je? Je bent nog een apprentice en je klauwen halen bijna niks uit." siste de warrior tegen Leopardpaw. Leopardpaw wist dat zelf ook wel. Maar ze had toch wat gedaan? Wat moest ze anders doen bang in een hoekje gaan zitten? 'Precies' zei Draco arogant. "Tuurlijk iederen is tegen mij." zei Leopardpaw zacht. "Nadat ik je naam weet, mag je gaan. Laat me je lelijke witte vacht hier nooit meer zien of je komt er niet levend vanaf." dreigde de poes met ontblootte tanden tegen Draco. 'Waarom zou ik?' snauwde Draco naar de warrior, die Leopardpaw nu pas herkende als Frostfang. 'vertel eerst maar de jouwe.' zei Draco. "Aangezien ik hier toch niet nodig ben en jij het wel afhandeld ga ik maar eens..." zei Leopardpaw met tranen in haar ogen tegen Frostfang. Ze wilde net weg rennen toen er een kater uit de bosjes kwam die ze herkende als Fernpaw. Fernpaw en Frostfang zeiden nog iets maar ze luisterde niet. Ze rende weg de bosjes in. Niemand had haar nodig... Ze kon niks...

~super sorry, ik denk dat ik dacht dat ik met Applenose aan het posten was... Sorry hiervoor... Hopelijk nemen jullie het me niet kwalijk.

*Leopardpaw is uit het topic*

oww frostfang was me voor...

De idiote gevlekte poes rende weg, en met een grijns keek hij ernaar toen er plotseling een kater uit de bosjes kwam. 'Waarom je dat zou moeten doen? Simpel, jij bent hier de gast. Of beter gezegd, de indringer.' Snel bestudeerde hij de kater, de zwart witte kater was ongeveer even oud. Hmm, nu kon hij niet meer vechten. "Precies. En ik kan je makkelijk aan, dus... Als je het hier zonder vachtscheuren af wilt brengen, zou je je naam maar gewoon willen vertellen." Geïrriteerd zuchtte hij voor hij zijn naam vertelde. 'Ik ben Draco' zo, dat was genoeg. Vijandig keek hij naar de twee clankatten. 'Verder nog iets weten'

Ooc:Kort ik moet gaan.

"Hence nothing remains exept for our regrets"
-The Judge, OFF

Fernpaw glimlachte kort bij de goedkeurende blik van de warrior. Zijn staart zwiepte kort heen en weer, wachtend op iemands reactie. "Precies. En ik kan je makkelijk aan, dus... Als je het hier zonder vachtscheuren af wilt brengen, zou je je naam maar gewoon willen vertellen." mauwde de warrior. Fernpaw keek de rogue aan met een strakke blik. Dat deze kater hier niet met goede bedoelingen was gekomen leek wel duidelijk. Plots sprong de vrouwelijke apprentice op. "Aangezien ik hier toch niet nodig ben en jij het wel afhandeld ga ik maar eens..." de gevlekte poes verdween de bosjes in. Fernpaw deed een wenkbrauw omhoog en keek de poes na. Wat deed zij nou? Ze kon op z'n minst blijven staan en helpen de kater weg te krijgen... Hij richtte zich weer op de andere twee katten. Nouja, wat voor grillige karaktertrekjes poezen hadden waren nu niet van belang. 'Ik ben Draco. Verder nog iets weten?' zei de kater. Alleen of je misschien nu van het territorium wilt afgaan zei de kater in zijn kop. Hij sprak zijn gedachtes echter niet uit, hij ging enkel wat steviger op zijn poten staan en kreeg een vijandige blik in zijn ogen als waarschuwing. Deze kater hoorde hier verdorie niet, en moest dus weg!

- Ben nu toch maar even omgewisseld hahaha -

'Ik ben Draco' Wauw. Wat een bóm van informatie, Frostfang had toch wel wat meer angst verwacht. 'Verder nog iets weten' Wat een arrogantie, Frostfang hield het bijna niet meer. Maar ze wist zich nog net te beheersen. "Het is onnodig dat jij op ons territorium gekomen bent. Daarom willen we je ook vriendelijk vragen of je nu eens wilt oprotten!" Het eerste was puur sarcasme, maar de laatste woorden kwamen eruit als een geschreeuw. Frostfang zette een paar stappen in de richting en klapte haar nagels uit. Ze hief haar klauw, deed haar poot naar voren... En stopte net voor Draco zijn gezicht. "Dit was je laatste waarschuwing," siste ze woedend. "Als je zo niet opgedonderd bent is er niks meer over van dat knappe gezichtje van je." Dat was het. Ze had het kleine beetje zelfcontrole wat ze nog had gehad, verloren. Fijn, heel fijn, zo gaf ze écht het perfecte voorbeeld aan de apprentice.

Ijzig staarde hij naar de twee katten. De witte poes verbrak uiteindelijk de stilte. "Het is onnodig dat jij op ons territorium gekomen bent. Daarom willen we je ook vriendelijk vragen of je nu eens wilt oprotten!" Geschrokken deinsde hij achteruit. 'Wow, rustig aan poes!' "Dit was je laatste waarschuwing," siste ze woedend. "Als je zo niet opgedonderd bent is er niks meer over van dat knappe gezichtje van je." Nu werd hij toch wel bang, de witte kater wist waarneer hij in de problemen zat. Toch liet hij hier niks van merken en miauwde kalm 'ik ga als ik je naam weet.' Dat was best redelijk toch? En als de poes nu toch aanviel kon hij altijd nog wegrennen.

'ik ga als ik je naam weet.' Heel even, heel even voelde Frostfang medelijden. Het was duidelijk dat ze de kater de stuipen op het lijf gejaagd had. Nou ja, het was helemaal niet duidelijk, maar Frostfang wist het. "Ik heet Frostfang, en ik zal mijn territorium verdedigen als dat nodig is." siste ze en ze hief haar gezicht op, zodat ze op de kater neerkeek. "Onthou mijn naam maar goed, dan weet je over wie je spookverhalen kan gaan vertellen."

Frostfang was het dus, wat een idiote naam (ik vind hem heel mooi xD), echt passend voor zo'n lelijke poes. Dit zei hij echter niet hardop, daarvoor was Frostfang net wat te gevaarlijk. "Onthou mijn naam maar goed, dan weet je over wie je spookverhalen kan gaan vertellen." In zijn hoofd bedacht Draco hierop een heleboel sarcastische antwoorden, maar weer zei hij het niet. De witte kater had beloofd om te gaan maar voelde hier niks voor. Inplaats daarvan keek hij ijzig naar de poes en gaf kal antwoord. 'Niet heel creatief.' Ondertussen spande hij zijn spieren en leek klaar te zijn voor een gevecht. Alleen had hij andere plannen, zodra de poes aanviel was hij weg.

Terwijl de twee katten aan het kibbelen waren verbeeldde Fernpaw zich alsof hij niet bestond, alsof hij een geest was. Het was wel handig soms... Als je zelf niet wist dat je ergens was, wisten anderen het meestal ook niet. Met zijn gedachten duidelijk ergens anders trippelde hij weg en maakte een grote boog rond de open plek in het bos totdat hij ergens achter Draco stond. 'ik ga als ik je naam weet.' Sprak de zwarte kater. "Ik heet Frostfang, en ik zal mijn territorium verdedigen als dat nodig is." siste ze en ze hief haar gezicht op, zodat ze op de kater neerkeek. "Onthou mijn naam maar goed, dan weet je over wie je spookverhalen kan gaan vertellen." Fernpaw keek bewonderend naar de poes. Ze was zo'n sterke warrior! Als hij later groot was, wilde hij ook zo worden. Net zoals Frostfang, Blackgaze en Lostdream. 'Niet heel creatief.' was het enige antwoord van de kater. Fernpaw begon het gevoel te krijgen dat hier best wel eens een gevecht kon aankomen. Een beetje zenuwachtig zwiepte hij zijn staart heen en weer, en keek Frostfang kort aan om aan te geven dat als het moest en de kater niet uit zichzelf weg ging, hij van achteren kon aanvallen. Niet dat hij het graag wilde... Natuurlijk, hij wilde de kater weg hebben. Hij hoorde hier niet. Maar hij vond het niet leuk om anderen pijn te doen. Snel knipperde de zwart-witte kater en fronsde. Deze kater natuurlijk wel. Hij verdiende het om pijn te hebben als het zover zou komen. Hij spande zijn spieren lichtjes onder zijn vacht.

'Niet heel creatief.' Niet heel creatief. Deze Draco beweerde dat ze niet creatief genoeg voor hem was omdat ze zei dat hij spookverhalen over haar kon vertellen. Een geeuw verlaatte haar bek en ze keek de jonge kater verveeld aan. Ze zag dat hij zijn spieren aanspande, maar ze verwachtte niet dat hij ging vechten. Maar als zij hem nu zou aanvallen, zou hij niet weg kúnnen, door Fernpaw die achter hem stond. Een grijns doorbrak haar gezicht. "Oké, Draco. Jij je zin, joh. Dan vertel je straks toch geen spookverhalen meer rond?" En met die laatste woorden sprong ze op hem af. Ze haalde haar nagels over zijn gezicht en schoot een toestemmende blik naar Fernpaw, dat hij hem ook mocht gaan aanvallen. Het was nu genoeg.

Gespannen keek hij naar de witte poes. "Oké, Draco. Jij je zin, joh. Dan vertel je straks toch geen spookverhalen meer rond?" Angstig keek hij naar de poes die op hem afvloog. Dat ze zag dat hij bang was boeide hem geen zier, hij moest weg. Nagels werden over zijn gezicht gehaald en hij sprong snel achteruit. Onmiddellijk draaide hij zich om en kon niet verder. Achter hem stond de jonge kater die hij niet eens had gemist. Blazend klapte hij zijn nagels uit en wil keek hij om zich heen opzoek naar een vluchtroute. Tot zijn geweten, dat eigenlijk het tegenovergestelde daarvan was begon te praten. Tss, watje het zijn maar twee katten. Hmm, hij had gelijk en met hernieuwde gedachten stortte hij zich op de zwarte kater. Vastbesloten zette hij zijn tanden in de nek van de kater om hem daarna grommend met zijn nagels te bedenken. 'Had je wat, sukkel' gromde hij tussen zijn tanden door, voor hij grommend van hem afsprong. Dreigend siste hij naar de twee katten. 'Waag het niet mij aan te vallen.'

"Oké, Draco. Jij je zin, joh. Dan vertel je straks toch geen spookverhalen meer rond?" zag hij Frostfang grijnzen voordat de witte poes naar Draco toesprong. Hij zette zich schrap voor de kat die tegen hem aanbotste, en sprong kort achteruit. Frostfang haalde haar klauw over Draco's kop en de zwarte kater deinsde achteruit. Draco leek verschrikt toen hij zag dat Fernpaw zijn uitweg blokkeerde. Fernpaw boog kort door zijn poten toen de kater zich naar hem toe worp. 'Had je wat, sukkel?' siste Draco. De zwart-witte kater voelde klauwen over zijn schouder afschampen. Het was niet erg, maar het voelde wel pijnlijk. In een reflex schopte hij hard met zijn achterpoten tegen de vijandelijke kater en wurmde zich onder hem uit. De haren in Fernpaw's nek gingen overeind staan en hij gromde, opnieuw voor de uitgang staand. 'Waag het niet mij aan te vallen.' grauwde Draco tegen hem en Frostfang. 'En waarom dat? Wat zouden wij daarbij voor baat hebben?' mauwde hij spottend. De zwart-witte kater was best wel zenuwachtig. Hij was nog nooit echt in een gevecht met een vijandelijke kat geweest, alleen maar in trainingen. Nuja... Het zou vast wel goed gaan. En Frostfang was hier! Snel sprong hij grommend naar voren en haalde zijn klauwen over het oor van de zwarte kat terwijl hij met zijn achterpoten de weg versperde, de eerste techniek die hij van Iciclespirit had geleerd.

- Frostfang -

Frostfang keek grimmig toe hoe de jonge witte kater in de nek van Fernpaw beet, maar wist dat het niet veel uit zou moeten halen. Ook Fernpaw leek gewoon door te gaan. 'Waag het niet mij aan te vallen.' Net toen Frostfang een bijtende opmerking terug wilde zeggen, had Fernpaw er al ééntje klaar. 'En waarom dat? Wat zouden wij daarbij voor baat hebben?' Ze liet een goedkeurende grom horen en ze siste verrast toen de zwartwitte apprentice met een bijzonder goede tactiek aanviel. Zelf sprong ze ook naar voren, drukte haar nagels in de buik van de witte en haalde ze er zo weer uit dat het werkte als een soort weerhaak. Er bleef wat vlees hangen aan de nagels en bloed stroomde uit de buik.

- Als de verwondingen te erg zijn moet je het zeggen, hé? C;

Draco kwam er een beetje te laat achter dat zijn dreigement niet veel uithaalde. Woest siste toen klauwen over zijn oor werden gehaald. Zijn uiterlijk werd er niet veel beter op. Veel deed het niet, nope, de pijn kwam pas toen Frostfang de kater te hulp schoot. Woedend gromde hij terwijl het bloed nu uit zijn buik stroomde. Hijgend krabbelde hij overeind en zette een stap weg van de gestoorde Clankatten. Onwillekeurig vetrok zijn gezicht van pijn, toch wou hij niet opgeven. Met getrokken nagels vloog hij op de witte poes af en boorde zijn nagels in haar buik. Draco schoot onder haar door en buiten bereik van de poes kwam hij hijgend overeind. Snel bekeek hij de schade aan zijn buik, voor hij zich tot de twee katten richtte. 'Oké, als jullie het zo willen' siste hij voor hij weer in de aanval ging. Dit keer was de zwart witte kater Draco's slachtoffer. Woedend boorde hij zijn klauwen in de buik van de kat.

Fernpaw's gezicht vertrok kort toen hij de scherpe geur van bloed rook. Hij keek op en zag dat Frostfang haar klauwen diep in de buik van de andere kater had gezet, en nu stroomde warm bloed uit de verwondingen. Snel schudde hij zijn kop en gromde. Niet laten afleiden, concentreren op de tegenstander. Hij maakte zich klaar om opnieuw naar de andere kat toe te springen, maar deze draaide zich om en haalde zijn klauwen over Frostfang's poot. Plotseling waren diezelfde klauwen diep in zijn vacht. Fernpaw hapte naar adem en haalde uit met zijn klauwen naar de andere kat in een reflex zodat de greep zou verslappen. Hij rolde om zodat Draco niet meer schade aan zijn buik kon toebrengen en sprong op, een beetje moeizaam door zijn prikkende buik. Hij haalde grommend zijn nagels over de schouder van de andere kat en beet zich vast op de plek waar er huid tussen de botten zat op Draco's poot.

Onderwerp: Re: [open] i solemnly swear i'm up to no good.