Wow a cute cat {Icy}

Otterkit sliep in haar nest, ze voelde de kou maar haar den waar ze in sliep hield haar warm. Ze voelde zich alleen, ze kreeg weer die nachtmerrie hoe haar moeder stierf door de hong. Ze schrok wakker en schudde zich uit, "Mama!!" riep ze duidelijk. Maar ze was er niet alleen een sprankeldje hoop die voor haar ogen verdween en een koude traan die over haar gezicht rolden, het was koud en ze zad onder het dauw van de nursey. Otter rekte zich zorgvuldig uit en wilden op het kamp gaan kijken wat er zou zijn, haar ogen tuurde langs haar den. Geen kitten die wakker was, net zo als altijd alleen zij was wakker. Otterkit sloop sneaky de den uit zonder enige opvalling, alleen merkte dat er bijna niemand op het kamp was alleen maar een paar katten die zaten te praten en te eten. Ze tuurde over het kamp, het was vreemd maar waarschijnlijk was iedereen gewoon op Patrols gegaan. Wat zou er aan de hand zijn en wat stinkt er nu niet naar Riverclanner. ging door haar hoofd heen met haar neus fier in de lucht en haar ogen erop gefocust. Otter deed stap en stap naar voren en in de verte merkte ze iets op, ze liep steeds dichter bij het ding. Ze wist niet wat het was maar het voelde daar koud aan misschien is het niet handig om daar heen te gaan maar toch deed ze het en sprak dapper "Hallo..." haar stem verviel en ze sprak het weer maar dan meer onzeker.

Icy sloot haar ogen terwijl ze haar massieve kop op haar twee asgrijze poten leggen. Ze was dan misschien gevangen in het kamp van de vijand, het Riverclankamp, maar het weerhield haar niet. Ze was nog steeds de fiere poes die ze was, ze was een leidster in hart en ziel en dat zou niet van haar afgenomen worden. Toch, zonder haar eigen clanleden, zonder de Elite, voelde ze zich alleen. En nu tijdens het midden van de nacht, in de eenzame stilte van het Riverclankamp tijdens Bladkaal, lag ze er maar verslagen bij. Haar spieren en haar wonden brandden, ze weigerden haar een deftige verzorging te geven. Ze kon het begrijpen, zelf zou ze het ook niet andersom doen. Vieze murmels. Wacht maar, bedacht ze haar telkens toen ze amper een stuk prooi had om op te smikkelen, wacht maar want ik krijg jullie nog wel. Jullie allemaal. Ze schrok op van het hese gemiauw. Het was afkomstig van een kleine kitten, wit met bruin. Het deed haar denken aan haar eigen kittens en aan Saxon. Waar was haar oude, trouwe deputy? Was hij nog steeds daar, in zijn nest? En zou hij ooit überhaupt terug keren naar haar en de Elite? "Hallo." Ze knipperde met haar enkele, goede oog en draaide haar hoofd bij zodat ze de poes beter zien kon. Meteen vertrok haar gezicht in de afgrijselijke kille blik die haar zo eigen was. "Donder op rotjoch." Raspte ze vijandig, haar poot opheffend om haar met een mislukte poging omver te proberen duwen.

Otterkit keek naar de grijze poes, zij lijk zo.... Zo verbaast maar waarom? vroeg ze in zich zelf af. "Hallo." Zei de poes knipperde met haar enkele. Het werd even stil, otter staarde de poes aan en kreeg een vrolijke glimlach en zei "Hey, wie ben je? Je iet er sterk en krachtig uit dus een krijger of de deputy want nu weet ik pas wie de leider is." zei ze liefjes. Otterkit wist dat er iets was maar wat, de poes leek afgelijd op vanalles als of ze even niet op deze wereld was, Wat zou er toch zijn..... dacht ze nog diep na. De grijze poes keek wat kwader en sprak vijandig: "Donder op rotjoch." De poes probeerde otter om ver te duwen maar de poging lukte niet, dus ze besloot om voor de grijze poes net te doen of dat ze omviel. Otterkit lachte liefjes en stond weer op en had een glimlach op haar gezicht, ze keek de grijze poes diep in de ijzige ogen aan maar een van de ogen leek gekrapt wat nogal vreemd was. Waarom zou ze die wond hebben en wie is ze, wat is haar naam en wat zou ze hier doen? haar vragen waren groot maar haar aandacht groter en vroeg "Hoe heet je? Ik heet Otterkit maar ik zal nooit een echte krijger worden, ik ben niet waardig voor dat ik ben nergens voor bestemd." zei ze met haar kop naar de grond gebogen. Het sneeuwde nog heftig, het was koud en haar pels waaide mee met de harde wind, Waarom zal deze poes hier zijn? Ik wil andtworden en waar komt ze vandaan? vroeg Otter af in haar hoofd langzaam keken haar bruine ogen in de kille ijzige ogen van de grijze poes en angst dook op in Otter, ze wist niet om welke reden maar om een reden wist ze het wel...