In Due Order

Vulture knikte langzaam. Hij .. moest alleen slapen vannacht. Dat zou best wel wennen zijn. Dat was iets wat hem lichtelijk nerveus maakte. De zon ging onder achter hem, kleurde de hemel in allerlei felle kleuren. Ze waren net zo rood als Nimblepaw haar vacht. Hij zag de gelijkenis en hij glimlachte. "Het ziet er naar uit dat het laat begint te worden .. misschien moet jij maar gaan" Bracht hij moeizaam uit. Vulture's lichaam zei dat hij haar hier moest houden, waar hij veilig bij was en niet alleen. Iemand waarmee hij kon lachen. Hun band was nog geen dag oud en toch voelde hij dat hij bij Nimblepaw zichzelf kon zijn. "Tenslotte .. zullen je clangenoten anders bezorgd worden" Voegde hij er op en zachte toon aan toe. Hij kon het niet helpen, maar hij zag enorm op tegen een koude, eenzame nacht alleen. Nimblepaw was een clan kat en kon natuurlijk niet dag en nacht voor hem klaar staan. Daarbij zou hij al bijna tot warrior bekroond worden als hij nog in de clan zat, dit kon hij. Dit was iets waar hij zich manen en manen lang voor had voorbereid. Hij was klaar geboren er voor. En toch .. was hij angstig. "Ik .. " Begon hij onzeker en hij ontweek haar blik. "Je hebt verantwoordelijkheden aan je clan. Ik wil je niet langer ophouden dan nodig is" Vulture's toon werd afstandelijker maar zijn ogen bleven vriendelijk. Hij wilde voor zichzelf het niet langer ophouden dan nodig was, en hij kon het niet aan om Nimblepaw in de problemen te bezorgen omdat hij zo nodig bang was in het donker.

Nimblepaw haar teleurgestelde blik .. pijnlijke blik zelfs maakte Vulture kwaad. Op zichzelf. Hij verstopte de kwaadheid in zijn ogen en gaf zichzelf mentaal een schop. Waarom moest hij ook zo lomp zijn? Zijn oren schoten omhoog en hij keek haar verrast aan. "Zou je .." "dat doen voor mij?". Eigenlijk wilde hij het wel, dan zou zijn eerste nacht alleen opgelost zijn. Toch zei zijn trots dat hij het niet moest doen. En zijn gezonde verstand droeg ook zijn steentje bij. Met een vermoeide zucht keekV Vulture haar doordringend in de ogen. "Ik zou niets liever willen .. maar jij hebt verantwoordelijkheden aan je clan. Die heb ik niet meer, dus dan moet ik daar ook de gevolgen van dragen. Ik wilde weg om een rogue te worden, dat heb ik nu ook gedaan" Hij haalde diep adem. "Blijf zo lang je wilt,.. we kunnen altijd morgen weer ontmoeten wanneer jij me aan die eenlingen groep voorstelt" Herinnerde hij haar met een iets beter humeur.

Vulture slikte ongemakkelijk en knikte dom op alles wat ze zei. Het was beter om haar maar gelijk te geven.. Hij ontmoette Nimblepaw's blik koeltjes. "Wacht!" Riep hij plotseling. Hij trippelde naar haar toe. "Wat zeg je er van als ik je thuis breng?" Miauwde hij opgewekt. Dat stelde zijn eenzame nacht wat uit .. en misschien kon hij dan zijn vreemde gedrag een beetje goedpraten op weg naar haar kamp. "Ik wil je best volgen tot in het territorium .. o maar wacht je moet wel mijn geur van je af krijgen.." Mompelde hij bedenkelijk, meer tegen zichzelf dan tegen Nimblepaw. "Anders worden ze ongerust en dan wantrouwig" Vulture glimlachte bemoedigend "Natuurlijk volg ik je niet helemaal tot in het kamp" Ratelde hij aan één stuk duur, breder grijnzend bij het idee. Wat zou dat raar lijken .. een vreemde eenling met een vage ShadowClan geur aan hem samen met een ThunderClan leerling. Dat zou een lacher zijn! "Ik ga je wel voor" Zei hij vlug en hij draafde langs haar heen, hopend dat ze zou toestemmen.

Vulture haalde opgelucht adem en nam zichzelf voor om niet meer zo raar te doen om wat dan ook. Eventjes keek hij naar Nimblepaw en keek hij bedachtzaam. "ThunderClan territory ..?" Luidde hij vragend. "Tenminste ik dacht dat het die kant op was?" Eigenlijk ging hij gewoon op de gok een richting uit, zijn hol was oostelijk en dan was het territorium noordelijk.. toch? Nu ook twijfelend bleef hij staan en wachtte hij. "Misschien kan jij beter voor gaan, dan volg ik jou" Stelde Vulture voor en hij keek Nimblepaw met zijn groene kijkers afwachtend aan. Hij sloeg met zijn staart en vroeg zich af wat hij ging doen als ze eenmaal weg was. Zijn nest wat netter maken, meer geur afzetten, jagen? Hij had het voor het zeggen. Vulture begon langzaam weer zijn humeur terug te krijgen maar nog steeds was er dat vreemde gevoel dat hem telkens weer opbrak. Hij gooide het allemaal op zijn eerste nacht alleen. Alle emotie die hij had gevoeld voor zijn vertrek had er op een gegeven punt uit moeten komen en dat was dan nu. Rustig volgde hij Nimblepaw toen ze begon te lopen.

Terwijl het wandelende gezelschap voortrok, zweeg Vulture. Allerlei gedachte spookte door zijn kop. Zo ook de vraag of hij misschien een permanente residentie moest zoeken ver weg van alle clangebieden. ShadowClan territorium was erg ver maar toch voelde hij zich niet op zijn gemak. Als hij een van zijn oude makkers zou tegenkomen dan zou dat foute boel zijn. Toen Nimblepaw hem aansprak wendde hij zich weer tot haar. Vulture bewoog zijn oren heen en weer en dacht na. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op. "Ik denk dat ik een beetje de omgeving ga verkennen en me geur ga afzetten" Hij zuchtte. Het klonk saai maar het was noodzakelijk, wist hij. "Misschien ook nog een beetje prooi zoeken en opslaan in mijn 'kamp'" Hij grijnsde. Kamp. Dat klonk vreemd. "Ik zorg wel dat ik even uit het zicht blijf van welke kat dan ook. Ik wil me eerst kunnen oriënteren voor ik ruzie zoek" Bekende hij. Dat klonk niet echt als iets wat een sterke ShadowClan kater zou zeggen. Dat klonk in zijn oren merkwaardig zwak. Dan was er nog het onvermijdelijke vechten wat zou komen ooit. Hij had nooit gehouden van bloed van andere katten, laat staan dat bloed zelf ergens uit laten lopen. Hij was lang en slungelig. Hij was wel groot, maar hij zag er niet uit als een vechtersbaas. "Tweebenen kan ik ook gaan opzoeken. Hun nesten zijn altijd verlicht dus die zijn niet moeilijk te vinden" Miauwde hij tenslotte, met het vage idee dat hij misschien ooit kittypet kon worden.

Vulture wendde zich weer naar haar toe bij het horen van haar plannen. Haar in de problemen brengen was alles behalve goed. Dat wilde hij nooit en te nimmer teweeg brengen. Hij grijnsde bij het horen van haar beschrijving van een kittypet. "Die hoeven ook niet te jagen voor hun prooi, stel je eens voor! Ze kunnen zo naar hun prooi bakje lopen die de tweebenen voor ze vullen!" Het klonk erg onecht om dat zo te zeggen. Vulture kon het zo moeilijk voor zich zien dat hij een hele dag in de clan zou kunnen spelen en luieren, en als hij terug kwam lag er al een speciale spreeuw op hem te wachten. Dat zou het einde zijn! "Ik vraag me af hoe jouw territorium er uit ziet" Zei hij hardop en hij wendde zijn blik weer op de weg voor hen. "In ShadowClan was het allemaal moeras, scherpe naaldbossen .. we hadden niet echt een dik gebied zoals hier"

(Hopelijk wil je nog verder met dit topic? )

~ Sure!

Nimble dacht even na. Kon ze zomaar vertellen hoe hun territorium in elkaar zat? Brak ze daarmee niet een clanregel? Ach, dacht ze. Hoe gevaarlijk kon het zijn om zoiets te delen? Bovendien was er van overtuigd dat Vulture een goede kater was. "Bij mij is er erg veel bos," zei ze. Daarmee omschreef ze het grootste gedeelte van het territorium. "Er is ook een gebied waar vroeger een rivier stroomde, maar wat nu uitgedroogd is. En er zijn wat plaatsen waar rotsen liggen, en een veldje. Maar het grootste gedeelte van het territorium is bos. Ons kamp is daardoor goed verstopt en wordt niet vaak gevonden door indringers."

Terwijl Vulture de omgeving bestudeerde, luisterde hij aandachtig naar Nimblepaw, opgelucht dat ze die informatie met hem wilde delen. Het was meer uit nieuwsgierigheid dan uit eigen belang, gezien hij niet wist wat voor 'slecht' plan hij kon bedenken. "Cool! Dat is dus erg anders dan ShadowClan" Miauwde hij oprecht. Hij merkte nu ook dat het bos dikker begon te worden, de bomen schaarde zich dichter naar elkaar. Dan moesten ze vast ThunderClan territorium naderen. "Een bos klinkt veel leuker dan een moeras" Miauwde hij tegen Nimblepaw en hij snoof. Wat mooi dat hij vanaf nu gewoon zelf zijn eigen bos kon kiezen! "Hoe ziet jullie kamp er dan uit? Sinds het zo goed verstopt zit? Kon je het zelf wel terug vinden toen je voor het eerst het territorium in ging?" Vroeg Vulture voorzichtig, onzeker of ze zulke persoonlijke informatie wel met hem wilde delen.

Hmm, dacht Nimble even na. Ze wilde het kamp omschrijven zonder teveel regels te verbreken. "Het is er erg groen, omdat het omringd wordt door bomen en struiken. Er staan wat rotsen, en er is maar een opening. Indringers komen er zo niet makkelijk in en kittens komen er niet uit. Tenminste.. Dat denken ze. Mij is het vaak genoeg gelukt te ontsnappen toen ik nog een kitten was," lachte Nimble. Ze was nogal een opstandige kitten die al veel te snel alles van de wereld wilde zien. Ze was er vaak genoeg mee in de problemen te komen.

Vulture moest lachen bij Nimblepaw haar onthulling. Het paste vast bij haar naam. Ze was vlug en handig wat vast een voordeel was bij haar ontsnappingen als kitten. "Zelfs toen al deed je je naam eer aan" Merkte hij op met een grijns op zijn snoet. "Ik hield me eigenlijk altijd aan de regels als kit, ik was veel te lief om het kamp uit te gaan toen ik nog kitten was" Met een zwiep van zijn lange, dunne staart herinnerde hij zich nog hoe hij eens op zijn donder had gekregen van zijn moeder toen ze ontdekte dat hij zijn broer niet had tegen gehouden die wel het kamp uit was geslopen. "Maar ik kreeg weer voor andere dingen goed op me donder hoor" Verzekerde Vulture haar omdat hij niet echt onder wilde doen.

x Mooi onderschrift! <3

~ Thanks ^^ 

"Oh echt?" reageerde Nimble toen Vulture klaar was met vertellen. "Wat voor dingen deed je waarvoor je op je donder kreeg?" Ze was benieuwd naar zijn verhalen. Ze was nog niet zo lang apprentice, maar ze moest nu altijd lachen om het dommige gedrag van kittens. Misschien had Vulture zelf nog wel wat grappige kittenverhalen. Intussen stapten ze door naar de grenzen van haar gebied. Aan de geur te merken, kwamen ze steeds dichterbij. Over niet al te lange tijd zou ze afscheid moeten nemen van Vulture, en hem alleen achterlaten voor zijn eerste nacht als solitaire kat.

Vulture dacht diep na. Hij had veel stomme dingen gedaan, een van de goede dingen ervan kwam bijna nooit iemand erachter. "Eens zien .." Begon hij nadenkend. "Toen ik net leerling was toen vond ik een egel in het territorium. Ik dacht dat ik het kon vangen en extra punten van mijn mentor kon krijgen omdat nog niemand ooit een egel had gegeten. Ik eindigde met een heleboel wondjes.. vooral in mijn neus" Zuchtte hij. Hij moest er zelf om grijzen. Het klonk nu erg dom. "Ik vond al snel uit waarom niemand ooit een egel had proberen te vangen" Miauwde hij vrolijk tegen Nimblepaw. Zijn vrolijkheid verstomde een beetje toen hij de ThunderClan geur dichterbij rook komen. Weldra zou hij zijn aller eerste nacht alleen door moeten brengen. De nervositeit kwam weer terug. "Ook dacht ik ooit een keer dat ik de medicijn kat kon helpen door al haar kruiden te gaan 'sorteren'. Ik dacht dat enkele verrot waren dus daarom gooide ik ze naderhand weg. Ik wilde haar verassen want ze was net met haar leerling op kruidenjacht. Ik gooide niet alleen meer dan de helft weg maar ik sorteerde het ook helemaal fout!" Lachte hij "Maar goed, toen was ik nog geen leerling dus kwam ik er zonder al te veel pels scheuren vanaf" Voegde Vulture er bitter aan toe.