So this is what they call.. Riverclan

Een lichte grijns speelde rond zijn lippen terwijl zijn poten de sterke geurmarkeringen overstapten. Het was onmogelijk ze te missen, maar Phantom trok zich er gewoon weg niets van aan. Het waren maar geur markeringen, niets om zich zorgen te maken. Hij deed ook niks fout, tenminste.. Nog niks. Tot nu toe stak hij alleen maar door. Hij wou alleen verkennen, kijken in het territorium waar de clans zo trots op waren. Zijn witte pels(Ja het is wit geworden ;D) in combinatie met zijn snelheid, leek hem af en toe de schijn te geven van een fantoom, het geestwezen waar hij naar vernoemd was. Met een sterke afzet landde hij op een van de lagere takken van een overhangende boom, een geamuseerde blik op zijn gezicht. De rivier klotste onder hem, hij zag de zilverige vormen van de vissen door het water schieten, maar hij maakte nog geen aanstalte om ze te vangen. Hij had ten eerste geen honger, hij was goed gevoed voor een rogue. Maar dat kwam door zijn natuur, hij was sluw, erg sluw, en zijn knappe uiterlijk gebruikte hij ook maar al te graag om te krijgen wat hij wou. Als het maar nut had voor hem.. Verder leek hij bevroren, een hart van steen en ijs, nee, Phantom is geen lieverdje. Hij rekte zich eventjes uit en landde weer op de grond. Hij deed geen moeite om zich te verbergen, hij liep gewoon. Hij zou wel zien hoe de riverclan zou reageren, vluchten kon altijd nog.

Lightheart gaapte terwijl ze de Elders den verlate, zo thuis oelde ze zich ngo steeds niet in de Elders den. Maar ja, wat kon ze er aan doen. Ze was dit keer van plan alleen het kamp te verlaten, ze was warrior dus naja, gewonde warrior. Ze at wat en verliet het kamp, ze rende door het kleine bos, waar ze voor het ongeluk nog had gejagen. Een zucht verliet haar keel en ze bleef nog even staan ze rende door langde kleine stroom, waar ze met haar mentor had gevist, richting de hooglanden en daar bleef ze ook een staan, haar poot was gevoel loos, veralmt, en toch kon ze rennen, het zach er mank uit, maar ze had er mee leren leven, al ging ze nog een hoop trainen om sneller te leren rennen en niet zo langzaam al nu. Het zag er zwak en zielig uit, maar daar zou ze aan gaan werken als ze het goed voor me kaar kreeg, goed genoeg om een krijger te zijn, en niet meer werd gezien als, makkelijk prooi, een zwakke kat, een nutte loze kat, of zo. Toen kwam ze bij de rivier aan, daar zou ze maar zien of ze issen kon vangen, ze kon niet dag in dag uit vereelt gaan ziten in de Elders den. Ze was nog jong, en ze zache r ook nog jong uit met een glanzende bleek oranje vacht. Ze snoof de verse lucht op, maar toen merkte ze een vage lucht op. Ze snoof nog een keer, Rogue! HAar haren rezen over eind. 'En waar zit je Rogue!' Zei ze met een heldere stem. Je kon goed zien dat ze een blesure had aan haar rechter achter poot. 'Ondanks mijn poot ben ik niet zwak dus scheer je weg!'

Dagen aan een was het lekker weer geweest en ze had nu niet langer meer toestemming nodig om het kamp te verlaten. Die ochtend was de zilvergrijze warrior al vroeg op gestaan en was gaan jagen voor de clan. Op de hooglanden had ze verschillende muizen en konijnen al gevangen en naar het kamp gebracht. Nu wilde ze achter Lightheart aan gaan om te gaan vissen in de rivier, want ze had de manke warrior net het kamp uit zien gaan. Met trage passen hobbelde ze achter Lightheart aan en sprong zo nu en dan over lage struiken of varens. Bij de rivier kwam de vage geur van een indringer aan door de wind in haar neusgaten, maar voor zij kon reageren was het Lightheart die riep. Moonstream keek rond, maar ze zag nog niemand. Haar bek ging een klein stukje open en een valse grauw klonk op uit haar keel en Moonstream draaide zich naar de plek waar de geur vandaan kwam. 'Je bent niet alleen Lightheart, maar wie je ook mag zijn je bent niet welkom hier!' riep Moonstream na de laatste woorden luider te roepen dan de eerste en haar rugharen rezen te bergen.

Thunderstorm liep het kamp in, ze was vanochtind vroeg op gestaan en alvast gaan jagen, ze legde haar prooi op de stapel en rekte zich uit om vervolgens zich uit te schudden, haar lange vacht had het water van de ochtenddauw opgenomen. Daarna liep Thunderstorm naar de warriors den om daar haar vacht te gaan wassen. Toen Thunderstorm klaar was met het wassen van haar vacht ging ze liggen in het licht van de de heerlijk schijnen de zon terwijl ze de ingang van het kamp goed in de gaten hield.
Plotseling zag Thunderstoem Moonstream het kamp binnen komen, Moonstream dupte wat prooi op de prooistapel en liep daarna het kamp weer uit. Snel stond Thunderstorm op en liep achter haar aan 'Moonstream' riep ze nog maar haar zusje hoorde haar schijnbaar niet.
Thunderstorm volgde Moonstream een heel eind gevolgd en riep hara soms maar ze hoorde het blijkbaar niet en het luikte Thunderstorm niet haar zus in te halen maar na een tijdje minderde die vaart en ging stil staan. Toen drong er ook een andere geur haar neus binnen Lightheart! en een rogue. Thunderstorms nek haren rezen overeind terwijl ze naast Moonstream ging staan en die even aan tikte met haar neus als teken dat ze er was.

Onderwerp: Re: So this is what they call.. Riverclan