Watching over the white land[Sparkshade]

Icecloud zette voorzichtig haar poten neer in de sneeuw die de grond bedekte. Als ze eerlijk was, was ze niet zo'n fan van de koude witte sneeuw, maar ze had niet veel keus dan er gewoon doorheen te gaan. Ze zette nog even door tot ze bij de grote rots was aangekomen. Voorzichtig klom ze op de rots, uitkijkend dat ze niet zou uitglijden, want de rots was op sommige plekken best glad. De rots voelde koud aan onder haar poten, maar het was toch beter dan de sneeuw. Eenmaal bovenop de rots ging ze voorzichtig zitten en keek ze uit over het witte landschap dat zich voor haar uitspreidde. Het was toch altijd een apart gezicht om het territorium te zien bedekt met een laag sneeuw.

[Sparkshade]

Oooh wat haatte hij sneeuw. Met een grauw en een vies gezicht schudde hij zijn met sneeuw bedekte poten weer uit, om ze bij de volgende stap alweer bevroren te hebben. Sparkshade's amberkleurige ogen glansden van irritatie terwijl hij weer verder begon te lopen. Zijn lange pels was zowel een geluk als een ongeluk, hij had het nog wel een beetje warm, maar tegelijkertijd bleef alle sneeuw hangen. En misschien vond hij dat wel erger dan de kou. Tevens viel hij op, enorm op. Voor het eerst was hij jaloers op witte katten, wie vreselijk verborgen waren in de sneeuw... Over dat onderwerp gesproken, hij had om die reden ook niet door dat er eentje hem waarschijnlijk nu heel erg goed, al ploeterend, kon zien.

Het leek eerst alsof er niks aan het veranderen was in het territorium tot ze een kat door de sneeuw zag ploeteren. Het leek erop dat de kat moeite had om door de sneeuw heen te komen, alleen daar had ze niks op tegen. Zelf zou ze het ook een ramp hebben gevonden als ze een lange vacht had, maar gelukkig had ze dat niet. Voorzichtig klom ze weer van de rots naar beneden en begon ze in de richting van de kat te lopen. Ze had geen idee of de kat het wel zou accepteren dat ze naar hem toe kwam, maar dat interesseerde haar niet. Naarmate ze dichterbij kwam, werd het haar duidelijk wie de kat eigenlijk geweest was, Sparkshade. Misschien was het toch beter als ze weer terug ging naar de rots, maar dat zou ook niet echt eerlijk zijn ten opzichte van Sparkshade, dus besloot ze om door te lopen naar de kater. "Hey Sparkshade." Begroette ze de kater.

Sparkshade hief zijn kop en vernauwde zijn ogen toen een plotselinge Windclangeur met de stevige bries meedreef. Zijn neusvleugels verwijdden zich eventjes toen hij diep inademde en hij hief zijn kop, zijn borstkas licht intimiderend naar voren stekend. De kater richtte zijn priemende gele ogen op de poes wie door de sneeuw ploeterde en vernauwde deze vervolgens nog meer. De vorige aanvaring met deze kattin was immers alles behalve prettig verlopen en hij voelde zijn klauwen al jeuken bij de gedachten. "Hey Sparkshade," werd hij echter begroet. Oh. Dus ze wilde met hem spreken? Wie zei dat hij met haar wilde spreken? "Icecloud," begroette Sparkshade dus maar op zijn gebruikelijke licht kille toon.

Misschien was het toch niet zo'n verstandig idee geweest om de kater aan te spreken. De vorige keer was het namelijk niet echt goed verlopen. "Icecloud," Ze had ergens al wel de kille toon van de kater verwacht, ze hadden tenslotte niet meer gesproken na wat er de vorige was gebeurd. Alleen nu ze hier was, was ze niet van plan om nog een keer ruzie te gaan maken. "Wat was je aan het doen?" Het was misschien niet de beste manier om een gesprek te beginnen, maar ze moest toch iets proberen, want stil blijven zag er ook zo raar uit. Alleen bij Sparkshade wist je maar nooit of je het verkeerde had gezegd, dat zou je pas merken aan zijn reactie.

De kater zijn haren stonden licht overeind bij het zien van de sneeuwwitte poes. Haar stomme Starclan gezeur, het kwam hem nog steeds z'n strot uit. "Wat was je aan het doen?"* vroeg de sneeuwwitte poes vervolgens. Nog nieuwsgierig ook... Sparkshade vernauwde zijn ogen wantrouwig. "Wat de meeste katten doen bij schaarste, jagen. Maar de prooi ziet me bij elke sprong die ik maak aankomen." De laatste zin kwam er al grommend uit, bars van toon.

*Babs scrollt even terug :'D

Blijkbaar had ze toch het verkeerde gezegd, want de kater vernauwde zijn ogen. "Wat de meeste katten doen bij schaarste, jagen. Maar de prooi ziet me bij elke sprong die ik maak aankomen." De laatste zin was er grommend uitgekomen en ergens wilde ze achteruit deinzen, maar ze bleef toch staan waar ze stond. Het leek haar alleen niet verstandig om nu te zeggen dat ze daar geen last van had met de vachtkleur die ze had. "De sneeuw is inderdaad irritant. Ik hoop dat het snel Nieuwblad wordt." Zei ze in plaats daarvan. Dit was waarschijnlijk beter om te zeggen en ze hoopte dat Sparkshade een wat beter humeur zou krijgen, ook al was ze daar niet zeker van. Hij was namelijk vrij onvoorspelbaar.

Sparkshade's vacht stond nog steeds iets overeind van irritatie. Hij hield iedereen op een afstand en deze poes in het bijzonder, door eerdere aanvaringen. Waarom hij haar dan ook net moest tegen komen, dat wist hij ook niet. "De sneeuw is inderdaad irritant. Ik hoop dat het snel Nieuwblad wordt." Merkte Icecloud op, nog steeds wat voorzichtig klinkende in zijn oren. "Vertel mij wat.." Bromde de kater, lichtjes mokkend, een toon aanhoudende alsof hij een kitten was die zijn zin niet kreeg.

Icecloud wachtte zijn antwoord af, waarschijnlijk zou de kater nu wel niet meer boos reageren, maar het kon ook weer wel, aangezien hij haar niet echt leek te mogen. "Vertel mij wat.." De toon van de kater was nu meer veranderd in dat van een kitten die zijn zin niet kreeg dan de boze toon die hij eerst had aangeslagen. "Het zal vast niet lang meer duren." Ze wist niet of ze wel gelijk had, maar bladkaal was nu al een tijdje bezig, dus met een beetje geluk zou het ook snel over zijn, alleen dat verschilde wel weer per jaar.

De poes bleef vriendelijk, wat grondig irritant... De kater had zijn gele ogen nog steeds wantrouwig vernauwd. "Het zal vast niet lang meer duren." Had de poes geantwoord en Sparkshade rolde even met z'n ogen. "Dat zeg je maar." Gromde de kater binnensmonds, "Of heeft je geliefde Starclan je dat ingefluisterd?" Zijn ogen vernauwden zich nog eventjes wat meer. Waar was de Starclan geweest toen de Bloodclan hem ontvoerd had, of toen Hollystar een bloodclan kat in het kamp had genomen? Waar? Tenminste niet in de buurt om hem te helpen.

"Dat zeg je maar." Eigenlijk had ze zo'n reactie wel kunnen verwachten. "Of heeft je geliefde Starclan je dat ingefluisterd?" Ze keek even naar de kater. Ze kon nog steeds niet echt begrijpen waarom hij zo deed en ze was niet echt van plan om over haar heen te laten lopen door Sparkshade. "Maak je maar geen zorgen, die hebben echt niks gezegd." Reageerde ze toen op hem. "Alsof Starclan iedereen alles verteld, ik denk het toch echt niet." Waarom had ze dat gezegd? Als ze zo doorging zou het waarschijnlijk weer net zo eindigen als de vorige keer.

De kater trok zijn bovenlip richt op door Icecloud's reactie. "Maak je maar geen zorgen, die hebben echt niks gezegd." Reageerde ze toen op hem. "Alsof Starclan iedereen alles verteld, ik denk het toch echt niet." Een licht gesis ontsnapte uit zijn mond als reactie. "Natuurlijk niet, omdat het Starclan nog geen rattenstaart kan schelen wat er met ons gebeurt." Miauwde hij, zijn toon weer dichter bij een snauw. "Waar zijn ze als er weer een kitten sterft door de kou, of een queen door de honger? Waar zullen ze zijn als de Bloodclan wéér kittens wegjat?"

"Natuurlijk niet, omdat het Starclan nog geen rattenstaart kan schelen wat er met ons gebeurt." Ze vroeg zich eigenlijk nog steeds af waarom de kater zo'n hekel had aan Starclan. Zelf was ze ook niet altijd blij met wat er om haar heen gebeurde, maar de kater leek een nog grotere hekel aan te hebben. "Waar zijn ze als er weer een kitten sterft door de kou, of een queen door de honger? Waar zullen ze zijn als de Bloodclan wéér kittens wegjat?" Dus daar ging dit alles over. Ze kon nog wel herinneren dat Sparkshade een van de kittens was die gestolen waren door de Bloodclan. Alleen ze had er niet echt bij stilgestaan tot nu toe. "Dus daar gaat het nog al die tijd over? Wat toen is gebeurd kon niemand iets aan doen en we zijn er nu ook meer op bedacht, omdat we nu weten wat de Bloodclan is." Zei ze. Ze wisten nu tenminste dat de Bloodclan bestond, toen wisten ze dat niet.

Sparkshade klemde zijn kaken op elkaar. Wat was deze poes irritant neutraal. Alsof ze alles aankon. Het maakte hem nog kwader en geïrriteerder dan hij al was. "Dus daar gaat het nog al die tijd over? Wat toen is gebeurd kon niemand iets aan doen en we zijn er nu ook meer op bedacht, omdat we nu weten wat de Bloodclan is." miauwde de poes. "Ach lazer toch op." Gromde Sparkshade, zich afwendende van het witte 'monster' met platgelegde oren. "Waarom laat je me niet gewoon met rust? Ga wat nuttigs doen met je leven in plaats van mij lastig vallen." Gromde hij.

"Ach lazer toch op." Dat was ze nou net niet van plan om te doen. Nu ze eindelijk wist wat hem eigenlijk dwars zat was ze niet van plan om hem alleen te laten. "Waarom laat je me niet gewoon met rust? Ga wat nuttigs doen met je leven in plaats van mij lastig vallen." Het was nu misschien verstandiger om Sparkshade met rust te laten, maar ergens wilde ze dat niet. Ze wist nu eindelijk een ding van wat hem dwars zat en dan dacht hij dat ze hem met rust zou laten? "Ik wil je niet met rust laten." Zei ze toen. "Als je nu wegloopt, loop je weg voor je eigen problemen." Waarom ze dit zei wist ze niet goed, maar ze was nu niet van plan om op te geven.

Sparkshade gromde wat binnensmonds toen de poes hem ook nog eens volgde... The nerve... "Ik wil je niet met rust laten." Zei deze. Praat tegen de rug... Gewoon doorlopen. "Als je nu wegloopt, loop je weg voor je eigen problemen." En toen tikte ze tegen een gevoelige snaar en met een ruk draaide hij zich half om. "Nee, ik loop weg voor jou! Al behoor je inderdaad wel tot één van mijn problemen, dus misschien zit er toch nog een kern van waarheid in je mooie verhaaltje." Gromde hij, sarcasme zeer zeker aanwezig in zijn toon.

De kater was al begonnen met zich om te draaien, maar ze was niet van plan om het deze keer hetzelfde te laten eindigen als de vorige keer. "Nee, ik loop weg voor jou! Al behoor je inderdaad wel tot één van mijn problemen, dus misschien zit er toch nog een kern van waarheid in je mooie verhaaltje." Die aanpak werkte dus niet echt, dus waarschijnlijk moest ze het anders doen. "Sparkshade, wacht." Ze had geen idee of de kater echt zou wachten, maar het was te proberen. "Moeten we nu echt zo tegen elkaar doen?" Ze wist dat het ook gedeeltelijk bij haarzelf lag, maar het lag ook aan Sparkshade.

Sparkshade liep met ferme passen door. Zelfs toen de witte poes hem maande om te wachten, draaide hij zich niet om. Hij fronste alleen wat dieper. Maar bij haar volgende woorden keek hij nog even over zijn schouder, zijn blik brandend. "Dat had niet gehoeven, maar wat mij betreft hoef ik niks meer met je te maken te hebben." Gromde hij, zijn toon weer verlagend tot bijna die van een mokkend kind.

Het leek er niet op dat de kater ging stoppen en misschien was het toch beter als ze op zou geven? Alleen na haar volgende woorden kreeg ze toch nog iets van een reactie uit de kater. "Dat had niet gehoeven, maar wat mij betreft hoef ik niks meer met je te maken te hebben." Alleen maar omdat ze niet echt goed met elkaar om kunnen gaan wilde de kater ineens niks meer met haar te maken hebben? "Geef je het zo snel op? We kunnen toch op zijn minst proberen om elkaar te begrijpen?" Ze had het eerlijk gezegd nog nooit zo lastig gevonden om met iemand om te gaan, maar dat zorgde er ergens ook wel weer voor dat ze de kater niet alleen kon laten.

Sparkshade zwiepte geërgerd met zijn staart. Hield deze poes nou nooit eens haar mond dicht? Het bleef maar kwekken en preken... "Geef je het zo snel op? We kunnen toch op zijn minst proberen om elkaar te begrijpen?" Miauwde de poes. "Waarom zou ik?" Gromde de kater dus, haar weer een dodelijke blik sturend. "Me gewoon met rust laten is duidelijk te veel gevraagd?" Zijn staart maakte weer een geërgerde zwiep en zijn klauwen waren weer in de sneeuw begraven.

Onderwerp: Re: Watching over the white land[Sparkshade]