Hey Ms. Tallpaw!

De grijze kitten keek verveeld om zich heen. Haar slibbings waren, wel, eigenlijk wist ze niet waar haar slibbings waren, daarom verveelde ze zich waarschijnlijk ook zo. De mosbal waarmee ze de vorige dag nog zo enthousiast me had gevochten, leek oppeens vreselijk saai. Ze sperde haar mond open om een geeuw naar buiten te laten, waarop ze zich rustig uitrekte. Een eindje verder zag ze Tallpaw, een apprentice waarmee ze al eerder gesproken had, staan. "Hallo mevrouw Tallpaw", piepte Bitterkit grijnzend tegen de gestreepte kater.

+Tallpaw :'3

"Hey stoere kater", grijnsde Tallpaw terrug, waarna hij een beetje ineendook om Bitterkit recht aan te kunnen kijken. "Hoe gaat 'ie bink?", vroeg hij vervolgens. De grijze poes kon het Tallpaw wel vergeven dat hij haar 'een stoere kater' noemde, zolang zij hem 'mevrouw Tallpaw' mocht noemen. "Goed", antwoorde Bitterkit terwijl ze haar stem zo laag mogelijk probeerde te laten klinken. "En met jou, mademoiselle?", vroeg ze, waarop ze bijna in lachen uitbarste.

De bruine tabby gaf Bitterkit een klein duwtje met zijn poot bij het woord 'mademoiselle'. "Goed, hoe gaat het met jou?", Tallpaw scheen vergeetachtig genoeg te zijn om twee keer precies dezelfde vraag te stellen. "Nog altijd, goed", piepte de grijze kitten als antwoord. "Is het leuk om apprentice te zijn?",

"Jazeker, ik mag nu echt veel meer dan toen ik kitten was, alhoewel ik me toen niet echt aan de regels hield..", miauwde de bruine tabby als antwoord. "Wat heb je dan gedaan?", vroeg de grijze kitten nieuwsgierig.

"Nou", begon de bruine tabby waarna de regen zachtjes op de grond begon te tokkelen. "Ik klom bijvoorbeeld een heel hoge boom in", vervolegde Tallpaw glimlachend. "Samen met mijn broertje", Bitterkit keek de kater afwachtend aan. "Als het niet meer zo koud is, zou ik ook wel in zo'n boom durven klimmen", snoof de grijze kitten luid.

De bruine tabby grinnikte. "We kregen er echt dikke straf voor", miauwde Tallpaw vervolgens, waarna hij een beetje weg leek te dromen. "Ik ben niet van plan om betrapt te worden", snoof de grijze kitten, waarop ze haar borst stoer vooruit stak.

"Moeder katten komen overal achter kleine, neem dat maar van mij aan", waarschuwde de bruine apprentice. "Mama maakt mij niet bang", snoof de kitten met een beledigde ondertoon. Wanneer Bitterkit eenmaal een idee had, was het er moeilijk weer uit te krijgen.

"Nou, dan doe je dat toch lekker", snaude de gestreepte apprentice uitijndelijk, waarop hij opstond en wegliep. Bitterkit keek Tallpaw onderzoekend na, ze had hem nog nooit boos gezien, niet dat ze echt veel met hem omging, maar toch vroeg ze zich af waarom hij zo boos was geworden. "Wat is zijn probleem", mompelde de grijze kitten, bijna niet hoorbaar. In de tijd dat ze Tallpaw boos had gemaakt, had ze even goed haar broertjes kunnen gaan zoeken.

De bruine tabby draaide zich om, er was een beschaamde uitrukking op zijn gezicht terug te vinden. "Sorry", zei Tallpaw met een kleine buiging. "Mijn bui is gewoon niet geweldig vandaag oké?", Vervolegde de apprentice waarop hij weer voor Bitterkit ging zitten. "Oké", piepte de langharige kitten, ze had katten ontmoet die veeel onaangenamer waren dan Tallpaw wanneer hij boos was. Dimkit, bijvoorbeeld.

"Heb je al veel katten ontmoet?", vroeg de kater uitijndelijk. Bitterkit moest even nadenken over die vraag, aangezien ze niet precies wist wat de gestreepte apprentice bedoelde met 'veel'. ze begon in haar hoofd een soort lijstje te maken; Mama, papa, Cornkit, Barkkit, Tallpaw, Dimkit, Wolfpaw, Frostpaw, Fallentear, Hurricanekit... "Een aantal", antwoorde ze uitijndelijk schouderophalend.