When do we know when it's enough?

_{De bruine kater drukte zijn oren tegen zijn kop toen hij de ijskoude sneeuwvlokjes op zijn vacht voelde neerdalen. Niet weer, niet nog meer. Waarom dacht StarClan dat de natuur nog niet genoeg sneeuw en ijs had gehad? Straks werd alles voor goed kapot gemaakt? Het horror scenario galmde steeds weer door zijn kop en hij schudde deze nooit geheel uit zijn gedachten. Zachtjes liep hij door de zachte deken van sneeuw en gaapte. Wanneer zou Petalcloud uit de Nursery komen? Wanneer konden ze weer samen gaan jagen? Plots bleef hij stilstaan en keek hoopvol achterom, maar de grijze poes stond er niet. Ook al maakte ze geregeld wandelingen, nooit kwam hij haar tegen.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Vandaag was weer zo'n dag. Zo'n dag dat hij eigenlijk gewoon de hele dag lekker in zijn warme nest wilde liggen naast alle andere warriors. Zo'n dag dat het te koud was om iets te doen, maar ook zo'n dag dat hij toch aan zijn plichten als warrior moest voldoen en niet zo moest zeuren. Leafbare hoorde erbij, samen met alles wat het meebracht. Prooischaarste, kou, sneeuw, ijs, noem het allemaal maar op. Vandaag zou hij maar weer eens een poging doen tot jagen, al was prooi erg moeilijk te vinden, helemaal nu de rivier bevroren was. Hij was nooit zo'n goede jager op het land geweest, het water was meer zijn ding. Ondanks alles zal hij er vandaag toch proberen er het beste van te maken. Met grote passen stapte hij door het dikke pak sneeuw opzoek naar enig teken van prooi. Verderop zag hij een andere kater staan. Nu ze allebei in hetzelfde schuitje zaten konden ze misschien net zo goed samen jagen, toch? Hij stapte op de kater af. ''Hey, Hawkscream was het toch?'' Hij had hem al wel eens eerder zien lopen in het kamp, maar nooit echt met hem gesproken. ''En wat ben jij hier aan het doen op zo'n, ehm, ''prachtige'' dag als vandaag?'' Hem was geleerd in alles altijd het positieve te zien, en omdat in dit weer vrij weinig positiefs te vinden was, kon een grapje vast geen kwaad.

''Hey, Hawkscream was het toch?'' Kalm draaide hij zijn kop om naar de kat die hem zojuist had aangesproken en herkende de kater als Frostwhisper. Hawk gaf een knikje als antwoord en richtte vervolgens zijn zachte ambere blik op het stroompje. ''En wat ben jij hier aan het doen op zo'n, ehm, ''prachtige'' dag als vandaag?'' De tabby draaide wat met zijn oren en haalde zijn schouders wat op met een zucht. "Proberen om te jagen, maar het lukt niet zo." Mompelde hij wat eentonig en schudde wat sneeuwvlokjes van zijn vacht. "Jij?"

Onderwerp: Re: When do we know when it's enough?