A perfect storm {Evenpaw}

Mothkit

De druppels tikte tegen de verzadigde grond en vormde plassen. Een bruine tabby kitten zette haar vachtje dik op tegen het gure weer. Het was gaan sneeuwen, maar het was anders. De sneeuw was nat en vormde een druppel. Het leek een beetje op regen. Mothkit kneep haar ogen tot spleetjes, te koppig om naar de Nusery te gaan. Het zou daar toch maar propvol zitten.

♥

Haar dikke, toch al sneeuwwitte vachtje was gevuld met sneeuw toen ze het kamp instapte. Met een obstinate brom schudde ze haar pels uit en liet ze de sneeuw vliegen. Oh wat haatte ze het witte spul, zelfs nu het haar voordeel gaf bij de jacht. De prooi zag je immers niet aankomen als je dezelfde kleur was als de achtergrond. Nee, de vlak-neuzige poes had het nog steeds niet zo op het koude wit. En toen viel haar blik op een kitten. Hoorden die niet in de nursery met dit weer? Met vernauwde ogen liep Evenpaw naar de poes toe. "Zeg, wat doe jij nog buiten?" Miauwde de poes, licht bot maar niet onaardig.

Mothkit

Een botte stem deed haar oren even wiebelen. Zonder op te kijken antwoorde ze: "De Nusery zou toch maar te vol zitten." Haar pootjes waren opeens heel interessant. Ze schuifelde heen en weer terwijl de winter storm voort raasde. Bliksem doorkliefde de lucht en werd bijna meteen opgevolgd door een dreigend gerommel. Mothkit drukte haar oren plat in haar nek en keek van haar pootjes naar de apprentice die voor haar stond. Ze moest haar lach inhouden toen ze het platte snoetje van Evenpaw ondekte. "En u bent?", vroeg ze dan maar.

♥

Evenpaw keek rustig naar de kitten die voor haar platte neus zat. "De Nursery zou toch maar te vol zitten." Miauwde deze als verdediging voor haar gedrag. "En de medicine cat's den ook als je niet snel er alsnog in gaat." Miauwde de poes nog steeds op dezelfde toon, erg neutraal. Ze kon de ingehouden lach wel zien bij de kitten, maar het kon haar niks schelen. Als je anders was, kon je maar beter jezelf liefhebben, want anderen zouden het dan niet zo snel doen. Stevig op je pootkussentjes staan. Ze had dit al van jongs af aan zichzelf aangeleerd. "Evenpaw." Miauwde de poes, toch wat korter door de reactie van de kitten op haar gelaat. Of tenminste, ze kon wel gokken dat het haar platte neus was.

Mothkit

Mothkit wierp een vluchtige blik op de Medicin cat den. Haar hoofd draaide zich weer naar de poes. "Evenpaw", antwoorde de witte poes. Ze wist dat Evenpaw haar ingehouden lach had gezien. Misschien moest ze dat niet zo duidelijk Laten zien. De gedachte liet haar grimassen. Een seconde daarna toverde Mothkit een glimlach op haar gezicht. "Mooie naam. Ik ben Mothkit"

{Gsm-post}

♥

Evenpaw hield de kitten strak in de gaten. Ook de grimas ontging haar niet en dus was de eerste reactie die ze uitstootte naar de kitten ernstig neutraal. “Bedankt voor het compliment, maar mijn naam is maar gewoon een naam,“ miauwde de poes. “Aangenaam Mothkit.” Besloot ze maar vervolgens te zeggen.

Mothkit

Ze zag dat ze Evenpaw maar bleef teleurstellen. Daarom keek ze maar naar haar pootjes. “Bedankt voor het compliment, maar mijn naam is maar gewoon een naam“ Mothkit kon wel gaan schreeuwen van frustratie. “Aangenaam Mothkit.” Ze had zin om in haar gezicht te schreeuwen dat ze niets aan haar situatie kon doen en dat ze er maar niet zo lelijk moest uitzien. Haar lip trilde, maar ze hield zich in. "Is het leuk om apprentice te zijn?", vroeg ze haar boosheid wegstoppend in een hoekje.

♥

Evenpaw had een hekel aan kittens, dat kon ze niet ontkennen. Ze waren soms zo dom vond ze. Dat ze zelf nog niet al te lang geleden een kitten was, vergat ze het liefste voor het gemak. ”Het is wel oké, Firestar heeft mij en m’n broertje nog geen mentor gegeven.” Miauwde Evenpaw, haar schouders ophalende. Trainen zat er niet echt in voor Evenpaw op deze manier. Hoe kon ze immers trainen zonder een mentor? Ze wreef haar pootje eventjes over haar vlakke neusje heen in lichte irritatie.

Mothkit

Mothkit luisterde niet meer opgewonden naar Evenpaw. Zij liet al haar enthousiasme voor het apprentice schap wegvloeien. ”Het is wel oké, Firestar heeft mij en m’n broertje nog geen mentor gegeven.” Ze had zin om weg te lopen. Het werd nogal saai. Maar ze wilde veel weten en bleef dus op haar plaats zitten. "Wie wil je graag als mentor?", vroeg ze zonder enige nieuwsgierigheid meer. Ze vroeg het gewoon omdat ze het wou weten.

♥

Evenpaw wreef over haar vlakke neusje met haar voorpoot terwijl de niet echt geïnteresseerde vraag van de kitten klonk. "Wie wil je graag als mentor?" Luidde deze. De kitten zat echter nog steeds in de vrieskou en hoe erg Evenpaw ook een hekel had aan kittens, er eentje willen laten bevriezen werkte niet. Nieuwe strategie dus maar. "Ik weet het niet, ik zie wel wie Firestar me als mentor uitdeelt, maaarrrr... Ik heb al wel een aantal jachtmoves geleerd, die ik jou ook wel kan leren." Miauwde Evenpaw kalmpjes. "Mits je daarna braaf naar de nursery gaat."Dan blijf je in ieder geval niet in de sneeuw zitten... Je reinste chantage, maar Evenpaw stond daar niet boven.

Mothkit

Mothkit luisterde beleefd, met nog steeds een dik opgezette vacht van het gure weer. "Ik weet het niet, ik zie wel wie Firestar me als mentor uitdeelt, maaarrrr..." Haar oren vlogen omhoog. Zou het misschien toch spannend worden? "Ik heb al wel een aantal jachtmoves geleerd, die ik jou ook wel kan leren." Mothkit geloofde haar oren niet. Meteen sprong ze op een keek Evenpaw recht in de ogen. "Mits je daarna braaf naar de nursery gaat." Ze knikte heftig. "Ja natuurlijk Evenpaw.", glimlachtte ze. Mothkit stond paraat.

♥

Daar had ze de kitten, ze zag meteen de oortjes enthousiast omhoog springen en Evenpaw grijnsde dus ook lichtjes. De poes kwam overeind uit haar zittende positie en schudde de sneeuw uit haar pels. Hierna zakte ze lichtjes door haar poten. "Houding is alles," legde Evenpaw uit, "zak lichtjes door je poten om je gewicht meer te verdelen en probeer zo min mogelijk geluid te maken bij elke stap die je zet."