Very random place to be..

Onderwerp: Very random place to be.. zo 9 maa 2014 - 23:02

De tijd ging zo super langzaam in de nursery, dat de avontuurlijke kitten had besloten om alvast een nest te maken in de warriors den voor als hij daar zou gaan slapen. Nu waren alle warriors weg, en kon hij rustig van alles pakken om zijn eigen plekje samen te stellen. Een beetje mos van die, een beetje mos van de ander. Het enige nest wat hij meed was dat van de voormalige Medicine cat Smokebreath, anderen zeiden dat die kater erg nukkig was, dus bleef het kleintje op een veilige afstand. Niet veel later had hij een nestje in elkaar geflanst, en sprong hij erin, om het uit te proberen. Met zijn rug naar de opening, ging het kleintje liggen, en zakte langzaam maar zeker, weg in een diepe slaap.

-Frostlake

De kater had net zijn muisje verorberd toen hij in de richting van zijn nest begon te lopen. Hij was moe vanwege de vroege ochtendpatrouille en had zijn rust goed verdiend. Frostlake trippelde de WarriorsDen in, waarna hij merkte dat het er wat slordig uitzag. Zo hier en daar lagen losse plukken mos en veel nesten waren niet meer compleet. Ook die van hem niet. Hij keek rond naar de boosdoener en zag vervolgens een kitten die zijn eigen nestje had gemaakt. Hij greens even kort, maar verborg die grijns weer toen hij op de half slapende kitten afstapte. Hij herkende deze al snel als Tallkit, kitten van Shrewstar en Wolftail's recente nestje. "Zo, Tallkit." miauwde hij en ging voor de neus van de kitten zitten, waarna hij zijn kop liet zakken om op zijn ooghoogte te zijn. "Wat denken we dat we aan het doen zijn..?" miauwde hij en trok een wenkbrauw op. Het klonk niet streng, gezien zijn stem altijd wel vrolijk klonk. Hij bedoelde het dan ook niet bedreigend.

Hij lag lekker, warm en omringt door veilige geuren. Zijn neusje bewoog even toen er wat haar voor kwam, maar hij besteedde er geen aandacht aan, de stem deed hem echter wel opkijken. "Zo, Tallkit." De slaperige oogjes van de kitten keken recht in twee enorm groene ogen. Een enorme gaap rolde uit zijn mond, en langzaam stond hij op en rekte zich uit, om daarna weer neer te ploffen in het heerlijk warme nest. "Ja meneer?" Hij had moeite met zijn ogen open houden, en steeds vielen ze dicht, waarna hij ze snel weer open deed. "Wat denken we dat we aan het doen zijn..?" Tallkit bleef even stil, wist toen eindelijk zijn ogen even open te houden, en antwoordde "Ik ben nu ook een warrior!" Zijn ogen waren nog steeds slaperig, maar er sprankelde nu ook trots en opwinding in. Zijn nest was echt goed gelukt!

"Ja meneer?" Miauwde het katertje terwijl zijn ogen weer dichtvielen. Het katertje werd na zijn volgende woorden even stil, maar opende toen zijn ogen weer snel. "Ik ben nu ook een warrior!" piepte het katertje toen. Frostlake rechtte zijn rug om er goed voor te gaan zitten. "Ik denk dat we de andere nesten beter weer hun mos terug moeten gaan geven, anders zit er straks een boze groep warriors achter je aan." miauwde hij en greens naar het katertje. "Kom, ik help je wel even," miauwde hij en knikte toen naar Tallkit als tegen dat hij op moest staan.

De kitten keek nog steeds vrolijk naar de kater, maar kreeg toch wel argwaan toen hij zijn rug strekte en ging zitten. "Ik denk dat we de andere nesten beter weer hun mos terug moeten gaan geven, anders zit er straks een boze groep warriors achter je aan." Een frons verscheen op Tall's gezicht, maar bij het teken van de warrior stond hij toch mokkend op. "Kom, ik help je wel even," Hij keek dankbaar naar de kater, maar ging nog snel even op een afstandje staan om zijn creatie te bewonderen. "Geef toe," Zei hij met een grijns van oor tot oor, "Hij is wel mooi,"

Hij keek hoe Tallkit dankbaar knikte, om vervolgens op een afstandje van het nest te gaan zitten om zijn nest te bekijken. "Geef toe," miauwde het katertje en Frostlake keek vragend in diens richting. "Hij is wel mooi," Frostlake grinnikte bij het horen van deze zelfvoldane praat van het katertje. "Mhm.." klonk het instemmend toen hij een stukje van het nest afbrak en dat terug begon te plaatsen in een ander nest.

De grote zwarte kater stemde met hem in, maar begon ook al meteen het nest af te breken. Tallkit zuchtte nog eens diep, en slofte er toen heen, om het mos weer te verspreiden door de den. Hij verveelde zich al snel met dat taakje, en gooide door die verveling maar een mosballetje voor zich uit. Dit mondde uit in een idee, en niet veel later werd de onbekende warrior bestookt met goedgemikte mosballetjes, een grijnzende Tallkit was de dader.

De kater drukte het mos terug in de andere nesten en zwiepte met zijn staart de kleine sliertjes die nog overbleven in een hoekje, straks zou niemand merken dan er een kitten aan de nesten had gezeten, en dat was misschien wel beter ook. Toen hij een paar plofjes op zijn vacht hoorde keek hij verbaasd om, en zag dat het Tallkit was die hem bestookte met mosballetjes. Hij greens en gooide een kleine zacht naar hem terug, de kitten geen pijn willen doen. Hij ruimde snel het overige mos op en trippelde toen naar het katertje terug, om toen langzaam door zijn poten te zakken zodat zijn buik de grond raakte. Hij zwaaide een keer met zijn staart in de richting van zijn rug en greens toen naar de kit. "Waar moet ik u heen brengen, Tallkit?" miauwde hij op een deftige toon.

Mosballetjes werden teruggegooid, en Tall's ogen glommen. Ze gingen echter heel verbaasd staan toen de zwarte kater ineens hem gebood op zijn rug te gaan zitten, en vroeg hem waar hij heen wilde. Even dacht Tallkit na, toen sprong hij lichtvoetig op de rug van de kater, en grinnikte even. "Naar het midden van het kamp graag,"

Het katertje leek eerst wat verbaasd, maar toen sprong hij op de rug van de zwarte kater en grinnikte. "Naar het midden van het kamp graag," miauwde Tallkit en Frostlake greens kort. "Goed vasthouden!" miauwde hij en stond toen langzaam op, om de kitten aan het gevoel te laten wennen. Hierna liep hij rustig naar de uitgang van de den en lette extra op of de kit zijn kopje niet stootte. Hierna stapte hij de koude sneeuw in en liep hij rustig naar het midden van het kamp. "Daar zijn we dan," miauwde hij en glimlachte naar de kit. "Wat nu, grootte Tallkit?" miauwde hij vriendelijk. Ja, Frostlake hield van kittens.

De kater gebood hem om zich goed vast te houden, maar Tallkit sloeg de opmerking in de wind. Hij was zo goed, hij kon het wel. Helaas, toen de kater voorzichtig door de ingang liep viel Tallkit, door een kleine onregelmatigheid in de stappen, met zijn buik plat op de rug van de kater. Hij grinnikte, en bleef verder zo liggen, totdat ze er waren. "Wat nu, grote Tallkit?" Even grijnsde Tallkit kort, daarna boog hij voorover zodat zijn ondeugende ogen in die van Frostlake konden kijken. "Sorry m'neer, maar dit is toch echt niet het midden,"

Onderwerp: Re: Very random place to be..