Lights will guide you home (Wolfpaw.)

"Ja?" Werd er nieuwsgierig gevraagd. "Heb jij al een crush?" Wolfpaw snakte naar adem, en begon hevig te blozen. Vervolgens krulde ze zich op, met haar rug naar Thistle. "Ja." kreunde ze bijna onhoorbaar. Thistle kroop dichter naar Wolf toe. "Het is niet erg hoor," Fluisterde ze in het oor van de bruine poes. "Ik zal niet lachen." Ze hield haar kop scheef, en probeerde oogcontact te maken. "Wolf? Mag ik het weten?" Haar blauwe ogen keken Wolfpaw vragend aan. Thistle was heel goed in geheimen bewaren, ze zou nooit iets doorvertellen. "Wolfje...." Ze porde haar vriendin in haar zij. "Ik hou het geheim, mag ik het weten, please?" Ze vroeg zich af waarom haar vriendin haar nu zo afsloot, had ze iets verkeerds gezegd? "Ik zal echt niet lachen, al was je verliefd op een kikker." Grapte ze zwak, al was het niet erg geslaagd. Ze voelde best dat er iets was wat Wolf verzweeg, en wou het graag weten.

Nee. Het kon niet. Het mocht niet waar zijn dat juist Thistle dit vroeg. "Het is niet erg hoor," Alles schreeuwde in haar dat ze weg moest rennen. Zich ontdoen van de poes. "Ik zal niet lachen." Ze kreunde ongelovig. Natuurlijk zou ze lachen. "Wolf? Mag ik het weten?" De blik in de blauwe ogen van Thistlepaw deed haar huiveren. Wat zag ze die ogen graag. Maar ze kon er niet tegen en kneep ze dus dicht. "Wolfje...." Onwillekeurig moest ze glimlachen. Zo noemde haar vader haar ook vroeger. "Ik hou het geheim, mag ik het weten, please?" Ze brak de glimlach af en draaide koppig de andere kant op. Waar ze zich helemaal op krulde en haar tranen liet stromen. "Ik zal echt niet lachen, al was je verliefd op een kikker." Ze zuchtte. Haar vriendin zou echt niet afhouden. "Natuurlijk zou je lachen. Me uitlachen, zoals iedereen doet.", snikte ze. Ze voelde zich zo rot vanbinnen. Toen ze klein was had ze dit ontdekt en ze had het haar moeder verteld. Die had haar uitgelachen en ook naar haar gescheld. Ze had zich verschrikkelijk gevoeld. Net zoals nu.

"Natuurlijk zou je lachen. Me uitlachen, zoals iedereen doet." Er rolde een traan uit Wolf's blauwe kijkers. Thistle zette grote ogen op. "Natuurlijk niet! Echt niet!" De grijze apprentice kroop weer naar de voorzijde van Wolfpaw, die zich weer had omgedraaid. "We zijn toch vriendinnen?" Ze stak een pootje uit en veegde een traan van het verborgen gezicht. Thistle was radeloos. Wat moest ze nu doen? Wat moest ze doen om Wolfpaw te overtuigen? "Je kan me vertrouwen..." Ze ging weer rechtop zitten. "Jij bent een van de eerste die ik niet afsnauw," Begon ze. "Ik ben geen prater, behalve met mijn zusje. Ik heb talloze vijanden, veel katten die mij haten...." Thistle ging weer liggen, en sprak zacht: "Maar bij jou vind ik het fijn. Jij bent echt zo'n leuke kat, en, het is echt speciaal dat ik me bij jou zo veilig voel." Ze staarde naar haar pootjes, en voelde haar wangen rood worden. "Dat is echt speciaal," Mompelde ze. Ze keek hoopvol naar Wolfpaw, en vroeg zich af of de apprentice zich nu meer op haar gemak voelde. Misschien durfde ze het nu wel?

- Crushingalert bij Thistle voor Wolf XD

Verstopt onder haar poten zag ze Thistlepaw grote ogen optrekken. "Natuurlijk niet! Echt niet!" Dat maakte Wolfpaw nog verdrietiger. Ze barstte zowat in huilen en snikken uit. Alles liet ze los, niets meer tegenhouden. "We zijn toch vriendinnen?" Dat is het juist. Ze wou het echt schreeuwen. Een zacht pootje duwde haar poten opzij en veegde een traan weg. "Je kan me vertrouwen... Jij bent een van de eerste die ik niet afsnauw," Ze luisterde met aandacht, nog steeds hard huilend. "Ik ben geen prater, behalve met mijn zusje. Ik heb talloze vijanden, veel katten die mij haten...." Had Thistle een zusje? En vijanden? Dat was onmogelijk. Ze was de liefste kat in de hele wereld. "Maar bij jou vind ik het fijn. Jij bent echt zo'n leuke kat, en, het is echt speciaal dat ik me bij jou zo veilig voel." Ze zuchtte. Was er ook een kansje dat zij verliefd was? "Dat is echt speciaal," Wolfpaw zuchtte. Ze ging wat rechter liggen. "Zal je het tegen niemand vertellen? Zelfs niet tegen je zusje?", begon ze zwakjes. "Uhg i..." Er kwam even niets meer uit. Ze slikte hard. "Ik word verliefd op poezen." Haar stem klonk gekweld. "E-en ik heb ee-een crush o-op mijn b-beste vrien-vriendin." Het was eruit, maar ze voelde niet echt een opluchting.

Zal je het tegen niemand vertellen? Zelfs niet tegen je zusje?" Begon Wolf. Thistle knikte heftig. Natuurlijk niet. Ze zal haar vriendin nooit verraden. "Uhg i..." Ze scheen er moeite mee te hebben. Dit was echt serieus, wist Thistle. Ze voelde zich bijna vereerd dat Wolf dit aan haar vertelde. "Ik word verliefd op poezen." Thistle keek Wolf aan. Was dat alles? "Maar dat is toch helemaal niet erg?" Zei de grijze kattin, maar Wolfpaw was nog niet klaar. "E-en ik heb ee-een crush o-op mijn b-beste vrien-vriendin." Stotterde ze. Beste vriendin. Thistlepaw liet het even bezinken. Beste vriendin. Was.... Zij dat? "I-Ik?" Vroeg ze zacht. Er was nog nooit iemand verliefd geweest op haar....

Een golf met gevoelens overspoelde haar. Blijdschap, agressie, onzekerheid, medeleven, en zelfs, liefde? Een klein deel van haar hart bloeide op. Liefde? Was ze verliefd? Was ze lesbisch? Lesbisch kon ze niet zijn, ze was wel eens verliefd geworden op een kater. Maar nu, Wolf. Thistle was stil. Ze wist niet wat ze moest antwoorden. Tenslotte drukte ze zich tegen Woflpaw. Ze fluisterde in haar oortje: "Je geheim is veilig bij mij." Voorzichtig, aarzelend, gaf ze Wolfpaw een tedere lik over haar oor. Ze legde voorzichtig haar staart om Wolf heen, maar trok die toen gelijk terug. "I-ik moet gaan..." Mompelde ze. "Tot in de apprentice's den?" Vroeg ze, en rende toen weg met rode wangen. Thistlepaw had voor het eerst van haar leven een crush op een poes.

Thistle topic uit.
Topic afgerond na jou post? Nieuwe in de den?

Thistlepaw leek helemaal van haar melk. Wolfpaw zag verschillende emoties op haar gezicht. Vooral de agressie deed haar pijn. "Je geheim is veilig bij mij." Ze draaide haar kop weg. Waarom in hemelsnaam had ze het vertelt. Nu al. Waarom had ze het niet uitgesteld. "I-ik moet gaan..." Wolf zweeg. Er was niets meer om te vertellen. "Tot in de apprentice's den?" Ze draaide zich om en liep weg. Hard door de uitgang van het camp. Weg van haar emoties en die ene poes.

~Jup. Volgende dag in de avond? Ik stuur je een pm

Onderwerp: Re: Lights will guide you home (Wolfpaw.)