Lights will guide you home (Wolfpaw.)

Thistlepaw bekeek de prooihoop kritisch. Ze hoopte dat newleaf snel zou arriveren, anders zouden ze allemaal doodgaan van de honger. Ze was zo druk bezig dat ze niet door had dat er een apprentice naast haar stond. Verstoord keek ze op. Ze knikte deze toe, en trok een kikker uit uit de stapel. Ze ging naast de apprentice zitten. "Hey" mompelde ze.

Lights will guide you home (Wolfpaw.) Jk7oki

Wolfpaws snorren trilde opgewonden. Ze keek alle vogels na die over het Camp vlogen. Ze wist eerlijk gezegd niet waarom ze zo blij was. Haar vrolijkheid werd alleen maar bevorderd toen ze een poes zag staan. Ze gaapte de poes met open mond aan. Vrolijk, maar voorzichtig liep ze op de poes af. Voor dat zij Hallo of iets in die aard kon zeggen hoorde ze al een muzikale momeling. "Hi." Haar stem trilde een beetje. Ze keek naar de kikker die de poes vast hield. "Zin om te delen?", vroeg ze zachtjes.

"Hi." Werd haar gemompeld beantwoord, "Zin om te delen?", Thistlepaw knikte, en nam een hap. Daarna schoof ze de kikker naar de tabby poes naast haar toe, en zei: "Ik ben Thistle. En jij?" De witte poes keek de apprentice vragend aan.

Het katje voor haar schoof de kikker naar haar toe. Dankbaar nam ze een hap. Het smaakte zo heerlijk. "Ik ben Thistle. En jij?" Snel slikte Wolfpaw haar hap door. "Ik ben Wolfpaw, maar je mag gerust Wolf zeggen." Ze moest een enorme inspanning doen om niet te haperen en haar staart niet rond Thistle leggen. Haar poten waren oppeens heel interessant. Ze wist niet hoe het moest met haar gevoelens die ineens naar boven kwamen. Dus bandde ze het beeld van Thistlepaw uit haar hoofd en dwong haar met andere ogen te zien. Ze was gewoon een apprentice.

"Ik ben Wolfpaw, maar je mag gerust Wolf zeggen. Luidde het antwoord. De jonge apprentice keek naar haar poten. Het leek niet zo goed met haar te gaan. "Ehm... Gaat het wel?" Ze keek Wolfpaw bezorgd aan. Ze boog voorover, zodat haar blauwe in de hare boorden. "Wat is er?"

Haar oren wiebelde eventjes. "Ehm... Gaat het wel?" Thistlepaw boorde haar mooie blauwe ogen in de hare. Wolfpaw slikte. Ze moest moeite doen om haar als apprentice te zien. "Wat is er?" Zou ze het vertellen? Nee. Alles maar dat niet. "I-ik weet het niet.", loog Wolf. Ze beval zich een glimlach op haar gelaat te zetten en keek de poes aan. "Zie je. Niets aan de hand."

"I-ik weet het niet.", Zei de tabby apprentice. Wolf glimlachte, en zei: "Zie je. Niets aan de hand." "Hm," Zei Thistle, nog niet helemaal overtuigd. "Oke dan." Ze zakte speels door haar poten, en zei: "Wil je samen iets doen? " Ze hupste een beetje heen en weer, waarbij haar heupen wiegde. Ze zette zich af voor een sprong, en gilde: "Catch me!"

"Hm", klonk het. "Oke dan. Wil je samen iets doen?" Wolfpaw knikte heftig ja. Ze keek naar de springende en gillende kat. "Catch me!" Dat moest je haar niet twee keer vragen. Ze worstelde zich onder Thistlepaw uit en greep haar schouders. Zonder klauwen natuurlijk. Wolf gromde speels en liet Thistle en haar zelf over de sneeuw rollen. Ze lachtte en probeerde de poes in een houdgreep te houden.

De bruine apprentice wurmde zich onder Thistle uit, En greep naar haar schouders. Ze rolde met Wolf door de sneeuw, tot de witte apprentice bovenop Wolfpaw kwam. Snel krabbelde ze omhoog, en zette haar poten weerszijden van de poes, terwijl haar ijsblauwe ogen Wolf vrolijk aankeken. "Geef je nu al op?" Grapte ze, toen ze boven de tabby poes hing.

De houdgreep mislukte, want de mooie poes draaide weer door tot de rollen omgedraaid waren. Thistle zat weer op haar. Ze probeerde zich omhoog te duwen, maar dat mislukte echter. De poes had haar goed vast. De blauwe ogen keken Wolf vrolijk aan. "Geef je nu al op?" Er knapte iets in Wolfpaw. Ze werkte zich omhoog, met de kracht van 3 kittens bij elkaar. Of welgeteld 1 apprentice en een half. De poes gromde lachend. "Nee. Jij?" Ze drukte zich plat en bracht haar gezicht naar Thistlepaw. "Ik verlies nooit." Ze boorde haar blauwe ogen in de andere blauwe ogen. "Eerlijk gezecht kan ik er ook niet zo goed tegen.", miauwde ze luchtig. De einde van haar zin werd gevolgd door gelach. Ze keek vrolijk naar Thistle, genietend van de eventuele overwinning.

Wolf kwam omhoog, terwijl ze gromde: "Nee. Jij?" "Echt niet!" Zei Thistlepaw lachend, en de bruine poes bracht haar gezicht vlakbij dat van Thistle. Haar diepblauwe ogen keken strak in die van haar, en Thistlepaw voelde dat ze bloosde. Waarom wist ze niet, vast door het gestoei. Het duurde echter voor ze weer zichzelf was, en Wolfpaw hoorde praten. "Ik verlies nooit." Ze voelde dat Wolf opeens veel sterker was, waardoor ze het Thistle moeilijk maakte om nog boven de kat te blijven hangen. "Eerlijk gezecht kan ik er ook niet zo goed tegen.", Thistle verloor haar evenwicht, en viel om. Dit zou een mogelijke overwinning zijn voor de poes waarmee ze stoeide. Ze hoopte dat deze de kans om te winnen niet zeg, al was dat waarschijnlijk niet het geval.

"Echt niet!" "Ik verlies nooit." Ze boorde haar blauwe ogen in de andere blauwe ogen. "Eerlijk gezecht kan ik er ook niet zo goed tegen.", miauwde ze luchtig. De einde van haar zin werd gevolgd door gelach. Ze keek vrolijk naar Thistle, genietend van de eventuele overwinning. Thistlepaw leek om te vallen. Als ze nu haar neus in poes haar nek zou duwen, zou het gevecht gedaan zijn. Dat was wel spijtig. Dus liet Wolf haar vriendin opstaan. "Kom maar op." Ze glimlachte haar tanden bloot. "Kun je mij pakken?" Ze stoof naar de apprentice den en klauwde zich aan de takken omhoog. Gelukkig was er op dit uur niemand. En maar een paar krijgers waren in het kamp. Ze keken allen geamuseerd toe.

"Kom maar op." Wolf glimlachte, op een manier waar Thistle het warm van kreeg. "Kun je mij pakken?" De poes stoof naar de apprentice's den, en klom in de takken. "Alsof ik dat kan!" Ze schoot achter de apprentice aan, als een pijl uit een strakgespannen boog. Ze zette haar nagels in de stam, en klom Wolfpaw achterna. Ze zat nu op dezelfde hoogte als zij, en fluisterde: "Caught you," Ze liet zich toen vallen, en kwam op haar pootjes terecht. Toen begon ze te rennen. Ze was blij dat ze deze kat had leren kennen, dit kon een begin van een vriendschap. Ze struikelde bijna over een groepje kittens. "Sorry!" Ze rende door. achterom kijkend of Wolf haar nog zou volgen. "Kom dan!" Riep ze naar achter.

Thistles woorden gingen op in de gure wind die oorverdovend lawaai maakte. Maar Wolfpaw kon wel al zo raden wat ze had gezegd. Ze keek nieuwsgierig toe hoe de poes zich liet vallen en verder rende. Totdat ze achter de Nusery struikelde en uit het zicht verdween. Ze besloot haar vriendin achterna te gaan en krabbelde naar de rand. Dat... had ze beter niet gedaan. De takken waren broos en breekbaar geworden door de wind en de sneeuw en konden het gewicht van een jonge kat niet aan. Boven de wind uit klonk het geluid van gekraak. Wolf snelde naar de grond en kwam er met een smak terecht. De stilte was griezelig en ze keek omhoog. Het was alsof de StarClan een hap had genomen uit de den. "Ooh, nee.", kreunde ze. Maar ze kon haar lach niet in houden. Ze liep naar de Nusery en stopte toen ze Thistle zag. "We hebben een probleem, of eerlijk gezegd, ik heb een probleem." Ze gniffelde.

~Warrior? Of volgend topic (kan nog even duren hoor) bij Shrewstar? x'D

Thistle draaide zich om, en zag Wolfpaw in de boom. De apprentice probeerde naar beneden te klimmen, maar de takken waren te breekbaar. Ze viel en smakte op de grond. Ze zag dat de bruine poes naar haar toe kwam. "Gaat het wel?" Haar blauwe ogen keken Wolf bezorgd aan. "We hebben een probleem, of eerlijk gezegd, ik heb een probleem." Gniffelde ze. Thistle volgde haar blik naar de apprentice's den, waarvan de bovenkant open was. "Oh o, dat zullen de andere apprentice niet leuk vinden...." Haar blik veranderde van ernstig naar vrolijk. "We zullen het later uitleggen aan Shrewstar, want...." Ze sprong, om het stoeien voort te zetten. "Ik ben nog lang niet verslagen!" Ze sprong echter mis, en lande naast haar doelwit. Ze krabbelde overeind. Ze schaamde zich, hoe kon het dat ze mis sprong? Ze had een lange tijd niet getraind, en dat begon zijn tol te eisen. Haar rode wangen gloeiden, en ze keek Wolfpaw beduusd aan.

Thistlepaw keek een beetje bezorgd. "Oh o, dat zullen de andere apprentice niet leuk vinden...." Ze grinnikte triestig. "En ik heb al zo'n slechte reputatie." Meteen dacht ze aan haar gesnurk. Tja, daar kon ze niet veel aan doen. "We zullen het later uitleggen aan Shrewstar, want...." Er liep een rilling over haar ruggengraat, toen de poes de naam Shrewstar liet vallen. Jep, dat gingen problemen worden. Dan plotseling voelde ze een windvlaag. "Ik ben nog lang niet verslagen!" Wolfpaw glimlachte toen Thistle naast haar terechtkwam en zich duidelijk schaamde. Ze draaide zich om en duwde met haar kop haar vriendin op haar rug. Dan ging ze er met beide poten opstaan. "Verslagen!", riep ze lachend. Dan boog ze zich naar het donkerkleurig oortje en fluisterde: "Als jij me nu eens leert jagen, leer ik je vechten."

~Shrewstar dus ^^

Wolf moest glimlachen toen ze missprong, en duwde haar om. "Verslagen!" Thistle gaf toe dat Wolfpaw veel beter was in vechten dan zij. Ze had haar mentor nog niet gezien, en vroeg zich af of ze ooit nog iets ging leren. Er liep een rilling over haar rug toen ze de bruine apprentice in haar oor hoorde fluisteren: "Als jij me nu eens leert jagen, leer ik je vechten." Thistle kwam overeind, en keek haar nieuwe vriendin aan. Ze wou het liefst alles alleen doen, en wou zeggen dat ze geen hulp nodig had. Toen bedacht ze zich. Het was waar, ze was echt slecht in vechten. Als Wolf het haar zou willen leren, zou dat erg fijn zijn...... "Prima," Zei ze toen. "Maar niet nu, morgen?" Ze ging zitten, en klopte met haar staart op de grond om haar vriendin uit te nodigen. Het was koud, en Thistle zette haar vacht op tegen de kou. "We kunnen even kletsen....." Opperde de grijze poes, en keek Wolfpaw vragend aan.

-Jup

"Prima." Het klonk als muziek in Wolfs oren. "Maar niet nu, morgen?" Ze knikte heftig. "Ja dat is super." Haar zijdelingse blik was zo onopvallend mogelijk. Thistlepaw zette haar vacht op. Ze knipperde verbaasd met haar ogen. Het was toch niet koud? Dan begon ze te beseffen dat het wél koud was, maar dat alleen katten met een korte vacht dat voelde. Zacht grinnikend drukte ze zich tegen de kat aan. "We kunnen even kletsen....." "Mwah.", grapte ze. "Wat eet jij als er niets op de prooistapel is?"

~Vraagje is Thistle ook biss? (biss = bisseksueel)

"Ja dat is super." Thistle zette haar vacht op, wat een verbaasde blik opleverde van Wolf. Toen scheen ze door te hebben dat het inderdaad helemaal niet zo warm was, en ze drukte zich tegen Thistle aan, en grinnikte. "We kunnen even kletsen....." "Mwah." Lachte ze, "Wat eet jij als er niets op de prooistapel is?" Thistle moest glimlachen. "Jou," Ze ze, terwijl ze speels in haar oor hapte van Wolf. Ze ging liggen, en rekte zich uit. De grijze apprentice zocht naar een gespreksonderwerp, en vroeg verolgens maar; "Wolf," Ze keek haar nieuwe vriendin doordringend aan. "Heb jij al een crush?" Mauwde ze toen plagerig. Ze was dol op dit soort dingen, op poezenpraat. Dat was toch wat vriendinnen deden?

-Jep, maar ze weet het zef nog niet ^^

"Jou" Ze voelde tandjes in haar oor en hapte lachend terug. Ze duwde Thistle van zich af. Die ging liggen. Wolfpaw lachte en besloot ook te gaan liggen, maar dan op haar rug. Ze porde haar vriendin speels. "Wolf," Ze draaide haar oortjes in Thistles richting. "Ja?", antwoordde ze nieuwsgierig. "Heb jij al een crush?" Het leek of ze een klap had gekregen. Recht in haar gezicht en erger dan de klap die ze had gemaakt toen ze uit de boom viel. Ze snakte beledigd naar adem en krulde zich helemaal op. Blozend en beschaamd draaide ze zich weg van Thistlepaw. "Ja.", kreunde ze bijna onhoorbaar.

~*Danst* Yey! Oké, dat wil niets zeggen x'D

Onderwerp: Re: Lights will guide you home (Wolfpaw.)