Let's go out! [Otterkit]

Onderwerp: Let's go out! [Otterkit] vr 4 apr 2014 - 21:55

Mallowkit zat saai voor zich uit te staren. Ze keek de Nursery rond, opzoek naar iemand om mee te praten. Ze zag een andere kitten, die ook, tenminste zo leek het, niks te doen had. Ze stond op, en liep er met een soort van stijve pasjes heen. Ze zocht even naar de woorden die ze wilde zeggen. Toen Mallow eruit was wat ze wilde zeggen, maakte ze expres een wat harder geluid bij de laatste stappen. De kitten keek op. "Ehm...Hoi ik ben Mallowkit" kwam er wat ongemakkelijk bij Mallow uit. Ze keek de kitten aan en wachtte op een antwoord.

Otterkit werd wakker in een eenzaam nest zonder ouders of andere kittens, ze vond het wel fijn om even alleen te zijn maar ook voelde ze zich buiten gesloten. hmm misschien is het wel goed om even naar buiten te gaan, dacht ze. Otterkit besloot om even het nest uit te lopen en over de koude grond veder zich mee te sleuren, het was een koude frisse dag. De zon was nog niet uit gebroken en het sneeuwde door en door en er dwarrelde kleine sneeuwvlokjes door het takkengewas heen. Otterkit zag hoe een kitten stijfjes naar haar toe kwam, ze lijkt verlegen of bang maar voor wie? dat is een vraag. ging er door haar hoofd heen maar liep naar de kit toe en zag hoe bruin en gestreept e was ze had een prachtige vacht. "Ehm...Hoi ik ben Mallowkit" zei de kitten nogal bang en stijfjes, Otter knikte en antwoorde vrolijk: 'Ik ben Otterkit leuk om kennis met je te maken.' Ze maakte een korte zwiep met haar staart en zette een vriendelijke glimlach op. Zal ik haar kunnen vertrouwen ze lijkt zo..... Onzeker maar toch is er iets waarbij ik me fijn erbij voel. Dacht ze diep in haar hoofd vol vertrouwen ging ze naast de kitten zitten en vroeg "En hoe zijn je ouders voor je?" ze zei het vriendelijk maar wel onderzoekend, Wat een stommen vraag otter waarom kom je daarop!? zei ze inzich zelf en buikte haar hoofd één keer tegen de harde muur aan. Otterkit zuchtte even en zei makkelijk met een vriendelijke glimlach: "Ik wil een paradijs maken waar iedereen in vreden leeft en waar iedereen zoveel pret kan hebben als hij of zij wilt dat is mijn droom, wat zijn jouw dromen?" vroeg Otterkit even en keek naar de grond hooplijk gaat mijn droom in anders ben ik verdoemd.. ging er door haar gedachten heen.

"Mijn droom? dat er geen ruzie was,en gevechten met de anderen clans zijn. Maar dat gebeurt denk nooit'' Mallowkit ontweek expres de vraag hoe haar ouders voor haar waren, want daar wist ze zich niks meer van af, ze had nu alleen haar zusje Swankit. Daardoor was ze best wel verlegen en ook een beetje onzeker, en kende ze niet echt veel andere katten. Misschien wilde Otterkit wel vriendjes worden, maar dat ging niet zo gemakkelijk. Ze sta ar de naar haar pootjes, bang dat ze iets stoms had gezegd. ''Dus weet jij iets om te doen?" vroeg ze maar na een korte stilte. Eigenlijk wilde ze wel eens buiten het kamp kijken, maar ze wist niet zeker of Otterkit het wel wilde. En ze durfde het niet te vragen.

Otterkit spitste haar oren, ze hoorden korte gerommel in het kamp. Ze keek naar Mallowkit die erg verlegen stond, ze krapte achter haar oor en hoorde de stem van de kitten zeggen: "Mijn droom? dat er geen ruzie was,en gevechten met de anderen clans zijn. Maar dat gebeurt denk nooit'' Otterkit lachtte en sprak "Dat is ook mijn droom, want ik wil iets maken waar iedereen blij van word en veilig is en geen gevechten." Otterkit lachtte vriendelijk en staarde naar buiten, er lag sneeuw en er liepen katten over het kamp. Misschien word ze wat zekerder als ik haar meeneem naar buiten en de buiten wereld laat zien of het word nog erger maar we hopen op het besten. Dacht Otter vrolijk en zei zacht en liefjes "Weet je we lijken best op elkaar, Ze voelde even een korte bries en nam een hap lucht en nam pauze en fluisterde 'we lijken wel opelkaar alleen ben ik verlegen in groten groepen, weet je mijn ouders hebben me gewoon hier gedumt maar dat maakt helemaal niet uit want ik ga mijn Paradijs op richten hier hoe dan ook." zei ze al een stuk vrolijker en rook de buiten lucht. Otterkit sloot haar ogen en hield haar neus fier in de lucht en rook de fijne frisse lucht van buiten, ze staarde naar Mallowkit en knikte haar toe en wees met haar neus naar buiten. ''Dus weet jij iets om te doen?" Sprak Mallowkit staarend naar haar poten en wist niks om te zeggen. Otter staarde de prachtige poes aan en merkte op dat ze best veel op eenvan haar vriendinnen leek, Ze lijkt op.......SWANKIT?! maar hoe kan dat? Misschien is het gewoon een gedachten maar ze lijkt er wel op... Otterkit kreeg een vraag in haar hoofd die alleen Swan of Mallowkit wist, maar waarom naar Swan gaan om het te vragen en niet meteen nu maar eerst wist ze dat ze vertrouwen moest opwekken. "Ik weet wel wat we kunnen doen, maar je moet klaar staan voor het avontuur te beleven Mallowkit dus ben je er klaar voor?" Riep Otter uitdagend en staarde haar aan, Misschien kan ze een oppertalk wel gebruiken? dacht ze en begon rustig "weet je het leven is weleens hard en zit vol vragen maar weet wel dat ik altijd voor je klaar sta Mallowkit je kan op me reken je moet niet bang zijn om nieuwe dingen te verkennen maar het gewoon doen wees klaar voor alles wat er kan gebeuren, we gaan er voor en dat is wat telt.' sprak Otterkit rustig en gefocust op de kitten en gaf een knikje en nam even een hapje adem. 'ik geloof dat je best vreden kan maken Mallowkit, ik weet dat je later een hoge rang krijgt het zit in je? Je moet gewoon doorzetten en geloven dan komt het wel en geduld hebben natuurlijk. zei Otterkit lachend en maakte een paar sprongetjes. Ik hoop dat het Mallow wat blijer maakt anders is het mijn schuld... ze zuchte even en schudde rustig haar hoofd en proefde de frisse lucht en zei "Laten we de dag plukken alsof het de laaste is." Zei Otterkit en rende de den uit.

"Ehm, oké!" zei ze wat zekerder en rende Otterkit achterna. Mallowkit het geen erg in het witte spul dat sneeuw heette, totdat haar pootje ijstkoud aanvoelden, en ze zakte steeds verder in de sneeuw weg. Eenmaal gaat Otterkit rilde ze, ze had het toch best wel koud. Omdat ze niet zo vaak de Nursery uitkwam, had ze niet zoveel sneeuwervaring gehad. Ze had er daarnet dus waarschijnlijk heel komisch uit gezien. Weer zakte ze wat in de sneeuw totdat die haar buikje raakte en die bijna bevroor. "Dus wat is het avontuur?" vroeg ze, een beetje klappertandend. Ze sta ar de naar de kampingang, maar ze wist niet zeker of Otterkit bedoelde om het kamp uit te gaan, en te zien wat daar lag.

Otterkit keek achter zich en zag hoe Mallowkit steeds weg zonk in de ijs koude sneeuw, "Ehm, oké!" zei Mallow wat zekerder. Ze knikte naar Mallowkit en maakte sprongetjes om steeds meer veder te komen en niet weg te zaken in de sneeuw, ze keek achter zich en riep 'kom je ik leid je wel eerst rond door het kamp!' Otterkit liep voor de leerlingen den en zei 'hier slapen de leerlingen om vroeg wakker gemaakt te worden door hun mentoren.' Otterkit hupelde door over de ijskoude sneeuw, de vlokken dwarrelden door de lucht naar beneden. Otterkit wees naar de Medicine cat den en riep 'hier worden alle katten geholpen als ze pijn of problemen hebben.' Otterkit stopte even en rook aan de lucht en bleef staan en wees naar een andere den. "hier ligt de leiders den waar dus de leider slaapt en ook al zijn dingen doet." zei ze vrolijk ter wel ze haar oren spitste. "en de laaste is de elders den." zei Otterkit zwiepent met haar lieve staart en met een grote glimlach. Ze wees naar de elders en staarde weer vriendelijk terug naar Mallowkit die zei "Dus wat is het avontuur?" het klonk onzeker waarom? ging door otter's hoofd heen en zei onbehoed: 'we gaan stiekem naar een geheime gang en dan zijn we het kamp uit en gaan we het buiten verkennen.' Fluisterde ze rustig. Misschien is het geen goed idee als ik haar mee neem, misschien verraad ze het wel misschien moet ik haar vertrouwen ze is te vertrouwen dat weet ik wel if niet? Otterkit proefde de lucht tijdens dat ze dit dacht en keek de poes aan met een vrolijke diepe blik.

"Echt?Leuk!" zei ze vrolijk, maar wel iets zachter. Nu ze het kamp had gezien gingen ze naar buiten. Maar er was wel een groot risico betrapt te worden, wat haar nog nooit was gebeurd, maar ze dacht er niet aan. Ze keek het kamp goed rond maar zag nergens een geheime gang. Ze merkte dat Otterkit ergens aan dacht, en eigenlijk wist ze al waaraan. "Ik ben wel te vertrouwen hoor, ik verklik nooit iemand behalve als ze me pesten en gemeen tegen me doen" zei ze snel. Malow wilde heel graag buiten het kamp kijken, dus deze kans zou ze niet verpesten. En ze kon misschien een nieuwe vriend maken, al zou het dan haar eerste zijn.

Otterkit keek glimlachend naar Mallowkit die al zei "Echt? Leuk!" Ze staarde Mallow aan en sloop over het kamp heen naar een bosje waar alleen dicht begroeide planten zaten waar je bijna niet langs kon kijken. Vragen heb je en die heb je niet, ik zal starks wel aan Swankit vragen of Mallow haar echte en pleeg zus is of zusje natuurlijk. Otterkits gedacht werd door broken door Mallow die zei "Ik ben wel te vertrouwen hoor, ik verklik nooit iemand behalve als ze me pesten en gemeen tegen me doen" Otterkit knikte en zwiepte even met haar staart haar bruine ogen staarde in de verte en fluisterde 'je kan mij ook wel vertrouwen goed genoeg dat beloof ik je, oja hier is het.' Ze duwde wat planten naar achter en sprong in een holletje die net groot genoeg was voor een Warror, ze voelde de kou van de sneeuw die in het hol nog lag. Otterkit duwde haar kopje buiten de andere kant van het hol en riep "kom je nog we gaan pret maken!" Ze hupelde en rook al de verse geur van prooi en planten in de plaats van alleen Riverclan. Otterkit ging zitten en begon te wachten, ze stak rustig weer haar neus in de lucht. Ik zal goed moeten nadenken waar we naar toe zullen gaan een vraag die nooit zomaar in 1, 2 en 3 geantword kan worden misschien.. Ze viel even stil en staarde de verte in en sloeg langzaam haar warme staart om haar pootjes heen.

Snel volgde ze Otterkit door het hol. Mallow wist niet waar ze heen gingen, of heen zouden moeten gaan, maar Otterkit was gaan zitten. Dus waarschijnlijk dacht zij daar al over na. Mallow kreeg een idee, maar dacht niet na over hoe Otterkit het zou vinden. Ze huppelde wat door de sneeuw en toen ze dicht genoeg bij Otterkit was gooide Mallow een hoopje sneeuw met haar staart tegen Otterkit aan. Hopelijk zou die het snappen dat ze een sneeuwgevecht wilde houden, en niet boos op haar worden. Ze keek Otterkit uitdagend aan. Hier buiten het kamp voelde ze zich zo vrij, wat een fijn gevoel was.

Otterkit keek in het rond en focuste op alles in de natuur, vluch voelde ze een hoop sneeuw tegen haar aan gaan. Ze stond kwaad op maar toen ze de blik van Mallow zag wist ze dat ze met sneeuw wilden spelen, ze keek uitdagend terug waarom ook niet dacht ze en duwde Mallowkit in de sneeuw. Otterkit ging met haar poot wat sneeuw over Mallow hene gooien en daarna stond ze weer rustig op en keek naar de wereld, het is zo mooi en zo leefendig.. Otterkit zag de prachtige horizon en keek weer terug naar Mallow en zei "moet je kijken de....De horizon?! Otterkit zwiepte haar staart heen en weer van de blijdschap en keek met stralende ogen naar de zons ondergang. Dit is veel mooier uit het kamp dan in het kamp, hoe kon dit zo mooi zijn. Dacht ze liefjes en kreeg een grote glimlach, ze staarde daarna naar Mallowkit en sprong op de kitten en duwde haar tegen de grond aan. "Je kan er vast wel tegen een spelletje." zei Otter makkelijk. Ze rook een riverclan geur maar ook rook ze de buiten lucht en natuurlijk ook de prooien, ze begon zich stevig af te likken stukje voor stukje.

"Natuurlijk ka ik dat, i speel alleen niet zo vaak met anderen..." zei Mallowkit. Otterkit begon haarzelf te likken. Nu is mijn kans!, dacht Mallowkit. Snel rolde ze zich om waardoor Otterkit van haar af viel. Maar ze rolde expres door zodat ze helemaal onder de sneeuw zat. "Grrr! Ik ben een sneeuwmonster!" zei ze speels.

OOC: ik zet hele tijd korte plaats en jij lange XD

Otterkit voelde een zagte wind vlaag en hoorde het ook, "Natuurlijk kan ik dat, ik speel alleen niet zo vaak met anderen..." zei Mallowkit onschuldig. Ze staarde eerst naar de kit en daarna weer naar de horizon het is zo....Prachtig net zo als vriendschap maar dan in de lucht. Otter keek naar de kitten die haar om ver duwde en zelf veder rolden, ze begon te lachen en schudde de koude sneeuw van zich af. "Grrr! Ik ben een sneeuwmonster!" zei Mallowkit speels. Otterkit lachte mee en duwde de kit omver en zei "Ik versloeg het sneeuwmonster." Ze voelde zich even trot maar viel van Mallowkit af en daarna in de sneeuw waarbij haar staart alleen bove bleef en vanaf toen schaamde ze zich. Het was koud en donker daar, al gauw kwam haar kop helemaal onder de sneeuw vandaan en krapte zich zelf bij haar oor. Ottekit stond op en keek de kitten aan en zei "Ik ga ooit mijn paradijs maken en niks houd me tegen om mijn paradijs op te bouwen en te verdedigen." Ze was trots en voelde zich sterk, ze sloot haar ogen en ging zitten in de koele sneeuw de haar niks meer dan alleen maar ijs liet denken.

"Mag ik je dan helpen je paradijs te verdedigen?" vroeg ze. Ze ging naast Otterkit zitten en sloot ook haar ogen, ze genoot van de stilte. Ze hoorde alleen het ruisen van de wind, en ergens in de heel ver in de verte het getjilp van een vogel. Mallowkit stelde zich voor hoe het in Greenleaf zou zijn. Groene zachte oevers, langs een grote rivier. Groene velden, waar soms een prooi in zou zitten, die ze eigenlijk niet echt vaak aten. En veel meer vis dan nu. En vooral een warme zon die haar ruggetje zou verhitten als ze door het territorium struinde als apprentice. Ze was de koudheid van de sneeuw vergeten. Tot ze haar ogen opende en hem weer voelde. Ze vond het buiten het kamp zo fijn, het was er zo groot en zo vrij, maar in de Nursery voelde ze zich zo opgesloten, en het leek alsof ze er niet kon ademen. Misschien omdat er zoveel katten waren. Soms voelde ze zich gewoon niet begrepen. Daarom was ze vaak ook onzeker, en verlegen. Maar bij Otterkit voelde ze zich wel begrepen. Ze was ook wat zekerder nu.

Otterkit voelde zich fijn bij mallow, ze was een goeie vriendin alleen een beetje onzeker maar veder niks. "Mag ik je dan helpen je paradijs te verdedigen?" sprak Mallow nog steeds een beetje onzeker, met een vriendelijke knikje gaf Otter het aan. Ze zag hoe Mallowkit naast haar kwam zitten en haar ogen sloot, ze deed het zelfde ze genoot van de gezelschap en ook van de rust die ze had. Ik zal een Paradijs maken waar er rust stilte en vreden is met mijn vrienden en waar er altijd wel pret te beleven is waar we veilig zijn. herhaalde ze in haar hoofd. Otterkit voelde de wind en voelde de sneeuw onder haar kussen pootjes toch was er iets wat haar niet mee zat, ze wilden de clan voeden en niemand laten sterven door zo iets maar hoe? vroeg ze zich af. Ze keek even naar Mallowkit en zou de vraag willen stellen maar was wel stil en onbehoedbaar en zei "Ben.....Jij...zus of zusje van Swanit?" vroeg ze en besefde nu dat het een stomme vraag was. Otterkit keek naar de grond en zag de sneeuw smelten onder haar poten en voelde het ook, ze sloot haar ogen om alles op te nemen wat er gebeurden. hmmm... er zullen wel wat meer problemen komen dan dit ik al wel moeten op passen.. Dacht ze, ze staarde de verte in en zag de sneeuw heen en weer dwarrelen.

Mallowkit had de vraag helemaal niet verwacht, maar ze schrok er niet echt van.[size=11.111111640930176] [/size]"Uhm, ja" antwoorde ze. Ze vroeg zich af waarom Otterkit die vraag had gesteld. Was het zo duidelijk? Of was het gewoon een gok? Zo kon ze nog honderden andere opties bedenken, maar die bleven allemaal onbeantwoord. Want ze zou het niet vragen, het had toch geen nut, tenminste volgens haar niet. Ze wachtte op hoe Otterkit zou reageren.

Otterkit staarde naar haar vriendin Mallowkit maar wist het, het was een gevoel die je nooit kon weergeven het was geloven en dromen. "Uhm, ja" sprak Mallow wat onzeker maar wel de waarheid, ze staarde haar vriendin Mallow aan en gaf een korte vriendelijke blik. Ze keek met sprankelde ogen naar de zons ondergang en daarna naar Mallow en zei "ik ben bezig om mijn paradijs op te bouwen samen met Swan, Wisper, Fast, Humming en Cottonkit, het word vast gezelig en we zullen iedereen helpen die in nood is!" zei ze met moed en stralende ogen. Otterkit keek naar Mallowkit en glimlachte vriendelijk en rook de frise lucht, het werd al kouder maar ze wilden een ding zoiezo weten en daar zal ze achter komen ook. Waarom zit Mallowkit zo in haar gedachten zal ze een vraag hebben of niet, zal het iets zijn wat ik weet of niet zal ze angstig zijn over iets? vroeg ze zich af maar schudde haar hoofd. Er zijn zoveel vragen met geen antworden maar er is genoeg om er van te vreten. bedacht Otterkit snel en sprak "Welke rang zou je in de Riverclan willen zijn? In het echt natuurlijk." zei ze vriendelijk en wierp een blik naar het kamp door de bossen struiken. Ze realiseerde dat er wel katten naar hun opzoek zouden zijn maar ze voelde zich vrij maar ze had geen zin in straf, Misschien is het tijd om naar huis te gaan. bedacht Otter zich vluch maar had geen idee wat er zou gebeuren.

"Ehm... Ik zou eigenlijk gewoon warrior willen zijn, en niets meer" sprak Mallowkit oprecht. Ze hoefde geen leider of commandant te zijn, dant had je heel veel verantwoordelijkheden. Iets te veel verantwoordelijkheden voor mij, dacht Mallowkit. Het werd kouder, en ook werd de lucht donkerder. Ze konden beter teruggaan naar het kamp, het zou wel heel raar zijn als niemand hun afwezigheid had opgemerkt. Maar ze had geen zin om op te staan, en ze wilde niet terug naar het kamp. Ze vond dit plekje zo fijn, het was er zo rustig, en open. Waren er nog meer van zulke plekjes? vroeg Mallow zich af. Misschien een andere keer, nu moesten ze terug naar het kamp. Waar ze tegen opzag. De koude wind liet haar vacht opwaaien, en even rilde ze. Mallowkit vond het jammer dat het moment niet voor eeuwig kon duren. "Waarschijnlijk, moeten we teruggaan naar het kamp" zei ze, met weinig overtuiging, omdat ze zelf wilde blijven.

OOC: misschien dat iemand ze betrapt?

Otterkit vedwaalde in haar gedachten en staarde naar de laaste zonne stralen, ze werd stil. wat zal de tijd voor mij in petto hebben, wat zou mijn leven in petto hebben? Word ik iets bizonders of word ik een krijger die eervol sterft voor mijn clan. Zal ik het halen zal ik iets bizonders voor mijn clan doen? Zal ik mijn clan beschermen bij mijn laaste adem? Ze had veel vragen die door haar vriendin al werden onderbroken, "Ehm... Ik zou eigenlijk gewoon warrior willen zijn, en niets meer" Sprak Mallow een beetje zekerder. Otter knikte en staarde in het niets, ze schudde haar kop en keek weer Mallow aan en sprak "Ik dacht dat Medicijn kat wel iets voor je was." grolden ze. Otterkit staarde even in het niets en keek naar de prachtige zonne stralen die mooi de horizon verkleurden over de groten witte sneeuw velden, ze deed haar poot omhoog en wees naar de zon en zei "Weet je Mallow......" ze sloot haar ogen en deed ze open met een grote glimlach. "Ik zie de zon als een vriendschap een vriendschap die sterker is dan alles wat er bestaat en zelf sterker dan de Starclan." Ze zocht even naar woorden. "de zon kleurd mooi bij de horizon, het is groot sterk en zwak, maar warm van al onze vreugde hier van alle clans.. Vriendschap die nooit groter kan zijn dan dat vriendschap die prachtiger is dan alles wat er op de wereld is. Mooier dan alles." zei ze vol vertrouwen en sloeg een poot om haar vriendin heen. Otterkit knikte en sprak "ja, met jouw en de andere wil ik mijn paradijs mee opbouwen." Otter staarde met bewonderde ogen naar de zon, ze voelde de fijne zonne stralen langs haar vacht schijnen. "Waarschijnlijk, moeten we teruggaan naar het kamp" sprak Mallowkit. Otterkit keek haar aan en knikte en zei "Ik hoor daar geen pit in dus laten we hier blijven voor nog een tijdje.' Ze keek omzich heen het begon al donker te worden. Who cares. dacht ze in haar hoofd.

[size=11.111111640930176] [/size][size=11.111111640930176]"Ik dacht dat Medicijn kat wel iets voor je was." zei Otterkit. Even dacht ze eraan. Misschien was het wel wat voor haar, maar hoe zat het dat met krijger zijn, dat wilde ze zo graag. Ze zou er hopelijk in de loop van de tijd wel achterkomen. "Misschien......" Murmelde ze tegen Otterkit. [/size][size=11.111111640930176]"Weet je Mallow......"[/size][size=11.111111640930176] Otterkit sloot haar ogen en deed ze open met een grote glimlach. [/size][size=11.111111640930176]"[/size][size=11.111111640930176]Ik zie de zon als een vriendschap een vriendschap die sterker is dan alles wat er bestaat en zelf sterker dan de Starclan." vervolgde Otter.[/size][size=11.111111640930176] Kort daarna zocht Otterkit even naar woorden, tenminste zo leek het. "de zon kleurt mooi bij de horizon, het is groot sterk en zwak, maar warm van al onze vreugde hier van alle clans.. Vriendschap die nooit groter kan zijn dan dat vriendschap die prachtiger is dan alles wat er op de wereld is. Mooier dan alles." zei Otterkit vol vertrouwen en sloeg een poot om Mallowkit heen. Otterkit knikte en sprak [/size][size=11.111111640930176]"ja, met jouw en de andere wil ik mijn paradijs mee opbouwen."[/size][size=11.111111640930176] Otterkit staarde naar de zon. [/size][size=11.111111640930176]"Waarschijnlijk, moeten we teruggaan naar het kamp"[/size][size=11.111111640930176] zei Mallowkit. Otterkit keek haar aan en knikte en zei [/size][size=11.111111640930176]"Ik hoor daar geen pit in dus laten we hier blijven voor nog een tijdje.'[/size][size=11.111111640930176] Ze wil tenminste hetzelfde als ik, hier blijven. Ze dacht weer terug aan wat Otterkit had gezegd, over wat zekerder zijn. Ze ging het proberen, ze wilde het laten lukken. Het moest gewoon lukken! Ze ging niet meer twijfelen over wat ze zei, ze zou het gewoon gaan zeggen, en zeker erbij klinken. "Je hebt gelijk, en het is fijn hier" zei ze zeker. Ze sloot haar oogjes en voelde de laatste zonnestralen over haar rug glijden, terwijl het langzamerhand donker werd.[/size]

Otterkit staarde en bleef zitten toch kreeg ze het gevoel dat ze niet meer hier kon blijven, ze moesten wel terug. Misschien....Zal dit mis gaan dan kijgen we straf en zal Mallowkit gaan leiden onder geen enkele reden, maar toch. Ging er door haar hoofd heen, ze werd stil en keek naar lings en rechts. "Misschien......" zei Mallow onzeker. Otter knikte instemmend en zei "Geen zorgen we zien wel wat je word of het een leuke rang is of niet we maken het gewoon leuk." Zei ze, Waarom blufte ik? Om Mallow zekerder te maken om haar te helpen en niet triest achter te laten? Otter keek triest naar haar poten ze was even niet zeker over haar beslising, ze staarde weer de verte in alsof er iets stond wat er niet was. Ze voelde de wind en sloeg haar staart netjes om haar poot, Ik moet het beste doen voor mijn clan dus zal Mallow naar huis brengen.. Otter keek op toen Mallow sprak "Je hebt gelijk, en het is fijn hier" Ze k...kl...klinkt zekerder door mijn hulp... Misschien moet ik het even zo laten anders... dacht ze gauw en ging naast Mallow zitten en zei "Ons paradijs word geweldig." lachte ze en winkte naar de kitten en zwiepte vrolijk met haar staart.

Onderwerp: Re: Let's go out! [Otterkit]