Let's go out! [Otterkit]

"Natuurlijk word het dat!" zei Mallow, en ze sprong op Otterkit. Even rolden ze over de grond, in de koude sneeuw, maar al snel had ze Otterkit tegen de grond gedrukt. "Pinned you!" zei ze vrolijk. Mallowkit sprong van Otter af en schudde haar vachtje uit. Het was nu echt bijna donker. Mallow zag de eerste krijgers van de sterrenclan al aan de hemel verschijnen, of nou ja, het konden ook Apprentice's zijn, of zelfs kittens, en noem maar op. Het werd al snel donker, en straks konden ze de weg misschien niet terugvinden. "Nu moeten we toch echt wel naar het kamp, ze zullen ons vast missen" zei Mallow tegen Otterkit. Het kon niet anders dan dat ze hun afwezigheid nog niet hadden opgemerkt.

Otterkit staarde naar Mallowkit en lachte vriendelijk, ze voelde een ligt bries steeds kouder worden en natter. "Natuurlijk word het dat!" zei Mallow zeker. Otter knike over duidelijk en zei "Ja wie ei dat het, het niet werd." grolden ze. Ze staarde naar Mallow maar al gauw sprong ze op Otter en rolden ze vechtend naar beneden, helemaal onder het sneeuw won Mallowkit eervol. Ze duwde Mallow van zich af en lachte en sprak "je word er steeds beter in." zei ze met een eervol knikje, ze voelde zich verwandwoordelijk voor de dingen die ze deed en wat haar clan deed. Otterkit duwde Mallow weer terug de berg op en schudde het sneeuw uit haar wollige kitten vacht en bibberde een beetje maar deed of ze niks voelde, ze voelde de laaste zonne stralen en keek er naar met bewonderde ogen. "Misschien..." zei ze iets te hard op, "Het zal wel gauw donker worden maar onze vriendschap zal nooit eindigen," Otter schudde zich beter uit en sprak "we zouden altijd zo'n pret kunnen beleven maar dan met allen kittens!" riep ze luid uit en zag de donkerte al komen in de verte. "Nu moeten we toch echt wel naar het kamp, ze zullen ons vast missen" zei Mallow dapper, ze knikte en zei "Volg mij maar." lachte ze. Otterkit liep de struikgewassen in en keek even weer naar Mallow en keek weer terug en liep over het riverclan kamp en fluisterde: "Misschien moeten we even Sneeky zijn." Ze liep op haar teentjes de nursey in en maakte een kreet en keek even naar Mallowkit en glimlachte, en liep een nest in en ging liggen in haar eigen nest. onder na komelingen en andere kittens en ging liggen en viel langzaam in slaap. Wat zal er ooit gebeuren met de wereld, wat gaat het gebeuren met wat we huis noemen? maar een ding weet ik wel OP NAAR PAADIJS!

OCC: einde topic als je wilt kan je nog reageren ^.^