{+Bitterkit}

Wolfpaw trippelde vrolijk door het Camp. Haar warrige haar golvde op de speelse, winter wind. Ze vond het heerlijk hoe de wind rond het camp gierde en haar haar in de knoop legde. De kersverse apprentice was nog nooit naar buiten gegaan, en daar had ze eerlijk gezegd nog geen behoefte aan. Haar hoofdje schoot omhoog toen ze een kitten met hetzelfde patroon tegen het lijf liep.

De grijze kitten keek speels om zich heen. Ze volgde een mosbal die altijd dankzij de wind een eindje verder door het kamp werd gesleurd. Het waaide hard, érg hard, maar dat kon Bitterkit niet zo veel schelen. Haar blauwe oogjes waren strak op de mosbal gericht, haar staart wiebelde speels heen en weer, tot een onbekende kat haar aandacht trok. De langharige poes trippelde in haar richting. Wie ben jij? piepte ze nieuwsgierig.

De poes trippelde nieuwsgierig naar haar toe. Wie ben jij?, piepte die nieuwsgierig. Wolfpaw grinnikte. "Hallo, ik ben Wolfpaw en jij?", miauwde ze vrolijk, met de nadruk op 'paw'. Ze keek naar de mosbal. Het mocht misschien niet op haar leeftijd, maar ze had toch ergens zin om ermee te spelen. De apprentice probeerde de blauwe blik van de kitten voor haar te vangen.

De poes grinnikte even. Waarom moesten altijd grinniken wanner Bitterkit iets zei? "Hallo, ik ben Wolfpaw, en jij?", vroeg de langharige apprentice die blijkbaar dus Wolfpaw heete. Ze had de nadruk op 'paw' gelegd, alsof ze er nog extra op wou wijzen dat zij apprentice was, en Bitter niet. "Ik ben Bitterkit", piepte de grijze kitten als antwoord, waarbij ze, net als Wolfpaw bij 'paw' had gedaan, de nadruk op 'kit' legde.

"Ik ben Bitterkit" Ze glimlachte toen de kitten net als zij de nadruk op 'kit' legde. Ze likte een momentje haar lange borstharen toen ze de mosbal weer in het oog kreeg. Wolfpaw kreeg een idee. "Als ik mezelf nu is in Wolfkit veranderde, kunnen we dan met die mosbal spelen?", vroeg ze zachtjes. Het klonk wel erg kittenachtig.

Bitterkit kreeg het gevoel dat Wolfpaw naar haar mosbal gluurde. "Als ik mezelf nu is in Wolfkit veranderde, kunnen we dan met die mosbal spelen?", vroeg de langharige apprentice vervolgens. De grijze kitten keek haar even ontzet aan. "Kunnen apprentices niet meer met mosballen spelen?", piepte Bitterkit angstig, terwijl ze bedacht hoe haar wereld eruit zou zien zonder mos.

Het katje voor haar keek ontzet. [i]"Kunnen apprentices niet meer met mosballen spelen?", piepte Bitterkit angstig. Wolfpaw schudde haar hoofd. "Mosballetjes is voor kittens, maar je kunt met andere dingen spelen, bijvoorbeeld de prooi die je hebt gevangen, een houtsplinter, stof. Alles wat je tactieck voor jagen en vechten bevorderd." Er trok een droevige trek over haar gezichtje. "Maar nu ben ik Wolfkit, dus kan ik het wel.", miauwde ze al wat vrolijker.

Wolfpaw schudde met haar kop. "Mosballetjes is voor kittens, maar je kunt met andere dingen spelen, bijvoorbeeld de prooi die je hebt gevangen, een houtsplinter, stof. Alles wat je tactieck voor jagen en vechten bevorderd.", begon de apprentice treurig. "Maar nu ben ik Wolfkit, dus kan ik het wel.", miauwde de poes vervolgens al wat vrolijker. Bitterkit vond het wel vreemd, ze begreep niet echt waarom de poes zichzelf in Wolfkit 'verranderde' vooraleer ze van zichzelf met de mosbal mocht spelen. "Oké", besloot de grijze kitten uitijndelijk, zonder er nog veel over na te denken. Bitterkit trippelde naar de mosbal en mepte deze in Wolfkits richting.

Bitterkit leek het een beetje raar te vinden. Wolfkit trok het zich niet van aan. "Oké", besloot de grijze kitten dan. Ze knikte en haakte het mosballetje aan haar klauwen toen de kitten er een mep op gaf. Wolf grinnikte en gooide het balletje hoog in de lucht. Ze was precies weer een kleine kitten.