Did she bother you?

De laatste tijd had het poesje gemerkt dat er vele ogen in haar priemden, en dan voornamelijk door de katers onder de apprentices. Echter schonk ze er geen aandacht aan en stelde ze zichzelf voor dat het was omdat ze een halfbloedje was. Een zucht rolde uit haar mond en ze sloeg haar ogen neer, zacht door de sneeuw heen trippelend. Ze zag een gestalte zitten bij het water, eentje waarbij haar hart een keer oversloeg van vreugde: Tallpaw! Ze stapte zachtjes op hem af en streek toen naast hem neer. Haar helderblauwe ogen waren goed te zien en ze zag de weerkaatsing van het water zijn ambere.

De kater greens en knikte vervolgens naar haar, iets wat haar vanbinnen toch telkens weer verlegen liet voelen. "Hey," mauwde de kater toen op een schorre toon, waarop ze glimlachte. "Arcane," verbrak de kater de stilte toen weer en keek haar aan met zijn gele, heldere ogen. "Mag ik je wat vragen?" De poes sloeg haar pluizige staart om haar pootjes en glimlachte toen naar hem. "Ik ben een open boek."

Het katertje grinnikte om haar antwoord en gaf haar toen een zachte por tussen haar ribben. "Oke dan boek," antwoordde hij toen plagerig. "Heb je laatst nog met Running gesproken?" Ze keek hem iet wat verbaasd aan, waarom deze vraag? Ze was best close met Runningpaw, ze waren zelfs redelijk goede vriendinnen onderhand. "Ja.. hoezo?" miauwde ze wat twijfelend.

"Ehm… Ben ik toen nog ter sprake gekomen misschien?" mauwde de kater toen vragend, en er was een wat nerveuze toon te bespeuren in zijn stem. Ze keek hem nog altijd vragend aan en schudde haar kopje toen. "Nee, volgens mij niet.. hoezo?" Ergens begon haar nieuwsgierigheid nu toch wel een level te stijgen, waarom stelde hij al die vragen?

De kater grinnikte om haar reactie en dat deed haar lichtjes blozen. "Wat zou dit mooi zijn in New-Leaf, denk je niet?" mauwde hij even later, waarschijnlijk had hij haar blik gevolgd naar het water. "Ja.." miauwde ze zachtjes, misschien ook wel met een wat dromerige toon in haar stem. Ze keek een keer naar de kater naast haar, en wendde haar ogen toen weer af, want toen ze naar hem keek, vulde een onbekend warm gevoel haar buikje.

Met een verlegen glimlach keek ze weer kort naar Tallpaw, en toen snel weer naar het water. Er hing een stilte waar ze niet echt van hield. De poes hief haar kopje weer en draaide zich naar Tallpaw om, misschien konden ze iets leuks gaan doen met z'n tweeën. "Zullen we iets gaan doen?" vroeg de poes vervolgens, hem vragend aankijkend. Ergens wilde ze wel weten wat er tussen hem en Running speelde, maar het voelde niet goed om over haar beste vriendin te roddelen.

Ergens was ze wel blij dat ze nu van het onderwerp af waren, gezien ze niet goed wist wat ze erbij moest denken. "Klinkt goed!" klonk zijn stem enthousiast, en vrolijk sprong de zwart witte poes op. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen," mauwde Tallpaw vervolgens en ze zag zijn brutale blik. Ze zwiepte een keer met haar pluizige staart en greens. "Werkelijk?" mauwde ze speels en besprong hem toen met een grijns op haar gelaat. Een speelse grauw verliet haar bekje en samen met de kater rolde ze een stukje verder.

"Oef, Shadowclan krijgt nog heel wat met jou te stellen," mauwde de kater vervolgens en ze greens kort, maar voordat ze het wist stond de kater op en viel ze om, zodat zijzelf weer de gene was die onderop lag. "Maar ik ben toch echt aan het winnen," mauwde de kater grijnzend en hij keek haar triomfantelijk aan. De poes hield haar kopje een beetje scheef en haar ijsblauwe ogen keken hem speels aan, met een twinkeling in haar ogen die duidelijk te zien was. "Oh.." miauwde ze, op een quasi-verbaasde toon.

De kater stond vervolgens op en maakte een diepe buiging voor haar. "Hierbij, oh schone dame, verleen ik, de nobele ridder, u gratie," Ze greens toen hij enkel zijn hoofdje oprichtte en grinnikte kort. "Maar doe het niet opnieuw," mauwde hij toen. Arcanepaw stond op en cirkelde een keer om de kater heen, haar pluizige staartje over zijn pels laten glijden, en toen zacht tegen zijn kin aan laten komend. "Wie weet, ridder met het blauwe bloed, wie weet.." mauwde ze zacht in zijn oor en grinnikte toen ze weer voor hem stond.