The big cat {Tallpaw}

Het gelach stierf niet weg, nog lang niet. Een poot raakte hem en hij keek met geamuseerde ogen naar de tabby kater die hem had gepord "Hoe weet je zo zeker dat het door jou komt? Misschien komt het wel door mij!" Zei hij en een triomfantelijke beweging ging bij de bewegingen gepaard. De kat wierp zichzelf recht en duwde,zijn borstje naar voren om dat aan te tonen. Never rolde eens met zijn ogen en stond ook op, om zich af te zetten en tegen Tall op de botsen. Niet te hard, maar hard genoeg om hem uit evenwicht te brengen. Hij liet zijn borst tegen de zijne gaan ter imitatie van zijn beweging van zojuist. "Ik denk dat je het prima zult doen, het feit dat je je zorgen maakt pleit al voor je," als hij had kunnen blozen, had hij het waarschijnlijk gedaan. Over zijn vaderfiguur praten was hem altijd al zwak gelegen, eigenlijk over elke vaderfiguur als hij er zo over dacht. De apprentice knikte en Nevermind keek hem met blije ogen aan, Tall was namelijk altijd eerlijk en zeker tegen hem, al van de eerste dag dat ze elkaar hadden leren kennen. "Echt waar," Nevermind lachte schor naar zijn maat. "Bedankt, zei hij ietwat oprecht, maar hierna sloeg hij om en gaf hij de kater een flinke por zodat deze opnieuw zijn evenwicht zou verliezen. "Maar ah, wie wil mij nou niet als vader hebben?" zei hij op hooghartige toon, misschien ietsjes te arrogant. Hier ging hij weer.

De jongere kater was niet erg onder de indruk van de por van zijn vriend, maar speelde alles netjes mee. Natuurlijk onder een duidelijk genepte beledigde uitdrukking, iets waar hij inmiddels best goed in was geworden. Toen hij echter begon over Never als vaderfiguur, alhoewel Never er zelf over begonnen was, viel zijn vriend iets stiller wat hem dus de kans gaf overeind te krabbelen. De jonge kater wilde de ander net een por teruggeven als wraak voor de eerste, maar Never was hem voor, deze was harder. Tall was er echter op voorbereid en sprong, juist toen de ander begon over hoe goed hij wel niet was, tegen hem aan, en drukte hem op de koude ondergrond. "Ik zou het niet weten," Tall meende het, al waren er pretlichtjes in zijn ogen, deze kater was gewoon altijd eerlijk, tenzij zijn leven ervan af kon hangen, of dat van iemand anders.

Opeens voelde hij hoe het gewicht van een kat tegen hem werd aangegooid. Hij verloor zijn evenwicht van de onverwachte actie en viel om. De tabby kater liet zijn gewicht op zijn lichaam gaan, zodat hij geen kant op kon. Nevermind grijnsde lichtjes en liet zijn ogen tot spleetjes versmallen. "Ik zou het niet weten," Pretlichtjes schenen in de ogen van de jonge kat. Toch wist Never dat hij het meende, hij was een kat van zijn woord. Hij kende Tall daar al lang geoeg voor en hij wist maar al te goed dat hij hem in vertrouwen kon nemen. De zwarte kater sloot zijn ogen en liet een grote lach tevoorschijn komen, waarbij een rij parelwitte tanden zichtbaar kwamen. "Ik wel," zei hij op een geamuseerde toon. Als hij de keuze had gehad om zijn vader om te wisselen met hem of welke andere kat dan ook, dan had hij het gedaan. Zijn vader, een gehate figuur in zijn ogen. Net zoals veel katten.

De jonge kater keek iets verbaasd op toen zijn vriend hem ineens vermelde dat hij wel iemand kende die hem niet als vader zou willen. Zijn kop ging automatisch schuin staan, en in zijn ogen lag de vraag. "Wie dan?" Duidelijk was wel dat de kater niet snapte wie zijn vriend zo kon haten dat ze hem nog niet eens als vader geaccepteerd zouden hebben. Of begrepen ze elkaar verkeerd?

OOC: Ik snap het niet meer xD

"Wie dan?" Hij grinnikte zachtjes en zwiepte even met zijn staart. "Shrewstar duuuuuh," Hij sprong naar voren en lande op de kater. "Stel je voor dat ik je opa was," hij grijnsde gemeen, zijn ogen twinkelden geniepig naar de kater onder hem. Ja, dit zou hij of grappig vinden of totaal niet. Naja, als hij Tall kende het eerst. Hij kon wel tegen een grapje. De moeder van zijn vriend zou daar anders over denken.

OOC:: Ik ook niet, laten we het afronden xD

Toen de naam van zijn moeder ineens opdook snapte de arme apprentice het al helemaal niet meer. De volgende zin snapte echter een kitten nog, en dus lachte Tall en stak zijn tong uit. "Dan was ik nu waarschijnlijk net zo lelijk geweest als jij," Plaagde hij, duwde toen Never van hem af en ging overeind zitten. "We moeten gaan," Mauwde hij treurig, kijkend naar de stand van de zon, "Anders zit ik echt in diepe problemen," Duidelijk was wel dat Tall liever gewoon bleef dollen hier, maar weer een boze Shrew? Brrrrr.

De kater stak even zijn tong uit en Never rolde even met zijn ogen. "Dan was ik nu waarschijnlijk net zo lelijk geweest als jij," Hij lachte even zachtjes waarna hij even zijn poot in het gezicht van Tall drukte. "Je bent nu al zo afzichtelijk, oh starclan please! Waarom?" Grapte hij vervolgens. Daarna voelde hij hoe Tall hem van zich af duwde en hij gaf mee. Hij ging naast de kater staan en keek toe hoe deze overeind kwam. "We moeten gaan," Hij volgde de blik van Tall en zag tot zijn verbazing dat de zon al zo laag stond. "Anders zit ik echt in diepe problemen," Nevermind knikte en stond op waarna hij hem in het passeren een duwtje met zijn schouder gaf. "Kom op," grinnnikte hij zachtjes zonder om te kijken en gewoon verder te wandelen.

De poot afdruk kon hij nog steeds voelen, niet dat het pijn had gedaan, maar nog steeds. Uiteindelijk zag hij dat ook Never had gezien hoe laag de zo'n inmiddels stond, en liep achter hem aan op weg naar het kamp. Naar alle problemos die hij even had kunnen vergeten in de tijd die hij doorgebracht had met zijn vriend. Een van zijn enige vrienden.