It's just freakin' cold [Crowmask]

De kille wind waaide door Duskcloud's vacht terwijl de donker gestreepte poes langs de bevroren rivier liep. Ze staarde strak voor zich uit terwijl ze zich probeerde te concentreren op de geuren en geluiden om haar heen, maar ze hoorde niets afgezien van de huilende wind door de bomen en het knisperende geluid onder haar poten dat voor haar gevoel door het hele territorium te horen was. Ze was nooit een goede jager geweest, omdat haar mentor simpelweg nooit de moeite had genomen om haar de bacisskills te leren, maar ook omdat ze gewoon het talent ervoor niet had. Dus was ze zodra de rivier bevroren was gedwongen om doelloos rond te wandelen in de hoop dat ze misschien een wanhopig dom muisje tegen zou komen, maar vandaag had ze weinig geluk. Ze wilde zich omdraaien om terug te gaan naar het kamp toen ze geritsel hoorde in het struikgewas.

Zijn lichtblauwe ogen waren gericht op het gestalte van een zilvergrijze muis. Het beest had hem nog niet opgemerkt, wat beter was ook. Hij had eerder deze dag al een duif binnen weten te halen, maar het was natuurlijk altijd beter als je met wat meer afkwam dan slechts één prooidier. Net toen hij zich klaarmaakte op de beslissende sprong te nemen, kreeg de muis zijn aanwezigheid door en vluchtte het snel naar de veiligheid van zijn hol. Een zacht gegrom verliet zijn keel waarna hij uiteindelijk besloot om het knaagdiertje achterna te gaan. In een soepele beweging haakte hij de rondlopende voedselstuk van de grond, en wierp het met een simpele boog de lucht in. Hij hoorde hoe de zuurstof uit de longen van het dier werd geperst, waarna ook het lichaam van de muis begon te verkrampen. Hij besloot er maar snel een einde aan te maken. Het was niet leuk om een levend wezen op zulke manier te zien leiden. Hij nam het lijfje beet met zijn kaken en trippelde de struik door. Hier bleef hij weer staan, zijn blauwe blik gepriemd op het lichaam van een kattin.

Duskcloud draaide zich om en ze keek recht in een paar blauwe ogen. De grijze kater voor haar staarde haar recht aan, maar zei niets. Er bungelde een muis uit zijn bek en zo te ruiken was hij nog vers, waarschijnlijk zelfs nog warm. “Hey.” Begroette ze hem vriendelijk waarna ze haar blik een beetje afwendde. Ze hield niet van teveel oogcontact of elke andere vorm van meer aandacht dan nodig was. Ze was niet bepaald gesteld op aandacht en vroeger ging ze andere katten dan ook vaak uit de weg, maar de laatste tijd was ze een beetje bij getrokken. Ze liep voorzichtig naar de grijze kater toe. “Goede jacht?” Vroeg ze, doelend op de muis die uit zijn bek hing.

Hij hoopte zodanig hard dat de poes hem gewoon zou negeren en verder ging met wat ze bezig was, dat zijn verlangens waarschijnlijk zelfs zichtbaar waren geworden in de blik die hij op haar wierp. “Hey.” Begroette de poes hem vriendelijk, waarna ze wegkeek. Crowmask vernauwde zijn ogen wat, nam enkele passen vooruit zodat hij niet meer half in de struik stond, en legde nadien de muis even op de besneeuwde grond. "Goedendag." Miauwde hij neutraal, misschien zelfs een tikkeltje geïrriteerd. “Goede jacht?” Vroeg de kattin vervolgens, duidelijk doelende op de muis die hij zonet op de grond had gelegd. "Valt mee, je kunt nooit teveel vangen." Gebruikte hij als antwoord op haar vraag waarna de kater even rondom zich heen keek. "Jij?" Echt zin om te praten had hij niet. Hij was dan ook van plan om zo snel mogelijk mee te delen dat hij weer verder wou jagen, maar aangezien hij ook weer niet wou dat ze beledigd zou zijn, zou hij dit netjes afhandelen.

"Goedendag." Zei de kater op een neutrale toon die in Duskcloud's oren een beetje geïrriteerd klonk, maar ze trok zich er niets van aan. "Valt mee, je kunt nooit teveel vangen." Antwoordde hij op haar vraag. “True.” Zei ze met een wat flauwe glimlach. "Jij?" Vroeg hij vervolgens. Wat nonchalant haalde Duskcloud haar schouders op. “Niet echt.” Zei ze. “Ik ben niet bepaald een van de beste jagers.” Ze had niet echt echt zin om de kater in geuren en kleuren uit te leggen hoe erg ze faalde dus hield ze het maar bij 'niet een van de beste'. “Mijn naam is Duskcloud, By the way.” Stelde ze zich nog even snel voor. Ze herkende de kater niet, maar dat was geen verrassing aangezien ze niet zo'n druk sociaal leven had, maar hij leek haar ook niet bepaald het meest spraakzame type.

“True.” Mauwde ze. Crowmask gaf eerlijk toe, hij vond het een nutteloze mededeling. Maar hij zei er niets van, geen zin hebbende om eigenlijk nog veel te zeggen. “Niet echt.” Vervolgde ze. “Ik ben niet bepaald een van de beste jagers.” Hij haalde zijn wenkbrauwen even op bij die woorden. Een kat die niet goed kon jagen? Dat was ook de eerste keer dat hij dat hoorde.. Ach, iedereen zijn minpunten. De zijne was socialiseren. Wat eigenlijk best wel te merken was. “Mijn naam is Duskcloud, By the way.” Crowmask haalde even zijn schouders op en liep nadien verder. "Crowmask, aangenaam." Mauwde hij slechts, hoe duidelijker kon hij het nog maken? Hij had geen behoefte aan een gesprek, punt.