How did it come so far? - open

I woke
To tell the truth
To make my life okay
But first I've to feel pain again.

"Smoketear..." Dat was een stem. Smoketear keek verwilderd om zich heen. Wat ging er gebeuren. Werd hij krankzinnig? "Rustig, haal diep adem," miauwde de stem. "Smoketear, ik ben Leopardfur, oud deputy van Riverclan, je bevind je in Starclan gebied," vertelde de poes. Smoketear keek haar recht aan. "Ben ik dood?" Vroeg hij een tikkeltje angstig. "Nee, je bent niet dood, je bent ook niet dood gegaan," miauwde ze. "Ik ben naar je toe gekomen om je een laatste kans te geven."
"De zondes die jij hebt begaan zijn er teveel, teveel om nog naar Starclan te mogen gaan, maar ik, en de rest van Starclan ziet in dat jij niet je zelf bent," vertelde ze. "We geven je één laatste kans om je zondes weg te werken door goede daden te verrichten," miauwde ze. "Denk goed na over de keuzes die je maakt, Smoketear, denk goed na," miauwde ze vervolgens, en toen vervaagde ze.

Op nieuw herhaalde de droom zich, dit keer was het een echte droom, maar wel waar gebeurd, enkele nachte geleden, nog voor zijn vader zijn leader schap had opgegeven samen met zijn moeder, die haar deputy schap had opgegeven.
Hij opende zijn amberen ogen en haalde diep adem. Zins hij wakker was, was hij wel weer wat aangekomen, maar recht opstaan lukte hem nog steeds niet, zijn lichaam had een harde klap begaan. Hij staarde naar buiten, wetend dat hem een een grote taak stond te wachten. Vertellen wat hij had gedaan, uitkomen voor zijn daden.

Petalcloud stapte de nursery uit, de kou in. Het waaide hard, maar was op dit moment droog. Met vlugge passen liep ze naar het midden van het kamp, maar daar eenmaal aangekomen bleef ze besluiteloos staan. Wat zou ze gaan doen? Naar buiten? Proberen wat te vissen? Of toch misschien maar weer terug naar Missingkit? Ze kon ook even kijken of Hawkscream misschien in de warriors den was. Dat deed ze. Hij was er niet. Op jacht, waarschijnlijk. Ze ging zitten en gaf haar schouder een paar likken, waarna ze weer rondkeek. Haar blik bleef hangen op de medicine cat's den. Smokebreath... Ze had gehoord dat hij opeens weer bijgekomen was, een wonder van StarClan, maar ze had hem nog niet bezocht. Misschien moest ze dat nu maar eens toen. Per slot van rekening was hij haar mentor geweest.

Ze stak voorzichtig haar hoofd om het hoekje om te zien of hij wakker was. Ze wilde hem niet storen in zijn slaap. Hij was echter wakker. "Hallo", zei ze en ze glimlachte. Ze stapte naar binnen en ging zitten. "Hoe gaat het?" vroeg ze. Hij was mager. Hij zag er bijna breekbaar uit, zo anders van de sterke kat die hij eerst was geweest. Petalcloud hoopte maar dat hij wel weer sterk zou worden. Vast wel, toch? Het zou misschien een tijdje duren, maar het kwam wel weer goed.

Één dag langer die leugens behouden voelde als of hij langzaam steeds zwakker en zwakker werd, en dan was hij nog niet eens zo lang wakker. Hij was voornamelijk alleen, enkel kwam elke dag de medicine cat kijken hoe het met hem ging, kreeg hij zijn medicijnen en ging de medicine cat er weer vandoor. "Hallo," zei een stem. Smoketear werd met een ruk uit zijn gedachten getrokken en zag zijn oude apprentice staan. Petalcloud, nu een volgroeide, prachtige, warrior. "P-Petal...cloud..." murmelde hij. "Hoe gaat het?" vroeg de grijze poes. Smoketear zweeg en keek enkel naar haar. "Niet... zo goed," murmelde hij langzaam. "Jij... daarin tegen... ziet er goed uit..." murmelde hij en wist een trotse glimlach rond zijn lippen te krijgen, maar die was zwak, en verdween ook al snel weer.

"P-Petal...cloud..." murmelde Smoketear. Zijn stem klonk net zo zwak als zijn eigenaar eruit zag. "Niet... zo goed," zei hij. "Jij... daarin tegen... ziet er goed uit..." Petalcloud glimlachte. "Dankje. En sorry. Dat ik je niet eerder ben komen opzoeken. Mijn aandacht ging een beetje op aan Missingkit en... tja. Dat dus." En aan Sallowkit, maar daar ging ze nu niet aan denken. Ze ging niet om hem zitten huilen tegenover haar vroegere mentor. Ze kreeg alsnog een brok in haar keel toen ze Smoketears trotse glimlach zag, die al snel weer vervaagde. Hij zou toch wel weer helemaal beter worden? Het duurde even voor ze zich bedacht dat Smoketear waarschijnlijk nog helemaal niet van haar kittens wist. Wist hij al van Hawkscream? Ja, dat was al voor zijn coma geweest, toch? "Ehm, weet je al wie Missingkit is?" vroeg ze. Het was vreemd. Ze had haar dochter al een paar manen, maar haar vroegere mentor had misschien nog nooit van haar gehoord.

Zo zwak als hij was probeerde hij zich zelf in een betere houding te leggen. "Dankje. En sorry. Dat ik je niet eerder ben komen opzoeken. Mijn aandacht ging een beetje op aan Missingkit en... tja. Dat dus." Smoketear keek de poes vragend aan. Maar hij besefte het al, Petalcloud was een Queen geworden. "Ehm, weet je al wie Missingkit is?" Vroeg Petalcloud toen. Smoketear schudde zijn magere kop heen en weer. "Nee, dat weet ik niet... al heb ik wel vermoedens," miauwde hij met krakende stem. Hij leek wel een elder, in plaats van een sterke senior warrior, zoals hij behoorde te zijn. Zijn vader was geen leader meer, maar elder, er was zo veel veranderd. Zijn vroegere apprentice was Queen, en ... wat zou er nog meer veranderd zijn?

Smoketear schudde zijn kop. Hij zag er zo breekbaar uit dat Petalcloud bang was dat zelfs die beweging al gevaarlijk voor hem kon zijn. "Nee, dat weet ik niet... al heb ik wel vermoedens", miauwde hij. Zij stem kraakte als die van een oude kat. "Missingkit is mijn dochter", zei ze, waarschijnlijk haar oud-mentors vermoedens bevestigend. "Van mij en Hawkscream." Sallowkit verzweeg ze. Ze wilde nu niet over hem praten, het was nog steeds pijnlijk. Smoketear zou er vanzelf wel een keer achter komen. Of niet, wat ook niet echt een probleem was. "Ik ben blij dat ze weer terug bent", zei ze met een glimlach. De gedachte aan haar andere kitten duwde ze weg. Ze was goed geworden in het wegdrukken van vervelende gedachten. Ze vroeg zich af of Hawkscream hetzelfde deed. Leed hij er nog onder? Ze wist het eigenlijk niet. Ze besloot dat ze de volgende dag een gesprek met hem zou voeren en het hem zou vragen. [/b]

Onderwerp: Re: How did it come so far? - open