I already know what it is... {Nightstream}

Ze kwam het kamp binnen, en de steken in haar buik bleven. Ze probeerde enkel met een glimlach haar masker op te houden. Wolfgaze had haar gezegd beter terug naar het kamp te gaan. Het was logisch als ze naar de medicine cat den ging, anders zou haar waarschijnlijk gevraagd worden waarom ze dat niet deed. Silverstream beet op haar lip en liep de medicine cat den binnen, licht zenuwachtig. Misschien was Nightstream er niet, en kon ze als schijn opbrengen dat ze gewoon gegaan was en dat ze misschien gewoon wat verkeerds gegeten had. Je kan het niet voor eeuwig verbergen, Silver... was wat haar geweten zei.

OOC: Eerste post voor Nightstream.

Ietwat afwezig propte Nightstream een paar bladeren op één van de stapeltjes in haar voorraad. Ze hield alles altijd netjes gescheiden, zodat ze tijdens noodgevallen meteen de goede spullen kon pakken. Het was echter een saai klusje, waarbij je veel te veel tijd had om na te denken over andere dingen. Er was zo veel dat haar dwars zat, maar niemand uit de Clan wist het. Haar familie was langzaam uit elkaar gevallen. Katten gingen dood. Haar tante spendeerde veel tijd met haar oom, haar moeder was al een tijd in StarClan. De vriendelijke lach die ze altijd al had gedragen was slechts een leugen, maar eentje die ze al zo lang in stand hield dat niemand er nog doorheen zou kunnen breken. Toen ze het geluid van pootstappen hoorde bij de ingang van haar Den, kwam ze gelijk overeind en stapte weg van haar voorraad. "Hallo, Silverstream. Wat kan ik voor je doen?" vroeg ze vriendelijk, haar stem kalm en geduldig zoals altijd.

Helaas, alleen was ze niet. Ze schrok op toen de medicine cat direct op sprong. Silverstream draaide zich met een ruk om en trok nerveus aan haar oren, terwijl ze haar glimlach zwakjes op haar snoet geplakt hield. "Hallo, Silverstream. Wat kan ik voor je doen?" Eigenlijk vertrok bij die vraag Silverstream glimlach vrijwel direct, en leken de kittens in haar buik weer een feestje te vieren. Ze kromp in één en een pijnlijke piep verliet haar bek. "Ik heb last van buik krampen..." miauwde ze, snel op zoek naar woorden zodat Nightstream haar niet zou onderzoeken. "Ik ehm... misschien heb ik wat verkeeds gegeten..." ratelde ze. "Rusten was het beste dan... toch? Dan ga ik wel naar de warriors den om daar even te slapen... Ik kwam hier om het gewoon even zeker te weten," stamelde ze, niet altijd goed uit haar woorden komend.

De medicine cat vernauwde haar ogen iets toen ze Silverstream hoorde spreken. Het was duidelijk dat ze onder haar bezoekje uit wilde komen, dus waarschijnlijk was ze door anderen gestuurd. Meestal reageerde men niet zo bij enkel wat buikkrampen, tenzij de RiverClan warrior misschien dacht dat de Clan haar in deze barre tijden niet kon missen en ze dus ook niet ziek kon zijn. "Wacht even. Het zou goed kunnen dat je iets verkeerds gegeten hebt, maar ik moet uitsluiten dat er niet iets anders aan de hand is," antwoordde ze rustig. De poes zou hier niet onderuit komen. Nightstream zou niet nog meer Clanleden gaan verliezen aan dingetjes die makkelijk voorkomen konden worden, als je er maar op tijd bij was. "Ga maar even in dat nest liggen, dan kan ik je buik onderzoeken," vervolgde ze. Haar blik viel op het zachte nest naast haar.

Jammer genoeg voor haar, begon het er op te lijken dat Silverstream hier niet onderuit ging komen. "Wacht even. Het zou goed kunnen dat je iets verkeerds gegeten hebt, maar ik moet uitsluiten dat er niet iets anders aan de hand is," was wat de zilver/grijze poes zei. Silverstream beet op haar lip. "Nee... het zou..." ze werd onder broken. "Ga maar even in dat nest liggen, dan kan ik je buik onderzoeken," miauwde Nightstream. Silverstream boog haar kop en liep naar het nest toe waar ze op ging liggen. Het ging lastig, gezien haar buik dikker aan voelde dan ooit. Het was niet super goed te zien, maar ze zag er wel vorser uit dan haar clan genoten. "Oké dan..." murmelde ze. Laat haar niet te veel vragen stellen... dacht ze wanhopig.

Nightstream was enigszins opgelucht dat de poes zonder al te veel tegenspraak haar woorden opvolgde en in het nest ging liggen. Ze was redelijk uitgeput door de slapeloosheid en had dus geen zin in hele discussies over wat er moest gebeuren. Dat nam niet weg dat het heel duidelijk was dat Silverstream dit helemaal niets vond. De zilveren tabby stapte voorzichtig dichterbij en ging naast haar Clangenoot zitten. "Als het pijn doet moet je het laten weten. Ik ga even voelen aan je buik of er misschien is mis is," sprak ze helder tegen haar patiënt. Vervolgens zette ze haar twee voorpoten voorzichtig op de buik van de poes en begon heel voorzichtig op verschillende plekjes te drukken. Zo kon ze voelen of de maag misschien opgezwollen was of dat er misschien ergens anders iets mis was. De poes stopte toen ze wat lager in haar buik kwam en het meteen duidelijk werd wat er aan de hand was. Dat zou ook een goede verklaring kunnen zijn voor het gedrag dat Silverstream vertoonde. Met een voorzichtig glimlachje keek ze de poes aan. Je wist immers nooit of iemand blij zou zijn met kittens of niet. "Je hebt gelukkig niets verkeerds gegeten, maar je krijgt kittens." Haar stem was voorzichtig, ze wilde niet dat Silverstream de den direct zou verlaten en ook niet meer terug zou komen als het misschien nodig was.

Silverstream ging liggen en zag hoe Nightstream dichter bij kwam. Ze kreeg het meteen benauwd. Oké, nu kwam het, ze ging er achter komen, ze zou beladen worden met vragen over wie de vader was... Ergens had ze wel het gevoel Nightstream te kunnen vertrouwen, maar dat maakte het niet minder eng. "Als het pijn doet moet je het laten weten. Ik ga even voelen aan je buik of er misschien is mis is," waarschuwde Nightstream haar. Silverstream knikte. "Oké..." murmelde ze. Ze kneep haar ogen dicht toen ze de poten van Nightstream op haar buik voelde, ze voelde haar kittens bewegen, en nu Nightstream iets meer naar onder ging voelen... wist ze dat zij het nu ook wist. "Je hebt gelukkig niets verkeerds gegeten, maar je krijgt kittens." Silverstream bleef liggen zoals ze lag, ze reageerde niet verbaasd, wat een teken was dat ze het waarschijnlijk al die tijd al geweten had. En dat was ook zo. "W-wat een verrassing," probeerde ze blij te zeggen, enkel trilde haar stem, wat haar nervositeit liet merken.

Aan een reactie op zulk soort nieuws kon je veel opmaken. Silverstream was niet verrast en haar stem klonk eerder nerveus dan blij. Er was dus iets aan de hand, maar er waren te veel mogelijkheden om een conclusie te trekken. Ondanks alles besloot de medicine cat toch iets te vragen, kijken of ze misschien ergens mee kon helpen als ze iets beter wist wat er aan de gang was. "Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik het vraag, maar wie is de vader?" vroeg ze rustig. Dit kon heel goed de oorzaak zijn voor Silverstream's gedrag en daarom was ze erg voorzichtig. Misschien was het wel een kat waar de poes nu ruzie mee had, of was er iets anders aan de hand. Anders was ze waarschijnlijk een stuk vrolijker naar haar toe gekomen, met de kater in kwestie aan haar zijde. Zo had ze al zo vaak koppeltjes binnen gehad, dat was hoe het hoorde.

Van nature was de silveren kattin gewoon geen leugenaar. Het was haar ding niet. En ze haate het volkomen. En nu werd ze er zelf toe gedwonen, en dat deed haar niet goed. Vooral omdat Nightstream in haar ogen gewoon een lieve poes was, waarom zou ze tegen haar liegen? Misschien zou ze haar wel begrijpen, willen helpen? Maar haar vertrouwens niveau was gewoon zo laag. Daarom vreesde ze ook voor de vraag naar wie de vader was. "Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik het vraag, maar wie is de vader?" En daar was de vraag. Silverstream zweeg en staarde voor zich uit. "Ik ehm..." begon ze. "Ik kan dat niet zeggen..." fluisterde ze. Ze wou niet leggen, en dat was tenminste de waarheid. Kijk, het zou lastig worden als ze ging vragen of hij wel in deze clan zat. Weet ik niet wat automatisch al nee, tenslotte zou ze dan liegen want ze wist het maar al te goed. Het kon enkel een ja of een nee zijn.

Het antwoord dat ze uiteindelijk kreeg was te begrijpen. Nightstream zelf zou iemand nooit zomaar veroordelen om zaken als partnerschap of kittens. Ze wist zelf immers goed genoeg hoe lastig en verwarrend dat kon zijn. Soms kon je er gewoon niets aan doen. Net als dat ze Ashcloud nooit had veroordeeld om wat hij had gedaan. Noch had ze ooit iemand verteld van zijn geheimen. Nu ja, misschien één persoon, maar iemand die ze zelf met haar grootste geheimen vertrouwde. "Dat geeft niet, Silverstream. Zolang je maar goed op jezelf en je kittens let en er niet te veel over peinst. Het komt je zwangerschap niet ten goede als je, je constant druk maakt," sprak ze kalm. Er was altijd het gevaar dat in een gecompliceerde relatie te veel stresssituaties ontstonden. Dat was nooit goed voor iemands gezondheid en al helemaal niet als je ook nog eens een buik vol kittens mee droeg.

Toch leek er iets aan Nightstream te zijn wat haar een gevoel van vertrouwen gaf. Dat ze haar vertrouwen kon met dingen als dit. Misschien zag zij in dat liefde verder ging dan de warrior code, verder dan Starclan. Maar toch twijfelde ze, en wist ze niet of ze, als ze het vertelde, toch de verkeerde keuze zou maken. "Dat geeft niet, Silverstream. Zolang je maar goed op jezelf en je kittens let en er niet te veel over peinst. Het komt je zwangerschap niet ten goede als je, je constant druk maakt," vertelde Nightstream haar. Silverstream zweeg en knikte. Ze kwam langzaam overeind. "Bedankt, Nightstream," miauwde Silverstream. Het was haar duidelijk dat ze vanaf nu zou overnachten in de Nursery. Ze liep naar de uitgang, en keek nog even glimlachend over haar schouder naar Nightstream, waarna ze de Medicine den verliet.

OOC: Topic uit.