Are you better now?

De kitten keek wat treurig naar het lege nest, daar waar haar moeder nu behoorde te liggen, niet alleen haar siblings. Ze stond op en trippelde de nursery heen. Terwijl ze langs het nest van Runningkit en Tallkit liep keek ze nieuwsgierig over de rand om te zien of ze daar waren, helaas voor haar niet. Een zucht rolde over haar lippen en ze dribbelde in de richting van de Denuitgang. "Arcane?" hoorde ze en zag vervolgens een kopje nieuwsgierig naar binnen kijken. Het poesje glimlachte en klom de Den uit, om vervolgens in de sneeuw te landden en hem een glimlach toe te werpen. "Hii Tall," miauwde ze en glimlachte toen.

Het poesje keek wat verlegen naar haar witte pootjes terwijl ze afwachtte op een reactie van het katertje. "Hoe… Hoe voel je je?" miauwde hij toen voorzichtig en ze richtte haar zachte blik nu op hem. "Goed.. Met jou?" vroeg ze toen en toverde weer een zachte glimlach op haar gelaat. Ze was er al grotendeels overheen. Natuurlijk, het deed pijn als ze er echt weer aan dacht, en soms huilde ze 's nachts in het nest bij haar siblings, maar op dit soort momenten liet ze alles los. Tallkit was een goede steun voor haar geweest, of beter gezegd, is een goede steun voor haar ten alle tijden.

Dat het katertje zich wat ontspande door haar antwoord ontging haar niet helemaal. Vervolgens kreeg ze een zacht kopje van Tallkit en snorde ze zachtjes. "Gelukkig maar," miauwde hij toen zachtjes. "Met mij gaat alles goed," Het katertje sprong op en vloog met een boogje over de zwart witte kitten heen, om vervolgens buiten te landden. "Kom je buiten spelen?" vroeg hij vervolgens en Arcanekit greens. Ze sprong sierlijk - voor een kitten dan - de nursery uit en landde perfect op haar witte pootjes. Ze keek rond in de sneeuw en keek toen naar Tallkit, om vervolgens wat sneeuw op te slaan van de grond en dat op het katertje af te gooien.

Toen ze de sneeuw naar Tallkit had gegooid was er een speelse glinstering in haar oogjes te zien. "Daar ga je spijt van krijgen!" miauwde het katertje vervolgens toen hij op haar afsloop. Ze greens en trippelde van de ene poot op de andere poot, afwachtend over wat hij ging doen. Toen hij een enorme berg sneeuw over haar heen schoof gaf ze een kreetje van pret en klauterde omhoog, bovenop de hoop. Hierna greens ze nog een maal naar Tallkit, om vervolgens hem van boven te bespringen.

Toen het katertje haar gewicht hield stond ze even wat wankel op zijn ruggetje, maar toen stond ze wel goed. Echter begon hij nu als een dolle te rennen, en ze moest haar pootjes goed vastklemmen, al gebruikte ze haar nageltjes niet omdat ze hem geen pijn wilde doen. "Kijk maar of je nu nog kan blijven zitten," miauwde het katertje toen en een vrolijke kreet verliet haar bekje weer. Echter verloor ze na een tijdje haar evenwicht en tuimelde ze voorover van hem af, het katertje met zich meetrekkend naar de grond. Ze rolden een stukje door de sneeuw heen, en zei eindigde bovenop hem. Ze zette haar pootjes op zijn borstkas en greens voluit.

Haar trots was maar van korte duur, want het katertje wrong zich onder haar pootjes uit waardoor ze met een plofje op haar rug in de sneeuw bekwam te liggen. Het katertje zette een poot lichtjes op haar borst. "Volgende keer beter," miauwde hij grijnzend en een zachte grinnik verliet Arcane's bekje. Ze keek toe hoe hij een plukje haar naar achteren zwaaide en hield haar kopje wat scheef. Ze knipperde een keer met haar oogjes die vrolijk glommen.

Het katerte stapte van haar af en niet veel later ging bij naast haar liggen. "Zeg," miauwde hij toen, haar een zachte por gevend. "Kan je nog wel praten?" Arcanekit draaide zich naar het katertje om en greens. "Natuurlijk, gekkie!" miauwde ze op een vrolijke en speelse toen en haar oogjes twinkelden vrolijk. Nog nooit - oké, op Runningkit na dan - had ze een vriend gehad bij wie ze zo zichzelf kon zijn.

Toen ze wat woorden had gezegd sprong Tallkit op en porde haar zachtjes in haar ribben. "Waarom praat je dan niet 'gekkie'?" miauwde het katertje vervolgens om daarna weer naast haar neer te ploffen in de sneeuw. Arcanekit kwam langzaam overeind en strekte haar pootjes. "Je stem is leuk," miauwde het katertje vervolgens en Arcane greens kort. "Dankje.." miauwde ze, iet wat verlegen diep van binnen. "Die van jou ook hoor,"

"Dat is mooi," grapte het katertje vervolgens. "Want ik hou van praten," mauwde hij. Arcanekit grinnikte zachtjes en ging toen overeind zitten, de sneeuw uit haar pelsje schuddend. "Ik ook," miauwde ze en maakte ondertussen een bolletje sneeuw. Ze keek even naar Tallkit en toen naar het bolletje sneeuw. "Laten we een sneeuwkitten maken!" miauwde ze vrolijk en keek enthousiast naar Tallkit, wat zou hij er van vinden?

"Waar wil je hem hebben?" vroeg het katertje vervolgens en Arcanekit keek zoekend rond. Ze zag een mooi plekje en rolde haar sneeuwbolletje erheen. "Hier!" miauwde ze vrolijk en keek afwachtend of Tallkit ook zou komen. Hierna maakte ze het lichaampje van de sneeuwkitten en legde bolltjes bij de voorkant, die de voorpootjes voor moesten stellen.