I hope you know [Mockingjay]

Met kleine pasjes liep de jonge calico poes door het besneeuwde woud heen. Het witte geval wat onder haar poten knarspte als ze er over heen liep kleefde zo nu en dan vacht aan haar poten, en als dat dan weer smolt kleefde de witte haren weer aan elkaar. Tawnyspots zuchtte een keer geërgerd en gaf weer een paar snelle likken over haar poot. Ze had een stukje terug een muis buit weten te maken, die nu onder een hoopje sneeuw lag begraven. Ze snorde eventjes kort en trippelde toen weer verder. Echt bekend was ze nog niet in de Clan, gezien ze zich altijd wat op de achtergrond had gehouden. Misschien werd het dan wel eens tijd om wat te veranderen, en eventueel wat vrienden te maken.

Zijn bruin gestreepte pels smolt perfect samen met de ruwe kleur van de kale boom waar hij zich achter schuil hield. Alleen zijn witte borstkas stak een beetje af, maar Mockingjay's poederwitte tenen contrasteerde juist goed met de witte sneeuw waar de katten zich al een lange tijd te goed mee moesten doen. Zijn scherpe bruine ogen hielden het lichaampje van een kleine waterrat in de gaten. Hij had vandaag nog niet veel gezien, laat staan gevangen. Als hij deze kans verpestte dat zou hij gegarandeerd met lege poten terug moeten keren. De koude begon hem stilletjes aan tot op het bot te verkillen, en het laatste wat hij wou was dat hij een ziekte vatte. Zo stil mogelijk sloop de kater van zijn schuilplek weg, dichter naar zijn doel toe. Langzaam en geluidloos zonken zijn voeten weg in de dikke laag sneeuw, om te voorkomen dat het gekraak de muis zou alarmeren. Pas toen hij zich op een deftige afstand van het prooidier bevond, begon de kater in een stijgend tempo met zijn achterpoten te trappelen, om uiteindelijk door gebruik van een sierlijke sprong op de rug van de waterrat te belanden. Deels door zijn klauwen en deels door het gewicht van Mockingjay zelf vertraagde de hartslag van het beestje tot er niets meer van te horen was en een slap, nog warm lijfje, achterbleef. Tevreden bekeek hij zijn eerste, en waarschijnlijk laatste vangst. Door zijn actie van daarnet had hij niet opgelet, en had hij dus ook niet door gehad dat er langzaam maar zeker een andere kat naderde. Hij schrok dan ook even toen hij zich omdraaide en een gevlekte kattin zag staan. Hij versmalde zijn ogen wat en probeerde een beter zich van haar te krijgen, maar zelfs dan kon hij de naam van de krijger niet herinneren. Mockingjay haalde zijn schouders onopvallend op, als een kleine notitie voor zichzelf dat het hem niet veel uitmaakte. "Hallo." Mauwde hij slechts als begroeting waarna hij ging zitten en zijn staart rond de dode waterrat krulde. Niet dat hij verwachtte dat ze het lef zou hebben zijn prooi te stelen, maar voor alle zekerheid deed hij het toch. Niemand zou er goed van af komen om met zíjn prooi terug naar het kamp te gaan en zijn eer te stelen. Hij had het ooit eens meegemaakt toen hij nog apprentice was, nooit meer.

De poes keek op bij het horen van wat geritsel en zag een andere Warrior staan, echt herkennen deed ze hem niet. De kater haalde zijn schouders op, blijkbaar kende hij haar ook niet bepaald. Tsja, de Clan was fors gegroeid de laatste paar moons. "Hallo." miauwde de kater en hij krulde zijn staart om zijn prooi heen, als ze het goed kon zien een waterrat. "Hey." miauwde ze enkel en glimlachte toen even naar hem. "Ik ben Tawnyspots, jij?" miauwde ze toen voorzichtig en ging zelf ook zitten. Nee, haar sociale kant liep eigenlijk ver achter, gezien ze amper met andere praatte, op haar zus Daisypool na dan. Ze nam de kater kort in zich op, zodat als hij zijn naam zou zeggen ze deze zou onthouden in het vervolg.

Zijn oortjes spitsten zich in de richting van de poes toen deze begon te spreken. "Hey." Mauwde ze enkel waarna ze hem een glimlach toewierp. De kater wou haar eerst ook toelachen, totdat hij haar volgende vraag moest aanschouwen. "Ik ben Tawnyspots, jij?" Stelde ze zichzelf voor. Zijn blik veruidsterde wat en schijnheilig snoof hij. Ze wist niet wie hij was? Als er iemand van de clan was die iedereen wel kende, vooral door het andere geslacht, dan was hij dat wel. Mockingjay sloeg zijn staart strak rond zijn lichaam en haakte zijn klauwen in het dode diertje waarna hij deze naar hem toe trok. "Raad maar." Zijn stem klonk pissig, al de charmantheid en vriendelijkheid in één oogopslag verdwenen. Normaal gezien was hij niet snel op zijn teentjes getrapt, maar hetgeen wat zij had gevraagd had hem toch wel ergens diep geraakt.. Hem niet kennen? Dat was alsof je je eigen naam niet eens wist. Nee, de kater had al meteen een slecht evenbeeld van haar. Als haar bedoeling anders was geweest, dan kon ze maar beter zijn naam meteen juist raden.

~ Ben ergens op visite, dus als er spelfouten instaan, don't shoot me. :3

De poes zag hoe zijn houding in een oogopslag veranderde van vrolijk, naar pissig. Geschrokken deed ze een stapje naar achteren en keek wat paniekerig naar haar pootjes, een van de eerste gesprekken met een Clangenoot liep helemaal in de soep. "Raad maar." miauwde de kater toen op een pissige toon, iets waardoor ze nog meer zelfvertrouwen verloor. Ze kroop wat ineen en keek naar haar pootjes. "I-ik weet het echt niet.." miauwde ze zachtjes, haast fluisterend. Ze durfde de kater niet te vertellen dat ze nooit zo op durfde te vallen in de Clan, dat ze altijd wat in haar schulp getrokken was en alleen haar zus Daisypool écht kende.

Late reactie x'D

Onderwerp: Re: I hope you know [Mockingjay]