Lionheart en Icy gaan er op uit!

Icy keek Lionheart aan. Ze bekeek hun plaats. 'Leuk dat Cinder en Freddy op de kittens passen voor een paar dagen. Nu hebben wij genoeg tijd om flink te gaan jagen voor onze plaats', lachte Icy. Icy had de dag van te voren voorgesteld aan Lionheart om samen is een paar dagen weg te gaan. Ze had een flink stuk verder een geschikte plaats gevonden om te overnachten. Het was een boerderij, gelijk aan die van Madiebo, maar dan een flink eind verder weg. Icy had er ongeveer een halve dag over gedaan om er naartoe te gaan en was tegen de avond teruggekomen. Icy zette zich schrap voor de lange tocht, wierp nog een blik over haar schouder naar de grot en keek Lionheart toen aan. 'Oké, we blijven niet langer dan een week of twee weg', zei Icy. Haar bedoeling was om heel veel prooi te verzamelen voordat bladkaal eraan zou komen. 'Klaar om te gaan?', vroeg Icy toen.

(Is weer eens wat anders, haha)

"Leuk dat Cinder en Freddy op de kittens passen voor een paar dagen. Nu hebben wij genoeg tijd om flink te gaan jagen voor onze plaats" Hoorde hij Icy lachen. Hij nam de twee pakjes reiskruiden en gaf een aan haar. " Ja ze zijn echt geweldig allen moeten we daarna wel wat vaker bij hun zijn. Eet die maar op die zorgen ervoor dat de reis beter verloopt." Hij nam zijn pakje en at de kruiden op. Ze smaakte natuurlijk niet zo goed als vers prooi maar dat maakte hem niet uit. Hij had al zoveel kruiden gegeten dus dat was ook niet de laatste."Oké, we blijven niet langer dan een week of twee weg" Zei ze en voegde er nog bij."Klaar om te gaan?" Hij ging naast haar staan en zei. " Een week of twee. Meer wil ik niet van ze weg zijn maar we hebben al dat prooi nodig voor hun. Ik ben klaar" Hij keek naar buiten en zag al de avonturen al voor hem.

''Een week of twee. Meer wil ik niet van ze weg zijn, maar we hebben al dat prooi voor hun. Ik ben klaar'', zei Lionheart. Icy at het pakketje kruiden die ze had gekregen op en keek Lionheart aan. Ze zuchtte een keer en begon toen te lopen. Ze zou onderweg genoeg met hem kunnen praten, want ze waren toch een halve dag, misschien zelfs wel een hele bezig om de plaats te zoeken. 'Het beloven leuke avonden en dagen te worden. Ik ga het zo leuk hebben', zei Icy. 'Omdat jij er bij bent', voegde ze er lachend aan toe. Het was sinds dagen dat Icy haar zorgen even opzij zette. 'En als jij langer wilt blijven, kan een van ons altijd nog gaan kijken naar de kittens. Maar Freddy en Cinder zullen ze wel genoeg leren en melk hebben ze nu ze hun eerste prooi hebben gevangen gelukkig niet meer nodig', zei Icy trots. Ze had hun kittens dagenlang melk gegeven tot hun eerste training en tot hun eerste prooi die ze op hadden gegeten. Icy staarde naar de hemel. Het was grijzig. Logisch, ze waren ook vroeg vertrokken!

"Het beloven leuke avonden en dagen te worden. Ik ga het zo leuk hebben" Zei ze en voegde er nog lachend bij. "Omdat jij er bij bent" Hij spinde even bij die woorden. "En als jij langer wilt blijven, kan een van ons altijd nog gaan kijken naar de kittens. Maar Freddy en Cinder zullen ze wel genoeg leren en melk hebben ze nu ze hun eerste prooi hebben gevangen gelukkig niet meer nodig." Zei ze met een trotse stem. Ze waren al goed gegroeid! Met zijn kop fier omhoog. " We zullen zien." Zij hij geheimzinnig. Maar wel in de goede zin. " Oké late we vertrekken." Zei hij en keek haar aan. Hij hoopte dat zij voor ging want zij was al bij Maliebo geweest. Zij wist daardoor beter de weg.

''We zullen zien'', zei hij geheimzinnig en Icy keek hem grijnzend aan. 'Malle kater.' ''Oké, laten we vertrekken'', zei hij en Icy gaf een knik. Ze stapte vooruit. Ze waren al even aan het lopen, toen Icy te bestemming begon uit te leggen. 'Ik denk dat jij denkt dat we naar Madiebo gaan, maar we gaan naar een geheel andere boerderij', lachte ze. 'Het is ook een soort zelfde boerderij, maar die ligt minstens een kwart van de dag lopen verderop van Madiebo', zei ze. 'Gelukkig hebben we elkaar, dus kunnen we goed vooruitgaan', sprak ze vol charmes en ze legde haar hoofd tijdens het lopen even op zijn schouder. 'Dat plekje wordt twee weken helemaal voor ons alleen', fluisterde ze in zijn oor.

Ze waren vertrokken en onder weg begon Icy te vertel waar ze heen gingen. "Ik denk dat jij denkt dat we naar Madiebo gaan, maar we gaan naar een geheel andere boerderij. Het is ook een soort zelfde boerderij, maar die ligt minstens een kwart van de dag lopen verderop van Madiebo." Lachte ze en ging verder. "Gelukkig hebben we elkaar, dus kunnen we goed vooruitgaan" Hij spinde bij haar charmante woorden en ze ligde haar kopje even op zijn schouders. "Dat plekje wordt twee weken helemaal voor ons alleen." Fluisterde ze in zijn oor. Hij spinde wat en zei. " Net zoals van het begin. Alleen wij twee." Hij blikte even weer naar hun eerste ontmoeting. Toen was het al romantisch. Dat ging het nu weer worden.

''Net zoals van het begin. Alleen wij twee'', zei hij. Icy spinde en gaf twee knikjes. Ze had er heel erge zin in! Ze blikte even terug op hun eerste ontmoeting waar de klik al direct was geweest. Icy spinde terwijl ze aan die mooie momenten dacht. Maar deze twee weken gingen ook mooi worden. Hoe moesten ze het nu met het aantal prooi doen dat ze vingen? Ach ja, dat bekeken ze dan wel weer. 'Ik heb er erge zin in', zei ze tegen hem en ze snorde. Ze zouden geen problemen krijgen, gewoon twee weken een leerzame en leuke avonturen beleven. Ze waren al een tijdje aan het lopen, Icy keek stiekem naar Lionheart. Als hij terug zou kijken, zou ze haar hoofd gauw serieus naar voren richten.

"Ik heb er erge zin in." Zei ze Snorrend onderweg. Hij spinde en dacht een al de leuke avonturen onderweg hij ging al de problemen achterlaten en zich lekker ontspannen. Hij voelde haar ogen op hem gericht. Stiekem keek hij terug maar toen hij haar ogen maar heel even ontmoete keek hij snel weer voor hem. Hij wist bijna zeker dat ze het gezien had maar toch hoopte hij van niet. En wat dan nog? Hij krulde zijn staart tot haar rug en bogen die zachtjes te strelen. Hij kon zijn ogen ook niet van haar afhouden dus nou en? Hij legde zijn kop zachtjes tegen haar schouder aan een bleef zachtjes haar rug strelen met zijn staart. Toen ontmoete hij haar ogen opnieuw maar keek deze keer niet weg.

Icy zag ondertussen dat Lionheart hetzelfde deed en dat maakte haar hart en zijzelf zo blij dat ze wel moest kijken naar hem. Een huivering trok door haar lichaam toen ze voelde dat er kringetjes rond haar rug werd gemaakt door zijn staart. Ze snorde. Zijn kop lag tegen haar schouder waar Icy niks anders voor kon doen dan gewoon genieten. Ze keek hem rustig aan en snorde hard. Haar ogen ontmoette de zijne, hij keek niet weg en Icy besloot ook niet weg te kijken. Icy snorde. Ze hief zichzelf op haar achterpoten en leunde even tegen Lionheart's zij aan. Waarom ze dit deed snapte ze zelf ook niet, het was gewoon leuk om te doen. Ze snorde en drukte haar lijf tegen de zijne. Er klonken korte piep geluidjes. Ze hadden de kwart van de dag nog niet eens gehad of het was al romantisch tussen hun!

Ze hoorde haar zacht snorren terwijl ze hem bleef aankijken. Toen voelde hij haar tegen zijn zij aanleunen en hij spinde luid. Toen voelde hij haar lijf tegen hem aan. Hij likte over haar nek en spinde luid. Hij dacht zelfs niet meer aan de weg. Twee jonge katten samen door een prachtig, romantisch bos. Het was nog niet eens zonshoog of ze hingen al aan elkaar. Ze spinde ook en hij leunde ook tegen haar. Samen liepen ze naar hun bestemming. En zoals hij in gedachten had werd het daar nog romantischer. Van haar kreeg ze maar niet genoeg en nu werd het nog leuker.

Icy hoorde dat Lionheart niks anders deed dan spinnen toen haar lichaam zijn lichaam opzocht. Icy dacht aan het mooie moment toen ze van plan waren kittens te krijgen en toen de kittens geboren werden. Dat was een helse pijn geweest, maar was langzaam weggetrokken toen ze de kittens had gezien. Braveheart en Leaf waren echt zo lief! Net zoals hun ouders. Ze liepen verder. Zonhoog naderde al. Het zou nog lang zijn. 'De tocht gaat nog lang zijn. Ik vermoed dat we in de nacht daar aankomen. Het is een hele mooie boerderij. Het heeft twee verdiepingen. De zolder kunnen we gebruiken als opslag voor ons gevangen prooi en de eerste verdieping kunnen we gebruiken voor het slapen. De lage verdieping bezit ook een paar hooibalen en er is een riviertje dichtbij', zei Icy vrolijk. 'En als we ruzie mochten hebben slaapt er eentje boven en eentje onder', snorde Icy.

"'De tocht gaat nog lang zijn. Ik vermoed dat we in de nacht daar aankomen. Het is een hele mooie boerderij. Het heeft twee verdiepingen. De zolder kunnen we gebruiken als opslag voor ons gevangen prooi en de eerste verdieping kunnen we gebruiken voor het slapen. De lage verdieping bezit ook een paar hooibalen en er is een riviertje dichtbij." Zei ze onderweg. "mooi dan kon we lekker op de hooiballen slapen." Antwoordde hij. "En als we ruzie mochten hebben slaapt er eentje boven en eentje onder." Snorde ze. Hij snorde ook en antwoordde." Die krijgen we niet." Ze hij. Hij wreef met zijn kopje in haar nek en spinde luid. Dit werd nog een lang en leuke wandeling.

''Die krijgen we niet'', antwoordde hij daarop en Icy spinde vrolijk. Zijn kopje ging tegen haar nek en ze hoorde hem luid spinnen. 'Je weet maar nooit hè', lachte ze met grappig wiebelende oortjes. Ze keek hem nieuwsgierig aan en gaf hem allemaal likken over zijn kopje. 'Ik hoop dat deze twee weken langzaam voorbijgaan voor ons', lachte ze blij. De romantiek speelde zich naarmate ze verder wandelen meer op en Icy genoot daar met volle teugen van. 'Wat ben ik blij dat ik af en toe nieuwsgierig ben en op zoek ga naar verschillende plaatsen', lachte ze blij. Ze had goed geroken. Geen enkele Clangrens was er daar maar ze moesten wel langs het donderpad af. Donderpad naderde al langzaam en Icy begon de route te omschrijven. 'Ik heb goed gekeken, maar er zitten geen Clangrenzen ons in de weg of andere gevaarlijke dingen. We moeten wel langs het donderpad. De boerderij staat afgelegen van heel het gebied eigenlijk', zei Icy vrolijk.

"Je weet maar nooit hè" Zei ze met schatig en grappig wiebelende oortjes. ze gaf hem een lik en zei. "Ik hoop dat deze twee weken langzaam voorbijgaan voor ons." Ze lachte daarbij en hij antwoordde spinend." heel langzaam. En we kunnen het nog altijd verlengen." Dat tijd ging snel verder maar hij bleef genieten. "Wat ben ik blij dat ik af en toe nieuwsgierig ben en op zoek ga naar verschillende plaatsen." Lachte ze na een lange stilte. " Ik ga ook naar verschillende plaatsen op zoek allen op verkeerd territorium." Lachte hij mee. Ze wandelde door en ze begon de route te beschrijven. "Ik heb goed gekeken, maar er zitten geen Clangrenzen ons in de weg of andere gevaarlijke dingen. We moeten wel langs het donderpad. De boerderij staat afgelegen van heel het gebied eigenlijk." Hij kreeg rillingen bij het woord donderpad. Daar had hij niet de beste herinneringen van. Maar ze gingen wel een leuke bestemming tegemoet. Hij dacht dat ze er bijna al waren.

Icy voelde dat er een huivering door Lionheart drong. Was Lionheart's moeder soms gestorven bij het donderpad? 'Lionheart, is jou moeder soms gestorven bij het donderpad?', vroeg Icy aan hem en ze staarde even schuldig naar beneden. Ze verpestte de sfeer door dit te vragen, dat wist ze zelf ook wel, maar ze kon niet anders. Ze wou weten waarom hij zo aan het huiveren was bij het donderpad. Ze naderden langzaam het donderpad en Icy staarde even naar de lucht. Ze hoefde niet meteen antwoord en als hij het niet owu vertellen, nou, dan deed hij het niet, dat vond Icy ook prima. Icy keek ehter nieuwsgierig naar hem, maar staarde weer even snel voor zich uit. Ze waren al bij enkele bosjses gekomen en en daarachter lag het donderpad. Icy keek naar de hemel. Ze hadden net een kwart van de dag lopen achter de rug en Icy bleef staan en ging zitten, terwijl ze Lionheart rustig aankeek.

"Lionheart, is jou moeder soms gestorven bij het donderpad?" Vroeg ze toen en staarde een beetje schuldig naar beneden. Toen hij dat zag zei hij snel. " Nee! Helemaal niet. Alleen, ik bijna wel. Weet je nog?" Hij keek haar aan en dacht weer aan zijn zelfmoordpoging. Hij was blij dat ze hem tegen gehouden had. Hij gaf haar een paar likken en een kopje. " Hey we laten alles achter ons weet je nog. Laten we verder gaan." Zei hij met een zacht, geruststellende stem. Hij wreef met zijn kop in haar nek en leunde met de rest van zijn lichaam tegen haar.

''Nee! Helemaal niet. Alleen, ik bijna wel. Weet je nog?'', vroeg Lionheart en Icy staarde naar beneden terwijl er een ferme huivering door haar lichaam trok. Ze was toen en nu zo blij dat ze geluisterd had naar Freddy en achter Lionheart was aangegaan om hem tegen te houden. Ze kreeg een paar likken en een kopje. Icy staarde hem blij aan. ''Hey, we laten alles achter ons, weet je nog. Laten we verder gaan''; zei hij zachtjes en Icy voelde zijn kop in haar nek en kon het niet laten om een luid gespin achter te laten. De rest van zijn lichaam leunde tegen de zijne aan en Icy piepte als een kitten. Ze naderden het donderpad. Ze keek snel heen en weer, van links naar rechts. Ze hoorde een monster voorbij razen en drukte zich tegen Lionheart toen hij langs kwam. Haar kopje zat in Lionheart's vacht verborgen. Toen ze niks meer hoorde raasde ze als een gek over het donderpad heen. 'Nu jij nog!', riep ze naar Lionheart en ze gaf hem een knikje vol vertrouwen.

Lionheart hoorde van ver de monsters al maar hij had ze al veel eerder geroken. Dat was niet echt moeilijk met die stinkende, scherpe stank. Icy keek snel om haar en toen er een monster voorbij raasde verstopte ze zich in zijn vacht. Toen het weer stil was rende ze naar de overkant en riep. "Nu jij nog!" En gaf hem een knip oog. om wat stoer te doen wandelde hij kalm naar de rand en ging op het randje wachten. Terwijl monster zijn vacht deden op waaien kon ze niet zien dat al zijn har recht op stonden van angst. Toen het helemaal stil was wandelde hij rustig over alsof hij niet bang was en ging rustig naast haar zitten. Snel likte hij al zijn haren plat en en zei met een stoere ondertoon. " Oké, gaan we nu verder?" Het was voor hem niet moeilijk stoer zijn maar deze keer moest hij alleen maar hopen dat ze zijn rechtopstaande haren niet had gezien.

Icy zag dat Lionheart op een stoer drafje naar de rand van het donderpad liep en Icy draaide met haar ogen. Katers ook hè! Toen er een monster voorbijkwam zag ze hem kijken en toen liep hij stoer, op een rustig drafje, naar haar toe. Icy keek hem zuchtend en hoofdschuddend aan. Hij likte iets aan zijn vacht en Icy vroeg zich af waarom hij dat deed. ''Oké, gaan we nu verder?", zei hij stoer en Icy keek hem aan. Wat was dit nu weer? Deed hij dit voor haar. Icy wist een leuk grapje, kijken of deze kater echt zo stoer was als hij liet blijken. Icy liep een stukje door en liet toen zo'n harde mrauw horen dat een paar vogels wegvlogen. Ze keek gauw achterom en keek of Lionheart's haren overeind stonden. Toen ze naar hem keek kreeg ze een lachbui en rolde kittenlijk over de grond. Dit was echt zo leuk! Katers deden stoer, maar of ze dat ook echt waren?

Icy wandelde iets sneller verder en onverwacht liet ze een super luide mauw horen waardoor een paar vogels wegvlogen. Toen draaide ze zijn richting op om te zien dat hij verschoten was maar dat was hij niet. Ze viel lachend op de grond. Hij keek haar glimlachend een en wandelde naar haar met een zachte draf. Toen ging hij voor haar gezicht zitten en zei. " Mislukt, volgende keer beter." Hij lachte gemeen. Ze probeerde hem te laten schrikken maar daar voor moest ze vroeger opstaan. Hij stond op en wandelde verder. Een paar meter verder stopte hij en keek in haar ogen." Poezen eerst." Zij hij glimlachend. Zij wist de weg.

Onderwerp: Re: Lionheart en Icy gaan er op uit!