Eclipse lag rustig in het gras. Ze had net gegeten, en genoot van het zeldzame lekkere weer. Ze was goed zichtbaar, maar het kon haar niks schelen. Dit was van haar. Ze kon doen wat ze wou, het was toch haar gebied. Eclipse had vanochtend een raar gevoel in haar borstkas gekregen, wat ze herkende als eenzaamheid. Ze had geleerd om dit gevoel te onderdrukken, maar vandaag had ze zich er maar aan toe gegeven. Ze had behoefte om te praten, al was het maar een indringer in haar territorium. Dit bleek het geval te zijn, toen ze een onbekende geur rook. Ze sprintte er naartoe, en zag een andere kat staan.
"Zo, wat denken wij dat we aan het doen zijn?" Sprak ze met haar accent, en keek de kat strak aan.