When the sun comes up {Roseheart}

Een oranje gloed verspreidde zich over het camp. Dolgelukkig rende Daykit de nursery uit: Eindelijk werd het weer dag! De zon kwam op en werd steeds een stukje meer zichtbaar. Zoals iedere morgen probeerde de rosse kitten ernaartoe te rennen, de zon in te halen om te zorgen dat hij nooit meer wegging! Opeens botste ze tegen de gestalte van een volwassen kat. Verschrikt viel Daykit omver. ietwat verbaasd keek ze op, met toch een verontschuldigende blik in haar ogen.

Roseheart was nog maar net wakker en was op weg naar de prooistapel om wat te eten te gaan halen. Er lag vandaag nog minder dan de vorige dag, wat ze best wel angstaanjagend begon te vinden... Wat als het voor altijd zo koud bleef, of de prooidieren een eeuwige winterslaap zouden houden? In principe was het niet mogelijk dat dit zou gebeuren, maar er was altijd nog een kleine mogelijkheid... De zon kwam stilaan weer tevoorschijn aan de horizon. Wat was het toch prachtig, zoals altijd! Gefascineerd staarde ze met dichtgeknepen ogen naar de oranje bol, die steeds groter en groter werd. Plots werd ze van haar gedachten ontnomen door een klap tegen haar heupen. Het was een kleine kitten die tegen haar aan was gelopen. "Hallo, liefje", klonk haar zoete stem waarna ze de kit weer recht hielp. "Gaat het wel?" De rosse poes klonk vrij bezorgd, maar de sneeuw van afgelopen nacht had de klap vast wel wat opgevangen.

"Hallo liefje.", zei de poes vriendelijk. Met een schattig glimlachje keek Daykit naar haar toen de rosse poes haar recht hielp. "Gaat het wel?" Daykit knikte dat alles oké was met haar en schudde toen de sneeuw uit haar vacht. Een rilling liep over haar ruggengraat. Brrr, wat een koud spul! Ze haatte het! Hopelijk was dat niet haar hele leven zo...