Pak me dan als je kan! (Kestrelwing)

Een jonge kit liep voorzichtig de kraamkamer uit. Hier en daar lag er nog sneeuw op het gras waar hij om heen liep. Hij had het niet zo met kou. Hij was al lang blij dat er wat minder koude stukjes waren en trippelde voorzichtig over de nog harde grond. Het gesmolten sneeuw was water geworden en dat water was weer bevroren. Maar het had niet meer gesneeuwd. Gelukkig werd de grond op sommige plekken ook al weer zachter doordat de zon scheen. Creekkit keek omhoog. Het was al bijna zonhoog. Vele krijgers en leerlingen waren het kamp al uit geweest om te jagen of de grenzen te checken. Hij was blij dat hij nog manen in het vooruitzicht had als kitten. Dat kwam vooral omdat hij soms nogal onhandig was en dan ineens over zijn eigen poten struikelde. Hij liep diep in gedachten verzonken verder.

Na een poosje ging hij op een zonnig stukje kalm zitten en staarde voor zich uit. Hij hield vanuit zijn mooie plekje een deel van het kamp in de gaten. Hij wiebelde zijn oortjes even toen hij een geur van een onbekende kater rook. Hij wist niet waar de geur vandaan kwam en of het dichtbij was maar was wel nieuwsgierig. Opgewekt keek hij om zich heen. Totdat hij een gevlekte kater zag. Hij stond voorzichtig op en liep op de krijger af. Zijn blauwe oogjes glinsterden speels terwijl hij ineens onhandig de krijgers poten aan viel. Hij had nog nooit gehoord dat het mogelijk was dat katten niet van spelen hielden. Hij ging er altijd blind van uit dat een kat het leuk vond. Hij vergat op dit moment verlegen te zijn en zwiepte met zijn staart.

Het was een redelijk zonnige dag, en anders dan anders was Kestrelwing redelijk goed gehumeurd. Hij had vandaag een grote haas gevangen, en een paar muizen die hij dan zelf maar had opgegeten door de honger. Hij liep wat door het kamp, en staarde voor zich uit. Nee, vandaag moest hij niet aan vervelende dingen denken. Plotseling werd hij besprongen door een jonge kitten. Hij begon zijn poten ietwat onhandig aan te vallen. Het was natuurlijk onbegonnen werk, en Kestrelwing grijnsde. "Ook goedemiddag!" zei hij droogjes, en duwde de enthousiaste kitten zachtjes om. Het was nog koud buiten, maar hij verwachtte niet dat de kitten ziek zou worden van een beetje sneeuw. er ritselde wat achter hem, en hij keek de kitten even aan. "Excuseer me." met een grote sprong had hij een muisje te pakken. "Lust jij al vlees?" vroeg Kestrelwing vriendelijk.

Creekkit keek de kater even aan toen hij ''Ook goedemiddag!'' zei. Hij grijnsde naar de kater en tikte speels de poot van hem aan. Creekkit viel met een zachte plof in de sneeuw toen de gevlekte kater hem omduwde. Niet dat hij het erg vond want hij schudde zijn kopje opgewekt. Hij keek verbaasd toen de kater zich excuseerde. Creekkit fronsde een beetje verward maar bleef stil zitten. Hij keek vol verbazing naar de kat die met een sprong een muis had gevangen. Zijn mond was open gevallen van verbazing en hij staarde de kat met twinkelende oogjes aan. Hij stond op en liep naar de kater toe terwijl hij nieuwsgierig naar de krijger keek. 'Wowh!' Riep hij enthousiast en vol bewondering. Hij had nooit een kat zien jagen en hij vond het ongeloofelijk mooi om te zien. Die snelheid en dan het muisje dat geen enkele kant had gemaakt. Met zijn blauwe glinsterende en heldere oogjes keek hij naar Kestrelwing. Door zijn ogen had hij dan ook zijn naam gekregen. Die schitterden als water. Toen de kater vroeg of hij al vlees lustte keek hij hem verward aan. 'Ik heb eigenlijk geen idee...' Mompelde hij beduusd. Toen raakte hij afgeleid en keek naar hem terwijl hij speels en onhandig tegen de kater op sprong. 'Spelen?!' Vroeg hij opgewekt.

"Ik heb eigenlijk geen idee..." zei het katertje. Kestrelwing trok zijn wenkbrauw op. Had ie zeker nog nooit geprobeerd? Al gauw raakte hij afgeleid. Hij sprong wat onhandig tegen Kestrelwing op. "Spelen?!" vroeg hij opgewekt. Kestrelwing moest even grinniken. "Is goed. Wat zou je willen spelen?" antwoordde hij. Hij kietelde het katertje zachtjes met zijn rechterpoot. "Ik ben trouwens Kestrelwing, wat is jouw naam?" vroeg hij toen. Hij betrapte zichzelf erop dat hij kittens stiekem nog altijd leuk vond. Het enige was, dat hij er een trauma aan over had gehouden met dat gedoe van Darkfire.

Creekkit keek blij toen de krijger wel wou spelen. Hij spinde opgewekt en glimlachtte toen de kater zich aan hem voorstelde. 'Ik ben Creekkit' Zei hij opgewekt. Hij lachtte omdat hij het gekietel voelde en hapte heel zacht naar de poot van de andere kat. Hij bewoog zijn oortjes iets en viel weer speels aan. Hij keek nog steeds vrolijk en dacht even na toen Kestrelwing vroeg wat hij wou spelen. Toen rende hij een rondje om Kestrelwing heen. 'Gewoon spelen...' Zei hij omdat hij niet wist dat er verschil was tussen spelen en spelen. Hij wist natuurlijk niks van de katers trauma af en struikelde toen weer eens over zijn eigen poten omdat hij iets te opgewekt heen en weer rende. Hij moest gewoon zijn energie kwijt. Hij schudde mauwend en beduusd zijn kop. 'Waarom val ik de hele tijd over mijn eigen poten' Mompelde hij zacht. Hij keek de andere kat toen weer met twinkelende oogjes aan.

Onderwerp: Re: Pak me dan als je kan! (Kestrelwing)