50 ways to say goodbye (Ashdrizzle)

Vandaag was ze op jacht gestuurd naar de Carrionplace. Ze snapte dat er weinig prooien waren, maar waren ze nu al zo wanhopig geworden dat ze als ratten door het afval moesten gaan wroeten? Blijkbaar wel. Met een vies gezicht keek Snowynight rond. Misschien moest ze wat hoger gaan kijken, misschien lagen daar betere schatten? Snowynight klauterde omhoog. Ze had toch alle tijd, voor haar gevoel was ze hier helemaal alleen. Maar plotseling brokkelde hetgeen waarop ze stond af onder haar poten en gleed ze met een gil naar beneden. Met een plofje kwam ze terecht op de grond en wat draaierig wreef ze over haar kop. Maar toen ze opkeek.. Zag ze iemand wie ze al een tijdje niet meer gesproken had.. Niet sinds.. Nee, daar ging ze niet eens aan denken. Verstard bleef ze liggen, haar ogen groot van schrik.

Een vogeltje pikte op de bevroren grond, zijn vederige staartje zijn kant opgericht. Voedsel voor de Clan. De grijze kater spande zijn spieren aan en hield zijn blauwe blik vastgeklemd aan zijn prooi, tot er plots een gil weerklonk. Meteen schoot zijn prooi overeind en vloog het op, ook al had het hem in die seconde niet eens gezien, het geluid was al genoeg geweest. Ash draaide zich om, want het was alsnog een gil geweest. Zijn oren waren overeind gesprongen en toen zag hij.. Meteen draaide hij zijn blik weg en beet op zijn lip. Uh oh. "Gaat het?" Mompelde hij bijna onverstaanbaar en hield zijn blik van de Warrior af. Was het niet te vroeg? Oh waarom was die Tallkit er nu niet.

Snowynight slikte nerveus toen ze in de blauwe ogen van Ashdrizzle keek en legde haar oren wat naar achteren. Oh.. Waarom net hem. Ze verwachte al half nog meer harde woorden van zijn richting en legde haar oren wat naar achter in afwachting. Ze wilde het niet horen eigenlijk... Maar tot haar eigen verbazing kwam er geen verwijt haar kant op geslingerd, of harde woorden, enkel een zacht gemompelde "Gaat het?" kwam haar richting uit. Snowynight bleef eventjes stil en hief zichzelf wat overeind. "Ja hoor.." Mompelde ze zachtjes, duidelijk ongemakkelijk. Haar ademhalingspatroon was wat gejaagder geraakt en ze trok nerveus met haar snorharen. Oh starclan...

"Ja hoor.." Antwoordde ze en hij zag vanuit zijn ooghoeken dat ze wat overeind kwam. Nou.. dat was het dan? De grijze kater beet aarzelend op zijn lip en begroef zijn grijze poot in een dun laagje sneeuw. Tja.. Wat moest hij nu doen dan? Hij bleef dan ook een 'verzopen muis'. Ongemakkelijk opende hij zijn mond, om iets te zeggen, maar hij bleef vasthaken in een onhoorbare woordenstroom. Verslagen sloot hij zijn mond weer een drukte zijn oortjes schuldig tegen zijn nek en draaide zijn grijze kopje iets naar Snowy, maar keek haar maar voor een seconde aan. "Eh.. het.. erm.. spijt me.." Mompelde hij zachtjes en keek gelijk naar de grond. Te moeilijk voor hem, dat was het.

Verbijsterd keek Snowynight op naar Ashdrizzle. Haar leven ging van ups en downs, niet dan? De ene dag werd je bedreigd en de andere... Ze slikte nerveus, niet goed wetende hoe te reageren. Het geeft niet klopte immers niet. Het gaf wel degelijk... Ze keek dus maar weg. "Mij ook.." Mompelde ze zachtjes en ongemakkelijk. Fawnstep's woorden zongen nog steeds door haar kop heen. Ze maakten haar bang.

"Mij ook.." Schuldgevoelens staken hun kop weer op en Ash drukte zijn grijze oortjes dichter tegen zijn kop en zachtjes schudde hij zijn kop. "Eh.. dat hoeft niet.." Mompelde hij zachtjes en hield zijn blauwe blik strak op de grond voor hem gericht. "Ik ben gewoon egoïstisch.." Hij wendde zijn kop nog verder van Snowy af, zodat ze eventueel kon weggaan en hij het ook zeker niet zou zien.

Snowynight had haar oren plat gelegd. Ze had wel gezien dat Fawnstep veel met Ashdrizzle omging nu en het maakte haar enorm nerveus. "Niet waar.." Reageerde ze echter toch ontkennend. Haar pootjes kneedden de grond, nerveus, erg nerveus. Ze voelde haar maag zich samentrekken uit pure zenuwachtigheid.

"Niet waar.." Een brok verscheen in zijn keel en hij haalde zijn schouders wat verslagen op. Hij wist niets meer te zeggen en keek strak naar de grond. Nou.. ehm, dat was het dan..?

Snowynight ervoer. de stilte die er kwam te hangen als een dikke sneeuwdeken als benauwend. Wat kon ze zeggen? Wilde ze uberhaupt wat zeggen? Wie weet stond Ashdrizzle wel aan de kant van Fawnstep. Een nieuwe huivering trok over haar lichaam heen. "Haat je me net zoals Fawnstep me haat.. of..?" Mompelde ze uiteindelijk maar. Ze moest het weten... Ze moest weten waar ze aan toe was.

Hij voelde zich schuldiger met de minuut, want Snowynight was nog steeds niet weggegaan en moest dus met hem hier blijven zitten. "Haat je me net zoals Fawnstep me haat.. of..?" Een frons verscheen op zijn gezicht en voorzichtig keek hij op naar Snowy, maar kon haar blik niet al te lang vast houden. "Haat..?" Vroeg hij, duidelijk verward. En hoezo Fawnstep? "N-nee.. hoezo denk je dat..?"

Snowynight haalde haar schouders eventjes lichtjes op bij Ashdrizzle's reactie. Ze had geen zin om uitgebreid te vertellen wat er gebeurd was. Ze wilde gewoon weten waar ze aan toe was. En ergens was ze ook wel kwaad op Fawnstep over wat ze gedaan had. Dat kon ze niet ontkennen. "Gewoon... Even nieuwsgierig.." Mompelde de sneeuwwitte poes dus maar.

"Gewoon... Even nieuwsgierig.." Antwoordde ze en Ash liet zijn kopje weer wat hangen. Dus.. ze dacht dat hij haar haatte omdat hij haar een tijd niet had gesproken nadat ze verteld had dat ze niet voor hem had gekozen? Ergens deed het hem pijn. Niemand kon dat toch zomaar wegwuiven? Zelfs Little was boos op hem geweest toentertijd. "Dus.. je dacht dat ik je haatte?"

Snowynight schudde haar kop. "Nee.." Mompelde ze zachtjes, "Maar ik weet dat andere katten me haten... En ik dacht.. dat ze.. Ik weet niet.. Laat maar.." Ze schudde haar kop wat onzeker en zette een paar passen naar achter.

"Nee.." Het overtuigde hem niet echt. "Maar ik weet dat andere katten me haten... En ik dacht.. dat ze.. Ik weet niet.. Laat maar.." De kater keek naar de struiken achter hem en hij zuchtte. "Je.. zou het anders toch niet gevraagd hebben?" Vroeg hij duidelijk gekwetst en stond op. Hij was er nu eigenlijk klaar mee. Voor hem had hij nu zijn excuses aangeboden en dat was alles wat hij van zijn geweten had moeten doen. "Ik denk dat ik je dan maar alleen laat.." Mompelde hij vervolgens en sjokte weer terug naar de struiken, keek nog een keertje om naar achteren, keek Snowy even aan, maar liep toen weer verder. Ze mocht zelf beslissen wat ze over hem dacht.

Toen de kater zijn woorden op gekwetste toon uitsprak en weg wilde gaan, toen knapte er iets bij Snowynight. Alle opgekropte stress en emoties leken te gaan koken. Hij had het recht niet. Hij had geen idee wat er over de laatste weken in haar om was gegaan terwijl hij in z'n depressie aan het wegkwijnen was. Wat zij allemaal heeft moeten meemaken. Haar gezicht vertrok zich in een gekwelde trek. "Jij.. jij hebt.. jij hebt geen idee wat ík allemaal heb moeten meemaken!" Ze klemde haar tanden eventjes op elkaar, voor het eerst in haar leven echt driftig geworden, wat misschien al wel liet doorschemeren wat een wanhoop er achter deze woorden schuil ging. "Terwijl jij weg zat te kwijnen en geniet van iedereens medelijden, ben ik gepest, geslagen, bedreigd, word ik vuil aangekeken!" Haar stem brak iets, "En voor wat..? Omdat ik bij de kat wil zijn waar ik van hou. Vind je het gek dat ik niet meer weet wat ik moet geloven of denken..?" Ze keek hem aan, afwachtend, wantrouwend, maar bovenal, wanhopig.

"Jij.. jij hebt.. jij hebt geen idee wat ík allemaal heb moeten meemaken!" Hij stopte in zijn pas en draaide zich met een ruk om. Was.. was ze nou echt boos geworden. "Terwijl jij weg zat te kwijnen en geniet van iedereens medelijden, ben ik gepest, geslagen, bedreigd, word ik vuil aangekeken!" Hij drukte zijn oren direct tegen zijn nek en versmalde zijn blik. "En voor wat..? Omdat ik bij de kat wil zijn waar ik van hou. Vind je het gek dat ik niet meer weet wat ik moet geloven of denken..?" Hij stapte wat terug, zodat hij niet het hele woud gealarmeerd hoefde te maken. "Nee dat weet ik inderdaad niet," Redelijk kalm was hij gebleven, maar zijn hart pompte adrenaline door zijn lichaam. "Jij weet ook weer niet wat ik heb meegemaakt. Het is echt niet leuk hoor, met een gebroken hart zitten. Als Little er niet was geweest, stond ik hier niet meer, weet je? Zo ver heeft dit me gedreven." Hij wilde haar niet overstuur maken, maar hij wilde zijn punt duidelijk maken, dat zijn situatie minstens zo erg was als die van haar. "En als je denkt dat ik die katten op je af hebt gestuurd dan.. dan denk ik dat je mij nooit gekend hebt. Ik heb geen enkel slecht woord over je gesproken in die tijd, anders had ik toch nooit mijn verdomde excuses aangeboden?" Hij boorde zijn nagels in de bevroren grond en keek naar de grond. "En ja, ik weet dat je gekozen hebt voor degene van wie je echt houdt, maar het deed gewoon zo'n zeer, snap je? Maar ik wilde het gewoon een beetje goed maken." Zuchtte hij tenslotte.

Haar hart bonkte in haar keel terwijl ze naar Ashdrizzle's woorden luisterde. Haar ogen waren vochtig en haar oren lagen plat in haar nek. Ze wist het gewooneweg niet meer, wat ze moest doen, wat ze moest laten. En moest je ze nu zien... "Nee dat weet ik inderdaad niet," Redelijk kalm was hij gebleven, maar zijn hart pompte adrenaline door zijn lichaam. "Jij weet ook weer niet wat ik heb meegemaakt. Het is echt niet leuk hoor, met een gebroken hart zitten. Als Little er niet was geweest, stond ik hier niet meer, weet je? Zo ver heeft dit me gedreven." Snowynight beet eventjes op haar lip. Ze wist prima hoe het voelde om zo wanhopig te zijn... Dat had het donderpad toch wel bewezen. Maar ze hield haar mond. Het schokte haar nog steeds, het feit dat hij ezlfmoord had willen plegen. "En als je denkt dat ik die katten op je af hebt gestuurd dan.. dan denk ik dat je mij nooit gekend hebt. Ik heb geen enkel slecht woord over je gesproken in die tijd, anders had ik toch nooit mijn verdomde excuses aangeboden? En ja, ik weet dat je gekozen hebt voor degene van wie je echt houdt, maar het deed gewoon zo'n zeer, snap je? Maar ik wilde het gewoon een beetje goed maken." Zuchtte de kater. Snowynight knarste met haar tanden. "Ik ben het ten eerste niet waard om zo verdrietig over te wezen." Mompelde de poes, "En Fawnstep die kwam gister naar me toe, begon me te treiteren, beukte me aan de kant, zei dat lang niet alle katten mijn keuze accepteerden en vertrapte m'n gevangen prooi de sneeuw in." Ze keek hem aan, "De kattin met wie jij de laatste tijd heel erg veel om gaat... Ik raakte niet zomaar bang.. Ash.." Mompelde ze zachtjes. De driftbui was overgewaaid en liet enkel vermoeidheid over.

"Ik ben het ten eerste niet waard om zo verdrietig over te wezen." Oh nee, niet die Snowy. Ash schudde zijn kopje gelijk na die woorden. "En Fawnstep die kwam gister naar me toe, begon me te treiteren, beukte me aan de kant, zei dat lang niet alle katten mijn keuze accepteerden en vertrapte m'n gevangen prooi de sneeuw in." Huh? Had Fawnstep dat echt gedaan? "De kattin met wie jij de laatste tijd heel erg veel om gaat... Ik raakte niet zomaar bang.. Ash.." Voorzichtig hief hij zijn kopje op en fronste. Hij kon Fawnstep niet echt zo zien, maar waarom zou Snowy hierover liegen? "Ten eerste, dan had je dat misschien eerder moeten zeggen," Grijnsde hij zacht, maar toch wel wat flauwtjes. "en.. dat wist ik niet.. Maar.. ik weet niet, misschien..?" Fronste hij, verwarder dan eerst. Die kant van Fawnstep had hij nooit gezien..

Ze zag zijn licht ongelovige blik en beet eventjes op haar lip. Natuurlijk geloofde hij haar niet. "Ten eerste, dan had je dat misschien eerder moeten zeggen," Grijnsde hij zacht, maar toch wel wat flauwtjes. "en.. dat wist ik niet.. Maar.. ik weet niet, misschien..?" Miauwde de kater met een frons. Snowynight trok haar wenkbrauw lichtjes op. "Nee, het zou ook wel een geweldige pickup line zijn, goh, Ashdrizzle, we hebben een paar weken niet gesproken maar de poes die met wie je omgaat doet zeer gemeen tegen me." Ook een flauwe grijns verscheen op Snowynight's lippen, maar toch zag ze er nog steeds treurig uit.

"Nee, het zou ook wel een geweldige pickup line zijn, goh, Ashdrizzle, we hebben een paar weken niet gesproken maar de poes die met wie je omgaat doet zeer gemeen tegen me." De kater fronste wat, maar glimlachte een beetje. "Ik.. heb haar echt nooit zo zien doen.." Mompelde hij vervolgens. "Maar je kan ook niet vrienden zijn met iedereen, toch..?"

Onderwerp: Re: 50 ways to say goodbye (Ashdrizzle)