Watching the sunrise ... alone [Open]

De gestreepte apprentice wandelde door het territorium heen. Hij was in z'n eentje ervan uit gegaan omdat hij zijn mentor nog niet had gezien vandaag. Het was nog vroeg, zelfs de dawn patrouille was nog niet vertrokken. Timepaw had niet kunnen slapen, hij werd al een tijdje geplaagd door slapeloosheid. Misschien moest hij er eens met zijn moeder over praten. Hij zuchtte zachtjes en ging op een rots zitten in het territorium. Door de bomen heen kon hij de zon zien opkomen, best een mooi gezicht zo. Timepaw ging liggen en deed zijn ogen dicht, terwijl het waterige zonnetje een poging deed om zijn gezicht op te warmen.

Met een wat beteuterde blik keek ze de eekhoorn nog na. Hij was veilig in een boom gevlucht. Voor haar. Oh wat was ze weer onhandig bezig. Met een zucht liet ze haar oortjes hangen en sleepte haar witte pootjes weer over de bosgrond. Straks zou zelfs met training niet eens kunnen jagen? En misschien ook niet eens vechten. Dan was ze gewoon een blok aan het been voor de hele Clan. Pessimist. Ze beet op haar lip en hief haar kopje wat op. Plots zag ze een bekende bruine staart en rook ze een warme geur. Time! Snel hopte ze op de steen en liet zich zachtjes naast hem zakken en drukte haar snuit in Time's vacht. "Hallo," Murmelde ze zachtjes en zuchtte even.

OOC; May I? (:

Ravenpaw had zich weer uit het kamp getrokken en liep wat doelloos door het Shadowclan territorium heen. Hij verveel zich, al was er genoeg te doen. Hij was het kamp uit gegaan met de reden om misschien zichzelf een beetje te trainen. Hij hoopte snel een Warrior te kunnen zijn, al voelde hij ergens nog wel een beetje dat hij er niet klaar voor was. Maar dat was ook een beetje de ingebakken onzekerheid van de zwarte kat. Eenmaal uit het territorium vond hij de geur van andere katten, apprentices net zoals hij. En eenmaal gevold vond hij ze ook. Een neutrale uitdrukking stond op zijn gezicht terwijl hij naar ze toe ging. "Hey!" begroette hij hen. Ze waren een paar moons jonger dan hem, gokte hij. En hij herkende ze als de kinderen van Shrewstar. Dat wist hij omdat Shrewstar zijn mentor was en hem wel is wat vertelde.

De zon klom beetje bij beetje hoger, maar haar kracht werd niet sterker. De warmte drong maar heel langzaam door zijn dikke vacht heen en hij zuchtte zachtjes. Opeens zag hij een bekende zwart/witte vacht naast zich en al snel werd er een snuitje in zijn vacht gedrukt. "Hallo," Een glimlach op zijn gezicht. Runningpaw was bij hem komen zitten. "Hey," miauwde hij zacht, maar warm terug tegen zijn zusje. Hij had weinig meegekregen van zijn siblings, iets waar hij zich voor schaamde. Hij had veel meer tijd aan zijn familie moeten besteden!
Opeens merkte hij nog een kat op, een wat oudere apprentice. "Hey!" werden ze vrolijk begroet en Timepaw glimlachte voorzichtig. "Hey," begroette hij de kater terug. "Wie ben jij?" vroeg hij daarna, wetend dat hij misschien heel dom overkwam. Hij vervloekte zichzelf dat hij nog steeds de namen van veel clangenoten niet uit zijn hoofd wist.

"Hey," Running haalde haar snuitje uit zijn gestreepte vacht en legde haar kopje op haar witte voorpootjes, genietend van de stilte. "Hey!" Haar oortjes schoten omhoog en ze keek snel op. Daar stond een wat oudere kater met een nachtzwarte vacht. Nerveus krulde ze haar staartje om haar achterpoten en richtte haar blik al snel weer op haar pootjes. "Hey!" Werden ze begroet en Running hield zich maar stil, aangezien Time al begon te praten en vroeg wie de kater was. Stilletjes luisterde ze mee en besloot zich er maar niet in te mengen.