Hello there, young one

Met een ruk gingen de ogen van de kitten open, het as weer ochtend en dat betekende een nieuwe dag, nieuwe kansen, een nieuwe start en nieuwe ontdekkingen! Tenminste, dat hoopte ze. Het hol waar ze lag was vrij leeg, haar grote zus was immers al apprentice en haar vader sliep in de Warrior Den, een moeder had ze niet of tenminste, ze wist niet waar. Dus moest ze het doen met wat ze had. Snel sprong ze op en rende naar buiten, daar begon ze vrolijk rondjes te rennen, waarna ze op een heuveltje klom, er weer vanaf rende, de nusery weer inrende, weer uitrende om uiteindelijk naar de Apprentice Den te lopen om te kijken of haar zus wakker was. Met grote, hyperactieve ogen keek ze de den rond, maar haar zus was nergens te bekennen. Waarschijnlijk was die gaan trainen ofzo. Over 4 manen mocht zij dat ook! Vrolijk maakte ze een sprongetje van vrolijkheid en snel sprintte ze weer naar buiten. Nu haar zus weg was, moest ze iemand anders vinden om met haar op te zadelen.

Even keek ze rond, maar al snel viel haar blik op een zonnende kater, hij zag er vrij oud uit, waarschijnlijk een elder. Wacht had de Shadowclan eigenlijk elders? Oh ja eentje! Zijn naam was ze even vergeten, maar dat boeide niet, misschien had hij wel een leuk verhaaltje te vertellen! Snel sprong ze een keertje omhoog, en rende daarna snel naar hem toe, waarna ze rondjes om hem heen begon te lopen, 'Hey!' zei ze ondertussen, 'Ik ben Honeykit en wat is jouw naam? Jij bent toch een elder hè? Jij bent toch de enige? Heb jij al spannende dingen meegemaakt? Hoe is het om elder te zijn? Is de Bloodclan echt zo gevaarlijk als ze zeggen?' Even stopte ze met haar vragenaanval en ging hyperactief voor de elder zitten. Het leek bijna alsof ze drugs had genomen, ze kon haast niet blijven stilzitten en haar ogen stonden wijd open van de energie die door haar lijfje stroomde. 'Heb jij al veel gevochten? Wat vond jij het spannendste moment in je leven? Ben je wel eens onloyaal geweest aan de clan? Is het mooi buiten het kamp? Ben je wel eens op andere clans hun terrotoria geweest? Was het daar mooi? Zijn de andere clans sterk? Zijn de andere clans echt zo slecht als ze beweren? Wat zijn monsters nou precies? Zijn tweebenen groot? Ben jij al ooit eens bij een tweebeen in zijn hol geweest? Was het daar mooi? Heb je al ooit een kittypet ontmoet? Kunnen die echt niet vechten en jagen?' Zo, nu had de elder 20 vragen om op te antwoorden, waarschijnlijk zou hij ze niet allemaal beantwoorden, maar eigenlijk boeide dat de kleine kitten ook niet zo erg, als ze maar wat meer te weten kwam en de meesten probeerden toch op zoveel mogelijk vragen die ze stelde te antwoorden, ze was eigenlijk wel benieuws wat deze kater ervan zou maken en hoeveel vragen zou hij eigenlijk wel onthouden hebben? Want ja... Hoe oud was hij? Oh hier, nog een vraag! Maar deze hield ze achterwegen, ze had straks nog kansen wanneer ze deze kon stellen! Verwachtingsvol keek ze de elder aan.

- Inspibom x'D Veel succes met Honey ;p -

Na haar vragen lachte de oude kater even en schudde zijn kop. "Ho, rustig aan daar kleintje," snorde hij vriendelijk en vrolijk keek ze hem aan, wat zou hij allemaal te vertellen hebben? "Nou Honeykit, ik ben Lovetear de enige elder van de ShadowClan." begon hij langzaam te spreken en gaf even een lik over zijn schouder. Geïnteresseerd en gefocust bleef ze naar hem kijken, haar staartje zwiepte voortdurend van links naar rechts. " Ik heb wel een hoop spannende dingen meegemaakt, kleintje. Om een elder te zijn heeft zijn voor en nadelen, net als elk ding in het leven." hij bleef heer rustig spreken "En de BloodClan, ja ik geloof dat ze inderdaad heel gevaarlijk zijn, hoewel ik nooit een BloodClankat heb ontmoet." Ze had eigenlijk nog meer vragen, maar besloot zich even in te houden. Nu tilde hij zijn poot even op en legde hij op haar kopje en duwde haar naar beneden zodat ze moest gaan liggen. Dit deed ze dan ook, maar nog steeds keek ze hem helemaal actief aan, deze gezichtsuitdrukking zou dan ook niet van haar gezicht verdwijnen. Hij deed hetzelfde en hing even ontspannen liggen. "Ik heb inderdaad als warrior een hoop gevochten, maar dat is lang geleden. Ik ben nooit op het territoria van een andere Clan, dat is tegen de Warriorcode. En ik ben altijd loyaal geweest aan mijn Clan. Ook het binnengaan bij tweebenen is tegen de Warrior Code en nee. De andere Clans hebben vele sterke warriors.en monsters zijn hele grote bewegende dingen, je moet er echt uit de buurt blijven. Soms stelen de tweebeneb zelfs een van ons mee, en die zien we nooit meer terug." sprak hij rustig en wijs "Heb je nog mee vragen voor me kleintje?" vroeg hij snorrend en keek het poesje afwachtend aan.

Dat liet ze zich geen twee keer zeggen, ze had nog zoveel vragen om te stellen! Direct sprong ze recht, 'Hoe oud bent u eigenlijk? Wat was u spannendste gevecht? Waarom zegt u dat Starclan bestaat? Ik bedoel ik geloof in Starclan natuurlijk, maar ik wil weten waarom weten we nou wel zeker dat hij bestaat en dat we niet in iets geloven wat niet bestaat? Bent u echt NOOIT onloyaal geweest aan uw clan? Zelfs niet een klein dingetje? Is het buiten het kamp eigenlijk mooi? Waarom heet Shadowclan Shadowclan? Heeft u nog een leuk verhaaltje dat u echt beleefd heeft?' Enthousiast, nieuwsgierig en geheel hyperactief keek ze de warrior aan. Wat zou hij nu gaan vertellen? Misschien ging hij wel vertellen over een ontzettend spannende strijd om leven en dood of iets anders angstaanjagends!

Lovetear grinnikte zachtjes en drukte haar weer naar beneden met zijn poot. Gewillig ging ze liggen, luisterend naar de verhalen van de oude elder. ''Goed dan ik ben 192 manen jonkie,'' miaude hij langzaam en even viel haar mond open, maar al snel deed ze hem al weer dicht. Dat was wel al heel erg oud, werden katten altijd zo oud? Of was hij gewoon een mega oude kat? Nou ja, veel maakte het niet uit, dan had hij al waarschijnlijk veel meegemaakt en had hij dus veel verhalen te vertellen, dat was alleen maar goed! ''En mijn spannendste gevecht, goh even denken hoor,'' Miauwde hij. ''Das best wel lang geleden, maar ik denk dat ik dan toch voor mijn eerste gevecht met de ThunderClan kies. We hebben ze wel flink op hun donder gegeven.'' Miauwde hij op een rustige toon en keek het poesje weer even aan. ''StarClan is overal om ons heen kleintje, StarClan is diegene die zorgt voor de balans tussen alle Clans, ze zorgen voor de prooi die door ons territoria loopt en zij zorgen voor zij die overleden zijn en ze waken over ons vanuit de sterren. Ik heb ze nooit ontmoet, maar onze Leider en de Medicine Cat zijn de enige die echt contact hebben met StarClan.'' Sprak hij op een serieuze toon, ze begreep misschien niet alle woorden, maar het klonk heel wijs! ''Nou misschien een keer, maar dat was in de tijd dat ik nog een apprentice was. ik moest gaan jagen en had zo'n trek dat ik bijna flauwviel. Toen heb ik het eerste vogeltje dat ik had gevangen opgegeten, en dat is niet de bedoeling. Je jaagt altijd eerst voor de Clan en pas dan mag je zelf eten.'' Zei hij eerlijk en glimlachte om de herinnering. Ze wist het wel! Je kon toch niet je hele leven,k de hele tijd de warrior code naleven? Of wel, waren er sommige katten echt zo goed dat ze telkens de warrior code naleefden en echt nooit iets verkeerd deden? Nee; dat kon niet, althans, volgens haar dan... ''Buiten het kamp is het inderdaad mooi, ik hield er altijd van om rond te wandelen. En de Shadowclan is vernoemd naar zijn allereerste leider, namelijk Shadowstar en meer weet ik eigenlijk ook niet echt over de naam van onze Clan.'' Vervolgde hij omdaarna even na te denken.

''Ik kan me nog iets herinneren met mijn mentor, ik was toen al bijna een warrior. Het is niet echt een leuk verhaal, maar ik ga het je toch vertellen. Mijn mentor en ik waren op patrouille langs het donderpad. Ik vond het nooit prettig om daar te lopen, ik heb het nooit prettig gevonden in de buurt van monsters. Dus daar liepen we toen, eigenlijk een beetje kletsend over de aankomende ceremonie. Mijn mentor, Fearflight, en ik hadden het over hoe ik was vooruit gegaan en hij vertelde me dat ik klaar was om een warrior te worden. Ik weet nog hoe blij ik me voelde onder die woorden van hem. Ik heb altijd naar hem opgekeken en had ook echt veel respect voor hem. We hadden ook een hele goede band opgebouwd, omdat hij al best oud aan het worden was was hij voor mij een soort van vader geworden. Ik verloor mijn ouders toen ik ongeveer jouw leeftijd had, ik had veel verdriet en zelfs toen al was Fearflight er voor me om me te steunen.'' Hij glimlachte even bij de herinnering en schudde zijn kop. ''Maar terwijl we daar zo liepen rook ik de geur van de ThunderClan, natuurlijk werden we stil en alert. We vonden de indringer al snel, maar die vluchtte. Hij vluchtte regelrecht het donderpad op en bleef daar in het midden staan. ik keek even opzij naar Fearflight en schrok toen ik hem naar voren zag sprinten, vol het donderpad op. De ThunderClankater vluchtte zijn eigen territoria in maar Fearflight stond daar nog midden op het donderpad.'' Lovetear bleef even stil en keek het jonge poesje nog steeds aan. ''Maar toen verscheen er ineens een monster dat op een hoog tempo het pad afkwam. Ik was aan de grond genageld toen ik het monster recht op Fearflight af zag komen. En wat ik toen deed durf ik nog steeds als levensgevaarlijk te verklaren. Zonder een seconde te twijfelen rende ik het donderpad op, richting Fearflight.'' Hij bleef weer even stil en ademde langzaam in en uit. ''Fearflight stond met doodsangst in zijn ogen te staren naar het aankomende monster en hoorde mij niet schreeuwen. Dus ik besloot het dan maar op een grovere manier te doen. Toen ik hem bijna had bereikt zette ik me met een krachtige sprong af. Voor een onbekende had het geleken alsof ik hem zou aanvallen omdat ik met uitgestrekte poten op hem afvloog. Maar ik viel hem niet aan, Nee dat zou ik nooit doen. Maar ik zette mijn nagels in de pels van Fearflight en gooide mijn gewicht naar de andere kant van Fearflights lijf waardoor hij zijn balans verloor en omrolde.'' De oude kater knipperde even en zuchtte. ''Met mijn actie was ik net op tijd en we vielen weg voor het monster, net voor het monster ons zou verpletteren. Toen het monster voorbij was keek ik om me heen, we waren over de grens heen en moesten zo snel mogelijk terug naar ons eigen territoria. Toen ik naar Fearflight keek zag ik dat hij met grote ogen vol angst daar lag. Zijn ademhaling was zwaar en snel, net als dat van mij. Maar we waren ongedeerd en dat was het beste. Langzaam kwam Fearflight overeind en keek mij aan. hij zei dat mijn actie levensgevaarlijk was en het ons beide het leven had kunnen kosten. Na die woorden rende hij met een noodgang weer het donderpad over. Ik ging hem snel achterna voor er nog een monster zou komen. Eenmaal in veiligheid gingen we zitten en ik vertelde hem dat ik het mezelf nooit zou kunnen vergeven als ik daar maar had gestaan en niks had gedaan. Ook vertelde ik hem wat hij voor me betekende en dat raakte Fearflight. Hij knikte echter alleen maar en liet mij beloven dat ik nooit meer zo'n achterlijke stunt zou uithalen. Ik beloofde het en samen keerde we terug van het kamp.'' Lovetear keek weg van het jonge poesje en zijn blik werd triets toen hij zijn blik op de hemel richtte. ''Jammergenoeg, een paar manen na ons geluk liep een patrouille waar Fearflight in deelnam in de val gelokt. Fearflight stierf tijdens dat gevecht, maar met eer en zoals elke warrior wilde sterven. Hij stierf al vechtend voor zijn Clan, en dat was altijd zijn wens geweest.'' Lovetear keek het jonge poesje weer aan en glimlachte toch weer. ''Ik ben er altijd trots op geweest dat ik zijn apprentice ben geweest. Hij heeft mij een heel hoop geleerd.'' Met die woorden eindigde hij zijn verhaal en gaf een lik over zijn voorpoot. De kleine kitten keek hem met open mond aan, 'Wauw! U bent echt dapper! Was u niet bang toen u voor die auto sprong? U had dood kunnen zijn? En had dat monster u dan niet gezien? Remde hij niet een heel klein beetje af? Want u heeft echt geluk gehad! En gelukkig maar anders kon u mij dit nu niet vertellen!' Even wachtte de kitten op een antwoord, maar al snel besefte ze dat ze nog meer vragen had en begon weer met een vragenaanloop, 'Is de vierboom eigenlijk mooi? Kunt u vandaar niet in de andere territoria kijken? Zijn die eiken echt zo oud? Zijn ze ouder dan u bent? En wat gebeurt er allemaal op z'on bijeenkomst? Bent u er al vaak geweest? Is er al eens iets echt belangrijks overlegt? Is er ooit gevochten op moonhigh en wie heeft er toen gewonnen? Was u daarbij of heeft u dat ook maar gehoord?'

''Het was misschien dapper, maar ik stond werkelijk doodsangsten uit. Ik ben ook echt nooit meer zo bang geweest dan op die dag. En de tweebeen in het monster had ons gezien, maar op een of andere manier kwam het monster steeds sneller op ons af. Maar StarClan was aan onze zijde die dag, zij hebben ons het geluk gegeven.'' Toen grinnikte hij even. ''Gelukkig ben ik er en zal ik zoveel mogelijk van je vragen beantwoorden jongedame.'' Miauwde hij nu geamuseerd. ''En vierboom? Vierboom is een prachtige plek om te zijn voor een Gathering. De maan schijnt dan prachtig over het gras en alle vachten van de katten glanzen extra mooi. En als je goed kijkt kan je misschien de andere territoria zien in de verre verte, en de eiken? Die zijn nog veel ouder dan dat ik ben.'' hij pauzeerde even om te gaan verliggen en zwiepte even met zijn staart. ''En tijdens een Gathering gebeurt er een hoop, voor eens vergeten de Clans hun vijandigheid en kunnen ze gewoon met elkaar spreken. Maar pas wel altijd op met wat je zegt, clangeheimen moeten ook echt geheimen blijven. De leaders vertellen meestal over gebeurtenissen en nieuwe warriors worden voorgesteld aan alle andere Clans. En ik ben er best wel vaak heen geweest, en ook als Elder. En er is nog nooit gevochten tijdens een Gathering, niemand wil de woede van StarClan op zijn hals halen.'' Miauwde hij rustig en keek het jonge poesje aan en gaapte even loom. Daarvan moest ze wel even grinniken, 'Kan u goed katten inschatten? Denkt u dat ik een goede warrior wordt? Hoe vaak mag een kat gemiddeld naar de gathering in zijn leven? Wanneer mag je dit het meest? Als je apprentice bent, Warrior of Elder? Is er al ooit eens een groot geheim verklapt op de gathering van welke clan dan ook? Is er een kans dat je nooit in je leven meegaat met de gathering als je een geheel leven hebt en dus sterft van ouderdom? Sterven er eigenlijk veel katten van ouderdom of sterven de meeste in de strijd? Wie vindt u van de andere clans de liefste clan? En wie de gemeenste? Vindt u al mijn vragen eigenlijk irritant? Want ik zou het kunnen begrijpen, vindt u mij gewoon irritant? Want velen winden mij irritant door mijn vele vragen en mijn vele gespring, maar vindt u dat?' Op de een of andere manier was de mening van deze oude elder erg belangrijk voor haar, misschien omdat het een van de meest gewaardeerde katten was van de clan, hij had immers al een heel leven voor de clan gediend en zoals hij zelf zei, was hij nooit, of nou ja bijna nooit, tegen de warrior code ingegaan, dus dan zou je zeggen dat de clan veel aan hem had gehad. Ondertussen was ze wer rechtgesprongen en was weer van haar ene poot op haar andere aan het leunen.

Lovetear moest nu echt even lachen en keek haar aan. Zo grappig was die vraag toch niet of wel? ''Als ik je irritant vond had ik je nu al weggejaagd kleintje,'' Sprak hij geamuseerd en zwaaide even met zijn staart. ''Je bent leergierig, dat zouden ze juist goed aan je moeten vinden jonge Honeykit. Als je groots wil worden moet je vragen durven stellen, hoeveel het er ook zijn. ''Zacht begon de oude kater te snorren. ''En je gespring? Ach kleintje, het doet een oude kat als mij wel goed om een vrolijk persoon in de buurt te hebben.'' zijn stem bleef vriendelijk terwijl hij het jonge poesje aankeek. Even vroeg ze zich bewonderend af waarom hij toch zoveel wist, maar ook zoveel geduld had! Zij had dat geduld niet en sprong meestal in de ronte en vuurde op iedereen vragen af. ''Hmm even denken...'' Begon hij weer. 'Ik ben best wel goed in het inschatten van anderen. En de Gatherings, ik ben ook niet naar alle Gatherings geweest die er waren toen ik nog een warrior was. Als Elder mag ik als ik wil wel meegaan naar elke Gathering. Maar mijn botten worden stram en ik word oud, ik heb soms het gevoel dat ik de kracht niet heb om bij Vierboom te komen.'' Hij gaf een korte lik over zijn schouder. '' en per kat verschilt het hoevaak ze mogen. Maar nee, er is nooit een geheim verklapt omdat iedereen zorgvuldig nadenkt over de woorden die hij wil spreken.'' Sprak de kater Wijs. ''Vele van onze warriors sterven in de strijd en niet veel katten worden zo oud als ik en leven nog steeds. Maar ik was liever strijdend ten onder gaan, ik voel me nu simpelweg te nutteloos en een blik aan het been. En jongedame, ik heb respect voor alle clans. In allen heb ik wel vrienden, ik beoordeel ze niet. Dat heb ik nooit gedaan.'' De oude kater sloot zijn ogen even en schudde toen zijn kop kort en keek het poesje aan. Even knipperde ze met haar ogen. 'Maar u bent toch geen blok aan het been? Anders kan niemand ooit naar u verhalen als elder luisteren!' sprak ze hem tegen en sprong weer recht, waarna ze haar gewicht de hele tijd van haar ene poot naar haar andere verplaatste. 'Want ik hou wel van katten met verhaaltjes, ik houuuuuuuuu van verhaaltjes!' vertelde ze hyper, 'En zeker van wat actie verhaaltjes, alhoewel droevige verhaaltjes som ook wel leuk zijn. Hebt u al eens grote oorlogen tussen de clans meegmaakt? Waar u echt in moest vechten? Hebben wij dan gewonnen? En wat gebeurd er eigenlijk als de clan die aanvalt wint? Krijgt die dan de grond die hij heeft overwonnen? Maar dat is dan toch niet eerlijk? Want dan hebben zij een groter terrein en kunnen ze meer katten voeden, zijn ze sterker en kunnen ze toch nog meer veroveren? En dan hebben ze uiteindelijk toch alles? Waarom is dat nooit gebeurd? Dat zou toch makkelijk kunnen of niet dan?' Nieuwsgierig keek ze de elder aan, wat zou hij hier op te zeggen hebben, eigenlijk, nu ze er zo bij nadacht, ze dacht vrij veel luidop, maar wie maakte het ook uit, als er maar iemand antwoord op gaf was het goed. 'Waarom vinden katten anderen vermoorden eigenlijk leuk? Want dat snap ik niet van bijvoorbeeld Bloodclan, Waarom vermoorden zij katten? Dat heeft toch geen nut? Weet u waarom ze dat doen?' Vrolijk begon ze rondjes om hem heen te lopen, geheel hyper van alle info die ze bij deze elder extra kreeg. Eens langs gaan in de Elders Den vond zij vanaf nu zeer leuk, ze kreeg extra info en Lovetear had dan gezelschap! 'My mom says I can't learn everything, I said: Challenge Accepted!' mompelde ze even terwijl ze hyperactief rondjes aan het lopen was, toen ging ze weer voor hem staan en vroeg, 'Waarom zeggen ze altijd dat je niet alles kan leren? Dat kan toch wel? Als je hard je best doet kan je toch alles leren? Of niet soms? Hebt u alles kunnen leren? Of kent u ook nog niet alles? Er is toch wel een manier om alles te weten te komen, of kan dat niet?' Even keek ze hem met een schuin kopje aan terwijl ze stilstond, maar al snel begon ze van op haar ene poot op haar andere poot te leunen.

''Kijk kleintje, ik kan niet meer vechten of jagen voor de Clan. Ik ben degene die verzorging nodig heeft en dat is hetgeen dat mij dwars zit.'' Begon hij, terugkomen op haar eerste opmerking. Hij schudde even met zijn gevlekte kop en keek het jonge poesje aan. ''Grote oorlogen zijn er niet geweest jonkie, en gelukkig maar. Want dan zouden er een heel hoop van de grote warriros van alle Clans zich bij StarClan hebben gevoegd. En ja, sommige Clans claimen het gebied dat ze hebben gewonnen, maar dat hebben ze enkel tot de ndere clan het weer terugneemt. Waarom, omdat StarClan het zo verdeeld heeft zodat we allen gelijk kunnen leven en dus niet meer nodig hebben. En makkelijk zou dat nooit zijn gewest, warriors raken in gevechten gewond en zij verliezen hun kracht, en dan heeft de andere Clan weer een voordeel. Het is lastig uit te leggen kleine meid.'' hij nam even de tijd om weer na te denken en knikte toen even voor zichzelf. ''En waarom sommige katten ervan houden om te doden? Ze kunnen zo opgevoed zijn, zo geworden zijn door gebeurtenissen in het verleden of ze zijn zo geboren. En waarom de BloodClan het doet, om te tonen dat ze niet bang zijn om bloed te laten vloeien denk ik. Het is voor hun een manier om te intimideren, anderen bang te maken.'' Hij gaf even een lik over zijn voorpoot en sloot zijn ogen even. ''Het is waar dat je nooit alles kunt leren, want zelfs ik heb nog een hoop te leren. Je kan een hoop leren, wijsheid opdoen waar je ook gaat of staat. Maar niemand kan alles leren. Want er zijn ook dingen die voor ons onbekend moeten blijven. Het is eenmaal zo.'' Hij opende zijn ogen weer en keek het poesje aan, lang liet ze niet op zich wachten, ze zou en moest alles weten, 'Maar als je je hele leven info verzameld, de wereld rondreisd elke kat uithoord, dan moet je toch aan het eidne van je leven alles weten? Op elke vraag toch een antwoord hebben? Al is het maar een eigen mening of opvatting, dan heb je toch op alles een antwoord, dan kan je toch alles weten? Anders is het niet meer leuk! Dan leef je, maar dan weet je zeker dat je nooit alles te weten komt, terwijl je dat wel wilt, want als je alles weet is het leven meeeeega simpel! Is er echt geen enkele manier om alles te weten? Ook geen bes ofzo die je alles laat weten, want die bes eet ik dan maar al te graag op! Dat zou het leven toch een stuk makkelijker maken? Of niet soms? Je weet dan hoe alles in elkaar zit, Je kan met alles overweg en wordt niet meer geïrriteerd door dingen die niet lukken want je weet hoe je het moet aanpakken!' begon de kitten, 'Als ik elke kat zo zou uithoren, elke kat op de hele wereld, dan zou je toch alles moeten te weten komen? Niet dan?' Even was ze stil, maar al snel begon ze weer met een vragenaanval, 'Bent u ooit eens verliefd geweest? Bent u nu nog verliefd? Ik snap het eigenlijk niet helemaal, wat is verliefdheid? Wat voel je dan? Hoe krijg je dat? Moet je daar iets voor doen of is het van te voren beslist op wie je verliefd wordt? Kan iemand jou beïnvloeden bij verliefd worden? Of hangt het helemaal van jezelf af? Zijn er eigenlijk veel verboden liefdes? Want je mag toch niet samen zijn met iemand uit een andere clan? Worden er veel betrapt of weten de meesten het geheim te houden? Maar wat kunnen zij er eigenlijk aan doen? Waarom houd Starclan ze gescheiden? Het zijn immers hun regels! Dat is toch niet eerlijk? Als twee katten van elkaar houden en ze niet in dezelfde clan zitten, dan... Dan moeten ze dus gescheiden leven en mogen ze niks samen doen, of toch weinig, terwijl als hun ouders toevallig in dezelfde clan zitten, mogen ze plots veel meer. Is dat niet oneerlijk?' Waarom ze nu ineens op dit onderwerp kwam? Ze wist het niet, maar eigenlijk interesseerde het haar wel