Haar zure blauwe ogen doorboorde die van de kamp ingang wakers. Ze haatte iedere Kittypet van deze Clan. Iedere Shadowclanner was nutteloos en dachten dat het leven 'zorgeloos' was. Een schrale lach gleed uit haar keel toen ze daar aan dacht. En dan heb je nog die Clan leiders. Ze waren het nog niet eens waard om kitten te zijn! Ze sloeg vol frustratie tegen de grond met haar gitzwarte staart. Lunarleap raspte nog snel een keer met haar tong over d'r gladde vacht, en stond erna sierlijk recht. Het werd eens dringend tijd dat de Clan in goede poten zou vallen! Die Brokenstar en Raindrop mogen met hun staarten tussen hun poten weg lopen! Veel andere dingen doen ze toch niet meer. Haar poten droegen haar naar de Elders. Vaak kon je daar nog straffe verhalen beluisteren van de vroegere Shadowclan. Toen deze Clan nog gevreesd werd! Ze sloot haar ogen, om ze vervolgens te openen, en door de ingang van de den te draven. Ze begroette iedere Elder afwezig, en plaatste haar zelf naast een oudere poes. Niet wetend wie het was maakte ze snel een praatje. 'De Clan zit vol met braaksels, zelfs jullie zijn nog meer waard.' Daagde ze zo half/half de kat uit, maar deels glom er bewondering in haar azuur blauwe ogen. Bewondering voor deze oudere katten, die de Clan mochten dienen in hun goede jaren.