Cloudless night

Slaap wilde haar maar niet te pakken krijgen en onrustig woelde ze in haar nest. Toen ze haar groene ogen opende, zag ze de rustige Nursery voor zich. Ademhalingen van kittens en Queens waren de enige geluiden in de Den, maar Quietkit was de enige die haar ogen niet gesloten had en haar snuitje in haar moeder's vacht had gelegd. Voorzichtig en zo stil mogelijk hief ze zich overeind en stapte over de rand van het nest heen. Bijna.. bijna zou ze deze Den verruilen voor de Apprentice Den, maar.. zou ze daar wel klaar voor zijn? Wat als de Apprentices haar geen nest daar zouden gunnen? Zoveel vrienden had ze er niet, alleen Wolfpaw, maar die kon er ook niet elke uur van de dag haar beschermen. Nerveus slikte ze en verliet de Nursery.

Het eerste wat haar opviel buiten de Den, waren de kleine sneeuwvlokjes die vanuit de hemel naar beneden dwarrelden en met aanraking met de grond verdwenen in het dunne laagje sneeuw. In tegenstelling tot de dikke laag van deze Leafbare, was deze zacht en voelde niet zo heel erg koud aan. De kitten liet haar blik naar boven afdwalen. Voor het eerst in dit barre seizoen kon ze de sterren helder zien fonkelen en voelde ze zich voor een moment niet alleen. Welke StarClan katten zouden op dit moment nu naar beneden kijken en haar zien?

"Wat doe je buiten de nursery kleine kitten?" Ze schrok op van de plotselinge stem en haar groene ogen werden groot, maar ze kalmeerde zich al snel weer. Het was maar een Warrior, een Warrior van haar Clan. De kater keek haar echter niet aan, maar had zijn blik op de Silverpelt gericht. "Uhm.. ik kan niet slapen, dus was ik maar naar buiten gegaan." Mompelde ze zachtjes en keek naar de grond naast zich. Oogcontact maken was nooit echt haar sterkste punt geweest.

"Je weet toch dat kittens niet naar buiten mogen s'avonds, hé?" Ze keek nog steeds niet op en haalde haar schouders langzaam op. "Mama heeft me alleen verteld dat ik niet uit het kamp mocht, 's nachts kan er toch bijna niets gebeuren, elke RiverClan kat is in de buurt." Mompelde ze zachtjes.

"Ja ok maar weet je moeder eigenlijk wel dat hier nu buiten staat?" Ze draaide haar kopje om naar de ingang van de Nursery, waar ze in de schaduwen nog een paar bewegende lichamen zag, ademhalend. "Als ze uit de Nursery komt ziet ze me meteen, dus daar zou ik me niet zoveel zorgen over maken." Sprak ze zachtjes, met haar blik nog steeds op de ingang gericht.

"Is het de eerste keer dat je silverpelt ziet zonder wolken?" Ze richtte haar blik voorzichtig weer naar de sterren en wierp voor een kort moment een blik op de Warrior, maar vervolgens weer snel op de hemel. "Euh.. ja. Ik ben in Leafbare geboren, dus toen waren er altijd wel wolken en deze Leafbare is heel zwaar.. dus.. euh, ja." Ze drukte haar oortjes tegen haar nek, omdat ze gewoon in herhaling was gevallen.

"Ik weet dat leafbare hard is momenteel, weinig prooi om te vangen enzo...". Het werd even stil, maar Quietkit vond die stilte wel even prettig, kon ze nadenken over dingen. "Hoe heet je eigenlijk kitten?" Nog steeds weigerde ze de Warrior aan te kijken, bang om een afkeurende blik in zijn ogen af te lezen. "Uhm.. Quietkit." Mompelde ze zachtjes.