[Med. Cat App. Ceremony] Each end brings a new beginning ~

_{Ze voelde hoe haar geest uit haar lichaam werd gezogen. Echter was het niet dood gaan wat ze meemaakte. Nee, ze zou terug keren. Terug komen op aarde en het kunnen navertellen. Als ze het zich nog herinnerde tenminste, want misschien was dat het wel. Misschien sprak niemand er over, omdat je het je niet meer kan herinneren daarna. Zoals een droom die bij het ontwaken geheel vergeten wordt. De apprentice opende haar gesloten ogen, toen ze zeker wist dat ze niet meer ergens tussen Starclan en de aarde in zweefde. Kleine sterretjes sierden het prachtige landschap hier. Want hoewel het hartje winter was op aarde, stond hier alles in bloei. Voor haar stond een poes. De zilveren tabby vacht leek uit allerlei glinsterende sterretjes te bestaan. Zonder dat ze het merkte staarde de apprentice de poes aan, of beter gezegd de sterren die op haar vacht zaten. Ze had altijd al iets met sterren gehad. Die twinkelende dingen waren gewoon prachtig en nu was ze er omgeven van. Wel, een ding was zeker, dood gaan leek plots heel wat minder erg. Niet dat ze van plan was jong te sterven, maar toch al die sterren om haar heen maakten het toch beter.
[Doveheart]}

Doveheart had toegekeken hoe Maskheart Milkypaw had voorbereid op haar ontmoeting met Starclan en had dan ook gewacht tot Milkypaw in slaap was gevallen voor haar naar Starclan te halen. Nu wachtte ze tot de apprentice haar ogen zou openen wat gelukkig niet al te lang duurde. "Welkom Milkypaw." Begroette ze de apprentice. "Mijn naam is Doveheart en ik ben een vroegere Medicine cat van Thunderclan." Het was altijd wat netter om haarzelf eerst voor te stellen aan de apprentice. Ze wachtte even op een reactie van de apprentice, want iedereen reageerde anders en ze had geen idee hoe deze zou reageren.

_{Ze merkte pas dat ze de poes aan het aanstaren was, toen ze begon te spreken. "Welkom Milkypaw." Begroette ze haar. Hoe kende ze haar naam? Oh ja, ze zat hier in Starclan. "Mijn naam is Doveheart en ik ben een vroegere Medicine cat van Thunderclan." Van die naam had ze wel al eens gehoord. Niet vaak, maar het deed wel een belletje rinkelen. "Het is mij een eer u te mogen ontmoeten," miauwde ze zacht en keek naar de zilveren poes. Ze wachtte op een vervolg, ze wist eigenlijk niet goed wat er zou gebeuren. Wat zou ze zeggen? Wat zou er gebeuren? Ging ze ongeveer hetzelfde zeggen als Maskheart en Firestar hadden gedaan? Zeggen dat ze de nieuwe Medicine Cat Apprentice was? Of ging ze er nog iets aan toe voegen? Zou ze haar tips geven? Regels opleggen en plichten meegeven? Of...}

"Het is mij een eer u te mogen ontmoeten," Kreeg ze terug. "Je hoeft me niet per se met 'u' aan te spreken." Zei ze tegen de apprentice. Ze vond meestal dat het niet nodig was, maar soms wilden ze het toch aanhouden en dan zou ze er niks meer van zeggen, maar het hoefde voor haar niet altijd zo formeel. "Ik ga niet weer een hele ceremonie doen zoals Firestar en Maskheart al hebben gedaan, maar ik heet je in ieder geval welkom als de nieuwe medicine cat apprentice van Thunderclan." Zei ze. "Zullen we een stukje gaan lopen? Het is tenminste wat fijner denk ik dan hier blijven zitten." Zei ze en wachtte op een reactie van de apprentice.

_{"Je hoeft me niet per se met 'u' aan te spreken." Sprak de Starclanpoes. "Oh, oke dan," miauwde ze voorzichtig en glimlachte even. "Ik ga niet weer een hele ceremonie doen zoals Firestar en Maskheart al hebben gedaan, maar ik heet je in ieder geval welkom als de nieuwe medicine cat apprentice van Thunderclan." Zei ze. "Zullen we een stukje gaan lopen? Het is tenminste wat fijner denk ik dan hier blijven zitten." Ze keek even op. Lopen, waarheen? Zouden hier ook gebieden zijn, net zoals op aarde? Of was alles hier hetzelfde en/of 1 terrein? "Is goed," miauwde Milkypaw zacht, ze wou niet tegen de poes in gaan. Wie weet wat ze allemaal kon, welke krachten ze allemaal had over haar. Nee, ze wou Starclan niet tegen zich en een ex-Medicine Cat van Thunderclan al helemaal niet. Daarbij had de poes wel gelijk, waarschijnlijk was het beter om de benen even te strekken dan om hier te blijven zitten.}

"Oh, oke dan," Kreeg ze als reactie op het feit dat ze niet formeel hoefde te zijn. Doveheart wachtte nu alleen nog op een reactie van de apprentice op het stukje lopen. "Is goed," Ze knikte even voor ze begon te lopen en de apprentice wenkte. "Hoe vind je je eerste keer hier in Starclan?" Vroeg ze de apprentice. Er zouden nog wel wat meer keren volgen, maar de eerste keer was toch altijd speciaal. "Het zal soms niet altijd even makkelijk zijn om het pad van een medicine cat te volgen, maar wij zullen als Starclan ons best doen om je te ondersteunen." Zei ze tegen de apprentice. "Ook Maskheart zal als het goed is zijn best doen om je te steunen." Zei ze glimlachend.

_{De poes wenkte haar even en direct liep ze naar haar toe alsof ze bang was de poes kwijt te raken. "Hoe vind je je eerste keer hier in Starclan?" Vroeg ze de apprentice. "Vreemd, maar mooi," miauwde ze, terwijl haar ogen weer een twinkeling van plezier lieten zien. "Het zal soms niet altijd even makkelijk zijn om het pad van een medicine cat te volgen, maar wij zullen als Starclan ons best doen om je te ondersteunen." Zei Doveheart. "Ook Maskheart zal als het goed is zijn best doen om je te steunen." Ze knikte even, "Ik zal zo goed mogelijk mijn best doen," miauwde ze met een glimlach. Pas toen merkte ze dat Maskheart niet in de buurt was. "Waar is Maskheart eigenlijk, die was toch ook naar Starclan gereisd?" vroeg ze toen verbaasd. Ja, dat wist ze zeker, ze had hem zelf zijn neus tegen de moonstone zien drukken.}

"Vreemd, maar mooi," Doveheart knikte bij deze woorden. Ze kon nog haar eerste keer herinneren, dat was ook heel apart geweest, maar ze had het echt geweldig gevonden. "IK zal zo goed mogelijk mijn best doen," Zei de apprentice toen. "Dat geloof ik graag." Zei ze terug. "Waar is Maskheart eigenlijk, die was toch ook naar Starclan gereisd?" Die vraag had ze ergens wel kunnen verwachten en ze wist ook wel dat Maskheart ergens hier in Starclan moest zijn, maar waarschijnlijk ergens met een andere kat. "Hij is als het goed is wel ergens hier in Starclan, alleen op een andere plek en met een andere kat. Je zult hem waarschijnlijk wel weer zien als je wakker wordt." Legde ze uit. Meestal had iedereen namelijk zijn of haar eigen droom en kwam er geen andere kat in voor, maar heel af en toe kwam het wel eens voor.

_{"Hij is als het goed is wel ergens hier in Starclan, alleen op een andere plek en met een andere kat. Je zult hem waarschijnlijk wel weer zien als je wakker wordt." Legde ze uit. Ja, ze mocht hopen van wel, anders kwam ze niet meer thuis. Dan had ze een klein probleem. En niet alleen zij, maar ook de rest van de clan, dan zaten ze immers zonder enige Medicine Cat en niemand die het hen kon leren. Nee, dat zou lichtelijk rampzalig zijn. Pas toen merkte ze dat ze in haar eigen gedachten verzonken was en dat het dus stil was geweest tussen hen. "Dus.." begon ze toen maar, de stilte doorbrekend. "En nu?" Ze wist niet wat er ging gebeuren, maar ze wist ook niet wat ze moest zeggen of vragen. Dus ze wachtte maar tot de poes iets ging zeggen.}

Het was al een tijdje stil gebleven en Doveheart had het maar zo gelaten. Als de apprentice nog vragen had kon ze die stellen, maar het leek erop dat Milkpaw geen verdere vragen had. "Dus.." Ze keek even opzij toen de apprentice begon te spreken. "En nu?" Ze keek even voor haar uit, het zou niet lang meer duren voor Milkypaw terug zou moeten gaan. "Je hebt niet veel tijd meer voor je terug moet gaan." Begon ze maar. "Ik wil je dus alleen nog zeggen dat mocht je me ooit ergens voor nodig hebben, dan zal ik hier zijn. Er komen namelijk misschien dingen die je niet aan Maskheart kunt vragen of zeggen en dan kun je altijd hier terecht." Het was geen verplichting. Milkypaw hoefde het niet te doen, maar ze wilde toch duidelijk maken dat ze hier wel zou zijn als het echt nodig was.

_{"Je hebt niet veel tijd meer voor je terug moet gaan." Begon de Starclanpoes, "Ik wil je dus alleen nog zeggen dat mocht je me ooit ergens voor nodig hebben, dan zal ik hier zijn. Er komen namelijk misschien dingen die je niet aan Maskheart kunt vragen of zeggen en dan kun je altijd hier terecht." Even hield Milky haar kopje scheef. Dingen die ze niet aan Maskheart kon vragen of zeggen? Zoals wat? Wat vragend staarde ze voor een paar tellen voor zich uit, maar ze besloot het niet te vragen. Zoals de poes zei, er was niet veel tijd meer en dat voelde ze ook. Ze voelde dat ze binnenkort weer terug zou keren. Terug naar aarde, weg van hier. Ze knikte nog even dankbaar naar Doverheart en wierp toen een laatste blik op Starclan.

[And The Journey Continues]}