Let the games begin. {&Mr. Bond}

Hij kreeg een begroeting terug, en zag hoe ze haar staart uitdagend bewoog, "Met wie heb ik het genoegen?" Een mysterieuze glimlach verscheen op zijn gezicht, en ook hij zwaaide een keer uitdagend met zijn staart. "Raad maar," Was alles wat hij zei, waarna hij ging zitten, en haar niet aankeek. Zijn blik bracht hem verder, en een plan vormde zich verder, deze poes zou zijn afleiding zijn, maar dan moest haar eerst maar eens leren kennen. De vraag is, met wie heb ík het genoegen?"

Ze glimlachte, en noemde hem prince charming, wat hem weer aan het lachen maakte. De kater had een volle, vrolijke lach, maar liet niet merken dat alle vrolijkheid er voor de sier zat. Want op het moment brandde er een allesverdervend vuur in hem, dat alles en iedereen om zich heen pijn wilde doen. Het moest alleen zorgvuldig, en langzaam aan gebeuren, dus speelde Bond het spelletje mee. Gelukkig gaf ze hem wel haar naam, en binnenin maakte de kater een 'mental note' Asha, mooi, kort maar krachtig, zo zou ze het waarschijnlijk dan gaan verdedigen. "Leuk je te ontmoeten Asha, wil je dan toch mijn naam maar weten?" Hij sprak charmant, maar gereserveerd, bang om in een keer teveel informatie te geven. Dat kon de kater nu namelijk niet gebruiken.


~ Late reactie ^^"

Hij keek haar glimlachend aan, zich afvragend wat ze nu dacht, en of hij al door de mand gevallen was. Het antwoord werd al snel duidelijk, nee. . "Dat zal wel handig zijn, anders blijf ik me altijd afvragen wie die charmante kater nou eigenlijk was." Hij grinnikte, nep, maar dat merkte de poes hoogstwaarschijnlijk niet. In zijn hoofd herhaalde hij dat zinnetje. . "Dat zal wel handig zijn, anders blijf ik me altijd afvragen wie die charmante kater nou eigenlijk was." Nou oké dan, "Mmm, ik weet niet, misschien als je mijn naam weet, ben ik niet meer de charmante kater.. En dat zou wel jammer zijn denk je ook niet Asha?" Hij sprak haar naam vloeiend uit, zodat hij nog mooier werd dan hij al was. Want ja, je moest wel wat voor je speeltjes doen, niet?

Ze glimlachte, en de kater merkte dat zijn lege gevoel vanbinnen al een beetje begon te verdwijnen, dit spel was leuk, en niet zo'n beetje ook. Het werkte verslavend. "Dat is waar, maar ben ik niet de gene die dat moet bepalen?" Hij knikte bedenkelijk, "Oke dan, the name's Bond, James Bond," Hij keek haar mysterieus aan, en zette een paar stappen in haar richting, tot hij vlak naast haar stond. Daar fluisterde hij in haar oor, "En, is mijn naam goedgekeurd?"

Ze vond het goed, en hij grinnikte, dit ging allemaal te makkelijk. Hij trok zijn hoofd even weg bij de poes en keek haar in de ogen, "Waar is je vriendje, poes?" Het was een belangrijke vraag, want als ze al een mate had, zou dit natuurlijk nooit lukken, of het zou dubbel zo erg zijn. Niet dat dat erg was, maar iniedergeval wel lastiger..

~ Sorry no inspi at all..

Hij grinnikte bij haar antwoord, en keek met zijn eng groene ogen in die van haar. "Nee," Sprak hij zacht, "Ik ben niet bang, nooit niet.." Het klonk onheilspellend en niet echt positief, eerder eng en mysterieus. Haar volledige antwoord vond hij toch ergens wel jammer, want hij had eigenlijk wel weer eens zin in een goed gevecht. Misschien zou hij ooit nog wel eens een keer random iemand aanvallen. De kater verzonk even in gedachten, en keek toen met een grijns naar de poes. "Heb jij het ook zo koud?" Het was overduidelijk dat Bond het niet koud had, en zijn ogen kregen een gekke glinstering.