I'm just exploring [Camee]

Zo vrolijk als het kleine ding was, huppelde ze door de koude sneeuw heen. De grijze kitten vond het witte spul leuk, kleurde mooi bij haar vacht en voelde zacht onder haar voetjes. Ja, Camee kon wel wennen aan dit spul. Haar roze neus gleed door de sneeuw heen en kort nieste ze, aangezien ze de sneeuw opgesnoven had. Speels duwde ze tegen haar broertje aan, waarna ze zacht in zijn oor beet. Maar andere broertje beet haar weer, waarna zij een van haar zusjes te pakken kreeg. En zo ging het spelletje door, iedereen greep elkaar en probeerde elkaar te overwinnen. Natuurlijk ging het allemaal zacht en speels, hoewel Camee er best fel in was. Ze wilde winnen, ze wilde de beste zijn. Opeens drong geluid door haar oren heen en automatisch hief ze haar koppie omhoog. Haar netvliezen lieten haar zien dat de bosjes bewogen, waar Camee dan ook nieuwschierig op af stapte. Haar broertjes en zusjes speelde verder, haar ouders waren een eindje verderop. Al snel was het kittentje bij het bosje aangekopen en langzaam kwamen haar pootjes tot stilstand. Een andere kat, een zwart witte, kwam de bosjes uitgerold. Camee hield haar kopje schuin, wist niet goed hoe ze op het katje moest reageren. Ze was niet bang of iets, ze wist gewoon niet goed wat te zeggen. "Wie ben je, en woon je hier?" Vroeg de kitten aan haar en Camee keek kort om naar haar familie, die een eind verderop waren. "Ik woon hier, ja. Dus dit is mijn huis, daarom ben jij de gene die zijn naam eerst moest zeggen." Miauwde ze liefjes. Het was gedurfd om zo iets te zeggen op zo'n jonge leeftijd, haar ouders noemde haar soms brutaal. Maar Camee bedoelde het helemaal niet verkeerd, ze wilde eerst de naam van de poes voor haar weten voordat ze de hare gaf. Zo iets had haar vader haar verteld, je naam was speciaal. Speels zwiepte Camee met haar staartje.

"Ik Heet Lola, maar van mijn papa mag ik eigenlijk mijn naam niet tegen vreemdelingen zeggen" Piepte het zwart witte kittentje voor haar. Camee bekeek de poes, ze was een stukje ouder dan haar. Al leek er niet veel leeftijd tussen te zitten, ze wist het niet precies. Ook ging het geen seconde door haar hoofdje heen dat deze kitten eigenlijk een indringen op hun terrein was. En aangezien zij de enige was die haar opgemerkt had, moest ze het eigenlijk tegen haar ouders zeggen of het katje zelf verjagen. Maar Camee zag enkel een nieuwe vriend en speel kamaraatje in de poes, dan een vijand. "Ik heet Camee." Antwoorde de poes trots. Ze was trots op zichzelf, misschien ietwat arrogant. Ze had al een heel uitgesproken karaktertje voor zo'n klein ding. Maar dat moest ook wel als Roque. "Ik woon met mijn papa trouwens, alleen met mijn papa..." Het kittentje was nog te klein om te begrijpen wat de ander hier mee bedoelde, dat ze alleen met haar vader was. "Ik met mijn papa, mama, broertjes en zusjes." Ging ze er vrolijk op in. Misschien niet taktisch, maar wat kon je verwachten van een kitten die net een paar weken zijn oogjes kon openen? "Ik was op verkenningstocht, maar toen viel ik in dit bosje" Camee knikte, bekeek het bosje even. "Heb je nergens pijn? Mijn mama wilt vast wel eventjes naar je kijken. Zij is heel goed in het verzorgen van pijn." Miauwde Camee en het grijs/witte poesje keek om naar haar moeder. Kasumi verzorgde Camee altijd heel lief, als Bond het niet deed, als ze ergens pijn had. En dit rouwdouwertje had nogal vaak ergens last van. De groene oogjes van Camee stonden vriendelijk en nieuwschierig op Lola gericht.

"Ik heb nergens pijn hoor, dankje" Verzekerde de zwart/witte poes. Camee knikte, haar tong ging snel over haar neusje heen. De grijze staart sloeg nieuwschierig en speels op en neer, ze vond het allemaal reuze spannend wat er gebeurde. Een vreemde kat op hun terrein, zij die er verantwoordelijk voor was terwijl ze nog zo jong was. Camee vond het allemaal geweldig. "Ik ben mijn broertjes en/of zusjes kwijt" Het grijs/witte poesje was even stil, wist niet goed wat te zeggen. "Je mag er anders wel eentje van mij lenen? Gloomy is heel lief, Rubble en Aïke ook. Filia is mijn liefste zusje, maar je zou haar ook best voor een dagje mogen lenen." Miauwde Camee lief. Ze vond het altijd erg leuk met haar siblings, zou niet moeten denken om zonder hun te moeten leven. En ze wou best wel delen met hun, hoewel ze Filia het liefst zelf had. Maar als Lola graag Filia wou lenen, mocht het best. "Maar.. Is alles goed met je broertjes en zusjes? Of weet je dat niet? En waar zijn je papa en mama eigenlijk?" Camee's groene ogen keken om het poesje heen en probeerde enkele andere katten op te merken, maar tevergeefs.