time to train -Spottedpaw-

Haar oogjes begonnen weer hoopvol te glimmen toen haar mentor zei dat het niet erg was. Een blije glimlach sierde haar lippen toen ze weer overeind sprong en haar gevlekte vachtje uitschudde. "Vandaag gaan we de grenzen van het territorium verkennen" Miauwde haar mentor al, voordat ze zelf had kunnen vragen wat er op schema stond. Een nieuwsgierige uitdrukking kwam op haar gelaat te staan toen ze Owlflight aankeek. "Weet jij wat het Thunderpath is?" Damn, direct al een vraag! Koortsachtig dacht Spottedpaw na, maar kon helaas niet op een antwoord uitkomen. Ze had er al wel eens van gehoord, maar wist niet goed meer wat het nu precies moest voorstellen. "Nee.. Maar de naam klinkt wel wat eng." Beaamde ze terwijl ze haar amberkleurige ogen in die van haar mentor priemde. Uiteindelijk was dit nog maar haar eerste training, ze kon niet van haarzelf verwachten dat ze meteen alles al kon.. Spottedpaw schudde eventjes haar kopje om die gedachte ergens in haar achterhoofd te proppen en keek even naar de grond. Wanneer zouden ze vertrekken? Het vragen durfde ze niet, aangezien ze niet onbeleefd wou overkomen. Olwflight zou wel aangeven wanneer ze gingen vertrekken, toch?

"Het is ook eng" Verklaarde haar mentor, waardoor haar amberkleurige oogjes juist nieuwsgieriger gingen glanzen. Als het donderpad werkelijk waar zo eng was als haar mentor verklaarde, dan wou ze dat pad wel eens met eigen ogen bekijken! Ze zou later haar mening erover wel geven. "kom mee" Zei Owlflight tegen haar, waardoor ze terug uit haar gedachten werd gesleurd en de bruine tabby even nakeek, waarna ze zelf ook in actie schoot en haar mentor volgde. "Is het Thunderpath gevaarlijk?" Haar stem klonk nieuwsgierig; Als het eng was... was het dan ook gevaarlijk? Haar gevlekte kopje ging in een schuine positie staan terwijl ze de krijger volgde. Voor hetzelfde geld was het Thunderpath inderdaad gevaarlijk, en zou er iets gebeuren omdat zij niks van die status afwist.. Haar voetzolen raakten steeds vaker na elkaar de grond aan, met moeite trippelde ze achter de oudere kattin aan. Spottedpaw was lang nog niet zo groot als Owlflight, en had zekerst een veel slechtere conditie dan haar mentor. En aangezien ze al de helft van haar energie had opgedaan met als een halve gare naar haar mentor toe te rennen daarnet, wist ze dat dit nog een laaange dag ging worden.

"Het thunderpath zelf is ongevaarlijk" Een opgeluchte zucht verliet haar mond bij die woorden. Ze draaide haar kopje even om en bekeek het gebied dat ze achter zich had gelaten. Het leek haar wel duidelijk dat ze bijna bij een grens waren gearriveerd, anders vond ze het Windclan territorium wel abnormaal groot.. "Maar voor de monsters die er overheen lopen moet je goed opletten" Een rilling liep over haar ruggengraat. Monsters? Wat waren dat dan? Spottedpaw beeldde zich gevaarlijk grote beesten in en begon te huiveren bij de gedachte alleen maar al. "Vallen die monsters ons aan?" Vroeg ze met grote amberkleurige ogen terwijl ze achter de bruine poes aan trippelde. Echter reageerde Owlflight niet meteen, en wees ze eerst het thunderpath aan. "Dit is het thunderpath, en tevens de grens met shadowclan" Nieuwsgierig stapte ze van achter haar mentor vandaan en staarde ze naar het donkergrijze pad dat als een slang over de vlakte heen kronkelde. Voorzichtig zette ze haar pootje neer op de hete grond ervan, en trok ze haar neus op bij de afschuwelijke geur die er van af kwam. "Is het normaal dat het zo stinkt?" Vroeg ze met haar oortjes in haar nek gelegd, terwijl ze het pad nog wat beter bestudeerde.

Haar amberkleurige oogjes werden groot door wat haar mentor zei, vooral omdat ze haar waarschuwde iets niet te doen, en ze dat nu juist wél deed. "Ze kunnen niet van het thunderpath af, dus zolang jij daar vanaf blijfd, zal je ongedeerd blijven" Wat paniekerig sprong ze naar achter en keek ze naar haar witte pootjes die zonet nog op het warme pad hadden gestaan. Echter leek Owlflight minder geschrokken dan haar te zijn, aangezien ze moest lachen om haar volgende vraag. "Daar is niets vreemd aan" Verkondigde ze, waardoor Spottedpaw haar kopje wat schuin ging houden. "Bijna alle slechte dingen, ruiken vies" Plots drong het haar weer te binnen dat dit ook de grens was met Shadowclan, dus wat Owlflight bedoelde was dat de Shadowclanners stonken? Een soort van grijns kwam op haar gelaat te staan bij die gedachte. Echter schudde ze nadien haar kopje en keek ze weer wat neutraal voor zich uit. Ze mocht niet lachen met de gewoontes van anderen, ze zou het zelf ook niet leuk vinden als iemand zei dat ze stonk.. Want dat was niet zo, toch? De calico poes schudde haar kopje en keek de oudere bruine kattin weer aan. "Gaan we verder? Het is hier zo eng," Miauwde ze zachtjes, waarna een luid gebrul haar aandacht trok. Wat nieuwsgierig keek ze terug om naar het thunderpath en vielen haar amberkleurige ogen op twee blinkende wezens die vlak achter elkaar aan racete. Ze voelde de grond onder haar pootkussens trillen en sprong met een zachte kreet naar achter. Zodra de monsters weg waren, keek ze geschokt naar Owlflight. "Waren dat de monsters die je bedoelde?" Vroeg ze met bevende stem terwijl haar ogen, welke even rond waren als de maan, de donkere strook voor haar strak in de gaten hielden.

"Ja" Antwoordde de bruine poes slechts, waarna ze zich omdraaide en met haar staart gebaarde dat ze moest volgen. Gehoorzaam trippelde Spottedpaw naar haar mentor toe, het thunderpath met plezier achter zich latende. Ze zou een andere keer wel op onderzoek uitgaan, voor nu moest ze zich enkel concentreren op haar training. "Weet jij wat de Fourtrees zijn?" Spottedpaw schudde haar kopje als teken dat ze dat niet wist, en keek voor zich uit. Hoe kon ze dat al weten? Ze was nog nooit het kamp uit geweest! Echter had ze wel het gevoel dat de fourtrees ergens centraal gelegen waren, zodat iedere Clan ongeveer even ver moest reizen om er te geraken. "Gaan we daar nu naar toe?" Vroeg ze nieuwsgierig waarna ze haar mentor voorbij huppelde van de energie die ze had gekregen. Ze kon niet wachten om die vierboom te bewonderen met haar eigen ogen! Ze had er al vele verhalen over gehoord van de elders, dus vond ze dat het wel eens tijd werd dat ze er zelf naar toe ging!

"De fourtrees is de plek waar het territoria allevier de clans samenkomen" Ah, zoals ze al gedacht had! Maar ze had geen idee waar de andere territorium's te vinden waren, laat staan dat ze wist waar alle grenzen gelegen waren, dus had ze alsnog geen flauw idee waar die vierboom zich nu precies bevond. Nou, ze wist eigenlijk al wel één grens, die van Shadowclan gelegen aan het thunderpath. Haar nekharen rezen even overeind bij de herinnering aan het stinkende pad waar reusachtige monsters over heen raasde. Nooit zou ze er ook nog maar aan denken om die grens over te steken, dus als Shadowclan ooit een grens overtreder had dan moesten ze maar niet aan haar denken! Haar aandacht werd weer getrokken door haar mentor welke haar een redelijk verdachte vraag stelde. "Ken jij het verhaal van de tawny Owl?" Wat nieuwsgierig hielt ze haar kopje schuin, waarna ze wild nee kikte. "Nee, hoe gaat het verhaal?" Vroeg ze, oprecht nieuwsgierig terwijl ze het gestalte van de kattin vast hielt met haar amberkleurige blik.

Met grote amberkleurige ogen volgde ze het verhaal. Ze nam iedere detail in zich op, de naam van de leader, het gedoe met de uil. Maar na een tijdje vond ze het verhaal wat te overdreven worden, en keek ze haar mentor slechts met een opgetrokken wenkbrauw aan toen deze klaar was met praten. "Je verwacht toch niet dat ik dat geloof, hé?" Vroeg ze, haar stem neutraal houdend. Ze sloeg even met haar staart in de lucht waarna ze even met haar blik over het weiland gleed. Alles zag er zo groot uit.. Het was net zoals ze verwacht had. Ze kon niet wachten tot ze eens alleen mocht gaan jagen, dat ze alle vrijheid had die ze wou.. Spottedpaw begon nu al zachtjes te glimlachen bij het gedacht dat ze op volle snelheid over de vlaktes rende, met de wind in haar vacht en ze even al haar zorgen kon vergeten.