Cannot allow this

Mintfang || Ik reageer wel ^^

Met langzame passen liep de kater door het territorium. Hij was vandaag op patrouille gezet en had besloten om grondig te werk te gaan. De laatste paar keren was hij vaak andere patrouilles tegengekomen aan de andere kant van de grens en dat was niet altijd goed gegaan. Gelukkig ging het vaak met een woordenwisseling uitéén, maar je wist nooit. Hij kon niet eens meer bijhouden met welke clans Windclan nou eigenlijk ruzie had, ze waren voor hem allemaal één pot nat. Het gras kraakte bij elke stap, hij deed dan ook niet echt zijn best om stil te zijn. Ineens kwam een vreemde geur zijn neusgaten binnen, Thunderclan? Wat moest de thunderclan nou bij hun territorium. Hij was er zich van bewust dat hij de rest van de patrouille had verlaten en nu in zijn eentje liep, en aan de geur te ruiken was het meer dan één kat, maar hij moest kijken. Licht in elkaar gedoken sloop de kater erheen, maar nog steeds zo snel als alleen een windclanner kon zijn. Van een afstandje hield hij de katten, het waren er drie, in de gaten en volgde hun gesprekken. Het klonk niet alsof ze iets ergs van plan waren, zo zagen ze er in ieder geval niet uit. Één van de drie herkende hij als Silverfang, de deputy van de Thunderclan. Toch wel nieuwsgierig kwam hij omhoog uit de bosjes en maakte hij de laatste paar meters naar de drie katten, tot hij uit het lange gras voor hun kwam te staan. ”Gegroet Silverfang.” Hij had bedacht dat deze kater wel de leider van het groepje zal zijn, bovendien wist hij de namen van de anderen toch niet. ”We staan te springen om naar de Windclan te komen zie ik?” Zei hij sarcastisch. De ongeamuseerde blik van de Thunderclan deputy was hem zeker niet ontgaan. Zijn eigen blik stond emotieloos, met lichte spot.

Mintfang ||

De blikken van de twee andere katten waren hem niet ontgaan. Ze mochten hem niet, dat zag hij nu al. Boeide het hem? Neh, niet veelm zolang ze maar wijs hun mond houden. Silverfang deed een stap naar voren en kwam dichterbij hem. "Ik moet Everstar spreken," Klonk zijn stem kalm. "Het is dringend, maar we wilden niet zomaar voet zetten op jullie territorium. Kan jij ons naar het kamp begeleiden?" Mintfang kneep ze ogen even wat dichter en bekeek de drie katten. Ze leken niet alsof ze hem aan wouden vallen, anders hadden ze het al gedaan. In het kamp waren veel meer katten, dus het zou erg dom zijn om een zelfmoordactie zoals die te beginnen. Hij zuchtte even en keek toen naar Silverfang. ”Ik zal jullie ernaartoe leiden.” Klonk zijn lage stem en hij knikte even naar de kater. ”Volg mij, we gaan rennen, want het is nog een eind.” Hij wachtte even op het seintje van de deputy en draaide zich toen om. ”Het is vrijwel alleen rechtdoor, pas op voor takken op de grond.” Na nog een knik begonnen zijn poten te bewegen en na een paar seconden was hij al aan het rennen. Iedereen was ervan op de hoogte dat Windclankatten snel waren, dus hij ook. Hij was nog lang niet op zijn volle snelheid, maar hij wou niet te ver van de drie andere katten afgaan, dus moest hij zich aanpassen aan hun tempo. Hij keek tussendoor naar achteren en riep wat als ze een bocht moesten nemen, maar voor de rest repte hij geen woord naar de vreemdelingen.