Hunting like a pro {Cinderpaw.}

"Misschien.", grijnsde de poes. Hij haalde zijn beste acteertalenten boven (wat hij toch al niet had) en trok een verbaasd gezicht. Of dat was toch de bedoeling. In werkelijkheid zag het er meer uit alsof hij net een zure citroen had binnengekregen, maar dat was niet erg. Ze wist wel wat hij bedoelde. Hopelijk. "Hoe bedoelt U, mijn koningin?", vroeg hij speels? "Bent U te goed voor deze arme stakker?" Een piepklein glimlachje vormde zich op zijn gezicht. Dyingpaw zwaaide eventjes met zijn staart, alsof hij wou zeggen: "jij bent te goed voor mij!" Maar zijn ogen vertelden iets anders.

Ze grinnikte toen ze zijn 'verbaasde' gezicht zag. "Hoe bedoelt U, mijn koningin?", vroeg hij speels. "Bent U te goed voor deze arme stakker?"ze keek hem vrolijk aan. 'Wat zal ik zeggen,Heer van de Lente. U moet het omdraaien Heer,tenslotte bent U te goed voor mij!',antwoordde ze ingewikkeld. Een grote glimlach was op haar gezicht verschenen en zo bleef ze hem aankijken.

"Wat zal ik zeggen,Heer van de Lente. U moet het omdraaien Heer,tenslotte bent U te goed voor mij!", antwoordde Cinderpaw. De zwarte kater trok één wenkbrauw op in een komisch, niet-begrijpend gezicht. "Nu word het ingewikkeld, edelachtbare.", zei hij met een lach in zijn stem. "Oh, pardon, ik bedoelde Hoogheid." Hij plooide zijn lip in een pruillipje, eentje waar je niet boos op kon zijn.

"Nu word het ingewikkeld, edelachtbare.", zei hij met een lach in zijn stem. "Oh, pardon, ik bedoelde Hoogheid." Hij plooide zijn lip in een pruillipje, eentje waar je niet boos op kon zijn. Ze grinnikte en gaf met haar staart een zachte por in zijn zij. 'Kom gekkie,dan gaan we naar de outlook rock,genieten van de zon',zei ze glimlachend en maakte aanstalte om te gaan.

"Kom gekkie, dan gaan we naar de outlook rock,genieten van de zon", glimlachte Cinderpaw waarna ze aanstalten maakte om te vertrekken. Dyingpaw trok eventjes een sprintje om weer naast haar te kunnen lopen. "Ik volg U, mijn koningin.", zei hij met een knipoogje en een klein buiginkje. Ze kwamen aan bij de outlook rock. De zwarte kater klom naar boven en hurkte toen naar beneden om Cinderpaw erop te helpen. Dat moest niet makkelijk zijn met haar verminkte poot.

"Ik volg U, mijn koningin.",zei de kater en knipoogde. Ze grinnikte en liep verder naar de outlook rock. De zwarte kater klom naar boven en hurkte neer waarna hij hielp om de grijze poes omhoog te helpen. Half krabbelend en half klimmend kroop ze moeizaam door haar verminkte poot op de rots. Eenmaal daar boven ging ze dicht tegen de kater aan zitten en spinde zachtjes.

Uiteindelijk geraakte ook Cinderpaw op de rots. Nu zaten ze naast elkaar naar de zon te kijken, die langzaam onder ging en de hemel bloedrood kleurde. Rood, de kleur van liefde. Hoe toepasselijk op dit moment. Zachtjes legde hij zijn kop in haar nek. Dyingpaw deed één oogje dicht en spinde. Dus dit was hoe liefde voelde? Dara kon hij wel aan wennen..

Ze voelde de kop van de kater in haar nek en voelde hoe hij spinde. Dat zorgde ervoor dat ze luider begon te spinnen,het ging automatisch. Ze keek even naar de zon die onder ging en een mooie rode gloed afgaf tegen de horizon. Dit was dus liefde,geen spelletje maar échte liefde. Ze kreeg het warm van binnen en sloot even haar grasgroene ogen die altijd een twinkeling van vreugde en liefde had. Als sneeuw voor de zon vergat ze haar poot en voelde een zachte briesje door haar grijze vacht waaien,het leven kon mooi zijn!

Langzaamaan werd et steeds donkerder. Bij de zwarte kater begon het steeds meer te dagen dat ze terug zouden moeten naar het camp.. Maar hij wou dit moment niet verpesten. "Cinder?", fluisterde hij zachtjes. De zwarte kater en de grijze poes zaten daar op de rots, naast elkaar, alsof zij de enige op de wereld waren. Maar ooit moest het besef komen...

~Flut Xd Misschien kan dat andere topic vervolg zijn op dit?

"Cinder?",fluisterde de zwarte kater. Ze draaide haar kopje naar hem toe. 'We moeten zeker terug hé?',antwoordde ze zachtjes. Haar ogen bleven op de kater gevestigd en het leek alsof de hele wereld verdween,behalve de kater en zij. Ze wist wel dat ze terug moesten maar ze wou niet,het was net een droom die elk moment voorbij kon zijn,een droom die niet waar was. Ze schudde even met haar kopje,nee dit was geen droom,dat wist ze zeker.

~Slim plan,dat ze dan ergens gaan schuilen zijn ofzo omdat het hard begon te sneeuwen ofzo.

"We moeten zeker terug hé?", vroeg Cinderpaw zachtjes. De zwarte kater knikte. Langzaam kroop hij van de rots, hoewel zijn ogen op Cinderpaw gevestigd bleven. "Ik zal je naar beneden helpen.", fluisterde Dyingpaw, nét luid genoeg om verstaanbaar te zijn.
~Kort & goed plan ^^ wel één klein probleempje.. Daar zijn ze al warrior & elder, en hier nog niet echt x'D Of we moeten doen dat dit allemaal de dag voor de ceremonie gebeurt, en in dat topic ook nog apprentice namen gebruiken?

"Ik zal je naar beneden helpen.",zei de kater net verstaanbaar. Onhandig en half vallend,half krabbelend kwam ze uiteindelijk beneden aan. Ze keek even de kater aan en knikte dankbaar. Ze wierp een blik op de lucht en zag dat de zon al laag stond.

~Flut,kan,of ze zijn na de ceremonie terug gegaan?~

Cinderpaw viel half van de rots af, maar kwam uiteindelijk toch veilig op de grond aan. Zwijgend liepen ze naast elkaar, richting het camp. De zon was nu helemaal verdwenen en langzaam kwam de maan op. die glansde maar zacht vannacht, waardoor alles donker was. Gelukkig voor hen hadden ze een goed ontwikkeld nachtzicht. Ze kwamen aan bij het camp. "We moesten maar eens gaan slapen.. Morgen is de ceremonie.", fluisterde hij. In het camp waren nog enkele warriors wakker, die hen nieuwsgierig aankeken. Maar Dyingpaw trok zich daar niets van aan, en ging naar de apprentices den. Maar voor hij naar binnen ging, draaide hij zich om en keken zijn blauwe ogen vragend naar Cinderpaw. Zou ze naar de medicine cats den gaan of voor deze ene nacht toch bij hem gaan slapen?

~Ik hoop dt je het goed vind dat we dat doen x'D

"We moesten maar eens gaan slapen.. Morgen is de ceremonie.",ze knikte en liep het camp binnen. Ze twijfelde maar negeerde sommige warriors die een blik naar hen wierp. De kater was richting de apprentice den gegaan. Snel liep ze achter de kater aan,één nacht in de apprentice den kon toch geen kwaad? Tenslotte was ze nog steeds een apprentice. Ze volgde rustig de kater en ging naast hem liggen waarna ze snel in slaap viel.

~Ik vind veel best XD,maar niet handiger als de ander topic zeg maar na de ceremonie is?

Hij voelde hoe Cinderpaw naast hem ging liggen. Vredig lagen ze naast elkaar, alsof het altijd ze geweest was. Misschien was dit het lot? Als dat zo was, dan was het gewéldig. Langzaam viel hij in slaap, de lichte ademhaling van Cinderpaw naast hem. Ja, dit was fijn.

~Dat bedoelde ik :3
Oja, dit topic is nu gedaan denk ik?

Cinderpaw sloot haar grasgroene ogen toen ze de vertrouwde vacht van de kater tegen haar voelde,al snel viel ze in een diepe slaap.

~Jup,topic is gedaan c: