Freedom! im a warrior "ahah i like it." (open)

Willowkit was wakker geworden van zonhoog. Het was al midde op de dag.

'Vandaag gaat Willowkit de wereld redden.' fluisterde ze met een grote glimlach op haar grijs gestreepte snoetje. De kleine kit sloop traagjes uit de Nursery. Ze maakte veel lawaai, maar de katten rond haar in het kamp maakten nog meer lawaai. 'iep' riel ze geschrokke terwijl ze struikelde over een steentje, waarna ze snel terug recht sprong en met pretoogjes rond zich keek. Of niemand had iets gehoord of iedereen deed alsof. Willowkit koos het eerste.

Zachtjes sloop Willowkit voetje voor voetje naar voren, naar de uitgang van het kamp. De grote donkere uitgang met de scherpe blinkende doorns doemde op in haar zicht en Willowkit liet zijn mondje bewonderend open zakken. 'ik ga de wereld verkennen en redden! Ik word warriooooooor!' fluisterde ze piepend met een nog grotere imlach en verwachtingsvolle fonkel oogjes. Willowki liep snel en grotendeels geluidloos naar de uitgang waarna ze zich de tunnel in storte. De tunnel met zijn doorns flitste voorbij en Willowkits ogen waren wijdopengesperd 'mooi..' mompelde ze.

De kot vertraagde en nu sloop ze behoedzaam naar het de uitgang. Een vlakte sprijde zich voor haar uit, de vogels cirkelden vrolijk rond in een hemelsblauwe lucht. 'wauw' Willowkit sloop naar voren en stond aan de rand. Eén poot zette ze behoedzaam op de grond van de vlakte. De kit straalde, ze was buiten! Een geluid verbrak de stilte..

--open

Snel wrong de kleine zwarte kater zich door de paar struiken die de kampingang verstopten. Dyingpaw was onderweg naar het camp. Hij had geprobeerd te jagen, maar niks had hij kunnen vangen.. Hij was echt bagger in jagen. Nog wat trainen met Cherryleaf dan maar, ook al wist de kleine kater dat het waarschijnlijk niet veel ging uithalen. Nu was hij doodop onderweg naar het camp. Hij baalde dat hij niks had kunnen meebrengen, straks dacht Everstar nog dat hij de hele dag lag te luilakken.. Een paar dagen geleden had hij dan wel zijn eerste prooi gevangen, dat was er niet aan te zien. Plotseling werden zijn gedachten onderbroken door een kleine grijze kat die zijn blikveld insprong. Ze zag er veel te klein uit om al apprentice te zijn, laat staan warrior. De kitten straalde, waarschijnlijk omdat ze het tot buiten gehaald had. Maar wat ze waarschijnlijk niet wist, was de grote roofvogel die boven hun territorium vloog en elke kans zou aanpakken. Zijn beschermende instincten namen het over en meteen liep hij op de kit af. "Wat doe jij hier? Je hoort niet buiten het camp te zijn, straks gebeurt er nog iets met je!" Zijn stem was zacht, zoals altijd, maar normaal gezien moest de kit hem wel kunnen horen. Ergens in zijn stem zat ook die ondertoon van bezorgdheid, die hij nooit gekend had in zijn kittentijd...

OOC: Jaah, lange post Xd Voor mij althans

~By Bunny

"Wat doe jij hier? Je hoort niet buiten het camp te zijn, straks gebeurt er nog iets met je!" een zwarte jonge kater liep naar Willowkit. Bang stond ze daar.. onee. waarschijnlijk ging deze apprentice haar weer naar binnen sturen! 'Ik.. heb niks gedaan!' riep ze luid, met een glimlach. 'met mij gebeurt niets, want ik kan alles! nu ben ik warrior.' zei Willowkit standvastig met twinkelend stemmetje.

'I'm a warrior, ahaha a like it.' zong ze met helder zoete kitten stem. 'Probeer me maar terug te brengen naar het kamp grote zwarte krijger! dat lukt je toch nooit!' Willowkit drentelde rond de zwarte apprentice rond en bleef rondjes lopen. gewoon voor de lol.

Ashtail sloop zachtjes de kit die het kamp voor een klein deeltje uitgelopen was, achterna. De kitten, die ze nu herkende als Willowkit, mocht haar niet horen, ruiken of zien. Maar dat was niet moeilijk. Op het moment dat ze het gestreepte poesje tegen wilde houden, kwam de apprentice Dyingpaw tevoorschijn. "Wat doe jij hier? Je hoort niet buiten het camp te zijn, straks gebeurt er nog iets met je!" Ashtail glimlachte. 'Ik.. heb niks gedaan!' Ashtail had nu moeite met haar tinkelende lach inhouden. 'met mij gebeurt niets, want ik kan alles! nu ben ik warrior.' toen begon de kleine kit te zingen. 'Probeer me maar terug te brengen naar het kamp grote zwarte krijger! dat lukt je toch nooit!' Nu was het haar kans om tevoorschijn te komen en de kitten te laten schrikken. Ashtail sprong naar voren, prikte Willowkit in haar buikje en duwde haar zachtjes tegen de grond. "Boe!" riep ze toen, in de hoop dat de kitten zou schrikken.

Plots kwam Willowkit met een plof op de grond. Willowkit liet een geschrokken kreetje horen en probeerde nog weg te kruipen, niet wetend wie haar tegen de grond drukte. "Boe!" klonk er boven haar en de kit keek omhoog, naar een grote zwart-witte krijgerspoes 'Whaaa!' riep ze verschrikt, maar nog altijd lachend. 'Monsteeeeeeeeeer' hield ze vol en probeerde tevergeefs lachend onder de kat vandaan te komen.
Ze was geschrokken, maar nu was ze opgetogen in plaats van bang. Ze vocht met een krijgerspoes!

'Whaaa!' De wit met zwart gestreepte kitten onder Ashtail liet een kreetje horen. 'Monsteeeeeeeeeer' nu klonk het niet geschrokken maar lachend. Ashtail voelde hoe de kitten onder haar uit probeerde te komen, maar ze hield de kit stevig vast. "Weet jij wat wij warriors doen met ondeugende kittens?" Vroeg Ashtail gespeeld dreigend. "Die eten we op!" Ze liet haar grip verslappen zodat de kitten de kans had om te ontsnappen, en begon toen bijtbewegingen te maken naar Willowkit. Ashtail zorgde ervoor dat Willowkit achteruit moest, terug het kamp in. Af en toe prikte Ashtail even in het kleine buikje van de kitten.

De zwart-witte poes hield de giegelende spartelende kitten stevig vast "Weet jij wat wij warriors doen met ondeugende kittens?" Vroeg de poes dreigend, Willowkit keek de poes met grote ogen aan en hield zich afwachtend ,en zelfs een beetje bang door haar dreigende toon, aan. "Die eten we op!"Willowkit ontpande zich weer gedeeltelijk en lachte 'Niet voordat Willowkit de grote krijger jouw opeet! hap hap!' riep ze speels terwijl ze richting de zwart witte poes begon te speelbijten. Plots verslapte de greep van de krijgskat en Willowkit kon een grijnsje niet onderdrukken, 'Zie je wel! Niemand wint van mij!' De gestreepte zilverkleurige kit zag een kans te onstnappen en worstelde zich lachend en speels grauwend onder de kat door, sprong recht en hapte speels naar diens poot. Maar de poes blokte Willowkit door bijtbewegingen te maken richting haar waardoor ze gedwongen werd wat stapjes achteruit te zetten. Willowkit zakte ineen en sprong richting de poes, maar tevergeefs werd haar poging tot aanval gestaakt door een prik in haar buikje. 'Hé!' zei ze en mepte naar de poes. Willowkit keek tersluiks achteruit en verbaasde zich dat ze ondertussen alweer vlakbij de opening was, één, twéé. Nog één stapje en ze zou weer binnen zijn! Willowkit wou niet opgeven en dook ineen, 'Rauwaauuttch! niemand verslaat Willowkiiiit!' piep-roepte ze vrolijk en uitdagend terwijl ze plots tussen de benen van de poes door racete, waardoor ze zich nu achter de Zwart witte poes bevond en de poes zelf tussen Willowkit en de kampingang stond.

Nadat de kleine grijze kitten antwoord gegeven had, maar voordat hij iets terug kon zeggen, dook er opeens een andere kat van tussen de struiken. Het was een zwart-witte poes die hij herkende als Ashtail, een nog redelijk jonge warrior. Ze sprong op de kitten af en begon te spelen met haar. Na een tijdje begon ze te duwen in het buikje van de kitten, waardoor deze wel moest achteruit deinzen. Eigenlijk stond de zwarte kater er maar verveeld bij. Hij had dit heus ook wel alleen gekund.. Toch? Nu hij dat niet voor zichzelf bewezen had, was hij er eigenlijk nog niet zo zeker van. Opeens schoot de grijze kit tussen de poten van Ashtail door, waardoor ze zelf niet meer achteruitgeduwd werd. Nu ging Dyingpaw voor Willowkit staan. Doordat hij niet veel groter was dan de kitten, kon ze niet tussen zijn poten door kruipen. Natuurlijk kon ze altijd over hem heen proberen te springen, maar of ze dat echt zou doen betwijfelde hij. Nu stond de grijze kitten tussen de zwart-witte warrior en de vaalzwarte apprentice. Ze kon geen kant meer op.

~Sorry dat het zo laat is ^^'~

Willowkit keek op naar de zwarte kitten die plots voor haar stond. dat was niet eerlijk! De grijsgestreepte kitten keek ook achter haar. Pffft daar stond die warrior ook al.
Ingesloten.. lichtjes in paniek maar nog steeds lachend keek ze rond zich heen opzoek naar en uitgang.. die er natuurlijk niet was. 'Hee! durf je niet of wat?' zei ze uitdagend tegen de leerling voor haar 'Laat is zien wat je al kan zwarte krijger!' zei ze terwijl ze haar kleine nacheltjes ontbloote en haar spiertjes strekte 'Kkst kkst kkst!!' zei ze terwijl ze met opgestoken haren flink lachend rondjes sprong. Alsof ze zo indruk kon maken! die warrior en apprentice waren vele groter en sterker dan haar.. maar zei had wel pure kittenwilskracht! onoverwinnelijk! 'Ten aanvaaaaaaaaal' Willowkit wierp zich naar voren en wou eigenlijk over de apprentice springen.. maar die bleek te groot en Willowkit kwam met een smak tegen hem aan 'OEEWWFFF' zei ze terwijl ze pijnlijk op de grond viel, nog steeds met een glimlach. Laat ze me maar eens weg proberen te halen! dacht ze nog toen ze weer rechtsprong en haar ogen uitdagend van de zwarte apprentice naar de warrior liet glijden.

-laat :3

Met een smak botste de grijsgestreepte kitten tegen hem op. Bijkbaar probeerde ze over hem heen te spingen, maar waren haar pootjes te kort om hoog genoeg te kunnen komen. Willowkit sprong weer recht en keek hen uitdagend aan. Zuchtend stapte Dyingpaw naar voren, een beetje bukkend om de kitten bij haar nekvel op te pakken. Dan kon hij haar zo naar het camp dragen. De zwarte kater zou het zichzelf nooit vergeven moest deze kitten juist nu iets overkomen. Hij voelde bijna de blik van de roofvogel die hun gebied nu al weken terroriseerde. Straks kreeg hij Willowkit nog te pakken! Dit kleintje was nog te jon gom het gevaar te voelen, maar dat gold niet voor hem. nu moest hij koste wat het koste haar weer binnen brengen in de veiligheid van het camp!

Even stribelde Willowkit tegen toen de zwarte leerling aan haar nekvel beetpakte 'Heey!' piepte ze verontwaardigd 'Dat is niet eerlijk!'
Maar ze gaf het al snel op toen het bleek dat het haar niet zou lukken. Willowkit liet zich hangen en beraamde een plannetje in haar kopie. 'Rauauwtch!' zei ze met een glimlach en Willowkit zwaaide zich een seconde heen en weer 'Aanval!' en ze pinde haar tandjes vast in de poot van de leerling 'ik laat me niet zomaar binnenbrengen door een leerling hoor! ik ben warrioooor!' zei ze sissend grijnzend.

--beetje flut en nau ja, sorry van de kleine godmod op het einde. Hopelijk kan het geen kwaad? :3

Gelukkig bleek dat de kleine grijze kitten al snel opgaf. Ze liet zich hangen, zodat Dyingpaw haar tenminste naar binnen kon brengen. Maar dat duurde ook weer niet zo lang; ze zwaaide heen en weer, glipte tussen zijn tanden vandaan en beet in zijn poot. "Aanval!" De zwarte kater begon het op zijn heupen te krijgen. "Luister. Je bent geen warrior, maar een kitten. En het is onze verantwoordelijkheid om je te beschermen. Begrijp je? Als jou nu iets overkomt, zijn wij de pineut alleen omdat jij niet wou luisteren. Dus kom hier en ga het kamp nu meteen binnen, anders zorg ik er hoogstpersoonlijk voor dat er iets met je zàl gebeuren!, grauwde de kater boos. Hij leek nu in niets meer op de verlegen apprentice die hij altijd was. Eigenlijk schrok hij best wel van zichzelf, nooit had de kater geweten dat er zo'n harde kant in hem schuilde.

~Is niets hoor ^^~

"Luister. Je bent geen warrior, maar een kitten. En het is onze verantwoordelijkheid om je te beschermen. Begrijp je? Als jou nu iets overkomt, zijn wij de pineut alleen omdat jij niet wou luisteren. Dus kom hier en ga het kamp nu meteen binnen, anders zorg ik er hoogstpersoonlijk voor dat er iets met je zàl gebeuren!" grauwde de zwarte kater boos.. Willowkit schrok zich een ongeluk! auwtch! die is nog eens op zijn tenen getrapt! Willowkit was nu doodstil, in gedachten verzonken naar haar kleine pootjes staarend. Een pietepeurig maar geniepig klein glimlachje plooide zich om haar lippen, eigenlijk was het best wel grappig! vond zij dan toch.

En daar ging ze, ze lachte weer twinkelend terwijl ze begon te neurien wat al snel een soort liedje werd 'Lalalalala lala la la lalalalalala lala la la laaaaaa.' O wat had ze een binnepretje, wat niet echt "binne" was.. maar toch.

-sorry dat ik zo laat was, heb straf + grote toetse gehad.

De kleine grijze kitten begon te zingen. Dyingpaw, die nu toch écht wel kwaad werd, stampte boos naar haar toe. "Jij kleine, irritante kitten! Kom hier, nu meteen!", riep hij woedend. Waarom wou dat stom, klein kreng nu niet luisteren? De wind waaide door de bomen. Straks krege Willowkit nog kou, misschien werd ze dan ziek.. En dan was het zijn schuld!

~Sorry, kort :S

De zwarte apprentishe was precies goed kwaad.. gierig! Willowkit deed hem na, maar dan al zingend.
'Jij kleine irritante kitten! kom hier, nu meteen.. lalala jij kleine kleine kittttten kom hier meteen, en wel niu meteen! lalala lalala la la la lalala alalal alalalalala la la la. Kom hier klein irritante kittteeeen, nu - me- teeeeeeeen! lalala lalala la la la!' zong ze glimlachend terwijl ze rondjes hupte en haar gat in de lucht stak, en dan weer haar kin omhoog, schouders op, en benen in o stand! gierig hupsend liep ze daar. 'lala la lalalal la al la..' Laat die "warriror" haar maar eens te pakken krijgen!

'I'm a warrior a little little warrior! nanana.. i'm a warrior a little little warrior! yes, aha aha i like it' alles leek zo snel te gaan! alsof de wereld rondtolde, of was zijzelf dat?

'hahahahahaaaaa' ja zijzelf had op eenzelfde plekje rondjes lopen draaien en nu lag ze daar plots op de grond.. jeee aha.'koekoek..' zo lag ze daar.. op de grond naar de grote zwarte raaf kijkend die deuntjes voor haar neuride op het toontje van "bob de bouwer, kunnen wij het maken? Nou en of!'"
'mooie zwarte kraai met roze strikje.. haha'

-Willowkitje is ziek :3 haha, ideetje van mn zusje. Willowkit begint te hallicuneren enzo. (dyingpaw veranderd zo maar in een zwarte raaf met een roze strik xP)

Nu begon de kleine kitten hem na te doen, maar dan zingend. Ze draaide rondjes, maar opeens lag ze op de grond. Dyingpaw, die bang was zich amper nog te kunnen beheersen, liep vastberaden naar de kleine kitten. ''mooie zwarte kraai met roze strikje.. haha'', zei de kitten. Boos pakte Dyingpaw haar op aan zijn nekvel en droeg hij haar naar binnen. "En nu blijf je hier, Begrepen!", riep hij kwaad. Daarna draaide hij zich om en liep de kater richting de apprentices den.

~Hij is het topicje uit.

Willowkit werd opgepakt bij haar nekvel en werd weer bruut neergelegd bij de prooistapel "En nu blijf je hier, Begrepen!" Riep de kater kwaad. 'O o zwarte kraai met roze puistjes ieeeees Kwaaaaad' zong Willowkit waarna ze nog even 'Dag dag lief kraaitje en niet in de groene kaas van nonkel Willy vallen hé!' riep toen Dyingpaw wegbeende.

Onbewust kroop Willowkit naar de Nursery, wat rusten en ze zou er met een klein vallinkje van niets wel weer bovenop komen.

Al snel viel ze in een droomloze slaap (de zwarte raaf met roze strikken droom niet meegerekend) en werd de dag daarop weer pikobello met een irritant klein hoofpeintje weer wakker.

-topic gesloten