Ongeduldig stond Wishclaw bij de prooihoop te wachten. Dit was de eerste keer dat ze iemand zou leren. Waar zou ze mee beginnen? Het jagen? De gevechtstechnieken? Of toch eerst het territorium? Misschien moest ze het gewoon aan haar leerling zelf vragen. Maar die zou waarschijnlijk het leukste kiezen, en dan zou ze aan het belangrijkste geen aandacht besteden. Ze keek het Camp rond. Had ze wel tegen hem gezegd dat ze elkaar hier zouden ontmoeten? Ineens begon de poes heel erg te twijfelen. Misschien zou hij helemaal niet meer komen. Of was ze vergeten te zeggen dat ze training hadden. Het zou ook kunnen dat hij dacht dat ze buiten het Camp hadden afgesproken en dat hij verdwaald was. En dat zou dan haar schuld zijn. Al die angstige gedachtes maakten zich meester van haar. Ze wou weer gewoon weglopen, maar ze wist dat ze het niet kon. Ze moest het doen. Voor haar leerling. Voor zichzelf. Voor haar Clan.