They didn't come back, did they? (OPEN)

De dag er voor waren ze er samen op uit gegaan. Enkel waren ze niet terug gekomen. Nog steeds niet. Zijn vader en moeder. Ze waren er altijd wel voor hem geweest, maar deze nacht had hij alleen moeten door brengen in de Nursery. Hij had de andere Queens wel horen praten, misschien hebben ze voor een rogue leven gekozen, of misschien zijn ze ontvoerd door Twolegs, of misschien gedood door rogues, bloodclan katten, of door een vos of das. Zelf wist hij het niet, en dacht hij er ook niet over na.

De jonge kater verliet de Nursery en ging vlak voor het kamp uitgang zitten. Wanneer zouden ze komen? Want hij bleef de moed vasthouden dat ze gewoon weer terug zouden komen.

OOC: Open voor het liefst warriors/Queens, later mogen er wel kittens bij komen.

Snowheart stond wat voor zich uit te staren. Het werd langzamerhand steeds warmer. Hij genoot van het waterige zonnetje dat boven aan de hemel was. Hier en daar zweefden een paar wolkjes. Ineens bewoog er wat vanuit zijn ooghoek. Toen hij keek wat het was zag hij een kitten de Nursery uitlopen. Waarschijnlijk had hij zin in een avontuur buiten het kamp. Snowheart zag hoe hij naar de uitgang van het kamp liep. Hij hield hem scherp in de gaten van wat de kitten wou doen en wou net achter de kitten aanrennen toen hij plots stil bleef staan voor de uitgang. Snowheart keek met een verbaasde blik en hield zijn hoofd schuin. De kitten bleef zo staan. Het leek wel alsof hij of verlangde om naar buiten te gaan of ergens op aan het wachten was. Snowheart liep naar de kitten toe en ging naast met zitten. ''Zo zeg eens, waar wacht je op?'' Vroeg Snowheart met vriendelijkheid in zijn stem. Tenminste, hij ging er vanuit dat de kitten ergens op aan het wachten was, en anders gaf hij zelf wel aan als dat niet zo was.

Hij wiegde langzaam van zijn ene poot naar zijn andere poot terwijl hij bleef wachten, hopend dat zijn ouders terug zouden komen. Toen hoorde hij geknisper van sneeuw achter zich. Zijn spiertjes spande zich aan, tot hij een vriendelijke stem hoorde. ''Zo zeg eens, waar wacht je op?'' Northkit keek langzaam om en zag de kater, Snowheart. "Ik wacht op papa en mama," miauwde hij hopend dat de warrior meer zou weten. Er stond ook een vragende toon in zijn stem, zijn ouders waren zins gisteren al niet meer terug gekomen, en gezien alle warriors elkaar kende zou Snowheart vast wel meer weten over Thistlenail, zijn vader en Sparkfall, zijn moeder.