Flowers and Leafs {open}

Silentair liep over het territorium. Het was een mooie dag om te jagen. Zijn vacht glansde in het kleine beetje zon dat tussen de wolken tevoorschijn kwam. Hij voelde zich klaar om te jagen. De kater spitste zijn oren om te horen of er een muisje aankwam. Hij hoorde of rook niks. Hij draafde het territorium rond om te kijken of er nog íets was. Hij voelde zich steeds geïrriteerder, waarom was er geen prooi te bekennen? Klopt het is veel te koud, maar er moet toch iets zijn? gromde hij in zichzelf. Hij ging stil liggen, in de hoop iets van prooi op te vangen. Opeens hoorde hij wat. Iets kleins, iets snels, iets wat hij kende... Muis! dacht hij. Al zijn zintuigen stonden gelijk op scherp. Hij zag het muisje lopen op maar een paar meter afstand. Hij drukte zich nog dichter tegen de grond en sloop steeds dichterbij...

Timberleaf had al drie muizen gevangen. Ze had ze begraven op een geheime plek die alleen zij wist. Ze liep verder over het territorium. Ze hoorde wat. Timberleaf keek om zich heen. Niks te bekennen dacht ze. Ze draafde het territorium rond. Het draven werd rennen. Ze rende met wind tegen door het territorium. Ze voelde zich vrij, eindeloos vrij. Opeens rook ze de geur van een muis. Ze stopte meteen en liet zich meteen zakken. Ze sloop steeds dichterbij de geur. Toen zag ze de muis tussen de grassprieten heen. Ze maakte zich klaar voor de sprong. Het muisje deed een klein stapje in haar richting, en gelijk sprong ze bovenop de muis. Ze doodde het snel en pakte het op. Opeens zag ze in haar ooghoek een zwarte kat zitten. Ze draaide haar hoofd richting de zwarte kat en herkende hem gelijk. "Oh, hoi Silentair!" zei Timerleaf. Opeens drong het tot haar door dat Silentair op dezelfde muis aan het jagen was als zij. "Sorry dat ik je vangst voor je neus weg heb gehaald..." zei ze vriendelijk. Ze wist hoe vervelend dat was, en Silentair was geen vervelende kat, dus die verdiende het niet om genegeerd te worden.

Silentair zag dat de muis een klein stapje van hem weg deed. Gelijk sprong er een sierlijke poes recht op de muis. De poes doodde de muis gelijk en pakte het op. Silentair kwam erachter dat hij de hele tijd geen adem had gehaald, en vulde dus snel zijn longen met verse lucht. De poes keek zijn richting in. Vriendelijke ogen keken hem aan. Silentair bestudeerde de poes van top tot teen. Timberleaf dacht hij. 'Oh, hoi Silentair!' hoorde Silentair. Er zat een grote brok in zijn keel, waarom kwam er niks uit? 'Sorry dat ik je vangst voor je neus weg heb gehaald...' zei Timberleaf. Silentair kreeg een raar gevoel in zijn maag, bij het zien van de vriendelijke blik van Timberleaf. "Uh... Maakt niet uit hoor..." mompelde hij. "Ik zoek wel een uh... andere muis" kreeg hij er nog net uit. Hij draaide zich om en liep weg. Hij schaamde zich voor wat hij had gezegd. Het klonk waarschijnlijk heel gênant.

'Uh... Maakt niet uit hoor... Ik zoek wel een uh... andere muis' zei Silentair. Timberleaf keek hem scheef aan. Er zat hem iets dwars. Ze zag Silentair omdraaien. Zou hij opzoek gaan naar een andere muis? "Wacht op mij! Ik ga helpen met een nieuwe muis zoeken! riep Timberleaf en ze rende achter hem aan. Ze zag dat de lucht donkerder werd. Waarschijnlijk zou het niet lang meer duren dat het ging regenen. Ze rook in de lucht. Yep, het gaat regenen dacht ze. Snel eventjes een muisje scoren en dan schuilen, ze had een gloeiende hekel aan water. Ze liep Silentair achterna.

Silentair zag dat Timberleaf hem achterna liep. 'Wacht op mij! Ik ga helpen met een nieuwe muis zoeken!' riep ze. Silentair slikte en begon harder te lopen. "Ik hoef geen hulp!" riep Silentair, hij probeerde het er een beetje snauwerig uit te laten komen, maar dat lukte hem niet. Hij gromde tegen zichzelf, hoe kon het dat deze poes hem zo'n gevoel gaf. Hij wou het liefst bij haar blijven, maar verbood het hemzelf. Weg, hij moest haar afschudden. "Weg!" riep hij naar Timberleaf. Een druppel kwam op zijn kop. "Regen..." gromde hij zacht. Hij staarde in de verte, hij was iets te ver afgedwaald. Het drong tot hem door dat hij het kamp nooit droog kon bereiken. Hij draaide zich om, en zocht iets om onder te schuilen. Hij hoopte dat Timberleaf hem niet had zien omdraaien, en dus gewoon terug naar het kamp ging. Hij zuchte, moest dit echt zo gebeuren?