{Clearpaw} Let's get some fun

De jonge poes opende haar kastanje bruine ogen terwijl de zon naar binnen scheen. Ze was laat wakker vandaag. Ze keek om zich heen, gelukkig niet de enige. Rustig hees ze zich op haar poten en rekte zich rustig uit. Even geeuwde de poes voor ze naar buiten rende, ze nam de tijd niet om het kamp rond te kijken, of te zoeken naar iemand. Ze was al laat, als ze nog een prooi wou vinden in deze sneeuw moest ze nu gaan. Met grote passen rende ze het kamp uit richting de zonnerots. Meestal vond ze daar wel wat. De wind streek door haar lange vacht die haar warm genoeg hield voor de stekende kou om haar heen.
Eenmaal bij de zonnerots ging ze bovenaan staan, uitkijkend voor prooi, ze keek ze ver als ze kon. Al wist ze dat ze niet het meest moest vertrouwen op haar zicht. Ze moest ook op geuren en geluiden letten. Ze jaagde erg vaak, maar dat was vooral om de Clan te voeden. Ze draaide met haar oren toen ze wat hoorde. Ze keek om maar ze vond daar een poes. "Hey" begroette ze haar rustig.

~Clearpaw~

Clearpaw rende door de sneeuw, en lachte even toen ze struikelde en met haar snoet in de sneeuw belande. Wat was het toch raar! Maar tergelijkerteid ook weer weer leuk. En stom. Want zo kon ze toch nooit een goede prooi vinden? Maar aan de andere kant, maakte het een leuk geluid als je erop stapte. Dat had Glowpaw haar laten zien. Ze glimlachte even toen ze het laagje sneeuw van haar snoet veegde en keek op naar de sunningrocks. Nu even serieus. Ze moest toch tenslotte de clan helpen in deze koude tijden? Concentreren. Was er iets te horen? Nee, voor zover niet. Haar ogen schoten naar links toen ze een beweging waarnam, maar het was de wind maar die wat takken liet bewegen. Ze hield haar ogen strak naar voren gericht, terwijl ze het geluid eigenlijk vergat. Ze sprong dan ook meteen overeind toen ze plots een stem hoorde, en ze keek schichtig om zich heen. "Hey" Toen ze tot de conclusie kwam dat het gewoon een andere apprentice uit de clan was, kalmeerde ze weer. ''Hey! Ik ben Clearpaw.'' begroette de apprentice haar.

De poes genoot van de sneeuw om haar heen. Ze hield van de sneeuw, alleen de nadelen zoals weinig prooi enzo die erbij kwamen waren minder. Maar Sneeuw zelf was geweldig. Het was niet hard, je kon er geweldig mee spelen, zij kon zich erin verstoppen en natuurlijk zoals Glow haar had geleerd, het klonk geweldig leek. Allemaal voordelen. Ze had nooit last van de kou en de plakkerigheid viel bij haar ook wel mee. Ze hield gewoon van sneeuw. En ze zag dan ook op tegen groenblad. Als de sneeuw verdwenen was. Als je je moet vermaken met de grassprieten, daar was toch ook niets aan. De sneeuw en het ijs had je nog wat leuks aan. Al zou jagen wel makkelijker worden, nou ja, als je de kleur van haar vacht niet meetelde. Maar ja, haar naam was kwa dat perfect voor haar. Ze hield van sneeuw. Ze veegde haar staart door de witte poedersneeuw en schudde die zodat sneeuwvlokken alle kanten opginen. Ze veegde met haar poten door de sneeuw en ging er vervolgens op staan. Zelfs in haar eentje kon ze zich vermaken met sneeuw. Nou ja, tot een ze wist dat ze wel moest jagen. Meteen veranderde haar houding en lette ze op. Een geluid wekte haar aandacht en al snel rende ze eropaf. Tot ze merkte dat het een andere apprentice uit de Clan was. Ze begroette haar vrolijk. ''Hey! Ik ben Clearpaw.'' had de poes geantwoord, de poes die blijkbaar Clearpaw heette. "Hey, ik ben Snowpaw" antwoorde ze terug. "Vind jij de sneeuw ook zo leuk?" vroeg ze. Ze wist dat sommige katten niet zo vrolijk waren, net als... Starlingpaw, die was niet vrolijk toen Snow haar ontmoette maar dat maakte haar niet uit.

De sneeuw smolt nog lang niet, maar het bleef maar komen. Kwam er nog wel een einde aan bladkaal? Vast wel. Maar wilde ze dat wel? Opzich was de sneeuw best leuk, je kon er zoveel mee doen! Maar de ijzige wind die zich soms door haar donzige haartjes woei was vreselijk, dat was het enige wat ze niet leuk eraan vond. Maar buiten dat, had het toch alleen maar voordelen? Je kon er super veel betere dingen mee doen. "Hey, ik ben Snowpaw" stelde de poes voor haar zich voor. Vrolijk knikte Clearpaw. ''Aangenaam, Snowpaw!'' zei ze enthousiast. "Vind jij de sneeuw ook zo leuk?" vroeg de andere apprentice. Meteen begon Clearpaw te knikken. ''Echt wel! En jij vast ook, je heet toch niet voor niets Snowpaw?'' Ze legde een overdreven nadruk op het woord 'snow' en gniffelde eventjes.

''Aangenaam, Snowpaw!'' antwoorde Clearpaw. "Nice to meet yah" zei ze blij en keek weer even naar de sneeuw. Voor haar gingen er maar een paar dingen boven sneeuw. Maar dat waren dingen die elke kat nodig had. Ze keek weer naar Clearpaw en vroeg of zij ook zoveel van de sneeuw hield. De poes knikte meteen als ja. Snow glimlachte ze even. Deze poes ging ze mogen, dacht ze teminste. ''Echt wel! En jij vast ook, je heet toch niet voor niets Snowpaw?'' reageerde de poes ook nog op haar vraag over de sneeuw. "Ja, ik denk dat mijn moeder wist dat ik zoveel van de sneeuw ging houden" sprak ze blij. Maar tot dacht ze weer aan haar moeder. Even zuchtte ze en keek naar de lucht. Haar moeder was in Starclan en haar vader was gevlucht, ze was kinda op zichzelf nu, nou ja, ze had genoeg aan de clan. "Ze is in Starclan nu" zei ze zacht. "Wie zijn jou ouders?" vroeg ze al weer een stukje vrolijker. Ze moest er niet aan denken, dan werd ze saai en verdrietig. Zij was juist een poes die voor vrolijkheid en plezier stond. "Wil je in de sneeuw spelen? Of proberen te jagen?" vroeg ze. Daar was ze mee bezig, jagen.