Stuck in a well [Ganzenopdracht] [Open]

Haar gele ogen richtten zich volledig op het roodborstje dat één staartlengte voor haar zat. Hij had niet door dat in één beweging hij dood kon zijn door de scherpe klauwen en tanden van Dawnheart. Dawn lette niet op dingen om haar heen. Ze spande haar spieren en zette haarzelf af op haar achterpoten. Ze schoot vooruit naar het vogeltje, dat bang met zijn vleugels begon te fladderen. Dawnheart zette haar klauwen in één van de vleugels en hoopte dat ze hem vast kon houden zo. Maar het roodborstje wist te ontsnappen. Toch gaf de ThunderClan warrior het niet op en sprintte erachteraan. Bloed kwam uit de vleugel van het vogeltje, dus hij vloog niet erg hoog en kon ieder moment neerstorten. Na ongeveer een halve minuut achter de vogel aan sprinten had ze niet door dat ze dichtbij de tweebeenplaats was. Ze was nog wel in het bos, want er waren nog genoeg bomen. Af en toe kwam ze voorbij boometers. Het vogeltje landde op de rand van een put dat tweebenen hadden gebouwd. Dawnheart sprong er op af. Haar voor en achterpoten kwamen op de glibberige natte stenen en ze gleed weg. Ze probeerde zo snel mogelijk iets te zoeken waar ze zich aan vast kon houden. Het boeide haar niet eens meer waar het vogeltje was - dat nu allang vossenlengte's verder weg was. Haar voorpoten probeerden nog iets te grijpen, maar het was te laat. Ze sloot haar ogen en gleed de diepe put in. Ze voelde haar poten twee seconden later in glibberig nat spul landen en het spatte in haar vacht. Dawnheart herkende het vreselijke, donkerbruine glibberige natte spul. Modder. Daarna zag de warrior dat de put gelukkig niet vreselijk diep was, maar de muren waren te glibberig om te beklimmen. ''Fox-dung!'' vloekte ze. ''Waarom moet ik met mijn mouse-brain nou weer een vogel achterna sprinten, om vervolgens in een glibberige vieze put te vallen. Mijn vacht zit onder de modder!'' Dawn zuchtte. De put was ongeveer drie vossenlengte's diep, dus ze zag het licht van de uitgang nog wel. Langzaam begonnen haar gele ogen te wennen aan de duisternis. Ze waagde een sprong naar de glibberige stenen muur, maar kon zich niet vasthouden en viel steeds weer naar beneden. Ze probeerde het opnieuw en opnieuw. Haar vacht was inmiddels al bijna helemaal bruin en zat onder de donkere moddervlekken. Zuchtend bedacht ze zich dat ze hier niet makkelijk uit kon komen. ''Hey, iemand?!'' riep ze hard. Ze hoopte dat ze geen tweebenen lokte door te miauwen, straks namen ze haar gevangen! ''Ik zit vast in een put! Kan iemand even helpen?'' ze miauwde zo hard mogelijk en wachtte op antwoord. De echo galmde bij ieder woord door de put. Dawnheart kon nu alleen maar wachtten op antwoord.

De kleine Sunga trippelde vrolijk door 'haar' territorium, zoals zij het noemde. Ze sloeg een vrolijk klauwtje uit naar een vogel, die geschrokken weg fladderde. "Vlieg maar snel, want de grote Sunga komt eraan!" Sunga sloeg nog is naar de vogel, maar die was al te ver weg om te pakken, en anders zou het haar waarschijnlijk niet lukken. Opeens glibberde ze bijna weg. Bah, dat vieze bruine glij-spul lag er weer... Sunga sloeg haar klauwtjes in de natte aarde en vond zo haar houvast. Sunga schrok sissend op van een hard gemiauw. ''Ik zit vast in een put! Kan iemand even helpen?'' Er klonk een echo en Sunga grinnikte. "Echo! Echo!" riep ze hard in een put, die dichtbij was. "Echo, echo!" hoorde ze terug en tevreden knikte ze. Wacht eens... Had iemand net om hulp gevraagd? "Oepsie, sorry mevrouw! Waarbij moet ik u helpen?" zei Sunga netjes en ze keek naar beneden, de put in.

''Echo, echo!'' Dawnheart had niet verwacht de stem van een kitten te horen, maar iedere hulp was goed. De kop van een schattige kitten keek de put in. Ze rook naar tweebenen en was veel minder mager dan Dawnheart. Een poesiepoes kitten dus...ach, iedere hulp is ook goed. dacht Dawnheart. Behalve die van tweebenen dan.. De kitten keek Dawnheart aan. Door het licht kon Dawnheart het niet goed zien, maar ze leek ongeveer vier of vijf manen oud. En ze had een rode vacht  met strepen en af en toe wat wit. ''Oepsie, sorry mevrouw! Waarbij moet ik u helpen?'' miauwde de kitten naar Dawnheart. Dawnheart glimlachte even kort. Dit deed haar denken aan toen ze zelf nog kitten was, hoe speels ze was en hoeveel respect ze had voor de andere katten in het kamp. ''Hallo daar,'' miauwde Dawnheart vriendelijk. ''Euhm nou kijk, ik zit vast in deze put en de muren zijn te glibberig om te beklimmen,'' legde Dawnheart daarna uit. Ze dacht terwijl ze dat miauwde na. Hoe kon deze kitten helpen? De kitten zou moeilijk naar beneden kunnen klimmen om Dawnheart vast te pakken of zo. Toen zag de warrior het antwoord. Er groeide een liaan, een soort klimplant op het randje van de put. Het lag er erg opgerold, maar als de kitten het de put in kon duwen.. ''Kun je die lange plant naast je naar beneden gooien?'' vroeg Dawn. ''Dan kan ik via daar weer naar boven klimmen. Pas wel op dat je zelf niet in de put valt.''[/b]

''Hallo daar,'' de vriendelijke stem van de poes deed Sunga denken aan haar moeder, toen ze nog heel, heel jong was geweest. ''Euhm nou kijk, ik zit vast in deze put en de muren zijn te glibberig om te beklimmen,'' Sunga was niet zo snel van begrip en had dus even wat tijd nodig om te verwerken dat de poes vast zat. "Oh jee," zei ze toen ze het doorhad en ze sloeg haar pootje voor haar mond. ''Kun je die lange plant naast je naar beneden gooien? Dan kan ik via daar weer naar boven klimmen. Pas wel op dat je zelf niet in de put valt.'' vroeg de vriendelijke poes. Heh? Welke lange plant? Sunga keek om zich heen en zag een lang, groen ding. "Deze?" vroeg ze vrolijk en ze gooide de plant de put in. Hij viel er helemaal in en Sunga was trots op zichzelf dat ze hem zo goed gegooid had.

~Sunga heeft hem helemaal in de put gegooid hahahahaha

De kitten gooide de plant helemaal de put in. Zonder hem vast te houden. Foxdung! vloekte Dawnheart in haar hoofd. Waarom moeten twoleg-kittens zulke mouse-brains zijn!? ze zij geen woordt, maar ze dacht het wel. Ze zat vast in een put en kwam er niet uit. Ze zou kunnen verhongeren! Maar goed, dit was nog maar een kitten, een twoleg kitten zelfs, en iedereen maakt fouten. En ze zou naar een paar dagen vast wel vermist zijn, dan zouden warriors haar helpen. Opeens kwam er een andere kat bij de kitten. Ze leek ook nogal klein, en voor zover Dawn het in het licht kon zien, had ze een zwart-witte vacht en blauwe ogen. De rode twoleg-kitten leek nu opeens veel ouder. ''Uhm, volgensmij was het de bedoeling dat je de plant vast hield,'' hoorde Dawnheart de kitten droog piepen. De zwart-witte kitten was veel jonger, en wist dit beter dan de rode kitten? De rode kitten leek ongeveer 5 moons, ze kon al bijna een leerling worden. ''Geeft niet,'' zei Dawnheart en ze hoorde het twee keer dankzij de echo. ''Iedereen maakt fouten''. Ook al horen kittens die al bijna apprentice zouden kunnen worden het beter horen te weten van kittens die ongeveer, 1 of 2 moons oud zijn. Dacht Dawnheart. Ze probeerde haar klauwen tegen één van de glibberige stenen te zetten, en zette haar klauwen dieper toen ze bijna viel. Ze zette haar andere poten ook tegen de muur van de put. Voorzichtig stak ze een poot uit om hoger te klimmen. Dawnheart kon goed klimmen, maar meestal klom ze in bomen die niet glibberig waren. En het was hout. Dat was veel makkelijker. Ze probeerde steeds hoger te klimmen. Ze wilde net haar achterpoot opnieuw neerzetten toen hij weggleed, en Dawnheart in paniek losliet. Ze viel ongeveer één staartlengte naar beneden en lande op vier poten in de glibberige modder. Haar vacht zat er onder en ze gleed bijna weg. Zoekend keek ze rond naar een oplossing. Deze kittens zouden haar toch moeten kunnen helpen?

~Argh, Sunga XD

Lola hoorde een plof. Probeerde de kat in de put nou te klimmen? Dan was de kat waarschijnlijk gevallen, dat kon ze uitmaken aan die plof. Natuurlijk kon je niet uit een put klimmen, door het weer zijn de muren veel te glibberig. Lola realiseerde zich ineens dat er een rare geur uit de put kwam, waar ze ook een poezengeur in kon ruiken. Zou het de geur van een van de vier clans zijn, dacht ze. Haar vader had haar wel eens verteld over vier clans van wilde katten die in het woud leefden. "Enig idee hoe we haar eruit krijgen?" vroeg ze aan de twoleg kitten. Ze keek rond, er lag nergens nog zo'n lange plant als die de twoleg kitten in de put had gegooid. "Er liggen hier geen nergens meer zulke planten!" riep ze naar de poes toe. Hopelijk wist haar vader hier niet dat ze hier was. En met een beetje geluk kwam hij hier ook niet achter.

Mousedung! Haar vader, die hoorde hier niet te zijn. Niet volgens haar plan tenminste. "Je hebt de andere kits ook al gezien, alleen niet opgemerkt, geloof me nou maar! En oké, ik ga die plant wel halen." piepte ze boos, half omdat haar plannetje was mislukt, en half omdat haar vader zich overal mee moest bemoeien. Ze liep weg, om de plant te halen. Tenminste iets dat ik alleen kan doen' dacht Lola. Ze ging naar de plek waar de plant moest zijn. Even later kwam ze terug met een plant die voldeed aan Cybers beschrijving. In ieder geval, volgens haar wel. "Hier" piepte Lola' terwijl ze de plant half voor haar vaders poten neer smeet.

Nog een kat kwam tevoorschijn. Hij leek wat op de jongste kittens. Blijkbaar was het vader, die niet echt blij was om te zien dat haar kitten met een vreemde andere kitten en een Clanwarrior zat te praten. ''Ik zal u helpen eruit te komen, secondje geduld,'' miauwde hij naar Dawnheart. Hij maakte een plan om Dawn eruit te halen, en de jongste kitten verdween om een plant te halen. Dawnheart voelde zich zwak in de put. Ze was een Clanwarrior, een vechter, een krijger én een jager. En nu zat ze vast in een van die tweebeendingen en moest ze geholpen worden door tweebeenspeeltjes, door kittypets en kleine kittens. Ze zou vast wel naar tweebenen, modder, en kittypets ruiken als ze terug kwam. Maar ze ging de katten boven haar ook niet beledigen. Het was wel Dawnheart die een vogel moest achtervolgen als een kitten, prooi wegjagen door het lawaai, en vervolgens een put in te glijden. En natuurlijk was het ook de schuld van de tweebenen. Waar gebruikten ze die put eigenlijks voor? Ze had er ooit een met water gezien, maar nog nooit met modder. Zou deze put verlaten zijn of zo? Plotseling zag Dawnheart de kitten weer verschijnen. ''Hier,'' hoorde ze haar piepen en smeet een plant voor de poten van de oudere kater.

Sunga keek wat beteuterd toen een kleinere kit tegen haar zei dat ze de plant moest vásthouden en niet gooien. "Oh," piepte ze zachtjes en ze sloeg haar oogjes neer. Ze wilde weer wat stappen zetten, maar bij de derde stap gleed ze uit en viel ze op haar kop. Ze begon vrijwel meteen te snurken. Het kleine poesje was in slaap gevallen.
~
Toen Sunga haar ogen weer open deed, stond er opeens nóg een kat bij. Nieuwsgierig stond ze op. 'aaa.. is er een O zo geweldige Clanwarrior in de put gevallen en geraakt die er niet meer uit?' Waarom deed deze meneer zo gemeen? 'Heey, kleine rosse kun jij eens even wat modder aan de kant van de put wegschrapen zodat daar weer gewone harde aarde ontstaat waar ik mijn poten in kan vastzetten?' Sunga keek op, en hij keek haar aan. Wat was een 'rosse'? 'Zonder er in te vallen liefst' Ze knikte beduusd en schraapte voorzichtig wat modder weg. "Zo iets?" De kat negeerde haar en Sunga keek wat verdrietig naar hem toen hij weer begon te praten. 'Lola? Ik heb ergens een stuk of 15 vossenlengtes terug van het meestgebruikte pad van Het Hol Van De Wolf (centraal territorium) naar hier een grote uitgetrokken plant gezien met een stevig paar wortels. Zou jij die willen gaan halen en naam mij brengen? Dan gooi IK' zei hij terwijl hij Sunga indringerig aankeek, zodat ze de tranen die nu in haar ogen stonden bijna niet in kon houden, 'Hem in in de put.Dan pak jij het ene eind vast en ik het andere zodat ik je eruit kan trekken, Ik zal mijn poten goed in de grond moeten vastzetten zodat ik niet zelf in de modderput schuif..' De kat keek weer Sunga's kant uit. 'Dus schraap de Modder maar goed weg. Ondertussen dat jullie dat doen zal ik ook wat modder wegschrapen langs de kanten waar meer gevaar is dat je er in zal glijden, zodat de poes in de put zichzelf ook deftig naar boven kan heisen.' Sunga moest alle informatie even binnenkomen, en ze wilde net zeggen dat ze er niks van snapte toen de kat vroeg of het duidelijk was. "Dus ik moet alleen maar modder weghalen?" zei Sunga met een trilling in haar stem. Waarom was ze toch altijd ook zo dóm?

~Mwihihihihi Sunga is lekker dom c:

Lola had de plant gaan halen en smeet hem voor Cybers poten. Cyber keek op vanaf het modderwegschrapen en gaf haar een goedkeurende knik 'Goed gedaan Lola' hij keek de put in en moest een grijns onderdrukke. Een oh zo grote warrior in een modderput! Lachwekkend gewoon. 'Kun jij straks helpen als de clanwarrior moeite heeft met uit de put klauwteren? Gewoon haar wat ondersteunen ofzo' en mey een glimlachje voegde hij eraan toe zonder er in te vallen liefst' De kleine kit had wel geluk, want Cyber was nog altijd kwaad op haar en zou zo wel weer de regels opheldere.. Maar nu werd hij even in beslag genomen door de clanwarrior in de put. 'Dus ik moet alleen maar modder wegschrapen? plots werd Cyber uit zijn gedachten getrokken door de kleine poesipoes kitten. Zo dooooom dacht hij geiriteerd. Maar hij schonk de kit toch een vriendelijke en bemoedigde glimlach 'Ja kleintje, en je doet het al goed. We zijn bijna klaar

--beettje flut en met gsm getypt.

Ze wist wel dat haar vader niet zou vergeten dat ze weggeglipt was. Maar nu was hij tenminste bezig met de Warrior uit de put te halen. Ze hoopte dat ze klaar was, maar nee. Nu moest ze ook nog de Warrior ondersteunen, als het nodig was tenminste. "Geweldig... die vieze geur tegen me aan" mompelde ze.

Een beetje geirriteerd keek Dawn naar de katten boven haar. De oudste leek het leuk te vinden dat Dawnheart de warrior in een put is gevallen. Hij werdt onderbroken door de rosse kitten haar stem, of nou ja, dat leek zo. ''Dus ik moet alleen maar modder wegschrapen?'' vroeg ze. Serieus, dacht Dawnheart Als je bij ons leefde zou je over een moon al een apprentice moeten zijn! Hoe dom kun je zijn? Maar zoals gewoonlijk miauwde ze niks. Ze was het gewend om dat te doen. Ze wou geen gemene poes zijn. Ook al was ze een warrior. Toch werd het nu lastiger voor haar. Ze zat in een put, een oudere kater leek het grappig te vinden, ze zat straks onder de rogue en kittypet geuren, en de put zat vol met modder. Ze herhaalde één zin van haar gedachte nog eens. ...ze zat straks onder de rogue en kittypet geuren... Hoe moest Dawn dit uitleggen aan haar Clan? Ze zou niet eens een vogel moeten achterna jagen en zo alle prooi wegjagen. Ze zou niet eens zo dichtbij de tweebeenplaats moeten zijn! Ze hoopte dat met zwemmen dat de geur dan tenminste een beetje minder werd. Opeens realliseerde Dawnheart zich dat ze de namen van deze katten nog niet eens wist. ''Wat zijn jullie namen eigenlijk?'' vroeg ze aan de katten boven haar. ''Mijn naam is Dawnheart.''

Waarom vroeg de poes om haar naam? Het was niet dat ze elkaar nog eens zouden ontmoetten, toch? Lola aarzelde even, zou haar vader niet boos worden als haar naam zou vertellen aan de Warrior die blijkbaar Dawnheart heette. Ze zat toch al in de problemen, dus veel erger kon het niet worden. "Lola" piepte ze, kort en snel, maar wel duidelijk hoorbaar.

De warrior in de put vroeg naar hun nqmen.. Cyber haalde walgend zijn neus op en grijnsde naqr de kat. Waarom zou hij haar zijn naam vertellen? Niet dus! "Lola" zei de kleine kit. Cyber draaide zich met een kleine waarschuwende grauw om en keek haar waarschuwend aan 'Geef nooi een vreemdeling zomaar je naam. Dat miet je weten. zi hij met waarschuwende ondertoon. Cyber wierp een blik in de put en keek met een vriendelijke grijns weer naae lola 'Maar in dit geval zou het geen kwaad kunnen denk ik. Ze us ongevaarlijk' Cyber keek met een grijns naar de kat en buigde in de put naar beneden 'Cyber!!' riep hij hard wn het geluid weerkaatste prachtig tussen de wanden. Met een grinnikje draaide hij zich om naar de gingerkit "en jij domme? Wat is jouw naam? vroeg hij met een glimlach. Als we elkaarr met wat thee en koekjes hebben voorgeteld kunnen we haar eindelijk uit de put halen. Bezwaar?

"Nee, maar ik an zelf bepalen wat ik doe! Zoals gewoon mijn naam vertellen. Alsof ik ooit nog een Warrior ga tegenkomen" piepte Lola. Ze kon er niet tegen dat haar vader altijd alles voor haar moest bepalen, dat kon ze zelf ook gewoon. "Beginnen we dan nog? Of blijven we hier staan?" vroeg ze.

''Lola,'' piepte de jongste kitten. De oudste kater leek het niet leuk te vinden en grauwde waarschuwend. ''Geef een vreemdeling nooit zomaar je naam. Dat moet je weten.'' Dawnheart snapte niet precies waarom niet, maar goed. ''Maar in dit geval zal het geen kwaad kunnen, ze is ongevaarlijk,'' vervolgde hij naar Lola. Dawnheart voelde zich beledigt en wou het lieft iets terug miauwen, maar ze wist dat ze haar dan nooit meer uit de put zouden helpen. Maar als ze op ThunderClan territorium waren, en Dawn hier niet vast zat, was ze hem allang aangevallen. Misschien liet ze de kittens wel gaan. Die komen hier toch niet om te jagen. ''Cyber!'' riep de oudste kater de put in. Het echode: ''Cyber, Cyber, yber...'' Hij vroeg de kitten ook om zijn naam. ''En jij domme, wat is jou naam?'' Dawnheart vond het niet leuk dat deze kater zo gemeen deed tegen de kitten, maar Dawnheart zat in de put. Nu gemeen doen zou niet helpen. Plotseling begon Lola tegen haar vader te miauwen. ''Nee, ik mag zelf bepalen wat ik doe! Zoals gewoon mijn naam vertellen. Alsof ik ooit nog een warrior ga tegenkomen,'' piepte ze. ''Beginnen we dan nog? Of blijven we hier staan?'' Ja, dat vraag ik me ook af dacht Dawnheart.

.