It's.. warm..

Ze had het nog steeds heel erg koud en haar neus zat nog wel vol, maar ze waagde het niet om zichzelf ziek te noemen. Voorzichtig verliet ze de warme Nursery, om straks niet de bezorgdheid van haar moeder op zich te halen en stapte in de koude sneeuw. Meteen gleden er rillingen over haar rug en beet ze op haar lip. Voorzichtig stapte ze verder en viel onhandig met haar zij tegen de prooistapel. Een Warrior had blijkbaar net een paar prooien gedropt hier, want ze voelden best wel warm aan. Runningkit leunde tegen de stapel en zakte in een zittende positie. Zo, nu was ze buiten en toch nog wel een beetje warm.

OOC; Eerste post voor Eaglekit

Het kleine katertje rekte zich nog eens goed uit en geeuwde uitgebreid. Zijn blauwe ogen knipperde een paar keer, om de waas van zijn gezichtsveld af te halen. Daarna schudde hij zijn gestreepte vacht uit en wandelde naar de uitgang van de nursery. Hij begon zich hier een beetje te vervelen en wilde inmiddels toch wel naar buiten toe, het was saai hier binnen. Het liefst wilde hij nu al apprentice zijn, zodat hij het kamp uit kon en opzoek kon gaan naar de eikel die zijn vader moest voorstellen. Terwijl Eaglekit naar de uitgang van het kamp keek, viel hem een wit/zwart gevlekt poesje uit, die hij vaag herkende als Runningkit, de dochter van Shrewstar. Nieuwsgierig liep hij naar het poesje toe en ging bij haar zitten. "Waarom zit je tegen de prooistapel aan?" vroeg hij nieuwsgierig.

"Waarom zit je tegen de prooistapel aan?" Als een geschrokken reactie sprongen de haren op haar rug overeind en schoot haar kopje op. Ze was gewoon in slaap gesukkeld tegen die dode bosdiertjes. Beschaamd drukte ze haar oren in haar nek en keek plots in de blauwe ogen van een kitten. "Uhm.." Ze beet op haar lip en zocht naar een verklaring die haar niet gek zou laten blijken. "Het is gewoon koud hier buiten en.. hier is het tenminste warm." Onschuldige zette ze een glimlachje op, maar verbrak al snel oogcontact.

Eaglekit keek Runningkit eventjes vreemd aan, met zijn kopje schuin alsof hij niet helemaal begreep wat er aan de hand was. Eigenlijk was dat ook wel zo, maar dat liet 'ie niet merken. "Het is gewoon koud hier buiten en.. hier is het tenminste warm." Een klein glimlachje kwam op zijn gezicht en hij keek de kitten vrolijk aan. "Gekkie, als je het koud hebt, ga dan gewoon terug naar de nursery. Daar is het altijd warm," miauwde hij vrolijk, terwijl hij de kitten een zachte por in dr zij gaf, zodat ze bij de prooistapel vandaan ging. "Als je hier blijft liggen wordt je alleen maar koud en vies," miauwde hij daarna. Opeens gingen zijn oortjes overeind staan en keek hij Runningkit blij aan. "Of, je komt met mij mee, dan kan je tegen mij aan liggen. Ik ben ook lekker warm," miauwde hij daarna, iets wat verlegen, terwijl hij zijn blauwe oogjes naar de grond toe richtte.

"Gekkie, als je het koud hebt, ga dan gewoon terug naar de nursery. Daar is het altijd warm," Dat kon gewoon niet, dan zou haar moeder er meteen achter komen dat ze ziek was! Ze schrok even van de por tegen haar zij en deed een wat klungelig stapje opzij, zodat ze niet in de sneeuw viel. "Als je hier blijft liggen wordt je alleen maar koud en vies," Ze keek naar haar flank, die tegen de prooistapel had gelegen en haar blauwe oogjes werden groot toen ze allerlei bloedvlekken op het wit zag. Oh nee, haar moeder zou haar wat doen! "Of, je komt met mij mee, dan kan je tegen mij aan liggen. Ik ben ook lekker warm," Ze keek Eaglekit met grote ogen aan. "O-oké.. naar binnen dan..?" Vroeg ze voorzichtig en wierp nog een blik op haar zij terwijl ze op haar lip beet. Hoe kreeg ze dat er ooit uit!