Sleeping (open)

Spottedclaw lag opgerold in zijn nest. Hij droomde dat ie een muis ving. Hij schrok wakker van een ritselend geluid bij de ingang van de warriors den. zachtjes opende hij zijn oogjes en keek toen naar de ingang toe. Welk muizenbrein gaat er nou op dit tijdstip, als een lomperik herrie zitten maken? Dacht Spottedclaw. Zachtjes stond hij op om niemand wakker te maken. Hij trippelde naar de ingang en zag alleen maar een paar blaadjes. Waarschijnlijk was dat ook het geluids overlast. "Het waren maar een paar stomme plaatjes" mompelde Spottedclaw. Boos liep hij weer terug naar zijn nest die nu, door dat hij was opgestaan weer koud was. Hij maakt een paar rondjes om zijn zachte nestje heen en ging toen liggen. Eindelijk kon hij weer slapen. Maar Spottedclaw was nog niet eens net in slaap of hij werd weer wakker van een geluid. Maar dit keer nog luider, en het was zeker geen blaadje..

Het was nog donker buiten, de heldere maan scheen over het RiverClancamp. Het was een erg kille ochtend om greenleaf te zijn! De spierwitte wolkjes die zich hadden begeven boven het camp trokken stilaan weg en maakten plaats voor de eerste, verwarmende zonnestraaltjes. Pantherfur werd al vroeg gewekt door een luidruchtig knorrende maag die verlangde naar een lekkere, hopelijk verse prooi. Ze rolde zich even op haar rug en gaf een paar likjes over haar rommelende buik. Een onhoorbare geeuw ontsnapte uit haar opengesperde mond wanneer ze haar even uitgebreid uitrekte. De met een panterprint bedekte warrior poes ontblote haar nagels even om het warme mos in haar nest wat op te poffen. Haar lange staart was rond haar lichaam gekruld maar die rolde ze van haar af om die vervolgens ook even te strekken. Kalmpjes en zonder enkel geluid te maken stond ze rustig op en wandelde ze naar de uitgang van de Warriors den. In de uitgang bleef Pantherfur even staan om te kijken wat er al allemaal te doen was en of er al wat verse prooi gebracht was. Naar haar verbazing was het nog donker buiten en was ze als een van de eerste wakker. Met een chagrijnig ochtendhumeur liep ze naar de prooistapel om er even aan te snuffelen. 'Nu moet ik weeral gaan jagen zeker? Dan zullen die diertjes er wel spijt van krijgen!', dacht ze in zichzelf. Ze slenterde naar de uitgang van het RiverClan kamp en sperde haar ogen open om beter te kunnen zien. Ze was nog maar een paar stappen uit het kamp verwijderd of er drong al een sterke geur van rat haar neusgaten binnen. De lange poes snoof de geur op en probeerde de rat of ratten te situeren. Een zacht geritsel ontsnapte van achter een struik waar ze vlak bij stond. Pantherfur kon ruiken dat de rat alleen hier was, en er waren zo te ruiken geen anderen van deze schepsels in de buurt. Het agressieve beest maakte een grote sprong en beet in haar been. Een kreet van pijn galmde door de omgeving, tot in het kamp. Met haar andere voorpoot stampte ze de grote rat van haar poot gaf ze een flinke beet in het lijfje. Een afdwalend piepend geluid kwam nog uit zijn mondje en nadien leek hij nog een geluid te maken, zijn lippen bewogen wel, maar er kwam geen geluid meer uit. Trots en met een opgeheven hoofd trippelde ze terug richting het kamp. De rat die in haar mond hing te bengelen gaf niet het fijnste gevoel en de rattenbeet deed flink veel pijn. Pantherfur zocht een fijn plekje uit om haar prooi met volle genot op te peuzelen. Ze draaide even rond een plaatje waar wat mos was gegroeid en nestelde zich nadien tussen het mos. De poes liet de erg verse prooi op haar voorpoten vallen en er droop wat bloed van haar lip. Zo was haar ochtend toch niet volledig verpest. Haar ochtendhumeur verdween stilaan, maar ze was en bleef Pantherfur.

Smellpaw glimlachte toen ze de muis op de hoop verse prooi gooide. Ze likte het bloed af. De bladeren ritselde in de koele ochtendwind. Ze was vroeg opgestaan omdat ze een nachtmerrie had. Smellpaw was vroeger hellemaal alleen geweest. Ze was toen noch een Kittypet noch een Rogue. Maar nu was ze een lid van de RiverClan. Ze zuchtte. Dit was haar eerste ochtend. Samen met Feelingpaw had ze gevraagd aan Stormstar of ze erbij mochten horen. En jawel, hier zat ze nu trots en tegelijkertijd moe. Smellpaw ving de geur op van twee warriors. Ze waren allebei slechtgehumeurd. Met kordaate pasjes liep ze op een gevlekte poes af. Ze twijfelde even verward. Het stippen en vlekken patroon bracht haar in de war. Maar toch nam Smellpaw een grote hap adem en miauwde vriendelijk: "Hallo, fris weertje hé?! Ze keek verlegen naar de poes. Te laat zag Smellpaw dat ze net de poes haar ochtendeten verstoord had.

Het grote zwart-witte beest keek haar aan met zijn gele ogen, ze veranderden steeds van kleur! Nu waren ze blauw, nee groen, nee.. Kittypaw, de jonge apprentice had geen tijd om er over na te denken. Het leek op zo'n beest, dat elders vaker hadden beschreven in hun verhale; Groot, zwartwit, sterke klauwen, en tanden, vreselijke geluiden.. Maar niets over veranderende oogkleur. Toen herinnerde kittypaw het, dit grote zwart-witte beest.. Het was een das. Voor dassen moet je uit kijken, had een elder vertelt, ze willen je doden als je te lang op hun territorium blijft. Maar dit was RiverClan territorium! Dacht kittypaw boos, ze blaaste naar het beest dat al een paar keer geprobeert had om haar te slaan. Mislukt natuurlijk. De das keek ee soort van verbaast, en kittypaw wist waarom. Eén jonge poes, klein, zonder iemand die haar helpt of beschermt, blazend naar een wezen dat alles verwoest. De das zijn ogen werden rood, Kittypaw had verwacht dat ze wel weer zouden veranderen, maar ze bleven rood. Het beest sprong op kittypaw af. Kittypaw wou wel rennen, maar ergens voelde ze heel veel ogen in haar vacht prikken. Geuren zoals Stormstar, en haar mentor Tailchaser, kijkend wat Kittypaw zou doen. Misschien maakte Stormstar haar wel warrior als ze dit beest versloeg, en was Tailchaser in plaats van teleurgesteld, de trotste mentor die er maar was geweest! Kittypaw keek de das angstig aan, maar toen.. Ze voelde haar lichaam sterker worden, net zo gespierd als Stormstar, de klauwen sterker, langer en groter dan de das.. De poes werd groter, en voelde een sterke kracht.. Ze doodde het beest. In één klap. Verbaast krimpte ze weer naar haar apprentice vorm, keek naar de das die daar op de grond lag, de ogen werden normaal en zakten langzaam dicht. Toen kwam de clan uit de struiken vandaan, kittypaw had verwacht dat ze trots waren, dat één jonge apprentice helemaal alleen een das versloeg. Maar toen zag ze het. Voor alleen haar, werd de lucht rood, de wolken zwart, en veel duisternis. Ze was alleen met de das, de clankatten, inclusief de hoge rangen. Ze miauwden gemene dingen. 'Bloodclan lid! Elite! Je hoort niet op dit territorium! Weg! Er kwam langzaam een rode band met katten, en hondentanden op haar af. Nu wist ze het; Bloodclan doodde. Ze was geen bloodclan. Nee, nooit!

Kittypaw schrok wakker, het was vroeg in de ochtend en ze lag gewoon veilig in haar nest. Pffoe, het was maar een droom. Dacht ze tegenzichzelf. Nee, wacht, een nachtmerrie. Kittypaw kon niet meer slapen, dus besloot ze maar te kijken wie al wakker waren. Ze had ook honger, ze zag een warrior bij de warrior den staan en vroeg snel of ze wat kon gaan eten, de warrior knikte. Ze liep snel naar de prooistapel. De poes pakte een klein mini-muisje, en nam het mee naar twee andere katten. Een gevlekde poes was aan het eten. Kitty liep er op af. Ze miauwde vriendelijk naar de twee: 'Hey! Zijn jullie ook al wakker?' Ondertussen dat ze dat vroeg waaide een kille wind in haar vacht, dat ze maar negeerde. Toch was het raar, is het eigenlijks nog wel Groenblad?

Er kwam een bruine poes op Smellpaw af. Met enige nieuwsgierigheid keek ze naar de apprentice. 'Hey! Zijn jullie ook al wakker?', vroeg de poes. Verlegen keek ze de vreemdeling aan. "Ja hoor! Kom maar mee eten.", mompelde ze vriendelijk. Zelf had ze niet zo'n honger. Het zwarte poesje zuchtte. De bitch in zichzelf kwam weer naar buiten. "Eigenlijk zie je dat toch." Laat het ophouden, dacht ze opstandig. Ze haatte het als ze weer eens bitch speelde, maar ze kon er niets tegen doen. "You are stupid.", mompelde ze boos. "You are stupid, stupid, stupid!" Ze gromde bitcherig. Zuchtend schudde Smellpaw haar kop. Ze haalde een paar keer diep adem. "Sorry" Wat bezielde haar toch?! Ze keek naar de bruingestreepte poes en glimlachte. "De bitch komt soms een kijken."

'Ja hoor! Kom maar mee eten.' Miauwde de zwarte poes. Het klonk vriendelijk, maar toch een beetje zacht en verlegen. Kittypaw trippelde er op af met het muisje in haar bek, het staartje bungelde heen en weer bij elke stap die Kittypaw zat. Ze ging erbij zitten en legde het muisje neer. Net toen ze een hap wou nemen om van het muisje te smikkelen mompelde de poes naast haar iets. 'Eigenlijk zie je dat toch..' Over dat wakker zijn.. De poes had wel gelijk, maar wat moest ze anders als begin zin? 'You are stupid.' Mompelde ze toen. Kittypaw kreeg het gevoel dat de poes haar niet mocht. Toen begon ze echt luider te praten, ze gromde tegen Kittypaw. 'You are stupid, stupid, stupid!' Het bruingestreepde poesje werd onzeker en schrok een beetje en wou bijna haar muisje oppakken om ergens anders te gaan eten.Wat ze natuurlijk niet liet merken. Maar voor ze ook iets kon bewegen haalde de poes een paar keer adem. Diep adem. 'Sorry,' miauwde ze toen. Kittypaw begreep er nog niet veel van. 'De bitch komt soms eens kijken.' De poes had dus een soort gemene kant die soms kwam. 'Oh.' miauwde ze kortaf. Ze nam een hapje van haar muis en at die op. Kittypaw was wel nieuwsgierig naar de poes haar naam, ze zou het eerst niet vragen om de poes rustig te laten eten. Maar toen ze zag dat ze niet hongerig leek vroeg kittypaw na twee happen van haar muis toch naar haar naam. 'Wat is jou naam eigenlijks?' Ze besloot om slim te zijn en ook haar naam te zeggen. 'Mijn naam is Kittypaw, trouwens.' Te laat bedacht ze zich dat de kat misschien wel een vreselijke naam kon hebben die ze niet mooi vond en haar er aan herrineren wat voor een rotnaam ze had.. of zo iets.

Smellpaw voelde zich triestig. Wat had ze toch gezegd? Maar voor dat ze zich nog eens kon exuseren sprak de poes: 'Oh.' Het klonk kortaf. Smellpaw liet haar kop hangen. Ze zag ondertussen hoe de bruine poes haar prooi opat. Haar maag begon eindelijk te rommelen, maar ze had geen zin om zich te verplaatsen. 'Wat is jou naam eigenlijks?', vroeg de poes. Voor dat ze zelf kon antwoorde hoorde Smellpaw de bruingestreepte kat weer wat zeggen: 'Mijn naam is Kittypaw, trouwens.' Toen Kittypaw dat zei zag Smellpaw dat die poes plots heel bang keek. Smellpaw glimlachte vriendelijk. "Mijn naam is Smellpaw.", zei ze opgewonden. Ze vond hem heel mooi. "Die van jouw klinkt heel mooi.", mompelde ze zacht. Ze likte opgewonden haar lippen, want er kwam een idee in haar op: "Heb je zin om te gaan jagen?" Nieuwsgierig keek ze Kittypaw aan, wat zal ze zeggen?

'Die van jou klinkt heel mooi.' Kittypaw glimlachte, en at haar muis helemaal op. 'Heb je zin om te gaan jagen?'' Vroeg Smellpaw. Jagen! Dan leek ze net een echte warrior! Kittypaw was nog niet zo lang apprentice, maar ze had ooit één muisje te pakken kunnen krijgen en Petalcloud hielp haar om te leren vissen. ''Tuurlijk.'' Ze slikte de laatste hap door en net toen ze op wou staan herrinerde ze zich dat apprentice's eerst toestemming moeten hebben van hun mentor of een warrior voordat ze het kamp uit mochten. Kittypaw keek snel het kamp rond of Tailchaser er ook was. Nee, die had het vast druk. Waarschijnlijk te druk voor de trainingen. Kittypaw vond dat altijd erg jammer, gelukkig waren er altijd katten zoals Petalcloud die haar wel mee wouden nemen.

''Tuurlijk.'', antwoorde Kittypaw. Smellpaw snoof opgelucht. Ze glimlachte, maar die verdween toen ze zag dat Kittypaw iemand zocht, om toestemming te krijgen. Smellpaw keek heen en weer om te kijken of niemand haar kon afluisteren. "We kunnen toch ook stiekem gaan?", vroeg ze opgewonden. Ze vond stiekem altijd spannend, het woord opzich al. Met een grijns liep het zwarte poesje het kamp uit. Ze keek achterom. "Kom dan!", riep ze naar Kittypaw. Ongeduldig schudde ze haar zwarte kop. Haar ijsblauwe ogen keken uit over de rivier. Ongeduldig bleef ze wachten tot haar bruine vriendin kwam.

''We kunnen toch ook stiekem gaan?'' Vroeg Smellpaw. Dat was wel heel spannend, maar er was één probleem. Kittypaw's doel was om warrior te worden, en als Stormstar of Tailchaser hier achter kwam.. Maar ze wou ook niet niet stoer zijn, en een brave kitten. 'Kom dan!' Riep Smellpaw, al bijna het kamp uit. Kittypaw keek om zich heen, en kwam toen toch naar haar zwarte vriendin toe. ''Goed dan, maar zorg dat niemand ons ziet anders hebben we een probleem..'' Fluisterde kittypaw snel en stil en ze sloop de ingang door. De poes wist nog dat ze bij de rivier was geweest met Tailchaser en Petalcloud. Maar nog nooit ergens bij bijvoorbeeld de zonnenrotsen, ze heeft gehoord dat ThunderClan zegt dat Sunningrocks eigenlijk hun territorium is, maar Kittypaw wist gewoon zeker dat de RiverClan daar eerlijk om had gevochten. 'Waar gaan we heen?' Vroeg kittypaw. Als ze naar de Rivier gingen konden ze samen vissen. Als ze naar sunningrocks gingen konden ze ieder moment de ThunderClan misschien wel tegen komen! Als ze naar de water val gingen waar Kittypaw over gehoord had, kon ze eindelijk voor het eerst een water val zien! En er was nog veel meer in het rivierclan territorium om te jagen, en alles wat kittypaw wou ontdekken natuurlijk!

''Goed dan, maar zorg dat niemand ons ziet anders hebben we een probleem..'', fluisterde Kittypaw. Smellpaw sprong opgewonden op. Eindelijk iets spannends! Het zwarte katje was nergens bang voor, maar haar vriendin precies wel want die keek steeds heen en weer. 'Waar gaan we heen?' Vroeg Kittypaw. Vlug keek Smellpaw om zich heen. De sunningrocks!, dacht ze opgewonden. "We gaan naar de sunningrocks, of toch er dicht bij. Want we mogen niet op vijandelijk terrein komen.", zei ze opgewonden. Ze sprong steeds om Kittypaw heen. Dan gaf ze haar vriendin een zetje en racete naar de rivier. Ze remde heel plotseling. Zonder het te beseffen was ze door de rivier gerend en ze stond nu op vijandelijk terrein. Met haar oren plat deinsde ze achteruit. Ze draaide zich vliegensvlug om en zwom snel naar de andere oever. Van angst was natte haar vacht dik opgezet.

OOC;
is het goed dat we het topic verplaatsen naar de rivier? (want we zijn nu in het camp aan het posten) xxx

Featherstorm kwam aangelopen en ging het krijgers hol in.
Ze was dood moe van het jagen, en ging in haar nest zitten.
Pootjes onder haar buik gevouwen, even later viel ze rustig in slaap.
En spinde zachtjes, ze had het geweldig in de riverclan, en ze vond het leven wel beter zo.
Natuurlijk was ze aan het droomen,
Ze droomde van het water mooi helder blauw.
De bomen vol in bloei roze gele en paarse bloemetjes.
Featherstorm stond tussen de bomen, ze zuchtte zachtjes en keek een beetje om zich heen.
In haar droom besloot ze een vis te vangen, ze liep naar het water toe en net waneer ze een vis uit het water wou pakken...
Werd ze wakker, Ze gaapte zachtjes en keek om zich heen, ze zach dat er niet veel katten waaren.
Ze wou niemand wakker maken dus begon ze haar vacht te wassen.