alone and tired [dawnflight]

Blue-eye keek naar de grote sneeuwvlokken die uit de lucht kwamen vallen. Ze zag andere katten rondrennen, maar ze had geen behoefte zich bij hen te voegen. Waarom zou ze? Ze zat daar goed, en daarbij was ze doodmoe. Ze had geen idee waarom. Haar grote, blauwe ogen vielen dicht. Nee. Ze mocht niet, wilde niet in slaap vallen. Niet nu. Helemaal niet toen ze zag dat er een kat naar haar toe liep.

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De vlokken kwamen uit de lucht vallen op het moment dat ze het kamp binnenkwam. Een kleine prooi hing uit haar bek en zwiepte heen en weer bij elke stap die ze zette. Ze liet hem bij de andere prooien vallen en strekte zich even uit. De jacht was goed gegaan, maar ze had lang moeten rennen. De sneeuw viel steeds harder uit de lucht en het bleef hangen in haar vacht. Haar lange haar hield haar dan wel warm, het was nog steeds niet mega fijn. Ze besloot om even de warrior’s den in te gaan om een dutje te doen. Op de weg erheen moest ze een paar warriors ontwijken die door het hele kamp heen rende om nog wat droge mos te halen voor hun nest. Vlak voor de warrior’s den stopte ze nog even schudde ze haar vacht uit. Haar blik gleed even naar de leader’s den, de plek waar zij binnenkort zou slapen. Met een flauwe glimlach stapte ze toen eindelijk de den in. Regelrecht liep ze op haar eigen stapeltje mos af en ging liggen. Ze keek om haar heen en zag een kat tegenover haar liggen, bijna in slaap vallend. ”Hey.” Mauwde ze zachtjes, om eventuele anderen niet wakker te maken. ”Ben jij ook zo moe?” Ze kende de poes voor haar niet en misschien wou ze wel helemaal niet praten, maar ze kon het altijd proberen.

de kat die naar de Warrior's den was gelopen liep regelrecht naar haar slaapplaats en ging liggen. 'Hey.' mauwde ze zacht en Blue-eye schrok op. 'Ben jij ook zo moe?'
'Ja, heel erg.' mauwde Blue-eye even zacht als de andere kat. Ze rekte zich uit en ging toen rechtop zitten. Buiten begonnen de witte vlokken steeds harder rond te waaien, en Blue-eye kreeg rilde. 'En ik heb het koud' mauwde ze nog zachter, haar blik naar buiten gericht. Ze keek, maar zag niet veel door de sneeuw. Toen draaide ze zich om en mauwde: 'Wie be jij eigenlijk?'

Onderwerp: Re: alone and tired [dawnflight]