Bewonderd luisterde ze nu al een tijdje naar de eenzame merel die ver, ver weg aan het zingen was. Ze vond het prachtig! Een steek van jaloezie stak haar en een vraag brandde in haar kop. Konden zij ook fluiten? tandenknarsend merkte ze niet hoe het geluid van de vogel wegsturen in een krijst die duidelijk maakte dat hij zijn laatste adem uitgeblazen.
Met een plotselinge bom van energie hapte de poes overeind en riep keihard door het kamp: "Haloooooooo?" tevreden plofte ze weer neer, degene die zou reageren zou haar vraag beantwoorden. Dat had ze zojuist besloten.
En op dat moment kwam een kat met een dode merel in zijn bek het kamp binnen....