Who in the hell are you? {Dyingpaw}

Met gelijke passen liep Stormypaw door het Riverclan Territory, aangezien haar mentor haar nog nergens had meegenomen ging zij op eigen houtje het Territory verkennen. Ze had al vele dingen gezien; de highlands waar zij toen ze nog een jonge kitten was op haar kop had gekregen van Bravesoul, het Ravijn, die zij wel eeg gevaarlijk diep vond. Uiteilderlijk kwam ze bij de Fourtrees aan, Stormypaw had er vele verhalen van de oudsten over gehoord.

Ze rook veel verschillende geuren, alleen maar oude geuren maar er was een verse geur en die geur behoorde niet toe bij de Riverclan, automatisch gingen haar haren overeind staan en ze schreeuwde: "Wie ben jij! Wat doe jij hier!" terwijl ze naar het gestalte bleef keken.

"Wie ben jij? Wat doe jij hier?" De stem van een andere kat deed hem opschrikken. Ietwat verwilderd keek hij om zich heen, tot hij een andere kat zag staan. Een poes, zo te ruiken, en aan de grootte te zien ook apprentice. "I-Ik heb het volste recht hier te zijn!" Zijn stem klonk zacht en hij haperde iets toen hij de bruine poes recht in het gezicht keek. Hij had werkelijk geen idee waarom, maar de poes was niet onknap. Voorzichtig zette hij een stapje dichterbij. Ze rook naar Riverclan. Gelukkig was dat al geen vijandige clan, zoals Shadowclan, maar toch... Het bleef een andere clan. De zwarte kater bleef in tweestrijd met zichzelf staan, op zo'n vijf potstappen van haar verwijderd. Het lag niet in zijn aard om nu iets te zeggen, en toch deed hij het, tot zijn eigen verwondering. "Wie ben jij?"

~Ipad post :3~

"I-Ik heb het volste recht hier te zijn!" kwam er stotterend uit bij de kater, Stormypaw grijnsde, zo te merken wat de kat niet erg spraakzaam, "wie ben jij?" hoorde zij de kater zeggen. "ik ben Stormypaw, en ik vraag het nog een keer, wie ben jij?" het kwam er dreigender uit dan ze had verwacht, aangezien zij normaal erg aardig was, ze haalde haar schouders op "waarschijnlijk een automatische reactie" dacht ze bij zichzelf

OOC: ik post (bijna) altijd met mn iPad aangeIen ik ppas een computer verbod heb >.<

"Ik ben Stormypaw, en ik vraag het nog een keer, wie ben jij?" Het klonk dreigend, zeker uit de mond van de knappe grijze poes. Hij vroeg zich f waar al die vijandigheid vandaan kwam. "I-Ik ben Dyingpaw.." Alweer die hapering in het begin, en nog steeds wist hij niet waarom hij zo haperde. Meestal kon hij zijn zinnen in 1 keer zeggen. Aarzelend zette hij nog een stapje dichterbij. Er waren nu nog maar vier stappen tussen hen in. De zwarte kater wou niet te dicht bij het Riverclan gebied komen, stel je voor dat hij in de rivier viel.

~Dan zal ik mijn kadertje niet gebruiken aangezien die niet erg goed gaat op de Ipad :3~

Zo te zien verwachtte de kater haar vijandigheid niet, "I-Ik ben Dyingpaw" Er verscheen alweer een grijns op haar gezicht, de kater zette nog een stap dichterbij, nu zaten er nog een paar stappen tussen hen in. Omdat Stormypaw dat helemaal geen aantrekkelijk idee vond begon zij te sissen om hem een paar stappen naar achter te laten gaan "en waar is jouw mentor dan wel niet" zei ze, al spuugend

De grijze poes siste naar hem. Geschrokken zette de zwarte kater een stapje achteruit. Vanwaar toch al die vijandigheid? Hij had er iets van gezegd als ze niet weer meteen doorging met praten. als hij gedurfd had tenminste. "En waar is jouw mentor dan wel niet?", spuugde Stormypaw. De vijandigheid die haar nog steeds omringde irriteerde Dyingpaw. "Jij bent hier toch ook zonder mentor?" De zin was dit keer zonder haperen, het klonk zo stil dat hij niet eens zeker wist of ze het wel gehoord had. Hij bekeek de poes nog eens beter, en vond dat ze best wel... Knap? Was. Dit was de eerste keer dat hij zoiets merkte, en het gevoel maakte hem... In de war.

"jij bent hier toch ook zonder mentor?" vroeg Dyingpaw, Stormypaw knikte en zei: "dat klopt, alleen mijn mentor heb ik na de ceremonie niet meer gezien" Ze hield even een adem pauze voordat ze weer verder ging: "Waar is jouw mentor?" herhaalde Stormypaw met een scherpe ondertoon. Van ongeduld liet zij haar nagels in en uit schieten.

"Dat klopt, alleen mijn mentor heb ik na de ceremonie niet meer gezien." Ze stopte even om daarna weer te vragen: "Waar is jouw mentor?" De scherpe ondertoon was nog steeds te horen terwijl haar nagels in en uit schoten. Dyingpaw wist niet echt een antwoord, dus zweeg hij weer. Stormypaw was nog steeds zo vijandig tegen hem, en hij vroeg zich af of de grijze poes misschien hetzelfde voelde, wat haar in de war maakte. In ieder geval kon hij een gevecht nu niet riskeren, niet nu de Shadowclan al zo vijandig was..
~Laat, sorry x'd~

Dyingpaw zweeg weer, hij leek geen woorden te hebben door haar vijandigheid en eigenlijk wist ze zelf ook niet zo goed waarom zij zelf zo deed. Stormypaw ging door vragen alleen was de ondertoon verdwenen, en klonk ze wat vriendelijker: "het spijt me, ik weet niet waarom ik zo deed".

"Het spijt me, ik weet niet waarom ik zo deed.." Haar stem klonk veel zachter, de scherpe ondertoon was verdwenen. De zwarte kater vroeg zich af waar deze snelle verandering in haar houding vandaan kwam, maar besloot om er zijn hoofd niet op te breken. Behoedzaam kwam hij een stapje naar voren. Hij wist niet echt iets te zeggen, dus staarde hij haar maar aan.
Ze had de lange vacht die typisch was voor Riverclankatten, met een zilverkleurige glans. Haar ogen waren prachtig blauw. Ze was ongeveer even groot als Dyingpaw.

~Laat, sorry x'd~

Stormypaw keek met haar kop omlaag, en verwachtte dat de kater net zzo tegen haar terug ging doen maar in tegenstelling van dat deed Dyingpaw een stap naar voren en bekeek haar aandachtig. Wie weet wat er in de WindClanner zijn hoofd omging, misschien dat hij haar mooi vond. "misschien heeft hijeen crush op me?" Dat was een van de dingen die bij haar opkwam maar bijna meteen schudde de grijze poes haar kop "Stormypaw! wat begin je te denken! krijg je misschien zelf een crush op hem?" ze schudde haar hoofd om die gedachte tegen te gaan. Natuurlijk werd ze niet verliefd op hem!

De grijze poes schudde haar hoofd en even was Dyingpaw benieuwd wat er in haar hoofdje omging. Opnieuw zette hij een stapje in haar richting, behoedzaam. Hij wou haar niet opnieuw op stang jagen. "Stormypaw", prevelde hij, niet wetend wat hij tegen haar moest zeggen. Zijn magere lijf bedekt met vale, zwarte haren was nou niet echt goed als bescherming voor vijandige klauwen, maar wel voor de wind die altijd leek te waaien in zijn territorium. Hij keek in de verte achter haar, naar het territorium waar zij uitkwam. Het stond vol bomen, met de rivier waarin ze visten. Hij wist dat achter hem zijn gebied was, waar geen enkele boom stond en geen enkele rivier stroomde. er was natuurlijk wel een meertje, zodat ze niet uitdroogden, maar toch.. Ze waren zo verschillend, dus hij moest niks gaan proberen. Zou hij dat willen? Hij keek haar in de ogen en zag de verwarring die ook bij hem te vinden was.

Nu gekalmeerd van haar vijandig houding zag ze dat de zwarte kater weeriets dichterbij wou komen, net zoals toen deed ze er helemaal niks tegen en ze hoorde haar naam "Ja?" nu was er helemaal niks over van die vijandigheid maar just veel zorgzaamheid maakte daar plaats voor. Ze wist het even niet meer, Dyingpaw mocht dan wel van een andere clan komen maar toch... Ze tilde haar kop op en zag verwarding, net zoals bij haar. Wat ging er toch nu met hun om? Wat zou hiervan komen?

Ooc. Sorry wrong account

Langzaam stapte hij dichter naar haar toe, tot hij vlak bij de grijze poes stond. Hij wist niet wat hij moest zeggen, dus zei hij maar niks. Toen hij vlak voor haar stond merkte hij dat hij groter was dan haar. Dyingpaw boog zijn kopje wat naar haar toe. Echter was hij nog steeds op zijn hoede, hij wist niet of ze helemaal gekalmeerd was. De grijze poes keek hem aan met dezelfde verwarrende blik als bij hem. Zijn blauwe ogen zochten de hare, terwijl hij voorzichtig zijn pootje optilde. Ze raakten elkaar nog net niet aan.

~Is niet erg ^^~

Beide katten leken niet in staat om iets te zeggen, ook al wist Stormypaw niet wat dit gevoel nou was, het voelde... Hoe voelde het eigenlijk? Ze voelde iets warms van binnen maar ook iets kouds, alsof ze in tweestrijd met haarzelf is. Voor Stormypaw's gevoel was dat ook zo, alleen dit voelde zo vertrouwd. Wetend dat Dyingpaw en zij nu nog twee muizenlengtes van elkaar verwijderd stonden, raakte ze in de war. Dit gevoel in haar buik voelde erg fijn, wat natuurlijk niet zou moeten horen, want Stormypaw is een pure RiverClan kat en Dyingpaw een WindClankat! Het zou lijnrecht tegen de WarriorCode indruisen als de twee verliefd op elkaar worden, iets wat zij totaal niet wou. Bewust zette zij een stapje richting de zwarte kater, nu werd het fijne gevoel in haar buik nog sterker. Nu was het voor haar gevoel officieel: zij had een crush op Dyingpaw.

Nu zette ook Stormypaw een stapje naar hem toe. Het leek el alsof zijn hersens niet meewerkten, want op dit moment dacht de zwarte kater.. Niets. Alsof er opeens een knopje omgedraaid was. Nu tilde Dyingpaw zijn poot verder op,tot hij de grijze poes aanraakt. Al die tijd had hij strak naar zijn poot blijven staren, maar nu keek hij langzaam omhoog, tot hun ogen elkaar weer ontmoetten. vragend hield hij zijn kopje wat scheef. Nog steeds had geen van beiden iets gezegd, alsof ze het moment niet wilden verpesten.

~Ik ben hier niet zo goed in Xd ~~En Dying ook niet Xd~~

Nu stonden ze tegen elkaar aan, vlinders dwarrelden in Stormypaw's buik, hun ogen zagen elkaar weer. In haar ogen lag een combinatie van verwarring maar ook van blijheid, er floten wat vogels om hun heen, alsof die hun twee doorhadden. Eigenlijk wou Stormypaw dit mooie moment niet verbreken door wat te zeggen maar vroeg het toch wel uiteindelijk "voel jij jouw ook zo... ze had het gevoel dat er geen verdere uitleg nodig was.

Ooc. Heb ik ook hoor, dit kan nog eens leuk worden :3 kort en flut, sorry >.<

Nog een tijd langen zwegen ze, tot Stormypaw de stilte doorbrak. "Voel jij je ook zo.." Verdere uitleg was niet nodig, Dyingpaw wist wat ze bedoelde. "Ik.. Ik denk het?" Het kwam er vragend uit. Zijn hersens wouden nog steeds niet meewerken, en hoe dichterbij ze kwam, hoe minder ze werkten. Is dit nu hoe.. Verliefdheid voelde? Maar dat kon toch niet?! Hij was loyaal aan zijn clan, hij kon niet zomaar een crush krijgen op iemand van een andere clan! Hij schudde zijn kopje even en keek haar aan met zijn blauwe ogen vol twijfel en tweestrijd. En ook nog iets anders.. Een glinstering, die vertelde dat het misschien echt een crush was.. Niet dat dat hem echt hielp, misschien was dit wel de keuze tussen zijn clan, of nu, dit moment! misschien was dit gewoon eenmalig, zoiets als een one-night stand.. Hij geraakte er helemaal niet wijs uit, en dat was duidelijk te zien in zijn blik.

~Wat doe ik hem aan Xd~

"Ik.. Ik denk het?" was .dyingpaw's antwoord, en in zijn ogen te zien was de zelfde tweestrijd te zien als bij de RiverClan poes. Liefde is mooi, maar deze kater kwam wel uit een andere clan. Ja, loyaal aan de RiverClan. Stormypaw wou dit gevoel wel voor eeuwig houden maar dat kon niet, ze moesten beide wel terug naar hun clan. Daar zei de kattin voor een tijdje niks tot haar buik een knorrend geluid begon te maken, Haar gezicht werd rood en boog beschaamd haar kop. Nog een keer kwam dit knorrende geluid, en ze merkte het wel dat ze nu steeds meer honger kreeg.

Ooc. Ik wou hem nog langer maken maar een groot deel had ie niet opgeslagen en ik ben inspi-dood xD

Zo bleven ze nog een tijdje zijgend staan, nadenkend over de tweestrijd in hun hart. Moesten ze loyaal zijn aan hun clan of aan dit gevoel? Bruut werden hun gedachten verstoord door een grom. Even dacht Dyingpaw dat de grijze poes kwaad op hem was geworden en hem aanviel, waardoor al zijn haren omhoog rezen. Er volgde nog een grom, en dit keer wist Dyingpaw dat het Stormypaw's maag was. Ze had beschaamd haar kop gebogen en je kon zien dat ze bloosde. "Euhm.. Misschien moet je iets eten?", stelde hij voor. Natuurlijk wist de zwarte kater dat hij haar niks kon aanbieden, dus dat ze dan uiteen zouden moeten gaan..

~I know the feeling X'D