Who in the hell are you? {Dyingpaw}

Nadat haar buik voor de eerste keer had gegromd leek Dyingpaw te denken alsof ze hem wou gaan aanvallen, al zou ze dat natuurlijk nooit doen, dat zou ze zelf niet eens kunnen doen. Gelukkig toen hij zag dat zij hem niet wou aanvallen maar het haar buik was, kalmeerde hij wel en stelde voor "Euhm.. Misschien moet je iets eten?" de tabby poes knikte en zei "je hebt wel gelijk... Maar dan.." ze maakte haar zin weer niet af maar waarschijnlijk wist de kater net zoals haar andere zin wat ze bedoelde.

Ooc. Dit word steeds makkelijker voor mij zeg xD geen idee waarom maar het is gewoon zo :3

"Je hebt wel gelijk.. Maar dan.." Geen van beiden maakten ze hun zinnen af, maar dat was ook niet nodig. Ze begrepen elkaar zo, alsof ze elkaar al eeuwen kenden. "Ja...", antwoordde hij, twijfelend. "We kunnen.. Een andere keer.." Dyingpaw brak zijn zinnen steeds weer af, omdat hij eigenlijk niet goed wist wat te zeggen. Twijfelend sloeg hij zijn blik neer. De zwarte kater tilde zijn poot weer op, om hem zachtjes op die van haar te zetten. Daarna keek hij weer in haar oneindig diepe, blauwe ogen.

~oefening baart kunst ^^
Dying's partner-status is ook aangepast c:

Een connectie, een connectie was er, alsof ze voor elkaar bestemd waren, of elkaar al vanaf hun geboorte kennen. "We kunnen.. Een andere keer.." ze knikte begrijpelijk, en zei rustig "klopt. Maar we moeten wel oppassen, voor het geval dat iemand ons misschien gaat volgen. Wie weet wat er dan kam gebeuren..." haar toon bleef hangen op die worden, al had ze de zin wel afgemaakt. Ze stak haar kop even in de lucht om die te proeven, maar rook geen andere geuren op die van haar en die van Dyingpaw. "zullen we over twee dagen elkaar weer zien?" ze had gewoon een datum gezegd die voor haar gevoel het handigste overkwam, en de volgende Gathering zou binnenkort komen.

~sorry, kort. Ik ben inspidood
And so is Stormy's~

Dyingpaw

"klopt. Maar we moeten wel oppassen, voor het geval dat iemand ons misschien gaat volgen. Wie weet wat er dan kam gebeuren..." Antwoordde Stormypaw. Haar stem bleef hangen, maar de zin was afgemaakt. behoedzaam, alsof er ieder moment iemand uit de struiken kon springen, keek Dyingpaw om zich heen. Niemand te zien. Er hing ook geen andere geur dan die van hun beiden. De zwarte kater verbaasde zich erover hoe snel een geur vertrouwd kon zijn. "zullen we over twee dagen elkaar weer zien?", stelde Stormypaw voor. Weer knikte Dyingpaw. "Rond zonhoog, bij de waterval? Ik heb gehoord dat de twolegs daar een of ander bouwsel hebben gemaakt waardoor je de kloof kunt oversteken... En ze zeggen dat het daar zéér mooi is.", antwoorde hij, voor hij er erg in had. Dat was waarschijnlijk de eerste keer dat hij zò snel zò een lange zin gezecht had, zonder ook maar één keer te haperen. Meteen klapte zijn mond toe. "Euh.. Ik ga dan maar weer..", mauwde hij zacht. Hij draaide zich om, en na nog een keer om te kijken en een zwaai van zijn staart ter afscheid, zette hij een sprintje in richting het camp. Hopelijk waren ze hem nog niet beginnen missen.. Misschien moest hij wat op jacht gaan, zodat hij een excuus had om zolang weggebleven te zijn...

TAG: Stormypaw

WORDS: 221

NOTES: Is het goed als ik het volgende topic morgen aanmaak dan? En Dying is het topic uit ^^

Haar woorden leken Dyingpaw door te dringen en de zwarte kater keek om zich heen, net zoals zij de geuren opnam. Haar voorstel om elkaar over twee dagen weer te zien leek de later goed te vinden en besprak de locatie met de she-cat af "Rond zonhoog, bij de waterval? Ik heb gehoord dat de twolegs daar een of ander bouwsel hebben gemaakt waardoor je de kloof kunt oversteken... En ze zeggen dat het daar zéér mooi is." ze knikte bedenkelijk, ze had het wel gezien toen Scorpionsting haar door het terretorium leidde, en het kan wel iets minder gevaarlijk zijn dan hier ontmoeten. "oke, dat klinkt goed ja" Dyingpaw leek zich wat ongemakkelijk te voelen na het lange antwoord wat hij aan haar gaf en zei snel "Euh.. Ik ga dan maar weer.." hij draaide hem om keek haar en en Stormypaw keek hem na terwijl hij weer zijn terretoria in rende. Nu liep zij ook terug naar haar gedeelte en begon te jagen, omdat het anders te veel opviel waarom ze zo lang weg was gebleven. En ook, hoe jammer ze het ook vond, moest ze wel zijn geur van haar afwassen, ze mocht helemaal niet verdacht erop worden. Hoe moeilijk het ook werd.

Ooc. Oke, is goed!